خرچنگ ها چند پا دارند ؟ چگونه غذا میخورند و چقدر عمر میکنند ؟ (2 نکته مهم)

حقایقی درباره خرچنگ ها

خرچنگ ها جزو سخت پوستان هستند و بدن آن ها بدون استخوان است. بیش از 4500 نوع مختلف خرچنگ وجود دارد. آن ها در تمام اقیانوس های دنیا، آب های شیرین و حتی در زمین زندگی می کنند. اما بیشتر خرچنگ ها در آب های کم عمق اقیانوس یافت می شوند و در استخرهای صخره ای و صخره های مرجانی ساکن هستند.

طول عمر خرچنگ چقدر است؟

طول عمر خرچنگ ها بسته به نوع آن ها متفاوت است. خرچنگ های آبی معمولاً بین یک تا هشت سال زندگی می کنند، در حالی که خرچنگ های عنکبوتی ژاپنی می توانند 50 تا 100 سال عمر کنند. همچنین امید به زندگی خرچنگ ها به محل زندگی آن ها نیز بستگی دارد. خرچنگ هایی که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند، در صورتی که درست از آن ها مراقبت شود، ممکن است بیشتر از خرچنگ های وحشی زندگی کنند.

اندازه خرچنگ ها

خرچنگ ها در اندازه های مختلفی وجود دارند.

خرچنگ نخودی، کوچکترین نوع معروف، طول آن به 6 تا 13 میلی متر (0.24-0.5 اینچ) می رسد.

بزرگ ترین نوع، خرچنگ عنکبوتی ژاپنی (Macrocheira kaempferi) می تواند به 5.5 متر (18 فوت) برسد.

این موجودات بدنی با اسکلت سخت به نام اسکلت خارجی دارند. این پوسته از کربنات کلسیم ساخته شده و از بافت نرم بدن آن ها حفاظت می کند.

خرچنگ ها به خاطر داشتن 10 پا، به نام دکاپود هم شناخته می شوند. جفت اول پاهای آن ها برای گرفتن طعمه استفاده می شود.

چشمان خرچنگ ها بر روی ساقه های بلندی قرار دارند که به آن ها کمک می کند تا بتوانند اطراف خود را حتی وقتی در زیر آب یا در سوراخ های کوچک هستند، ببینند. چشمان آن ها از صدها لنز کوچک ساخته شده است.

بیشتر خرچنگ ها بدنه های صافی دارند که به آن ها این امکان را می دهد که در شکاف های باریک جا بگیرند.

خرچنگ ها معمولاً با مفاصل پاهایشان به پهلو حرکت می کنند، ولی برخی از آن ها می توانند به جلو یا عقب هم بروند و حتی برخی قادر به شنا کردن هستند.

اگر یک خرچنگ در یک درگیری یک پا یا پنجه را از دست بدهد، به تدریج و طی یک سال، آن قسمت دوباره رشد می کند.

بیشتر خرچنگ ها دارای آبشش هایی هستند که مشابه ماهی ها، اکسیژن موجود در آب را جذب می کنند. حتی وقتی روی زمین هم هستند، اگر آبشش های آن ها مرطوب بمانند، می توانند اکسیژن را بگیرند.

همچنین خرچنگ های زمینی دارای سیستم گردش خونی دوگانه هستند که بدان معنی است که هم ریه دارند و هم آبشش.

غذای خرچنگ چیست؟

خرچنگ ها همه چیزخوار هستند، به این معنی که برای رشد و بقای خود گیاهان و حیوانات دیگر را می خورند. برخی از آن ها بیشتر از جلبک ها تغذیه می کنند، در حالی که دیگران از جلبک ها، کرم ها، قارچ ها، باکتری ها و حتی سایر سخت پوستان مانند میگو هم استفاده می کنند. در شرایطی که غذا کم باشد، ممکن است از مواد مرده در دریا هم تغذیه کنند.

خرچنگ چگونه غذا می خورد؟

بیشتر خرچنگ ها دارای دهانی نرم هستند و به روش خاصی نیاز دارند تا غذای خود را تجزیه کنند. این موجودات به جای جویدن، غذا را در دهان خود می ریزند. شکم یک خرچنگ به دو بخش تقسیم می شود – بخش اول دارای سه دندان قوی است که برای خرد کردن غذاهایی که می خورند، طراحی شده است و می تواند مواد سخت و ریز مانند پوسته ها را بشکند.

خرچنگ ها موجودات فعالی هستند و رفتارهای پیچیده ای دارند. آن ها می توانند با ضربه زدن بر روی پاهایشان ارتباط برقرار کنند.

برخی از گونه های خرچنگ انفرادی زندگی می کنند و برخی دیگر در گروه ها زندگی می کنند.

تشخیص خرچنگ نر از ماده

در بیشتر خرچنگ ها، شکم نرها باریک و مثلثی است، در حالی که شکم ماده ها پهن تر و گردتر است. همچنین، پنجه های خرچنگ های ماده کوچک تر از نرهاست.

خرچنگ ها برای جذب جفت، از مواد شیمیایی (فرومون)، نشانه های بصری، صدا و حتی لرزش استفاده می کنند.

تولید مثل خرچنگ

همه نوع خرچنگ ها با تخم گذاری تولید مثل می کنند، اما برای لقاح تخم ها، نرها و ماده ها نیاز به هم دیگر دارند. بعد از لقاح، تخم ها روی شکم ماده قرار می گیرند، جایی که با یک ماده چسبنده امن می شوند و در طول رشد جنینی محافظت می شوند. پس از اینکه رشد کامل شد، خرچنگ ماده لاروهای تازه به دنیا آمده را در آب آزاد می کند. این لاروها مراحل زیادی را برای تبدیل شدن به یک خرچنگ بزرگسال طی می کنند.