درباره جراحی شکم، سینه و لیزر لیپولیز بیشتر بدانید (2 نکته مهم)

جراحی کوچک کردن سینه ها

موارد کاربرد این جراحی

-*- سینه های بزرگ که فرد احساس زیبایی نمی‌کند یا به فرم بدنش نمی‌خورد.

-*- بروز درد در ناحیه شانه، گردن یا پشت، و ابتلا به عفونت‌های مکرر در ناحیه سینه.

-*- احساس خجالت و دوری از اجتماع به دلیل ظاهر سینه‌ها.

-*- مشکل در انجام فعالیت‌های ورزشی و پیدا نکردن لباس مناسب.

روش‌های جراحی کوچک کردن سینه

یکی از روش‌ها برای کوچک کردن سینه‌ها، لیپوساکشن است. در این روش ابتدا مایعی شامل داروی بی‌حسی و ماده‌ای برای جمع شدن عروق به داخل سینه‌ها تزریق می‌شود. سپس با ایجاد سوراخ‌های کوچک در ناحیه‌های مناسب از پوست سینه، چربی‌ها با استفاده از لوله‌ای به نام کانولا بیرون کشیده می‌شوند و حجم سینه‌ها کاهش می‌یابد. این روش، اما نمی‌تواند افتادگی سینه را اصلاح کند. بنابراین بیشتر برای افرادی مناسب است که چربی زیادی در سینه دارند، مثل خانم‌های یائسه یا کسانی که نمی‌خواهند آثار عمل روی سینه‌شان باقی بماند.

جراحی شکم، سینه و لیزر لیپولیز

روش دیگری برای کوچک کردن سینه، برش بافت سینه است. برای این کار برش‌های مختلفی بسته به میزان بزرگ بودن و افتادگی سینه، به کار گرفته می‌شود. هر چه سینه بزرگتر و افتاده‌تر باشد، نیاز به برش بزرگتری داریم.

برای سینه‌هایی که مقدار کمتری از بافتشان باید برداشته شود، می‌توان فقط برش دور نوک سینه یا برش زیر سینه را انجام داد. اگر نیاز به برداشتن ۵۰۰ گرم یا کمتر باشد، درمان با برش دور نوک سینه و برش عمودی زیر آن انجام می‌شود. اما با کمی تغییر در اندازه برش، می‌توان بافت بیشتری تا ۱۲۰۰ گرم برداشت.

در مورد سینه‌های بزرگ و افتاده که نیاز به برداشتن بافت فراوانی دارند، باید برش‌های دور نوک سینه، برش عمودی زیر آن و همچنین یک برش افقی در چین زیر سینه انجام شود (این برش به نام برش لنگری یا T برعکس مقدس است).

اگر سینه خیلی بزرگ نباشد اما پوست اضافی زیادی داشته باشد، باز هم از برش لنگری برای اصلاح کامل سینه استفاده می‌شود.

چه انتظاری از این عمل داریم؟

نتیجه این عمل ایجاد سینه‌هایی کوچکتر، سفت‌تر و بالاتر است. بسته به روش جراحی، ممکن است تا یک سال زمان ببرد تا فرم نهایی سینه‌ها شکل بگیرد.

اصلاح افتادگی سینه (ماستوپکسی لیفت سینه)

بسیاری از زنان بعد از زایمان و شیردهی، و همچنین به علت افزایش سن یا تغییرات وزن، تغییرات ظاهری در سینه‌هایشان می‌بینند. در بیشتر موارد، حجم سینه کاهش پیدا کرده و پوست خاصیت کشسانی خود را از دست می‌دهد. به همین دلیل سینه‌ها شکل و سفتی خود را از دست می‌دهند و نوک سینه به پایین متمایل می‌شود. این وضعیت به اصطلاح “افتادگی سینه” یا “پتوز” نامیده می‌شود. در بدترین حالت، نوک سینه‌ها به طور کامل در زیر سینه‌ها قرار می‌گیرد.

