داروهای ضدافسردگی : آشنایی ویژه با قرص های ضد افسردگی (2 نکته مهم)

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی با وجود عوارض جانبی که دارند، واقعا موثرند و می‌توانند علائم افسردگی را به سرعت بهبود بخشند، به ویژه زمانی که علائم خیلی شدید هستند. بنابراین، وقتی که هدف سریع‌تر شدن حال فرد است، از داروها استفاده می‌شود. یکی دیگر از مزایای داروها این است که می‌توانند نه تنها علائم را کاهش دهند بلکه آنها را به طور کامل برطرف کنند.

اگر فردی افکار خودکشی دارد، استفاده از داروها می‌تواند گزینه خوبی باشد. البته باید اشاره کرد که تنها استفاده از داروها کافی نیست و غفلت از درمان‌های روانشناختی می‌تواند مانع بهتر شدن فرد شود. امروزه بهترین درمان‌ها ترکیبی از دارو و روان‌درمانی است که باعث بالاترین میزان بهبودی می‌شود.

یکی از روش‌هایی که در کنار داروها می‌تواند مفید باشد، درمان شناختی رفتاری افسردگی است.

داروهای ضد افسردگی می‌توانند با برخی داروهای دیگر تداخل داشته باشند و خطرناک شوند. بنابراین قبل از اینکه پزشک دارویی تجویز کند، باید او را از داروهایی که استفاده می‌کنید باخبر کنید. از میان داروهای ضد افسردگی، داروهای SSRIs بیشتر از سایر داروها باعث تداخل می‌شوند.

این دسته از داروها می‌توانند با داروهای آرامبخش، هالوپریدول، داروهای تنظیم‌کننده ضربان قلب، و داروهای خواب‌آور مانند دیازپام تداخل ایجاد کرده و اثرات آنها را افزایش دهند. همچنین مصرف همزمان MAOI با سایر داروهای ضد افسردگی می‌تواند خیلی خطرناک و甚至 کشنده باشد.

انواع داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی به چهار دسته تقسیم می‌شوند:

1. داروهای سه حلقه‌ای: این داروها از قدیمی‌ترین داروهای ضد افسردگی هستند و می‌توانند سرتونین و نوراپی‌نفرین را در مغز افزایش دهند. نام‌های این دسته شامل دیسیپرامین، آمی‌تریپتیلین، ایمی‌پرامین و نورتریپتیلین است.
2. بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOI): این داروها هم مانند داروهای سه حلقه‌ای سرتونین و نوراپی‌نفرین را در مغز افزایش می‌دهند. از جمله آنها می‌توان به ترانیلسپیرومین، فنلزین و موکلوبمید اشاره کرد.
3. بازدارنده‌های بازجذب سرتونین (SSRIs): این داروها بر خلاف دو گروه قبلی فقط بر سرتونین تاثیر می‌گذارند و مانع از جذب این ماده می‌شوند تا مقدار آن در مغز بیشتر شود. داروهای معروف این دسته شامل پروزاک (فلوکستین)، سیتالوپرام، سرترالین و پاروکستین هستند.
4. سایر گروه‌های دارویی: شامل نفازودون، ونلافاکسین، لیتیوم و زولپیدم.

تاثیر داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی

1. داروی ضد افسردگی ایمی پرامین

ایمیپرامین یکی از داروهای ضد افسردگی است که به دسته سه‌حلقه‌ای‌ها تعلق دارد و برای درمان مشکلات روانی مختلف مانند اختلال هراس، فوبی اجتماعی، دردهای عصبی و همچنین برای کنترل شب ادراری در کودکان بالای ۶ سال استفاده می‌شود.

این دارو در دو شکل قرص و آمپول در دسترس است، اما تزریق آن به ندرت انجام می‌شود.

عوارض جانبی ایمی پرامین

مهمترین عوارضی که مصرف‌کنندگان ایمیپرامین گزارش می‌دهند شامل خشکی دهان، تاری دید، کاهش ضربان قلب، یبوست و دشواری در ادرار کردن است. خواب‌آلودگی و گیجی نیز ممکن است برای برخی افراد پیش بیاید. به طور کلی، بعد از مدتی بدن به این عوارض عادت می‌کند. همچنین برای بیماران بالای ۴۰ سال پیش از تجویز دارو، انجام الکتروکاردیوگرام برای بررسی وضعیت قلب توصیه می‌شود.

2. کلومیپرامین یکی از داروهای ضد افسردگی

کلومیپرامین (به انگلیسی: Clomipramine) یکی از داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای است که به صورت قرص مصرف می‌شود. این دارو در دهه ۶۰ میلادی توسط شرکت سویسی نوارتیس تولید شده و در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

عوارض جانبی کلومیپرامین

عوارض کلومیپرامین شبیه به عوارض آمی‌تریپتیلین است که شامل خواب‌آلودگی، خشکی دهان، تاری دید و یبوست می‌باشد. همچنین ممکن است احساس تهوع، کاهش فشار خون، عرق‌ریزی و لرزش دست نیز ایجاد شود. در مقایسه با آمی‌تریپتیلین، احتمال بروز اختلال جنسی و تشنج در کلومیپرامین بیشتر است. تشنج در ۰.۵٪ از افرادی که ۲۵۰ میلی‌گرم یا کمتر مصرف کنند ممکن است پیش بیاید و در صورتی که دوز مصرفی بالای ۲۵۰ میلی‌گرم باشد، این احتمال به ۲ درصد می‌رسد.

