خواص بی نظیر سپستان (انبو) در طب سنتی (2 نکته مهم)

در واقع، برگ‌های آن به‌صورت متناوب و بدون گوشوارک هستند و بی‌کرک، بیضوی و دارای دمبرگ بلندی می‌باشند. گل‌ها دوجنسی و پنج‌پرنجاری هستند که مشکی به نام گرزن قرار گرفته‌اند.

میوه آن که به نام شفت شناخته می‌شود، چسبنده است و به اندازه گیلاس می‌باشد. این درخت از خانواده گل گاوزبان است و میوه‌اش قابل خوردن است. در ایران، به‌خصوص در بندرعباس می‌روید و در آنجا به نام درخت انبو شناخته می‌شود و در دیگر نقاط کشور به آن سپستان می‌گویند.

فواید و خواص دارویی و درمانی انبو یا سپستان

یکی از انواع سپستان، میوه‌ بزرگ‌تری دارد و هنگامی که میوه می‌رسد، گوشت آن از دانه جدا می‌شود. نوع دیگر میوه‌ کوچکتری دارد و گوشت آن از دانه جدا نمی‌شود. این نوع از نوع اول شیرینی بیشتری دارد اما ماده لعابی‌اش کمتر است. در حالی‌که نوع اول لعاب بیشتری دارد و شیرینی‌اش کمتر است.

میوه هر دو نوع به‌صورت خوشه‌ای است و وقتی می‌رسند، رنگ آن‌ها زرد می‌شود و پس از خشک شدن، سیاه رنگ خواهند شد.

بهترین نوع این درخت در بحرین می‌روید و بلندی آن می‌تواند به چند متر برسد. ساقه‌اش سفید و شاخه‌هایش سبز هستند، در حالی‌که برگ‌ها بزرگ‌تر، مدور و کمی خشن می‌باشند. بیشتر میوه این درخت برای مصارف دارویی استفاده می‌شود. طبیعت آن معتدل است.

افرادی که ریه‌هایشان خشک و خشن است و سرفه‌های خشک دارند، یا افراد دارای ورم در تارهای صوتی که صدایشان گرفته است، یا افرادی که همیشه تشنه هستند، می‌توانند میوه این گیاه را در دهان گذاشته و بمکند و یا آن را خیسانده و از مایع آن به آرامی بنوشند.

میوه سپستان برای درمان تب‌های گرم و صفراوی، به همراه داروهای دیگر، بسیار کارآمد است. هم‌چنین در مشکلات روده‌ای ناشی از مصرف زیاد مشروبات الکلی یا ادویه‌های تند، لعاب سپستان یا اضافه کردن آن به داروهای دیگر مفید است.

شاید جالب باشد که میوه گیاه سپستان به اندازه یک آلوی کوچک است و درون آن شیره‌ای لزج و بی‌مزه وجود دارد که خاصیت دارویی دارد و برای سرفه مؤثر است. در پزشکی سنتی، سپستان به عنوان ملین، خلط‌آور و نرم‌کننده، به‌خصوص برای رفع گرفتگی صدا، استفاده می‌شده و نتایج مثبتی داشته است.

گیاه سپستان در نواحی گرم می‌روید و در دو نوع مختلف وجود دارد. یک نوع آن میوه بزرگ‌تری دارد و گوشت آن هنگام رسیدن از دانه جدا می‌شود. نوع دیگر، میوه‌ای کوچکتری دارد که گوشت آن پس از رسیدن از دانه جدا نمی‌شود.

بهترین نوع سپستان در بحرین می‌روید و درختان آن به چند متر بلندی می‌رسند. ساقه درخت سپستان سفید و شاخه‌هایش سبز هستند و برگ‌های آن مدور و بزرگ و کمی خشن است. بیشتر میوه سپستان به مصرف دارویی می‌رسد. طبیعت آن معتدل است.

قبل از روی کار آمدن آنتی‌بیوتیک‌ها، افرادی که مبتلا به سوزاک شده‌اند، به همراه داروی اصلی که هنوز هم موثر می‌باشد، برگ‌های تازه سپستان را در آب خنک خیسانده و سپس صبح آن را له کرده و عصاره‌اش را ناشتا می‌نوشیده‌اند و از لعاب آن نیز برای بهبود در مجرای ادرار استفاده می‌کرده‌اند.

این روش به بهبودی سوزاک کمک می‌کرده است. داروی اصلی سوزاک‌های کهنه، دارویی است که با آبلیمو و تخم‌مرغ تهیه می‌شود و در مقالات پزشکی دیگر توضیح داده خواهد شد.

برگ و میوه سپستان شامل آلکالوئیدهای پیرالوزیدین، کومارین‌ها، ساپونین‌ها، ترپن‌ها و استرول‌ها است. در برگ‌ها میزان بالایی از کروم وجود دارد. مواد مهم روغن دانه‌ها شامل اسید اولئیک، اسید لینولئیک، اسید بهنیک، اسید آراشیدیک، اسید استئاریک و اسید پالمیتیک می‌باشد.

همچنین بخوانید:

ویژگی‌های دیگر گیاه دارویی و درمانی سپستان

• برای کاهش سرفه می‌توانید از دم کرده این گیاه استفاده کنید.
• سپستان به رفع تشنگی کمک می‌کند.
• از عصاره پوست این درخت برای آرام کردن دردهای روده‌ای استفاده می‌شود.
• جوشانده پوست درخت سپستان می‌تواند به بهبود هضم غذا و کاهش تب کمک کند.
• برگ‌های پودر شده این گیاه به صورت موضعی برای تسکین سردرد و بهبود زخم‌ها به کار می‌رود.
• این گیاه در جوشانده‌اش به قطع اسهال کمک می‌کند.
• سپستان برای درمان مشکلات کلیوی مفید است.
• جوشانده این گیاه صدا را از گرفتگی خارج می‌کند.
• میوه این گیاه به افراد مبتلا به مشکلات ریوی و طحالی توصیه می‌شود.
• پودر دانه‌های آن به صورت موضعی برای درمان بیماری‌های قارچی پوست استفاده می‌شود.

عوارض جانبی سپستان

استفاده بیش از حد از سپستان می‌تواند به معده آسیب برساند و کبد را ضعیف کند؛ بنابراین افرادی که مزاج سرد دارند، باید با برگ گل سرخ و بقیه با عناب استفاده کنند.