روش‌های درمانی

عمل جراحی برای اصلاح افتادگی سینه، که به آن ماستوپکسی گفته می‌شود، به ما اجازه می‌دهد تا سینه‌های شل شده را دوباره به حالت اولیه برگردانیم.

“““html

سینه‌ها شکل می‌گیرند و بالا می‌آیند، بدون اینکه حجم کل سینه تغییر کند. همچنین به دلیل اینکه در این عمل پوست اضافی برداشته می‌شود و بافت سینه به حالت فشرده درمی‌آید، سینه‌ها کوچکتر به نظر می‌رسند.

– اگر سینه شل شده و حجم آن کمتر شده، اما شکل آن خوب است و هاله و نوک سینه نیز در جای مناسب قرار دارند (افتادگی جزئی)، فقط با گذاشتن پروتز مناسب می‌توان به نتیجه‌ی بسیار خوبی رسید و نیازی به کار اضافی نیست.

– اگر سینه شل و حجم آن کم شده و هاله و نوک سینه پایین‌تر از حد طبیعی واقع شده‌اند، چنانچه فرد از اندازه سینه‌اش راضی باشد (حجم فشرده شدن سینه داخل سوتین)، در این صورت پوست اضافه برداشته شده و از بافت قسمت زیر سینه برای برجسته و پر کردن قسمت بالای سینه استفاده می‌شود.

اما اگر فرد از سایز فعلی سینه‌اش راضی نیست و می‌خواهد سینه بزرگ‌تری داشته باشد، در این صورت عمل اصلاح افتادگی همزمان با گذاشتن پروتز باید انجام شود. هر چه افتادگی بیشتر باشد، مقدار برش جراحی نیز بیشتر خواهد بود. برش دور هاله برای موارد جزئی افتادگی، و برش دور هاله و برش عمودی زیر هاله برای موارد متوسط افتادگی انجام می‌شود.

– در موارد شدیدتر افتادگی یا وجود پوست اضافی بیشتر، نیاز به برش دور هاله، برش عمودی زیر هاله و برش افقی در چین زیر سینه وجود دارد (برش لنگری یا T).

در اینجا، اگر قسمت بالای سینه‌ها از بافت خالی شده باشد، برای اصلاح آن می‌توان از پروتز و یا بافت قسمت زیرین سینه خود بیمار استفاده کرد. برای افرادی که از بزرگی سینه‌اشان راضی نیستند، هم می‌توان همزمان از پروتز برای افزایش اندازه سینه استفاده کرد. بارداری مجدد، تغییرات شدید وزن و افزایش سن ممکن است سبب شل شدن مجدد سینه‌ها شوند. توصیه می‌شود بعد از جراحی، همیشه سوتین استفاده کنند.

انتظارات از این عمل چیست؟

نتیجه این عمل ایجاد سینه‌هایی سفت‌تر و بالا کشیده‌تر خواهد بود. بسته به روش جراحی، برای نهایی شدن فرم سینه‌ها ممکن است لازم باشد تا یک سال صبر کرد.

افزایش حجم سینه‌ها (پروتز سینه)

بزرگ کردن سینه‌ها از جمله رایج‌ترین عمل‌های جراحی زیبایی است. در این عمل، پروتزهای مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه‌ها استفاده می‌شود. سایر روش‌ها مانند داروهای هورمونی یا تزریق ژل به دلیل عوارض زیادی که دارند، مناسب نیستند. روش جدیدتری که به تازگی مورد استفاده قرار می‌گیرد، تزریق چربی به داخل سینه‌ها است. در این روش، چربی گرفته شده از بدن به ناحیه پشت سینه و زیر پوست تزریق می‌شود. به نظر می‌رسد که بیشتر جراحان گذاشتن پروتز را بهترین روش برای بزرگ کردن سینه‌ها می‌دانند.

