جداشدگی و پارگی شبکیه چشم در اثر ضربه چگونه درمان میشود ؟ (2 نکته مهم)
“`html
جداشدگی شبکیه
جداشدگی شبکیه یا پارگی شبکیه (بافت حساس به نور در پشت چشم) یک مشکل است که می‌تواند در هر سنی و برای هر دو جنس به وجود آید.
شبکیه یک لایه نازک و حساس به نور در قسمت پشتی کره چشم است که نور را به پیام‌های عصبی تبدیل می‌کند و به مغز می‌فرستد. بنابراین، شبکیه نقش بسیار مهمی در دیدن ما دارد.
بیماری‌هایی مانند شب کوری، پارگی و جدا شدن شبکیه، تومور رتینوبلاستوم و تخریب ماکولا می‌توانند برای شبکیه چشم مشکل ایجاد کنند.
علائم و نشانه‌های جداشدگی شبکیه
این علائم معمولاً در یک چشم دیده میشود، ولی برخی اوقات ممکن است هر دو چشم را درگیر کند:
- دیدن جرقه‌های نورانی در میدان بینایی
- وجود نقاط شناور در میدان بینایی
- تاری دید
- دیده شدن تصاویر به صورت موج دار (گاهی)
- کاهش تدریجی بینایی – این کاهش ممکن است بسیار آهسته باشد و بیمار متوجه آن نشود.
- عدم وجود درد.
- دیدن جرقه‌های نور در میدان بینایی (این علامت بیشتر وقتی مشاهده میشود که شبکیه تحت کشش باشد)
- احساس وجود اجسام شناور در جلوی چشم که ممکن است به شکل مگس پران، نقاط تاریک یا تار عنکبوتی به نظر برسد.
- تغییر شکل و کج شدن اشیاء مانند زمانی که از پشت یک شیشه موج دار نگاه می‌کنید.
- احساس وجود پرده یا سایه در جلوی چشم
- کاهش ناگهانی بینایی
نکته مهم این است که جداشدگی شبکیه معمولاً درد یا قرمزی چشم به همراه ندارد و در مراحل اولیه هیچ تغییری در ظاهر چشم مشاهده نمی‌شود. بنابراین اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید فوراً به چشم پزشک مراجعه کنید.
تشخیص جداشدگی شبکیه
وقتی فردی با یکی از علائم فوق به چشم پزشک مراجعه می‌کند، پزشک با معاینه شبکیه می‌تواند جدایی آن را تشخیص دهد.
برای انجام این معاینه معمولاً لازم است که مردمک با قطره‌های خاص باز شود و شبکیه با دستگاهی به نام افتالموسکوپ بررسی شود.
پزشک در این معاینه با ارزیابی محل و نوع جدایی شبکیه، در مورد روش درمان مناسب تصمیم می‌گیرد.
تشخیص به موقع جدایی شبکیه، مهمترین فاکتور در درمان مؤثر آن است.
در موارد نادر که مثلاً به دلیل خونریزی، معاینه شبکیه با افتالموسکوپ امکان‌پذیر نباشد، سونوگرافی چشم می‌تواند اطلاعات مفیدی در مورد وسعت و محل جدایی شبکیه در اختیار پزشک قرار دهد.
علل ایجاد جداشدگی شبکیه
- آسیب چشم (پارگی شبکیه).
- زمینه ارثی (احتمالاً).
- تحلیل رفتن بافت با افزایش سن.
عوامل تشدید کننده بیماری
- افزایش سن.
- دیابت شیرین.
- بیماری‌های عروقی.
- سابقه قبلی جداشدگی شبکیه.
- سابقه خانوادگی جدایی شبکیه.
- نزدیک بینی شدید.
- عوارض جراحی چشم.
- تومورها یا التهاب‌ها.
پیشگیری از جداشدگی شبکیه
افراد در معرض خطر باید به طور منظم توسط چشم پزشک معاینه شوند.
اگر بیمار دچار دیابت یا بیماری‌های عروقی است، باید به درمان‌های لازم برای کنترل این بیماری‌ها بپردازد.
جداشدگی شبکیه معمولاً با درمان زودهنگام و استفاده از اشعه لیزر قابل درمان است.
عوارض احتمالی بیماری جداشدگی شبکیه
بدون درمان، ریسک کوری کامل یا نسبی در چشم مبتلا وجود دارد.
اگر درمان به تأخیر بیفتد و جدایی به ناحیه ماکولا (منطقه مسؤول بینایی دقیق) گسترش یابد، احتمال نقص در بینایی دقیق وجود دارد.
“““html
(مرکزی ) بیمار دچار اختلال دائمی می‌گردد.
روند درمان جداشدگی شبکیه
- تشخیص این مشکل با معاینه توسط افتالموسکوپ انجام میشود.
- روش درمان بستگی به محل و شدت جداشدگی دارد.
