درباره جغد و انواع جغدها بیشتر بدانید (2 نکته مهم)
“`html
جغد چگونه پرنده‌ای است؟
جغد دارای صورتی پهن و چشمانی بزرگ و زیبا می‌باشد. این پرنده دارای پرهایی نرم و پُرپشت است. جغدها وقتی پرواز می‌کنند، صدایی تولید نمی‌کنند. بعضی از مردم فکر می‌کنند که جغد شوم است، در حالی که این پرندگان می‌توانند بسیار زیبا و مفید باشند. به همین دلیل در بسیاری از کشورها ارزش و اهمیت ویژه‌ای دارند.
اکثر جغدها که به آنها “جغدهای حقیقی” گفته می‌شود، حدود 200 گونه دارند. این پرندگان معمولاً دارای سری بزرگ و دمی کوتاه هستند و پرهای نرم آنها با لکه‌های زیبا زینت یافته است. بقیه گونه‌ها، جغدهای انبار (انبار غله) هستند که می‌توان به راحتی آنها را از صورت‌های شبیه قلب، پاهای بلند و چنگال‌های قوی‌شان تشخیص داد.
جغد چگونه موجودی است
جغدها به راسته بوفیان (Strigiformes) تعلق دارند. نام‌های زیادی برای این راسته در فارسی پیشنهاد شده است، مانند شب شکران، چرا که بیشتر در شب فعالیت می‌کنند، و جغد شکلان، به خاطر شباهتشان. بعضی افراد در گذشته در ایران، جغد را شوم می‌دانستند، اما این پرندگان نه تنها زیبا هستند بلکه به دلیل تغذیه از موش‌ها بسیار مفید هم می‌باشند. در بعضی مناطق به جغد، “پرنده نگهبان شب باغ ما” نیز گفته می‌شود.
ویژگی‌های جغد
جغد پرنده‌ای با صورتی عریض، منقاری منحنی و چشمان بزرگ است. در دو طرف سر او دو دسته پر وجود دارد که شبیه گوش گربه است و به این ویژگی “گوش‌پر” می‌گویند. جغد یک نوک کوچک و خوش‌فرم دارد و دور دهانش پرهای زبری شبیه مو وجود دارد، اما این پرها واقعاً مو نیستند. پاهایش کوچک و چنگال‌ها ضعیف هستند. او به آرامی پرواز می‌کند و پرهایش به گونه‌ای طراحی شده که هنگام شکار، صدای کمی تولید کند.
جغدها گردن کوتاهی دارند و معمولاً رنگ آنها کرم قهوه‌ای است. در نوک آنها شکافی وجود دارد و سرشان بزرگ است. این پرنده‌ها شب‌ها فعالیت می‌کنند و به تاریکی علاقه دارند. چشمان بزرگ آنها به آنها کمک می‌کند تا شکار کنند. آنها بیشتر بر روی درختان زندگی می‌کنند و نر و ماده‌شان به هم شبیه هستند، اما ماده‌ها بزرگ‌ترند.
تغذیه جغد
جغدها نسبت به محل زندگی و اندازه‌شان غذای مختلفی می‌خورند. بعضی از جغدها موش و موش صحرایی می‌خورند، در حالی که جغدهای بزرگ‌تر می‌توانند خرگوش، سنجاب و سمور را نیز شکار کنند. برخی دیگر از حشرات و پرندگان کوچک تغذیه می‌کنند و بعضی با شیرجه زدن در آب‌های کم‌عمق، ماهی می‌گیرند.
آداب غذاخوردن جغد
جغد معمولاً شکار خود را با منقار قوی‌اش تکه‌تکه کرده و می‌خورد. اگر شکار کوچک باشد، جغد آن را درسته قورت می‌دهد و سپس استخوان‌ها، پرها و قسمت‌هایی که قابل هضم نیستند را به شکل سرفه بیرون می‌آورد.
انتخاب لانه توسط جغد
جغدها لانه نمی‌سازند و یک مکان را به عنوان لانه انتخاب کرده و در آن زندگی می‌کنند. آنها از سوراخ‌ها و فضاهای موجود در درختان یا بناهای دیگر به عنوان لانه استفاده می‌کنند.
“““html
در تنه‌ی درختان، غارها، انبارهای قدیمی و خراب و لانه‌های زیرزمینی، جاهایی هستند که جغدها برای زندگی انتخاب می‌کنند. جغدهای ماده بین ۳ تا ۴ تخم می‌گذارند. نوزادهای جغد به مدت ۲ تا ۳ ماه باید در لانه بمانند تا به اندازه کافی بزرگ شوند.
آیا جغد در طبیعت مفید است؟
هر موجودی در طبیعت یک نقش خاص دارد و حذف آن از این چرخه می‌تواند به طبیعت آسیب جدی بزند. یکی از کارهای مهم جغدها شکار جوندگانی مانند موش‌ها است. اگر تعداد موش‌ها زیاد شود، آنها می‌توانند به دانه‌های گیاهان و محصولات کشاورزی آسیب برسانند. اگر به عنوان یک گردشگر به منطقه‌ای رفتید که لانه جغدی وجود دارد، نزدیک نشوید و سعی کنید با رعایت سکوت آرامش آن حیوان را به هم نزنید.
جنس‌های بوفیان
جنس بوف‌ها
این گروه از جغدها انواع و زیرگونه‌های زیادی دارند و در اکثر نقاط دنیا به جز استرالیا دیده می‌شوند. یکی از ویژگی‌های این جغدها وجود پرهای بزرگ در ناحیه گوش است که به آنها ظاهری شاخدار می‌دهد. رنگ چشم‌های این جغدها معمولاً نارنجی زیبایی است. یکی از گونه‌های معروف این جنس، بوف بزرگ است که صدای ناراحت‌کننده‌ای دارد و به ویژه در نیمه شب شنیده می‌شود.