پروتز یک کیسه به شکل گرد یا قطره‌اشکی (آناتومیک) است که بیشتر جنس آن سلیکونی است و داخل آن با ژل سلیکونی خاصی پر می‌شود. برخی پروتزها نیز هستند که داخلشان خالی بوده و حین عمل با آب نمک (نرمال سالین) پر می‌شوند و این نوع کمتر استفاده می‌شود. در حال حاضر پروتزهای ژلی، رایج‌ترین پروتزهای مورد استفاده هستند. پوشش این پروتزها طوری طراحی شده که خطر “پارگی جدار” و انتشار مقادیر بسیار کم ژل سیلیکونی (ژل پرکننده) را به حداقل رسانده‌اند. به دلیل نرم بودن ژل سیلیکونی، این نوع بیشتر از سایر پروتزها احساس طبیعی‌تری به سینه‌ها می‌دهد.

پروتزها در اندازه‌های مختلف ساخته می‌شوند و مهم‌ترین خصوصیت آن‌ها قطرشان و مقدار برجستگی است که ایجاد می‌کنند. بنابراین یک پروتز با حجم مشخص می‌تواند با قطر و برجستگی متفاوت ساخته شود، و بر این اساس برای هر فرد با هر شکل و فرم سینه، پروتز مناسب انتخاب خواهد شد.

تزریق چربی یکی از گزینه‌های بزرگ کردن سینه است که چربی گرفته شده پس از پالایش به تنهایی یا پس از ترکیب با پلاکت غلیظ شده به سینه تزریق می‌شود. در طول زمان درصدی از آن جذب بدن می‌شود و اکثراً نیاز به تزریق مجدد دارد. به طور کلی، چربی می‌تواند بین شش ماه تا چند سال در محل تزریق باقی بماند و ممکن است عوارضی به همراه داشته باشد.

“““html

خاصی ندارد. فردی که کاندید این روش است باید چربی کافی زیر پوست داشته باشد. با این روش می‌توان سینه‌ها را بین نیم تا یک سایز بزرگتر کرد. این عمل نیز با بیهوشی و در اتاق عمل انجام می‌شود.

افراد مناسب برای این جراحی چه کسانی هستند؟

تمام خانم‌ها در هر سنی می‌توانند از این عمل بهره‌مند شوند. این افراد به دو دسته تقسیم می‌شوند:

۱- افرادی که بافت سینه‌شان به طور دو طرفه یا یکطرفه رشد کافی نداشته و سینه‌های کوچکی دارند و از سایز سینه‌های خود رضایت ندارند.

۲- افرادی که پس از زایمان یا به دلیل افزایش سن، کاهش وزن شدیدی داشته و سینه‌های آن‌ها کوچک و شُل و افتاده شده است.

۳- کسانی که عدم تقارن و اختلاف سایز یا شکل در دو سینه دارند.

۴- افرادی که به دلیل سرطان، یکی یا هر دو سینه‌شان برداشته شده است.

روش‌های جراحی

پروتز زیر بافت سینه یا زیر عضله سینه‌ای گذاشته می‌شود. برای گذاشتن پروتز زیر بافت سینه، لازم است که بافت کافی در قسمت بالای سینه‌ها وجود داشته باشد تا لبه پروتز از زیر بافت معلوم نباشد. اینکه کدام روش بهتر است برای هر فرد متفاوت است و جراح بر اساس شرایط سینه فرد تصمیم می‌گیرد.

محل‌های رایج برش برای گذاشتن پروتز

چند نوع برش برای گذاشتن پروتز وجود دارد: ۱- برش زیر سینه. این رایج‌ترین روش است و جای زخم خوب در زیر سینه پنهان می‌شود و به طول ۴ تا ۶ سانتیمتر ایجاد می‌شود.

۲- برش دور هاله سینه. یکی از معایب این برش این است که جای زخم آن می‌تواند دیده شود. این روش فقط اگر هاله سینه اندازه کافی بزرگ باشد، قابل انجام است.

۳- برش زیر بغل. این روش کمتر استفاده می‌شود زیرا جای زخم مشخص است و گاهی پروتز در محل درست خود قرار نمی‌گیرد.

اگرچه در اکثر موارد، سایز تقریبی پروتز قبل از عمل مشخص می‌شود، ولی در حین عمل با کمک سایزر (نوعی پروتز که می‌توان آن را به سایز دلخواه پر کرد) و قرار دادن آن در فضای ایجاد شده پشت سینه، اندازه واقعی‌تری به دست می‌آید.

