خواص بی نظیر دانه انگور برای بدن (2 نکته مهم)

مواد موثر

روغنی که از دانه انگور استخراج می‌شود، شامل اسیدهای چرب ضروری و مقدار زیادی ویتامین E است. یکی از مواد جالب موجود در دانه انگور، پلی‌فنل‌ها (مانند کاتچین) هستند.

این مواد می‌توانند به عنوان آنتی‌اکسیدان‌های قوی عمل کنند و شامل پروسیانیدین، لکوآنتوسیانین، پیکنوژنول و OPC می‌شوند. همچنین عصاره‌های دانه انگور حاوی فلاوانوئیدها و ترکیبی به نام مهارکننده 5-نوکلئوتیداز هستند که به تازگی کشف شده است.

موارد مصرف

می‌توان از روغن دانه انگور در آشپزی و تهیه غذا استفاده کرد. این روغن طعم نامطلوبی ندارد و فقط در دماهای بالا تبخیر می‌شود. همچنین سرشار از اسید چرب امگا-6 است.

در اروپا از عصاره دانه انگور برای بهبود گردش خون استفاده می‌شود.

این ماده می‌تواند از اکسید شدن چربی‌های خون جلوگیری کرده و از تجزیه پروتئین‌های دیواره رگ‌ها توسط آنزیم‌ها جلوگیری کند. در آزمایش‌ها روی حیوانات، عصاره دانه انگور نفوذپذیری مویرگ‌ها را کاهش داد و ممکن است همان اثرات را بر انسان هم داشته باشد.

مویرگ‌ها در اثر بیماری قند یا بیماری‌های دیگر شکننده می‌شوند. در چهار تحقیق کوچک، عصاره دانه انگور گردش خون را بهتر کرده و بیماران درد، تورم، گرفتگی شبانه عضلات، بی‌حسی و سوزش کمتری را تجربه کردند.

همچنین مطالعات نشان داده‌اند که عصاره دانه انگور ممکن است از زوال لکه زرد جلوگیری کند و قوه بینایی را در افرادی که با کامپیوتر کار می‌کنند یا در معرض تشعشعات ضعیف هستند، تقویت کند و نزدیک بینی را کاهش دهد. البته برای تأیید این موارد نیاز به تحقیقات بیشتری است، اما نتایج اولیه امیدوارکننده هستند.

خواص بی نظیر دانه انگور برای بدن

پلی‌فنل موجود در دانه انگور در آزمایش‌ها رشد باکتری استرپتوكوك موتانس، عامل فساد دندان، را متوقف می‌کند. این ماده همچنین از تبدیل قند معمولی (ساکارز) به گلوکان جلوگیری می‌کند و به همین دو دلیل ممکن است دانه انگور در حفظ سلامت دندان مؤثر باشد. یکی دیگر از مزایای احتمالی دانه انگور خاصیت ضدالتهابی آن است.

مقدار مصرف

به طور معمول توصیه می‌شود که برای حفظ سلامت عمومی، روزانه بین 50 تا 100 میلی‌گرم دانه انگور مصرف شود. برای اهداف درمانی، مقدار روزانه 150 تا 300 میلی‌گرم پیشنهاد می‌شود.

موارد احتیاط

درباره مصرف این گیاه هیچ نکته احتیاطی خاصی ذکر نشده است.

عوارض جانبی

تحقیقات روی حیوانات نشان می‌دهند که برخی از پلی‌فنل‌های موجود در دانه انگور ممکن است برای کبد سمی باشند. به نظر می‌رسد که سایر ترکیبات آن از کبد موش‌ها محافظت کرده و از آسیب‌های کبدی ناشی از مصرف تتراکلرید کربن جلوگیری می‌کنند. اطلاعات کافی درباره این تأثیرات بر انسان در دسترس نیست.

تداخل‌های ممکن

به دلیل مقدار نسبتاً زیاد تانن موجود در دانه انگور، بهتر است از مصرف هم‌زمان آن با مکمل‌های آهن خودداری شود، هرچند تا کنون گزارشی درباره تداخل این دو ارائه نشده است.