جنس جغد
این جنس جغدها کوچک و سبک هستند و پرهای گوشی ندارند. پیشانی آنها کوتاه و جمجمه نسبتاً مسطحی دارند. چشم‌های این جغدها زرد روشن است. نر و ماده این جغدها شبیه به هم و از نظر اندازه یکسان هستند.
جنس جغد از جوندگان و برخی پرندگان کوچک و حشرات تغذیه می‌کند. حرکات سر این پرنده بسیار جالب است و به طور کلی به نظر ناآرام می‌رسد. این جغدها به راحتی اهلی می‌شوند و هر دو جنس نر و ماده به نگهداری از جوجه‌ها کمک می‌کنند با این حال جنس ماده معمولاً روی تخم‌ها می‌خوابد.
جنس مرغ حق
این نوع جغد شامل جغدهای کوچک است که تنها جغدهای کوچکی هستند که پرهای گوشی دارند. آنها دو دوره پرریزی دارند. سر این جغدها نسبت به دیگر اندام‌ها بزرگ و نوک آنها کوچک است. نر و ماده این جغدها شبیه به هم هستند و صدای ناموزونی تولید می‌کنند که در شب شنیده می‌شود. این پرنده به سرعت می‌پرواز می‌کند و معمولاً قبل از غروب آفتاب تغذیه می‌کند و در طول روز کمتر دیده می‌شود.
جنس ماهی‌باوف
این جغدها نوکی قوی و بلند دارند و پنجه‌های آنها بزرگ و خمیده است. بال‌هایشان نسبتاً کوتاه و مدور است و پرهای بالای بدن قهوه‌ای متمایل به سرخ با رگه‌های سیاه دارند. غذای این جغدها عمدتاً شامل ماهی و خرچنگ است و همچنین از پرندگان و پستانداران کوچک تغذیه می‌کنند.
جنس بوم
این جنس جغدها اندازه متوسطی دارند و در سرتاسر جهان به جز استرالیا و نیوزیلند و بیشتر نواحی جنوبی به جز هاوایی پخش شده‌اند. رنگ آمیزی پر و بال و خطوط و لکه‌های موجود در پرهای این جغدها باعث می‌شود که آنها هم‌رنگ شاخ و برگ درختان شوند و به این ترتیب کمتر دیده شوند. از نظر کشاورزی این نوع جغد یکی از مفیدترین پرندگان است.
غذای…
“`
این نوع جغدها در محیط طبیعی خود به شکار جانوران موذی می‌پردازند. این پرنده به سختی از آشیانه خود خارج می‌شود حتی اگر محل آشیانه‌اش را جابه‌جا کنند. این جغدها در بیشتر کشورها دیده می‌شوند و غذای آنها شامل پرندگان کوچک و سوسک‌ها است. آنها در طول روز بر روی شاخه‌های درختان پنهان می‌شوند و شب‌ها فعال هستند.
جنس کوف
پرندگان این نوع جغد معمولاً قد و اندازه‌ای متوسط یا بزرگ دارند. چشم‌های آنها بزرگ و سیاه است. این جغدها در روستاها، شهرها، باغ‌ها و پارک‌ها دیده می‌شوند. در طول روز، آنها بین شاخ و برگ درختان مخفی می‌شوند و بدن خود را به تنه درخت می‌چسبانند. رنگ و الگوی پرهای آنها به گونه‌ای است که باعث می‌شود کمتر قابل دیدن باشند.
غذای اصلی این نوع جغد موش‌ها و خرگوش‌هاست، اما گاهی پرندگان کوچک را نیز می‌خورند. این جغدها مکان‌هایی با درختان بلند و پربازدید برای زندگی خود انتخاب می‌کنند. آنها مهاجر هستند و گاهی ممکن است به انسان‌ها حمله کنند و مشکلاتی به وجود آورند.
جنس بوف سفید
این نوع جغد از نظر اندازه و شکل به بوف‌ها شباهت دارد. چشم‌ها نسبت به اندازه بدن کوچک هستند. پاهای این جغدها با پرهای بلندی پوشیده شده و چنگال‌ها مخفی هستند. رنگ بدن این جغدها عمدتاً سفید است و در نقاط مختلف بدن لکه‌ها و رگه‌های تیره‌ای وجود دارد. این جغدها دو گونه دارند که در نواحی قطبی زندگی می‌کنند.
جغدها و باورهای انسان
در فرهنگ‌های اجتماعی ایران، معمولاً نظر مردم درباره جغد منفی است و با خرافات همراه است. به محض دیدن جغد، برخی او را با سنگ هدف قرار می‌دهند و آن را بدشگون می‌دانند. برای مثال، در برخی نقاط گیلان، صدای جغد به عنوان نشانه‌ای از خبر بد تلقی می‌شود، بنابراین مردم سعی می‌کنند با ایجاد صدا او را دور کنند و گاهی چوب نیم‌سوخته‌ای به سمتش پرتاب می‌کنند و با صدای بلند می‌گویند (آتیش از من، گوشت از قصاب).
اگر جغد به سمت قبله پرواز کند، این را نشانه‌ای از رفع بلا می‌دانند. اما در غیر این صورت، صاحبخانه باید صدقه بدهد و انفاق کند تا بلا را دور کند. همچنین درباره صدای جغد این باور وجود دارد که اگر صدای جغد غمگین باشد، نشانه خوبی است و اگر بخندد، بدشگونی را نشان می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