از این عمل چه انتظاری داریم؟

نتیجه این عمل ایجاد سینه‌هایی سفت‌تر، بزرگتر و خوش فرم‌تر است. بسته به روش جراحی، برای نهایی شدن فرم سینه‌ها گاهی نیاز به چند ماه صبر داریم. انجام هر گونه روتوش یا دستکاری مجدد سینه‌ها معمولاً یک سال بعد ممکن است.

جراحی کوچک کردن سینه‌ها (ژنیکوماستی) در مردان

بزرگی سینه‌ها در مردان – ژنیکوماستی به بزرگی سینه در مردان گفته می‌شود و این مشکل نسبتا شایع است و در همه سنین ممکن است به وجود بیاید. اخیراً بیشتر مراجعین به این مشکل، مردان جوانی هستند که از داروهای غیر مجاز در باشگاه‌های بدنسازی استفاده کرده‌اند.

این عارضه می‌تواند یکطرفه یا دوطرفه باشد. مصرف برخی داروها و مواد از جمله کورتون‌ها، الکل و برخی مواد مخدر و همچنین بعضی بیماری‌های مزمن و اختلالات هورمونی می‌تواند باعث این حالت شود، اما اکثر اوقات علت آن مشخص نیست. اگرچه سرطان سینه در مردان کمتر مشاهده می‌شود، اما این نیز می‌تواند علت بزرگی سینه باشد و به همین دلیل قبل از جراحی، بیمار باید به دقت معاینه و با سونوگرافی بررسی شود.

روش‌های درمانی

ژنیکوماستی دو نوع دارد

۱- سینه‌هایی که بیشتر بافت آن از نوع غدد است و چربی کمتری دارند و در لمس سفت‌تر هستند.

۲- سینه‌هایی که بیشتر بافت آن را چربی تشکیل می‌دهد و در لمس نسبتاً نرم‌تر هستند.

کیفیت پوست ناحیه و افتادگی سینه‌ها در انتخاب روش جراحی بسیار مهم است.

یکی از روش‌های جراحی لیپوساکشن به روش معمولی یا به روش لیزر لیپولیز است که بیشتر برای افرادی مناسب است که چربی زیادی در سینه‌شان جمع شده و پوست آن ناحیه سفت بوده و سینه افتادگی ندارد. نتیجه این عمل بسیار راضی کننده و درد پس از عمل و عوارض آن بسیار کم می‌باشد.

در این روش مایع مخصوصی (محلول تاموسنت) به داخل بافت تزریق شده و سپس چند سوراخ کوچک در پوست ایجاد می‌شود و با لوله‌های مخصوص، چربی و بافت‌های خرد شده ساکشن می‌شود.

“““html

در صورتی که در انتهای جراحی مشخص شود که هنوز مقداری از بافت سینه باقی مانده و با ساکشن نمی‌توان آن را برداشت، یک برش کوچک در دور هاله سینه در قسمت زیرین آن داده می‌شود و بقیه بافت خارج می‌شود. در این روش، اگر بافت سینه تا حد ممکن برداشته شود و فرد در آینده وزن زیادی اضافه نکند و عوامل دیگری که ممکن است بیماری را ایجاد کنند برطرف شوند، احتمال بازگشت بیماری به حداقل می‌رسد.

در یک روش دیگر، قسمتی از پوست در دور هاله یا خط زیر سینه برش داده می‌شود و بافت سینه به کمک جراحی برداشته می‌شود. این روش بیشتر در مواقعی که عمده بافت سینه غددی است، انجام می‌گیرد. در این روش، اگر جراح همزمان با ساکشن چربی‌های اطراف محل عمل را خارج کند، ناحیه صاف و یکدست می‌شود و از ایجاد فرو رفتگی در محل عمل جلوگیری می‌کند. اگر پوست اضافی یا افتادگی سینه وجود داشته باشد، لازم است مقداری از پوست نیز همزمان برداشته شود.

