حساسیت به گوشت شتر (2 نکته مهم)

حساسیت به گوشت شتر و عوارض آن

حساسیت به گوشت شتر یک نوع آلرژی غذایی است که به حساسیت نسبت به گوشت قرمز تعلق دارد. طبق اطلاعات معتبر، حدود ۵ درصد از کودکان و ۴ درصد از بزرگسالان آمریکایی دچار آلرژی غذایی هستند. البته بیشتر آلرژی‌ها به غذاهای مانند تخم‌مرغ، گندم، سویا، مغزها، شیر و ماهی مربوط می‌شود، اما امکان دارد به مواد غذایی دیگری از جمله گوشت قرمز نیز حساسیت ایجاد شود.

امروزه وقتی به قصابی‌ها یا فروشگاه‌های مواد پروتئینی می‌رویم، ممکن است با گوشت شتر روبه‌رو شویم که در کنار انواع گوشت‌های دیگر مانند گوشت گاو و گوسفند قرار دارد. این گوشت از نظر قیمت با گوشت گاو مشابه است و در ظاهر هم شبیه به گوشت گوسفند و گاو می‌باشد.

بسیاری از مردم شهرنشین به دلیل عادت نداشتن به مصرف گوشت شتر، از خوردن آن پرهیز می‌کنند. اما باید گفت که شتر منبع خوبی از مواد مغذی است و ویژگی‌های شیمیایی آن با گوشت سایر دام‌ها متفاوت است. این گوشت به نسبت گوشت گاو، پروتئین و چربی کمتری دارد و مقادیر بیشتری سدیم و کلسیم در آن موجود است. ویتامین B و برخی مواد معدنی مانند فسفر و کلسیم در آن زیاد است. اما آهن و روی موجود در آن نسبت به گوشت‌های دیگر کمتر است. ویتامین‌های گروه B موجود در آن برای تقویت اعصاب مفید هستند و همچنین در تقویت قوای جنسی و جلوگیری از مشکلات در رشد جنین موثرند.

گوشت شتر کالری بالایی دارد و به افزایش قوای بدنی و استقامت کمک می‌کند. بنابراین به بانوان باردار و شیرده، دانش‌آموزان، ورزشکاران و افراد مسن توصیه می‌شود که از آن استفاده کنند. ویژگی بارز گوشت شتر نسبت به دیگر گوشت‌ها، عدم وجود هورمون‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها در آن است، زیرا این حیوان به صورت طبیعی و خارج از سیستم پرورش دامی رشد می‌کند. همچنین عطر و طعم خاص گوشت شتر باعث تحریک غدد بزاقی و معده می‌شود و در جذب بهتر آن کمک می‌کند.

علت حساسیت به گوشت شتر

حساسیت به پروتئین‌های موجود در گوشت قرمز زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن، پروتئین‌های این گوشت را مانند یک ماده خطرناک شناسایی کند. در این هنگام، نوعی آنتی‌بادی به نام ایمونوگلوبولین E یا IgE تولید می‌شود که به این پروتئین خاص واکنش نشان می‌دهد. بنابراین، وقتی فرد دوباره گوشت قرمز میل کند، IgE به پروتئین آن واکنش نشان می‌دهد و مواد شیمیایی خاصی آزاد می‌کند که منجر به علائم حساسیت می‌شود.

علائم حساسیت به گوشت شتر

علائم آلرژی به پروتئین‌های گوشت قرمز معمولاً چند دقیقه تا یک ساعت بعد از خوردن گوشت بروز می‌کند. کهیر یکی از رایج‌ترین نشانه‌های این حساسیت است، اما ممکن است علائم پوستی مانند بثورات در اطراف دهان یا صورت نیز ظاهر شوند. علائم دیگری که در دستگاه گوارش دیده می‌شود شامل تهوع و استفراغ است. در صورت بروز واکنش شدید آلرژیک، ممکن است فرد دچار تنگی نفس، سرفه و تغییر در صدا شود. متخصصان می‌گویند افرادی که ساعاتی بعد از مصرف گوشت قرمز با نشانه‌های آلرژیک رو‌به‌رو می‌شوند، معمولاً نسبت به کربوهیدرات موجود در آن حساس‌اند نه به پروتئین.