به همین دلیل، این دارو ممکن است فاز شیدایی را در افرادی که سابقه اختلال دوقطبی دارند، تحریک کند. اگر هر یک از عوارض شدید یا طولانی شد، با پزشک خود مشورت کنید، مانند خواب‌آلودگی، سردرد، بی‌قراری، مشکل در حافظه یا تمرکز، تاری دید، سبکی سر، عرق، تهوع، اسهال، یبوست و تغییر در اشتها یا وزن.

اگر علائم خطرناک‌تری مانند ضعف شدید، افسردگی، تشنج، لرزش، مشکل در تنفس، زردی پوست یا چشم‌ها، تب، بثورات پوستی، خشکی غیرمعمول عضلات، تپش قلب یا مشکلات ادراری را مشاهده کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

تداخلات دارویی کلومیپرامین

• مصرف کلومیپرامین برای کسانی که تا ۱۴ روز قبل از آن MAOI مصرف کرده‌اند، ممنوع است.
• در بیماران قلبی و کسانی که سابقه سکته قلبی دارند، باید با احتیاط تجویز شود.
• این دارو ممکن است فاز شیدایی را در افرادی با سابقه دوقطبی تحریک کند.
• مصرف همزمان کلومیپرامین با داروهای ضدافسردگی، مواد مخدر، آرام‌بخش‌ها، الکل و آنتی‌هیستامین‌ها می‌تواند عوارض عصبی این دارو را تشدید کند و ممکن است به سندرم سروتونین منجر شود.
• استفاده از کلومیپرامین به همراه داروهای ضدآریتمی ممکن است خطر آریتمی‌ها را افزایش دهد.
• این دارو می‌تواند در افرادی که دارای حساسیت هستند، باعث بروز گلوکومای زاویه بسته شود.

3. داروی ضد افسردگی فنلزین

فنلزین یک مهار کننده برگشت ناپذیر غیر انتخابی آنزیم مونوآمین اکسیداز است. برای درمان

``````html

اختلال افسردگی شدید یکی از بیماری‌هایی است که نیاز به درمان دارد.

مکانیسم کار داروی فنلزین به‌طور کامل مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد که این دارو با مهار غیر قابل برگشت و غیر انتخابی آنزیم MAO، می‌تواند علائم افسردگی را کاهش دهد. این کار با افزایش سطح مواد شیمیایی مانند سروتونین، نوراپی‌نفرین و دوپامین در سلول‌های عصبی انجام می‌شود.

عوارض جانبی فنلزین

از عوارض جانبی که ممکن است با مصرف فنلزین مشاهده شود می‌توان به اختلال خواب، یبوست، سردرد، خشکی دهان، گیجی، ضعف، لرزش، افزایش وزن، خواب آلودگی، خستگی، تحریک‌پذیری و کاهش فشار خون هنگام تغییر وضعیت بدن اشاره کرد.

4. ترانیل سیپرومین یکی از داروهای ضد افسردگی

کاربرد اصلی ترانیل سیپرومین درمان افسردگی شدید است. این نوع داروها معمولاً به عنوان درمان دوم برای افرادی که با دیگر داروهای ضد افسردگی بهبودی نیافته‌اند، به‌خصوص برای کسانی که افسردگی غیرعادی (آتیپیک) و شدید دارند، تجویز می‌شوند. همچنین این دارو در درمان اختلال هراس، اختلالات خلق و اضطراب نیز مؤثر است.

عوارض جانبی و رژیم غذایی

می‌توانید ترانیل سیپرومین را همراه غذا یا با معده خالی مصرف کنید. در طول درمان با این دارو و تا دو هفته بعد از اتمام درمان، باید از مصرف زیاد الکل، ماءالشعیر، نوشیدنی‌های کافئین‌دار (مثل چای، قهوه و نوشابه) و غذاهایی مانند موز، پنیر، جگر، غذاهای دودی یا نگهداری شده (مثل ترشیجات)، سوسیس، محصولات سویا، ماست و شکلات پرهیز کنید. حتماً در مورد غذاها و نوشیدنی‌های ممنوعه با پزشک مشورت کنید.

5. داروی ضد افسردگی ایزوکربوکسازید

ایزوکربوکسازید برای درمان افسردگی اصلی استفاده می‌شود. این دارو به‌طور برگشت‌پذیر آنزیم مونوآمینواکسیداز را مهار می‌کند. این کار باعث افزایش غلظت مواد شیمیایی عصبی در مغز و نواحی ذخیره‌سازی آنها می‌شود.

عوارض جانبی ایزوکربوکسازید

از عوارض جانبی این دارو می‌توان به کاهش فشار خون در حالت ایستاده، اسهال، ورم محیطی، اثرات آنتی‌کولینرژیک، تاری دید، تحریک سیستم عصبی مرکزی، کاهش توانایی جنسی، سرگیجه، سردردهای خفیف، افزایش اشتها و وزن، تعریق زیاد، تهوع، لرزش و ضعف، یبوست و خشکی دهان اشاره کرد.

تداخلات دارویی ایزوکربوکسازید

مصرف همزمان نوشیدنی‌های حاوی الکل و دیگر داروهایی که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهند، ممکن است اثرات آن‌ها را افزایش دهد. مصرف همزمان داروهای بی‌حس‌کننده موضعی حاوی اپی‌نفرین ممکن است باعث کاهش شدید فشار خون شود. همچنین، ترکیب آن با داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای، فلوکستین و ترازودون می‌تواند منجر به بروز سندرم سروتونین (یک حالت خطرناک که ناشی از افزایش بیش از حد سروتونین است) شود. همچنین اثرات کاهنده قند خون داروهای خوراکی ضد دیابت و انسولین در صورت مصرف همزمان با این دارو افزایش می‌یابد. احتمال افزایش فشار خون و بروز آریتمی شدید قلبی در صورت مصرف همزمان با کافئین بیش از حد وجود دارد.

علاوه بر این، مصرف همزمان کاربامازپین، ماپروتیلین و دیگر مهارکننده‌های MAO همچون فورازولیدون و پروکاربازین با این دارو ممکن است منجر به وضعیت بسیار خطرناکی شود.

