خواص علف چای چیست و چه طبعی دارد؟ (2 نکته مهم)

علف چای فواید و موارد مصرف آن

به علف چای همچنین گل راعی، گل هزار چشم و هوفاریقون گفته می شود. در زبان عربی به این گیاه حشیشه القلب می گویند. از خواص این گیاه می توان به خاصیت ضد افسردگی، ضد میکروب و ویروس و جلوگیری از سوختگی اشاره کرد.
علف چای با نام علمی Hypericum perforatum یک گیاه علفی و دائمی است که می تواند تا یک متر رشد کند. این گیاه بوی خوشی دارد و در زمان گلدهی بسیار زیبا می شود.
زمان گلدهی این گیاه بسته به منطقه ای که در آن رشد می کند، از اردیبهشت تا مهر ماه است. علف چای در کوهستان ها و مناطق بالای کشور رشد می کند. همچنین در نقاطی مانند کرج، جاده چالوس، لاهیجان، ارومیه، بروجرد، گنبدکاووس، کلاردشت و اطراف تهران نیز وجود دارد.
قسمت دارویی این گیاه سرشاخه های گلدار آن است.

ترکیبات مهم

علف چای حاوی ترکیبات مفیدی است که از میان آنها می توان به 0.05 تا 0.3 درصد نفتودی آنتراکیون ها شامل هیپریسین، پزدوهیپریسین و پروتوهیپریسین اشاره کرد. همچنین فلاونوئیدهایی مانند هیپروزید، هیپرین، کورستین و روتین به میزان 2 تا 4 درصد در این گیاه وجود دارد. سایر ترکیبات شامل تانن، اسانس، و فنول های مختلف نیز هست.
از این ترکیبات، هیپریسین و پزدوهیپریسین مهمترین‌ها هستند که در برگ‌های گیاه و گل های آن یافت می شوند. محصولات دارویی که از این گیاه تهیه می شوند بر اساس این دو ماده استاندارد می شوند.

خواص گیاه دارویی علف چای در طب سنتی

علف چای به عنوان یک ضد التهاب برای برونش ها و دستگاه تناسلی ادراری مورد استفاده قرار می گیرد.
این گیاه برای درمان مشکلاتی مانند التهاب مثانه، سرماخوردگی، خونریزی، میگرن، سردرد، زخم معده و همچنین به عنوان ادرارآور و قاعده آور موثر است. به طور موضعی برای درمان بریدگی ها و سوختگی ها و زخم ها نیز کاربرد دارد.

خاصیت ضد افسردگی

هیپریسین موجود در علف چای می تواند نوع A و B آنزیم منوآمینواکسیداز (MAO) را مهار کند. این ویژگی می تواند به عنوان دارویی برای درمان افسردگی، اضطراب، بی خوابی و احساس بی ارزشی مفید باشد. اثرات مثبت این گیاه بر فعالیت های مغزی در تحقیقات علمی تایید شده است.
بیش از 25 مطالعه بر روی 1757 نفر که دچار افسردگی خفیف تا متوسط بودند نشان می دهد که علف چای به شکل عصاره استاندارد در درمان آنها بسیار موثر بوده است. در سال 1994 در آلمان 66 میلیون دوز روزانه از این گیاه توسط پزشکان تجویز شده است.
باید توجه داشت که علف چای ارتباطی با چای معمولی ندارد و تنها به طور خود رو در باغات چای شمال کشور می روید و به این نام معروف شده است.

اثرات ضد میکروب و ویروس

عصاره علف چای دارای خاصیت ضدمیکروبی و ضدویروسی قوی است که بر روی بسیاری از میکروارگانیسم‌های مهم عمل می کند. مطالعات نشان می دهد که این گیاه تاثیر خوبی بر ضد ویروس‌های آنفلوآنزا، تبخال و ویروس ایدز (HIV) دارد و همچنین بر روی میکروب‌های گرام مثبت و منفی مانند استافیلوکوک اورئوس و اشرشیاکلی موثر است.

اثرات ضد سوختگی زخم

علف چای می‌تواند به عنوان ضد زخم، ضد سوختگی و ضد دردهای عضلانی استفاده شود. محصولاتی که بر اساس عصاره این گیاه تولید می‌شوند، به صورت پماد و لوسیون برای این منظور عرضه می‌گردند و می‌توانند به تنهایی یا به همراه گیاهان دیگر استفاده شوند.

“`

زیا د و متنوع ساخته شده اند.

محصولات دارویی موجود

از این گیاه محصولات مختلفی مانند چای، عصاره روان، تنتور، قرص، دراژه، کپسول، قطره، پماد و لوسیون تهیه شده است.

طریقه و مقدار مصرف علف چای

چای: چای کیسه‌ای (تی بگ) معمولا ۲ گرم است که می‌توان آن را در یک لیوان آب درست کرد و تا ۳ بار در روز مصرف کرد.

گل خشک: می‌توانید ۲ تا ۴ گرم از آن را به صورت دم کرده یا جوشانده تا سه بار در روز استفاده کنید (یعنی کل در روز ۶ تا ۱۲ گرم).

تنتور: بهتر است ۳ تا ۶ میلی لیتر از آن را تا سه بار در روز مصرف کنید (در مجموع ۹ تا ۱۸ میلی لیتر در روز).

عصاره روان: توصیه می‌شود ۱ تا ۲ میلی لیتر تا سه بار در روز (در مجموع ۳ تا ۶ میلی لیتر در روز) مصرف شود.

قطره: اگر از نوع استاندارد با ۰.۳ درصد هیپریسین استفاده کنید، ۳۰ قطره تا سه بار در روز (در مجموع ۹۰ قطره در روز) مصرف می‌شود.

قرص: بسته به شدت بیماری، روزانه ۱ تا ۳ قرص مصرف شود.

مقدار مصرف هر نوع فرآورده تا معادل ۲.۷ میلی‌گرم “هیپریسین‌ها” در روز از نظر ایمنی مشکلی ندارد.

عوارض جانبی و موارد منع مصرف

در صورت مصرف دارویی به مقدار ۲.۷ میلی‌گرم هیپریسین روزانه (که معادل ۹ میلی لیتر قطره استاندارد است)، هیچ عارضه جانبی وجود ندارد. اما اگر به مقدار زیاد مصرف شود، ممکن است حساسیت به نور ایجاد کند؛ البته این موضوع در انسان‌ها گزارش نشده و بیشتر در حیوانات مانند گوسفند مشاهده شده است.
گفته می‌شود در صورت مصرف ۳۰ تا ۵۰ برابر مقدار دارویی، احتمال حساسیت به نور (فتوتوکسیسیته) وجود دارد. بر اساس آمار، عوارض گزارش شده این گیاه و فرآورده‌های آن بسیار محدود است و فقط ۲.۵ درصد از مصرف‌کنندگان عوارض خفیف و موقتی مانند التهاب روده و معده (۰.۵۵ درصد)، آلرژی به گیاه (۰.۵ درصد)، خستگی (۰.۴ درصد) و بی‌خوابی (۰.۲۶ درصد) را تجربه کرده‌اند.

تداخلات دارویی

بهتر است این گیاه همراه با غذاهای حاوی مقادیر زیاد تریپتامین مثل پنیر، داروی فلوکستین، مهارکننده‌های MAO، داروهای ضد ایدز و داروهای قلبی حاوی دیگوگسین مصرف نشود، زیرا ممکن است اثرات آنها را کاهش دهد.