حساسیت غذایی چیست؟

حساسیت غذایی یک وضعیت خاص است که به سیستم ایمنی بدن مربوط می‌شود. تشخیص درست آن بسیار مهم است، زیرا با شناسایی صحیح و پیدا کردن راه‌های کمک‌کننده، می‌توان عوارض ناشی از آلرژی‌های غذایی را به حداقل رساند. آلرژی‌های غذایی به حالتی گفته می‌شود که فرد نسبت به ترکیبات خاص غذایی مانند پروتئین‌ها حساس می‌شود و سیستم ایمنی بدن به صورت خفیف واکنش نشان می‌دهد.

آلرژی غذایی می‌تواند بسیار جدی باشد و حتی ممکن است باعث حملات شدید و خطرناک شود که در نهایت به مرگ منجر گردد.

آلرژن‌های غذایی موادی هستند که در غذا وجود دارند و سیستم ایمنی بدن نسبت به آنها واکنش نشان می‌دهد. این واکنش به دلیل وجود آنتی بادی‌هایی به نام ایمونوگلوبین E در بدن اتفاق می‌افتد که تلاش می‌کند این مواد را از بدن خارج کند. علائم آلرژی غذایی می‌تواند شامل عطسه، خارش، استفراغ، حالت تهوع، سردرد، انقباض عضلات و مشکلات تنفسی مانند آسم باشد.

دو نوع آلرژی غذایی وجود دارد:

۱- آلرژی فوری
۲- آلرژی‌های تأخیری

آلرژی‌های فوری بلافاصله بعد از چند دقیقه ایجاد می‌شوند و معمولاً بسیار خطرناک‌تر هستند، در حالی که آلرژی‌های تأخیری ممکن است تا ۴۸ ساعت بعد از مصرف ماده غذایی آلرژن ظاهر شوند.

تشخیص حساسیت به پروتئین گوشت

تشخیص آلرژی به پروتئین گوشت قرمز عموماً با توجه به تاریخچه پزشکی فرد و رویدادهایی که منجر به بروز واکنش آلرژیک شده است، انجام می‌گیرد. این آلرژی ممکن است با انجام آزمایش خون یا تست‌های پوستی شناسایی شود. در آزمایش خون، سطح آنتی بادی IgE که نسبت به پروتئین گوشت قرمز ساخته شده است، بررسی می‌شود تا وضعیت آلرژی مشخص شود. در تست پوستی، سطح پوست را خراش داده و ماده آلرژن روی آن قرار می‌دهند تا واکنش بدن ارزیابی شود.

درمان حساسیت گوشت شتر

بعد از تشخیص آلرژی، باید از مصرف ماده غذایی آلرژی‌زا خودداری کرد و رژیم غذایی مناسب و متناسب با نیازها اتخاذ شود. آموزش در باره این نوع آلرژی اهمیت زیادی دارد. فرد باید اطلاعات کافی در مورد مواد غذایی آلرژی‌زا و غذاهایی که ممکن است حاوی این مواد باشند داشته باشد. خواندن برچسب‌های غذایی در انتخاب مواد غذایی بسیار مهم است، چون با دانستن ترکیبات می‌توان آلرژن‌ها را شناسایی کرد و با مصرف غذای مناسب ایمنی لازم را تأمین کرد.

روش اصلی درمان حساسیت به پروتئین گوشت قرمز، پرهیز از گوشت قرمز و هر غذایی که گوشت قرمز در آن وجود دارد است. اگر فرد به طور تصادفی با گوشت قرمز تماس پیدا کند، داروهای آنتی‌هیستامین مانند بنادریل می‌توانند به درمان واکنش‌های موضعی مانند خارش و بثورات پوستی کمک کنند. اما اگر واکنش شدید و systemic بروز کند، نیاز به تزریق اپی‌نفرین است و شخص باید بلافاصله به بیمارستان منتقل شود برای دریافت درمان تکمیلی.

نکات مهم در مورد آلرژی به پروتئین گوشت قرمز

اصطلاح «گوشت قرمز» شامل گوشت گاو، گوساله، گوسفند، شتر و دیگر پستانداران بالغ است. اما ممکن است برخی افراد فقط به پروتئین موجود در یکی از این گوشت‌ها آلرژی داشته باشند. تست‌های تشخیصی می‌تواند این موضوع را برای شما مشخص کند. افرادی که فقط به یک نوع گوشت حساسیت دارند، می‌توانند از دیگر انواع گوشت‌های قرمز در طول زندگی خود استفاده کنند. همچنین، تشخیص آلرژی به پروتئین یا کربوهیدرات‌های موجود در گوشت قرمز نیز در تست تشخیصی مشخص می‌شود.

بیشتر بخوانید:

گردآوری توسط بخش سلامت

مجله رضیم