``````html

فشار خون، تشنج و حتی مرگ ممکن است به وجود آید. اگر دکسترومتورفان همراه با این دارو مصرف شود، ممکن است فشار خون بالا و هیجان زیادی ایجاد کند. اثرات محرک داروی متیل‌فنیدات می‌تواند در صورت مصرف همزمان با این دارو بیشتر شود. اگر گوانتیدین و رزرپین همراه با این دارو مصرف شود، ممکن است فشار خون به شدت بالا برود. همچنین ترکیب لوودوپا با این دارو توصیه نمی‌شود. در مصرف همزمان متیل دوپا با این دارو، تحریک پذیری، سردرد، افزایش فشار خون و توهم مشاهده شده است.

6. داروی ضد افسردگی بوپروپیون

بوپروپیون که با نام‌های تجاری ولبوترین، زیبان (Wellbutrin, Zyban) و ولبان شناخته می‌شود، یک داروی ضدافسردگی و آرامبخش است که برای کمک به کاهش میل و عوارض ترک نیکوتین هم کاربرد دارد. از زمان کشف این دارو به عنوان یک ضدافسردگی، نشان داده شده که می‌تواند در ترک سیگار مؤثر باشد. در سال 2007 بیش از 20 میلیون واحد از این دارو فروخته شده و پس از داروهای سرترالین، سیتالوپرام و فلوکستین، چهارمین ضدافسردگی است که در آمریکا تجویز می‌شود.

بوپروپیون می‌تواند آستانهٔ تشنج را پایین بیاورد و در متون پزشکی به قدرت تشنج‌زایی آن اشاره شده است. با این حال، در دوزهای توصیه شده، ریسک تشنج‌زایی آن با بعضی از داروهای دیگر برابر است.

بوپروپیون به‌تنهایی یک داروی مؤثر برای درمان میگرن و افسردگی است، اما اغلب زمانی که فرد به درمان با یک ضدافسردگی دیگر پاسخ کافی نداده باشد، به عنوان مکمل درمان استفاده می‌شود.

این دارو برخلاف برخی از داروهای دیگر ضدافسردگی، معمولاً باعث افزایش وزن و کاهش میل جنسی نمی‌شود، اما عوارض جانبی احتمالی شامل افزایش یا کاهش وزن است.

عوارض جانبی بوپروپیون

در مراحل اولیه درمان با این دارو، بی‌قراری، اضطراب و بی‌خوابی معمولاً دیده می‌شود. عوارض شایع دیگر شامل تب، خشکی دهان، سردرد یا میگرن، گیجی، تکرر ادرار، تهوع و استفراغ، یبوست، عرق زیاد و راش‌های پوستی است.

واکنش‌های حساسیتی می‌تواند از خارش و کهیر تا موارد نادرتر مانند آنژیوادما، تنگی نفس و واکنش‌های آنافیلاکتیک باشد، که می‌تواند نشانه‌هایی از عارضه سرم باشد.

گزارش‌هایی نادر از سندرم استونس جانسون و اریتم مولتی فرم وجود دارد. تپش قلب، درد قفسه سینه، افزایش فشار خون (گاهی شدید) یا افت فشار خون، تپش قلب و سنکوپ نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

عوارضی مانند حملات جنون، گیجی، کابوس‌های شبانه، اختلال حافظه، تغییر طعم، بی‌اشتهایی و کاهش وزن، احساس گزگز، وزوز گوش و اختلالات بینایی نیز گزارش شده است.

تشنج ممکن است با این دارو رخ دهد و در بیماران مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی مهم‌تر است. خطر این عارضه در بیمارانی که سابقه اختلالات تشنجی دارند یا عوامل مستعد کننده دیگر دارند، بیشتر می‌شود. شیوع کل تشنج در بیمارانی که دوز درمانی بوپروپیون را دریافت می‌کنند، بین 0.1 تا 0.4 درصد گزارش شده است. علائم مسمومیت شامل توهم، تهوع و استفراغ، تپش قلب سریع، کاهش هوشیاری و حتی مرگ (در صورت مسمومیت شدید) ممکن است مشاهده شود، که تشنج در یک سوم موارد بروز می‌کند.

7. سرترالین یکی از داروهای ضد افسردگی

سرترالین (به انگلیسی: Sertraline) (با نام‌های تجاری زُلُفْت و آسِنْتْرا) یک داروی ضدافسردگی از دسته مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است و برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس، فوبیای اجتماعی، اختلال ناخوشی پیشاقاعدگی و اختلال استرس پس از سانحه تایید شده است.