- اگر چشم به دلیل ضربه آسیب دیده باشد، ممکن است نیاز به پوشش محافظ چشم باشد.
- برای وصل کردن شبکیه به بافت‌های زیرین، جراحی انجام میشود. این جراحی می‌تواند شامل استفاده از لیزر یا سرمادرمانی (با دماهای بسیار پایین) یا گاهی تغییر شکل چشم باشد. بعد از جراحی، نکات زیر توصیه میشود:
- هر دو چشم باید برای مدت مشخصی با پوشش مخصوص بسته شوند. در این زمان می‌توانید از کمک‌های دوستان یا خانواده بهره‌مند شوید.
- پس از برداشت پوشش چشم، حتماً از عینک‌های تیره استفاده کنید.
- چشم‌های خود را نمالید.
- از حالت‌های خم شدن خودداری کنید.
- از عواملی که ممکن است فشار چشم را افزایش دهد مانند یبوست، بلند کردن اشیای سنگین یا سرفه شدید پرهیز کنید.
داروها برای درمان جداشدگی شبکیه
قطره‌های چشمی برای گشاد کردن مردمک استفاده میشود. این کار در دوره بهبودی پس از جراحی به کاهش فعالیت‌های چشمی کمک می‌کند.
اگر نمی‌توانید به خودتان قطره بزنید، از دیگران کمک بگیرید. همچنین داروهای آرامبخش برای کاهش اضطراب در دوره بهبودی توصیه میشود.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
پس از جراحی، دراز بکشید و سر خود را کمی بالاتر از سطح تخت قرار دهید.
برای جلوگیری از تشکیل لخته در وریدهای عمقی، پاهای خود را در حین استراحت مرتباً حرکت دهید.
با نظر پزشک، می‌توانید به تدریج فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرید.
مراقبت‌های پس از عمل
پس از جراحی، به خصوص در موارد باکل اسکلرا و ویترکتومی، چشم‌ها معمولاً دردناک و حساس خواهند بود. معمولاً نیاز است تا یک یا دو هفته بعد از جراحی، به صورت روزانه از قطره‌های آنتی‌بیوتیک و قطره‌های ضد التهاب استفاده شود.
گاهی ممکن است از قطره‌های دیگری مانند داروهای پایین‌آورنده فشار چشم یا قطره‌های گشادکننده مردمک نیز استفاده شود.
اگر حباب گاز در داخل چشم تزریق شده باشد، باید تا یک یا دو هفته سر خود را صاف نگه‌دارید و برای خوابیدن در حالت نیمه نشسته باشید و به هیچ وجه به پشت نخابید.
بطور کلی، پس از جراحی شبکیه، لازم است برای کنترل وضعیت شبکیه و جلوگیری از مشکلات احتمالی، به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید.
نتیجه عمل جراحی
نتیجه عمل جراحی چسباندن شبکیه به دو عامل بستگی دارد:
- مدت زمانی که شبکیه از جای خود کنده شده است.
- وضعیت مرکز بینایی (ماکولا)
ماکولا یا مرکز بینایی، بخشی از شبکیه است که مسئول دید مستقیم و دقیق است. اگر قبل از عمل، ماکولا از جا کنده نشده باشد، نتیجه عمل خوب خواهد بود، اما اگر ماکولا کنده شده باشد، بیمار پس از عمل ممکن است دید ضعیفی داشته باشد.
بهترین نتیجه جراحی زمانی حاصل میشود که پرده شبکیه یک تا دو هفته پس از پارگی به موقع چسبانده شود. اگر جداشدگی پرده شبکیه مدتی طولانی بدون درمان باقی بماند، بیمار پس از عمل دید رضایت بخشی نخواهد داشت.
به طور کلی، در 90 تا 95 درصد موارد، با یک یا چند عمل جراحی، شبکیه در جای خود چسبیده میشود، اما لازم به ذکر است که چسبیدن شبکیه به معنای بهبود دید فرد نیست.
به عبارت دیگر، وضعیت دید بعد از عمل بسته به وضعیت ماکولا و مدت زمانی که شبکیه از جا جدا شده، تعیین میشود.
به طور کلی، هر چه جداشدگی پرده شبکیه کوچک‌تر و دورتر از مرکز شبکیه باشد، نتیجه عمل جراحی بهتر و هر چه جداشدگی بزرگ‌تر و نزدیک‌تر به مرکز باشد، نتیجه بدتر خواهد بود.
در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان در میدان بینایی خود نقاط شناور یا جرقه‌های نورانی مشاهده می‌کنید، فوراً به پزشک مراجعه کنید، زیرا این ممکن است نشانه‌ای از یک وضعیت حاد باشد.
- ظهور هرگونه نشانه عفونت (خونریزی، قرمزی، درد، تورم یا تب) پس از جراحی
- بدتر شدن وضعیت بینایی پس از بهبودی از جراحی
بیشتر بخوانید :
سایت رضیم
“`