جراحی زیبایی کوچک کردن شکم

یکی از نگرانی‌های رایج مراجعین در جراحی‌های زیبایی، مشکلات ناحیه شکم و پهلوهاست. این افراد از برجستگی بیش از حد و چاقی در این ناحیه، شلی و افتادگی پوست شکم و یا وجود ترک‌های فراوان در پوست خود رنج می‌برند. این موضوعات باعث می‌شود پیدا کردن لباس مناسب برای آنها سخت باشد و گاهی پوشیدن بسیاری از لباس‌ها غیر ممکن می‌شود. در برخی موارد، انجام حرکات ورزشی نیز دشوار شده و حتی ممکن است فرد دچار کمردرد و عفونت‌های پوستی در زیر چین شکم شود.

درمان‌های رایج و چه روشی برای چه فردی مناسب است؟

با توجه به مشکلات خاص هر فرد، یک پروسه درمانی مشخص برای او تعیین می‌شود. این پروسه تحت تأثیر عواملی از قبیل سن، وضعیت عمومی سلامتی فرد، کیفیت پوست (مثل پوست سفت و بدون ترک یا پوست نازک و پر از ترک) و مقدار چربی و پوست اضافی در ناحیه شکم و پهلو قرار دارد.

سه روش رایج درمانی عبارتند از:

– عمل جراحی زیبایی شکم (ابدومینوپلاستی یا تامی تاک)

– لیپوساکشن (خارج کردن چربی زیرپوستی)

– ترکیب این دو روش

ابدومینوپلاستی

در عمل جراحی ابدومینوپلاستی، یک برش در قسمت پایین شکم (مشابه برش سزارین ولی طولانی‌تر) ایجاد می‌شود و تمام پوست و چربی زیر ناف برداشته می‌شود. ناف طبیعی بیمار حفظ می‌شود تا بعداً از سوراخ جدیدی که در پوست ایجاد شده، خارج شود. سپس پوست باقی‌مانده شکم در بالاتر از ناف کمی از عضلات جدا می‌شود تا بتوان پوست را به اندازه کافی کشید و به لبه پایینی برش شکم متصل کرد.

در طی این عمل، اگر عضلات جدار شکم به ویژه در خط میانی بالای ناف شل شده باشد (که این وضعیت بیشتر در خانم‌هایی که یک یا چند بار باردار شده‌اند شایع است) ترمیم می‌شود.

لیپوساکشن یا لیپولیزر

در این روش، مقداری سرم خاص (محلول تاموسنت) به داخل چربی‌های زیر پوست تزریق می‌شود و سپس مایع و چربی با استفاده از لوله‌های مخصوصی از طریق سوراخ‌های کوچکی در پوست خارج می‌شود. مقدار این مایع تزریقی بر اساس وزن فرد و وضعیت سلامتی او متفاوت است و مقدار چربی خارج شده نیز به مقدار مایع تزریقی بستگی دارد. حتی در بهترین شرایط، نمی‌توان بیشتر از چند لیتر چربی در یک جلسه خارج کرد.

بنابراین، در افراد با چربی زیاد دور شکم و پهلو ممکن است بیش از یک جلسه نیاز باشد. این روش برای افرادی مناسب است که شکم آنها چاق است ولی پوست اضافه و افتادگی در آن وجود ندارد یا در حد کمی است و کیفیت پوست آنها خوب است و ترک‌های کمی دارند. این معمولاً شامل خانم‌های جوانی است که باردار نشده‌اند یا آقایانی که از چاقی شکم و پهلو رنج می‌برند. همچنین، افرادی که تمایل به انجام جراحی وسیع ندارند و فقط می‌خواهند چاقی شکمشان برطرف شود، از این روش بهره‌مند می‌شوند.

ترکیب این دو روش

در افرادی که چاقی موضعی در بالای شکم و پهلوها دارند، ممکن است استفاده از ترکیب این دو روش کارساز باشد.

“`

و هم قسمت پایین شکمشان افتاده است. با ترکیب دو روش بالا می‌توان به نتایج خوبی رسید.