سرترالین باعث جلوگیری از جذب مجدد سروتونین توسط گیرنده‌های عصبی می‌شود و غلظت سروتونین را در سیستم عصبی مرکزی بالا می‌برد. سرترالین همچنین به مقدار کمی جذب مجدد دوپامین را متوقف می‌کند و تا حدودی گیرنده‌های آلفای آدرنالین را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

فرمول شیمیایی سرترالین C17H17Cl2N است. نیمه عمر این دارو بین 13 تا 45 ساعت است و در زنان حدود 1.5 برابر مردان بیشتر است. غلظت آن در پلاسمای خون پس از تجویز به جذب و متابولیسم آن بستگی دارد.

``````html

از ۴ تا ۶ ساعت به حداکثر می‌رسد و درصد وابستگی آن به پروتئین پلاسمای خون حدود ۹۹٪ است

عوارض جانبی

کاهش میل جنسی، تأخیر در انزال، خونریزی‌های غیرطبیعی (نقاط قرمز روی پوست)، آکاتزیا (عدم تحمل نشستن)، بزرگ شدن و احساس کشیدگی یا ترشح شیر در خانم‌ها، عوارض حرکتی غیرطبیعی (اختلالات حرکتی)، گرفتگی و پرش ناگهانی عضلات، تب، سرگیجه، خشکی دهان، افزایش حس تشنگی، خستگی، تغییرات ناگهانی و بدون دلیل خلق و خو، تپش قلب، راش پوستی، احساس خارش روی پوست و اختلال در عملکرد.

8. داروی ضد افسردگی فلووکسامین

فلووکسامین یک داروی ضد افسردگی است که معمولاً برای درمان اختلال وسواسی اجباری به کار می‌رود.

فلووکسامین یکی از اولین داروهای خانواده‌ی اس‌اس‌آرآی است که در سال ۱۹۸۴ در سوئیس عرضه شد. این دارو از سال ۱۹۹۴ در ایالات متحده و از سال ۱۹۹۹ در ژاپن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فلووکسامین اولین دارویی است که از سوی اداره غذا و داروی آمریکا برای درمان اختلال وسواسی اجباری در کودکان تأیید شده است.

فلووکسامین بر خلاف دیگر داروهای گروه خود، تأثیر مهاری بر آنزیم CYP۱A۲ دارد و ممکن است با داروهای کلوزاپین، تئوفیلین و پروپرانول تداخل داشته باشد.

9. داروی ضد افسردگی فلوکستین

فلوکستین (Fluoxetine) یک داروی ضد افسردگی از نوع مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است که برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی اجباری، اختلالات حواس و پرخوری عصبی استفاده می‌شود.

این دارو کارایی گسترده‌تری نسبت به موارد ذکر شده دارد و اثرات مثبتی حتی در شرایط ناخواسته در هر فردی خواهد داشت. فلوکستین با نام تجاری پروزاک شناخته می‌شود و به عنوان “داروی قرن” مورد تحسین قرار گرفته است.

عوارض جانبی

رویاهای عجیب و غریب، افزایش زمان انزال، اضطراب، خشکی دهان، علائم شبیه سرماخوردگی، لرزش، حالت تهوع، عصبانیت، تعریق، خواب‌آلودگی، و عوارض پوستی از جمله عوارض جانبی این دارو می‌باشد.

10. سیتالوپرام یکی از داروهای ضد افسردگی

سیتالوپرام یک داروی ضد افسردگی است که برای درمان اختلالات خلق و رفتار و افسردگی شدید کاربرد دارد. این دارو همچنین گاهی برای درمان اختلالات اضطرابی تجویز می‌شود.

عوارض جانبی این دارو

حالت فراموشی، اختلالات جنسی، خواب‌آلودگی، خشکی دهان، تهوع، گیجی، تاری دید، مشکلات خواب، اشکال در تنفس، تب، اختلالات قاعدگی، افزایش ادرار، بثورات جلدی، خارش، درد شکمی و ناراحتی معده، یبوست، بی‌اشتهایی، اضطراب، درد مفاصل، ضعف جسمانی، نفخ شکم، کاهش فشار خون یا فشار خون وضعیتی، ترشح زیاد بزاق، تعریق زیاد، میگرن، آبریزش بینی، سینوزیت، اختلالات مانیک و لرزش از عوارض جانبی این داروها می‌باشد.

11. ونلافاکسین یکی از داروهای ضد افسردگی

ونلافاکسین (Venlafaxine) (نام تجاری: افکسور) یکی از داروهای ضد افسردگی است که به عنوان مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین شناخته می‌شود. این دارو برای درمان اختلال افسردگی اساسی، اختلال اضطراب فراگیر و سایر اختلالات اضطرابی همراه با افسردگی تجویز می‌شود.

عوارض جانبی

...

```ونلافاکسین معمولاً به‌خوبی تحمل می‌شود. در زیر، شایع‌ترین عوارض جانبی این دارو که در مطالعات مقایسه‌ای با داروی غیر فعال (دارونما) بیشتر از آن مشاهده شده، آورده شده است: تهوع (۳۷% از افرادی که درمان شده‌اند)، خواب‌آلودگی (۲۳%)، خشکی دهان (۲۲%)، گیجی (۱۹%)، عصبی شدن (۱۳%)، یبوست (۱۵%)، آستنی (۱۲%)، اضطراب (۶%)، بی‌اشتهائی (۱۱%)، تاری دید (۶%)، انزال یا ارگاسم غیرطبیعی (۱۲%) و ناتوانی جنسی (۶%). با استفاده از کپسول‌های طولانی‌رهش، احتمال بروز تهوع تا حدودی کمتر می‌شود.

عوارض جانبی جنسی ناشی از ونلافاکسین را می‌توان با درمان‌های مشابه عوارض جانبی جنسی داروهای SSRI برطرف کرد. به علت متابولیسم سریع و عدم اتصال زیاد به پروتئین، قطع ناگهانی ونلافاکسین ممکن است موجب بروز سندرم قطع شود که علائمی مانند تهوع، خواب‌آلودگی و بی‌خوابی دارد.

بنابراین، دوز ونلافاکسین باید به‌تدریج در مدت ۲ تا ۴ هفته کاهش یابد.

