دانستنیهای مهم درباره زگیل در آلت تناسلی (2 نکته مهم)
چند نکته در مورد زگیل در آلت تناسلی
زگیل تناسلی نوعی بیماری است که با ضایعاتی به اشکال مختلف شناخته می‌شود. این ضایعات می‌توانند بسیار کوچک و براق باشند یا به صورت برجسته و مخملی ظاهر شوند، و می‌توانند هم رنگ پوست یا تیره‌تر یا روشن‌تر باشند. این ضایعات معمولاً در نواحی تناسلی، کشاله ران و اطراف مقعد پیدا می‌شوند و هم در زنان و هم در مردان قابل مشاهده هستند.
زگیل در آلت تناسلی
عامل بیماری:
زگیل تناسلی به وسیله ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد می‌شود. این ویروس انواع مختلفی دارد و برخی از آنها می‌توانند خطرناک باشند، به ویژه برای زنان، و حتی ممکن است باعث سرطان شوند.
چون بهبود خودبخود زگیل‌ها بسیار نادر است و ممکن است خارش را به همراه داشته باشد، در صورتی که زگیل‌ها زیاد باشند، درمان آنها دشوار می‌شود. بنابراین، به محض اینکه کسی زگیل دید، باید به پزشک مراجعه کند و از خود درمانی و درمان‌های عمومی برای سایر زگیل‌ها پرهیز کند.
راه انتقال:
زگیل تناسلی یک بیماری مقاربتی است، بنابراین افراد باید برای آگاهی از ابتلا به ایدز و هپاتیت تحت بررسی قرار گیرند و همسر آنها نیز باید آزمایش شود. اگر یکی از آنها مبتلا باشد، هر دو باید درمان شوند. ویروس می‌تواند از طریق تیغ آلوده یا در موارد نادر از طریق حوله، مایو و لباس زیر آلوده هم منتقل شود.
تشخیص:
اگر یک فرد آلوده با فرد سالم تماس داشته باشد، احتمال ابتلا حدود 60 درصد است. نکته‌ای که اهمیت دارد این است که گاهی اوقات در مردان ممکن است زگیل‌ها قابل مشاهده نباشند و در این صورت باید نواحی مشکوک به مدت 5 دقیقه با اسید استیک 3 تا 5% تماس داده شود و بعد از آن پزشک بررسی بیشتر کند. در زنان، معاینه کامل توسط متخصص زنان و انجام پاپ اسمیر ضروری است. اگر زگیل‌ها غیر معمول باشند، ممکن است نیاز به بیوپسی برای اطمینان از سرطانی نبودن آنها باشد. همچنین برای بررسی زگیل‌های داخلی در زگیل‌های اطراف مقعد، باید اندوسکوپی انتهای روده نیز انجام شود.
نکات مهم جهت پیشگیری:
-*- رعایت اصول اخلاقی و پایبندی به حریم خانواده
-*- عدم دستکاری زگیل‌ها و نواحی آسیب‌دیده، عدم استفاده از ژیلت در این نواحی و معاینه و درمان هر دو زوج لازم است. استفاده از کاندوم می‌تواند تا حدی خطر انتقال را کاهش دهد.
درمان‌ها:
1. استفاده از محلول پودوفیلین باید فقط تحت نظر پزشک انجام شود. استفاده از آن توسط خود بیمار ممکن است خطرناک باشد. در نواحی واژن، در دوران بارداری و برای شیرخواران مصرف آن ممنوع است.
2. استفاده از نیتروژن مایع به روش کرایوتراپی معمولاً موثرتر از روش اول است و باید هر یک تا دو هفته تا زمانی که ضایعات بهبود یابند، تکرار شود. روش‌های جراحی، لیزر، الکتروکوتر، استفاده از TCA و تزریق اینترفرون آلفا هم در موارد خاص کاربرد دارند.
در افرادی که سیگار می‌کشند، الکل مصرف می‌کنند یا دچار استرس هستند، بیماری می‌تواند سریع‌تر و بیشتر گسترش یابد. درمان ضایعات باعث کاهش درد و خارش می‌شود و احتمال گسترش ضایعات را کاهش می‌دهد. برای پاکسازی کامل ضایعات نیاز به صبر و پیگیری بیمار است. در مبتلایان، بررسی منظم و دوره‌ای توسط پزشک و بیوپسی هر نوع ضایعه مشکوک و همچنین انجام پاپ اسمیر دوره‌ای در زنان ضروری است.