چه انتظاری از این عمل داریم؟

نتیجه این عمل ایجاد شکمی صاف‌تر و خوش فرم‌تر با حداقل چروک و ترک است. برای اینکه فرم شکم به طور کامل نهایی شود، ممکن است به چندین ماه صبر نیاز باشد. حداقل یک ماه قبل از عمل، باید سیگار را ترک کنید. هر نوع روتوش یا تغییر مجدد معمولاً یک سال بعد امکان‌پذیر است. به بیماران توصیه می‌شود از نوسانات چشمگیر وزن پرهیز کنند و در صورتی که تصمیم دارند وزن قابل توجهی کاهش دهند، بهتر است عمل جراحی را پس از این تغییرات انجام دهند.

لیزر لیپولیز

لیزر لیپولیز چیست؟ لیزر لیپولیز یعنی از بین بردن بافت چربی با استفاده از لیزر (لیزر Diode یا Nd:Yag). این یک روش جدید برای کاهش چربی زیر پوست است که معمولاً به صورت سرپایی و با بی‌حسی موضعی در یک جلسه انجام می‌شود و به راحتی چاقی‌های موضعی را برطرف می‌کند.

روش‌های قدیمی‌تر برای از بین بردن چربی موضعی شامل لیپوساکشن، استفاده از امواج صوتی یا تزریق داروهای خاص (مزوتراپی) یا استفاده از امواج رادیویی (RF) است که هم‌چنان در بسیاری از نقاط دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

یکی از مزایای لیزر لیپولیز، جمع و محکم‌تر شدن پوست به دلیل تابش لیزر و تحریک کلاژن‌سازی است. همچنین، درد، تورم، کبودی و برگشت چربی در این روش نسبت به لیپوساکشن بسیار کمتر است. تابش لیزر به لایه‌های زیرین پوست به کاهش سلولیت کمک می‌کند و ایجاد ناهمواری زیر پوست که یکی از مشکلات لیپوساکشن است، در لیزر لیپولیز کمتر اتفاق می‌افتد.

لیزر لیپولیز می‌تواند برای کاهش چربی‌های زیر پوست در هر نقطه از بدن مانند صورت، غبغب، گردن، بازو، سینه، شکم، پهلو، پشت، باسن، ران و ساق پا استفاده شود.

از محدودیت‌های این روش می‌توان به این نکته اشاره کرد که در مناطقی از پوست مثل شکم که دارای ترک‌های فراوان و پوست شل و آویزان است، این روش به تنهایی نمی‌تواند مشکل را به طور کامل حل کند و ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. همچنین اگر چربی زیر پوست زیاد باشد، ممکن است همزمان با لیپوساکشن برای حذف چربی‌های عمیق‌تر انجام شود. اگر فردی دارای چاقی موضعی در چندین نقطه باشد، معمولاً بهتر است جلسات لیزر لیپولیز در چند نوبت انجام گیرد تا به سلامتی و جلوگیری از عوارض کمک کند.

روش انجام لیزر لیپولیز

روش انجام لیزر لیپولیز به این صورت است که ابتدا مایعی که حاوی بی‌حسی و مواد منقبض‌کننده عروق است به زیر پوست و بافت چربی تزریق می‌شود. سپس سوراخ‌های کوچک ۱ تا ۲ میلی‌متری روی پوست ایجاد می‌شود و تحت بی‌حسی موضعی یک لوله نازک به نام کانولا که دارای فیبر نوری است، به زیر پوست وارد می‌شود. کانولا به آرامی به جلو و عقب حرکت می‌کند.

نور لیزر که از سر فیبر نوری خارج می‌شود، به سلول‌های چربی برخورد کرده و باعث تخریب آنها و مایع شدن چربی‌های درون سلول می‌شود. اگر حجم چربی مایع زیاد باشد، این چربی با ساکشن کم‌فشاری خارج می‌شود، اما اگر کم باشد، نیازی به ساکشن نیست و بدن به طور طبیعی آن را متابولیزه و از بین خواهد برد.

برای دیدن نتایج نهایی ممکن است به یک تا سه ماه زمان نیاز باشد.

منبع: گروه آپادانا