12. داروی ضد افسردگی دولوکستین

دلوکستین (duloxetine) دارویی است که برای درمان افسردگی شدید و اختلال اضطراب عمومی، همچنین در درمان درد ناشی از فیبرومیالژیا (یک نوع درد مزمن)، دردهای عضلانی و درد مفاصل (مثل درد کمر و آرتروز) و دردهای عصبی ناشی از دیابت (نوروپاتی دیابتی) استفاده می‌شود.

تداخلات دارویی

قبل از مصرف هر گونه داروی مسکن، استروئید یا داروی ضد التهاب با پزشک خود مشورت کنید. این داروها شامل آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، سلکوکسیب، دیکلوفناک و غیره می‌باشند. حتماً درباره تمام داروهایی که مصرف می‌کنید با پزشک مشورت کنید.

همچنین، رقیق‌کننده‌های خون مثل وارفارین، داروهای ضد اضطراب مانند بوسپیرون، سایمتیدین، داروهای مدر، فنتانیل، لیتیوم، مخمر سنت جان، ترامادول و داروهای دیگر باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.

13. داروی ضد افسردگی نفازودون

نفازودون به عنوان یک آنتاگونیست بر گیرنده‌های سروتونین 5-HT2 عمل می‌کند و مشابه با داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین باعث کاهش بازجذب سروتونین می‌شود. این کار موجب افزایش مقدار سروتونین در دسترس برای اتصال به گیرنده‌های 5-HT می‌شود.
این دارو همچنین کمی باعث مهار نوراپی‌نفرین می‌شود و بر روی گیرنده آلفا۱ آدرنرژیک تأثیر می‌گذارد و می‌تواند احساس خواب، شلی عضلانی و برخی اثرات قلبی و عروقی را به همراه داشته باشد. نفازودون تمایل کمی به گیرنده‌های بنزودیازپینی، کولینرژیک و دوپامینرژیک دارد.

عوارض جانبی نفازودون

عفونت، بی‌خوابی، یبوست، سردرد، تهوع، خشکی دهان، درد سینه، گیجی، تاری دید، برادی‌کاردی، سرگیجه، ضعف، کاهش میل جنسی، افزایش اشتها، خواب‌آلودگی، بی‌قراری، احساس سبکی سر، اتساع عروق، ناهماهنگی حرکتی، سوء هاضمه، اختلال بینایی، افت فشار خون وضعیتی، مور مور شدن، کاهش حافظه و کاهش هماتوکریت از جمله عوارض جانبی این دارو هستند.

تداخلات دارویی نفازودون

داروهایی مانند پروکاربازین، پیموزاید، ترانیل سیپرومین، دی هیدروارگوتامین، سیمواستاتین، لوواستاتین، ارگوتامین، ایرینوتکان، بوسپیرون و بسیاری از داروهای دیگر ممکن است با نفازودون تداخل داشته باشند. قبل از مصرف هر یک از این داروها باید با پزشک خود مشورت کنید.

```html

لومیتاپید , دروندارون , آلفوزوسین , الیگلوستات , لورازیدون , رگورافنیب , فلیبانسرین

۱۴. داروی ضد افسردگی دزیپرامین

دزیپرامین برای درمان افسردگی به کار می‌رود. افسردگی یکی از مشکلات رایجی است که ممکن است افراد مبتلا به آلزایمر دچارش شوند. پیدا کردن درمان‌هایی که مؤثر و عوارض کمی داشته باشند، برای این بیماران خیلی مهم است. این مطالعه به بررسی و مقایسه دو داروی دزیپرامین و سرترالین در درمان افسردگی در بیماران مبتلا به آلزایمر می‌پردازد.

۱۵. داروی ضد افسردگی اِسکیتالوپرام (Lexapro)

اسکیتالوپرام برای درمان افسردگی و اضطراب استفاده می‌شود. این دارو کمک می‌کند تا توازن برخی از مواد طبیعی در مغز به حالت طبیعی برگردد. اسکیتالوپرام جزو داروهایی است که به آن‌ها (SSRI) می‌گویند. این دارو ممکن است انرژی و حس خوب بودن را در افراد افزایش دهد و استرس و اضطراب را کاهش دهد.

عوارض جانبی اسکیتالوپرام

• حالت تهوع
• خشکی دهان
• مشکل در خواب
• یبوست
• خستگی
• گیجی
• منگی
• افزایش تعریق

عوارض جدی

• کاهش میل جنسی
• تغییر در توانایی جنسی
• کبودی

عوارض بسیار جدی

• مدفوع قیرگون، سیاه یا خونی
• غش
• ضربان قلب تند یا نامنظم
• استفراغ دانه‌های قهوه مانند
• تشنج
• ورم/قرمزی/درد چشم
• تغییر دید
• تاری دید
• دیدن رنگین کمان دور نورها
• گشادی مردمک چشم

اسکیتالوپرام ممکن است سطح سروتونین را بالا ببرد و در بعضی موارد نادر باعث مشکلی به نام سندروم مسمومیت سروتونین شود. اگر شما سایر داروهایی که سطح سروتونین را زیاد می‌کنند، مصرف می‌کنید، خطر این مشکل افزایش می‌یابد. بنابراین، باید پزشک را از تمام داروهای دیگری که می‌خورید باخبر کنید.

۱۶. پاروکسِتین یکی از داروهای ضد افسردگی

پاروکستین (به انگلیسی: Paroxetine) یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است که برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس، فوبیای اجتماعی، اختلال خلقی پیش از قاعدگی و اختلال استرس پس از سانحه و همچنین اختلال اضطراب منتشر مورد استفاده قرار می‌گیرد. شواهد نشان می‌دهند که این دارو می‌تواند در بیماران مبتلا به سردرد مزمن، دردهای عصبی دیابتی و انزال زودرس نیز مؤثر باشد. بر اساس تحقیقی، اثر درمانی پاروکستین در بیماران مبتلا به افسردگی متوسط تا شدید سریع‌تر از فلوکستین ظاهر می‌شود.

۱۷. دسونلافاکسین یکی از داروهای ضد افسردگی

ونلافاکسین یک ضد افسردگی است که به گروه داروهایی به نام بازدارنده‌های بازجذب سروتونین و نوراپینفرین (SSNRI) تعلق دارد. ونلافاکسین بر روی مواد شیمیایی مغز که در افراد مبتلا به افسردگی ممکن است نامتعادل باشند، تأثیر می‌گذارد.

۱۸. آمی‌تریپتیلین یکی از داروهای ضد افسردگی

کاربرد اصلی آمی‌تریپتیلین درمان افسردگی است. اما این دارو همچنین در درمان بیماری‌های دردهای عصبی، شب ادراری و پیشگیری از میگرن نیز به کار می‌رود. در شروع مصرف ممکن است این دارو افکار خودکشی را تشدید کند، خصوصاً در افراد زیر ۲۴ سال. به همین دلیل توصیه می‌شود در چند هفته اول مصرف این دارو دوباره به پزشک مراجعه کنید.

مکانیسم اثر داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای در...

``````html

مغز با مهار بازجذب سروتونین و نوراپینفرین عمل می‌کند و این کار باعث افزایش سطح این دو ماده در مغز می‌شود. داروهایی که اکنون بررسی می‌کنیم تأثیر کمی بر روی دوپامین دارند.

19. داروی ضدافسردگی آموکساپین (amoxapine)

آموکساپین (Amoxapine) یک داروی ضد افسردگی است که نام تجاری آن آسندین است. این دارو از داروی آنتی سایکوتیک لوکساپین ساخته شده و به نوعی ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای تعلق دارد. این داروها از لحاظ ساختاری شبیه به فنوتیازین‌ها هستند و شامل یک حلقه سه‌گانه هستند که گروهی از آمین‌ها بر روی حلقه مرکزی قرار دارد.

آموکساپین به منظور کاهش علائم افسردگی در افرادی که از افسردگی شدید یا ناشی از شرایط خاص رنج می‌برند، استفاده می‌شود. همچنین در موارد افسردگی سایکوتیک و اضطراب نیز مؤثر است.

تداخلات دارویی آموکساپین

عواملی که ممکن است با آموکساپین تداخل داشته باشند شامل: سیزاپراید، اینداپامید، ایزوکربوکسازید، لینزولاید، فنلزین و ... هستند.

تداخلات جدی شامل: آمیودارون، آمی تریپتیلین، بوسپیرون، کلروپرومازین، سیتالوپرام و ... می‌شوند.

20. داروی ضدافسردگی دوکسپین

دوکسپین نوعی داروی ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای است که بازجذب سروتونین و نوراپینفرین را مهار می‌کند. این دارو به شدت به گیرنده‌های هیستامین (H۱، H۲) متصل می‌شود.

عوارض جانبی

هر دارو ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. این عوارض ممکن است شامل خشکی دهان، تاری دید، یبوست، خواب آلودگی، لرزش، افزایش فشارخون، تپش قلب، حساسیت به نور و ... باشد. در صورت بروز هر یک از این عوارض، مشورت با پزشک ضروری است.

21. داروی ضدافسردگی نورتریپتیلین

کاربرد اصلی نورتریپتیلین درمان افسردگی شدید است و همچنین در درمان برخی مشکلات اعصاب و بیماری‌هایی مانند میگرن و خستگی مزمن مؤثر است. این دارو همچنین در درمان شب‌ادراری کودکان کاربرد دارد.

نورتریپتیلین از گروه داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای (TCA) است و برای درمان اختلال افسردگی به کار می‌رود.

22. پروتروپتیلین یکی از داروهای ضد افسردگی

پروتریپتیلین هیدروکلراید یک داروی ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای (TCA) است که از نوعی ترکیب شیمیایی خاص ساخته شده است. این داروها به لحاظ ساختاری مشابه فنوتیازین‌ها هستند.

عوارض جانبی پروتریپتیلین

عوارض جانبی این دارو ممکن است شامل اضطراب، بی‌خوابی، یبوست، سردرد، تهوع، خشکی دهان و ... باشد.

تداخلات دارویی پروتریپتیلین

مصرف همزمان پروتریپتیلین با داروهایی نظیر دیفن هیدرامین و پرگابالین ممکن است باعث تداخل شود.

``````html

در مصرف پروتروپتیلین ممکن است عوارض جانبی مانند خواب‌آلودگی، تاری دید، خشکی دهان، عدم تحمل به گرما، سوزش، کم شدن عرق، تکرر ادرار، انقباضات شکم، یبوست، تپش قلب نامنظم، سردرگمی و مشکلات حافظه نیز بروز کند.

این عوارض جانبی بیشتر در افراد مسن یا در کسانی که به بیماری‌های خاص مبتلا هستند، شدت می‌گیرند. پیشنهاد می‌شود که از انجام فعالیت‌هایی مانند رانندگی یا کار کردن با ماشین‌آلات خطرناک که نیاز به تمرکز دارند، پرهیز شود.

• بوپروپیون و مواد حاجب ید دار داخل نخاعی: خطر بروز تشنج افزایش می‌یابد.
• بوسپیرون، 5-هیدروکسی تریپتوفان و اپیوئیدها: خطر ابتلا به سندروم سروتونینی بالاتر می‌رود.
• کلوزاپین : عوارض جانبی این دارو بر روی سیستم قلبی عروقی افزایش می‌یابد.
• کلونیدین : فشار خون ممکن است به شدت بالا رفته و خطرناک شود.
• سیزاپراید، آناگریلاید و برخی داروهای دیگر: احتمال افزایش وقفه QT و آریتمی، یعنی ضربان غیرعادی قلب، بیشتر می‌شود.
• آربوتامین : خطر مسمومیت قلبی بالا می‌رود.
• دوبوتامین و دوپامین: اثرات دوبوتامین بر انقباض عروقی بیشتر می‌شود.

23. داروی ضدافسردگی تریمیپرامین

تریمیپرامین یک داروی ضد افسردگی از نوع سه‌حلقه‌ای است که عمدتاً برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. این دارو همچنین به عنوان خواب‌آور، آرامبخش و درمان‌کننده اختلالات خواب، اضطراب و روانپریشی به کار می‌رود. برخلاف دیگر داروهای هم نوع، به طور خاص بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین را مهار نمی‌کند، بنابراین بیشتر به عنوان یک داروی آتیپیک شناخته می‌شود.

عوارض جانبی

این دارو ممکن است عوارضی مانند تاری دید، سردرگمی، هذیان، یبوست، مشکلات در دفع ادرار، تپش قلب نامنظم، لرزش در دست‌ها و زبان، کاهش فشار خون و تحریک‌پذیری ایجاد کند. همچنین ممکن است باعث کاهش میل جنسی، سرگیجه، خشکی دهان، سردرد، افزایش اشتها، حالت تهوع، خستگی و افزایش وزن شود.

تداخل دارویی

مصرف همزمان الکل و دیگر داروهای مضعف CNS می‌تواند باعث ضعف شدید، مشکلات تنفسی و افت فشار خون شود. همچنین همزمان مصرف این دارو با داروهای ضد تیروئید خطر آگرانولوسیتوز را افزایش می‌دهد.

اگر این دارو به همراه فنوتیازین‌ها مصرف شود، ممکن است اثرات آنتی‌کولینرژیک یا آرامبخش آن طولانی‌تر یا شدت بگیرد. سایمتیدین ممکن است متابولیسم این دارو را تحت تأثیر قرار دهد و غلظت آن در خون را افزایش دهد.

همچنین، اثرات کاهش‌دهنده فشار خون کلونیدین ممکن است درصورت مصرف همزمان با این دارو کاهش پیدا کند. مصرف همزمان با داروهای مقلد سمپاتیک ممکن است عوارض قلبی – عروقی را تشدید کرده و باعث آریتمی، تند شدن ضربان قلب یا افزایش فشار خون شود.

24. میرتازاپین یکی از داروهای ضد افسردگی

میرتازاپین (با نام‌های تجاری رمرون یا سولتاب) یک داروی ضد افسردگی است که برای اختلالات خواب نیز استفاده می‌شود. این دارو گیرنده‌های خاصی را در مغز مسدود کرده و باعث بهبود خلق و خو می‌شود.

میرتازاپین در سال ۱۹۹۶ در ایالات متحده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید شد و به‌طور کلی برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. افزون بر این، از این دارو به عنوان ضداضطراب، خواب‌آور، ضدتهوع یا محرک اشتها نیز بهره‌برداری می‌شود.

عوارض جانبی

از عوارض جانبی مهم میرتازاپین می‌توان به افزایش وزن و اشتها و همچنین گیجی یا خواب‌آلودگی اشاره کرد که معمولاً در هفته‌های اول مصرف ظاهر می‌شود. همچنین ممکن است منگی، سردرد، و ادم (تجمع مایعات در بدن) نیز ایجاد شود.

```

آنزیم‌های کبدی در این موارد به طور کمتری دیده شده‌اند و ممکن است یرقان نیز به وجود آید.

عوارض جانبی نادر دیگری نیز وجود دارند که شامل افت فشار خون در حالت ایستاده، جوش‌های پوستی، کابوس‌های شبانه، آشفتگی، شیدایی، توهم، حس سوزن سوزن شدن، تشنج، لرزش، انقباضات عضلانی ناخواسته، سندرم پاهای بی‌قرار، و درد مفاصل و عضلات هستند. همچنین، آگرانولوسیتوز برگشت‌پذیر، لکوسیتوپنی و گرانولوسیتوپنی، و هیپوناترمی نیز ممکن است به دنبال ترشح غیرعادی هورمون ضد ادراری، به ویژه در افراد مسن، ایجاد شوند.

دیگر عوارض شامل بروز علائمی خارج از حد طبیعی مانند آکاتیزیا و سندرم سروتونین می‌باشند.

25. داروی ضد افسردگی ترازودون

ترازودون برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. این دارو به دلیل خواص ضد اضطرابی و خواب‌آوری که دارد، در مواردی که افسردگی با اضطراب، بی‌خوابی یا هر دو همراه باشد، موثرتر است.

عوارض جانبی

از آنجایی که ترازودون عوارض آنتی‌کولینرژیک ندارد، برای کسانی که با این عوارض مشکل دارند، انتخاب خوبی است. مانند: هایپرتروفی خوش‌خیم پروستات، گلوکوم زاویه بسته، و یبوست شدید.

سایر عوارض شامل خشکی دهان، سردرد، حالت تهوع، استفراغ، طعم بد دهان، تاری دید، یبوست، گیجی، غش، درد و لرزش عضلات، ضربان قلب نامنظم، بثورات پوستی، اضطراب غیرطبیعی، نعوظ‌های دردناک و دائمی، خواب‌آلودگی، اسهال، و خستگی غیرطبیعی می‌باشند.

26. داروی ضد افسردگی ورتیوکستین

افسردگی ممکن است بدون دلیل واضحی ایجاد شود یا به خاطر مشکلات اجتماعی، از دست دادن نزدیکان، یا بیماری‌های مختلف بروز کند. در مغز، سلول‌هایی به نام نورون وجود دارند که مواد شیمیایی را ترشح می‌کنند که بر دیگر نورون‌ها تاثیر می‌گذارند. این فرآیند باعث ایجاد یک پالس الکتریکی می‌شود که بسیاری از عملکردهای مغز را تنظیم می‌کند. سروتونین (۵HT) یکی از این مواد شیمیایی است.

زمانی که این مواد ترشح می‌شوند، نورون‌های دیگر را تحریک کرده و دوباره به خودشان جذب می‌شوند. داروهای ضد افسردگی مثل ورتیوکستین، میزان سروتونین موجود در مغز را افزایش می‌دهند. این عمل می‌تواند علائم افسردگی را در برخی بیماران کاهش دهد.

تداخلات دارویی ورتیوکستین

برخی داروها که ممکن است با ورتیوکستین تداخل کنند، شامل داروهایی هستند که ممکن است باعث خونریزی یا کبودی شوند (مانند داروهای ضدپلاکتی مثل کلوپیدوگرل، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، و رقیق‌کننده‌های خون مانند وارفارین).

عوارض جانبی داروی ورتیوکستین

هر دارویی ممکن است عوارض جانبی داشته باشد، اما بسیاری از افرادی که این دارو را مصرف می‌کنند، هیچ گونه مشکلی را تجربه نمی‌کنند. برخی عوارض ممکن است بعد از مدت کوتاهی از بین بروند. اگر عوارضی به طور مداوم ادامه داشت، باید به پزشک اطلاع داده شود:

• کسالت، سوء هاضمه، اسهال و یبوست: مصرف غذاهای ساده و نوشیدن چندین لیوان آب در روز را توصیه می‌شود.
• سرگیجه: در این حالت بهتر است از رانندگی و کار با وسایل پرخطر پرهیز کنید.
• سردرد: از پزشک خود بخواهید مسکن مناسب تجویز کند.
• رویاهای غیرمعمول: این عوارض معمولاً در چند روز اول مصرف دارو بهبود می‌یابند. اما اگر آزار دهنده شود، با پزشک مشورت کنید.
• خارش پوست: در صورت آزار دهنده بودن، می‌توانید با تجویز پزشک از آنتی‌هیستامین مناسب استفاده کنید.

27. ویلازودون یکی از داروهای ضد افسردگی

داروی ویبرید (ویلازودون) یک داروی ضد افسردگی است که در دسته مهارکننده‌های باز جذب سروتونین انتخابی (SSRIs) قرار دارد. این دارو برای درمان اختلال افسردگی اساسی (MDD) استفاده می‌شود.

این دارو ممکن است برای مقاصد دیگری نیز غیر از آنچه در این راهنما آمده، مصرف شود. در این مقاله به معرفی و بررسی نکات مهم، ویژگی‌ها و عوارض جانبی این دارو می‌پردازیم.

عوارض جانبی این دارو

اگر علائمی از یک واکنش آلرژیک به این دارو مانند: راش پوستی یا کهیر (با یا بدون تب یا درد مفاصل)؛ اشکال در تنفس؛ تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

همچنین هرگونه علائم جدید یا تشدید علائم مانند: تغییرات در خلق و خو یا رفتار، اضطراب، حملات هراس، مشکلات خواب، و یا احساس آسیب‌پذیری، تحریک‌پذیری، آشفتگی یا رفتارهای خشمگین و پرخاشگر را به پزشک خود گزارش دهید.

عوارض جانبی شایع این دارو شامل :

• تغییرات در دید؛
• اسهال، تهوع خفیف؛
• مشکلات خواب (بی‌خوابی).

این لیست کاملی از عوارض جانبی این دارو نیست و ممکن است عوارض دیگری نیز بروز کنند. برای مشاوره پزشکی در مورد عوارض جانبی، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر عوارض جانبی مشاهده کردید، آن را به FDA گزارش کنید.

داروهای ضد افسردگی با وجود عوارض جانبی که ممکن است داشته باشند، واقعا موثر هستند و می‌توانند به سرعت علائم را کاهش دهند، به‌ویژه زمانی که علائم فرد بسیار شدید هستند. بنابراین وقتی که سرعت بهبود مهم است، از دارو درمانی استفاده می‌شود.

از دیگر مزایای دارو درمانی، نه تنها کاهش علائم بلکه بهبود کامل آن‌هاست. اگر فردی دچار افکار خودکشی باشد، دارو درمانی می‌تواند گزینه‌ای بسیار مناسب باشد. با این حال، لازم به ذکر است که فقط دارو درمانی کافی نیست و نادیده گرفتن روان درمانی می‌تواند مانع از بهبودی فرد شود.

امروزه درمان ترکیبی که شامل دارو درمانی و روان درمانی است، یکی از بهترین گزینه‌های درمانی است که بالاترین میزان بهبودی را به همراه دارد. یکی از روش‌هایی که به همراه دارو درمانی می‌تواند بسیار موثر باشد، درمان شناختی رفتاری افسردگی است.

بیشتر بخوانید :