درمان آلزایمر : تاثیر باور نکردنی رقص در بهبود آلزایمر (2 نکته مهم)

رقص چیست و چه تاثیری می تواند در بیماری آلزایمر داشته باشد ؟

وقتی از رقص صحبت می‌کنیم، ذهن‌مان به جشن‌ها و خوش‌گذرانی با دوستان می‌رود. اما باید بدانید که رقص فقط یک نوع ورزش نیست و در کاهش وزن هم کمک می‌کند، بلکه می‌تواند در پیشگیری و درمان آلزایمر نیز بسیار موثر باشد. با ما همراه باشید تا درباره رابطه رقص و آلزایمر بیشتر صحبت کنیم.

رقص یک فعالیت انسانی است که بر اساس حس و حرکت برای ابراز احساسات قوی به کار می‌رود. این نوع فعالیت می‌تواند در مکان‌های مختلفی مانند مراسم‌های مذهبی یا اجتماعی انجام شود.

با افزایش سن، ممکن است آمادگی ذهنی و جسمی ما کمتر شود که می‌تواند شرایطی مانند آلزایمر را بدتر کند. یک مطالعه جدید در مجله Human Neuroscience منتشر شده که نشان می‌دهد افرادی که در سنین بالا به طور منظم فعالیت‌های بدنی مانند رقص انجام می‌دهند، می‌توانند اثرات پیری را تغییر داده و رقص می‌تواند به طور خاص در کاهش آلزایمر تاثیرگذار باشد.

دکتر Kathrin Rehfeld می‌گوید که ورزش می‌تواند به بهبود عملکرد ذهنی و جسمی افراد مسن کمک کند. در این تحقیق، مشخص شد که دو نوع مختلف ورزش (رقص و تمرینات مقاومتی) می‌توانند به بهبود عملکرد مغز، به ویژه در افراد مسن کمک کنند.

با این حال، تنها رقصیدن باعث تغییرات قابل توجهی در تعادل افراد شد. داوطلبان مسن با میانگین سنی 68 سال در این مطالعه شرکت کردند و یا دوره ۱۸ ماهه رقص را گذراندند یا تمرینات استقامتی و کششی را انجام دادند.

هر دو گروه نشان‌دهنده افزایش اندازه ناحیه هیپوکامپ مغز بودند. این ناحیه برای حافظه و یادگیری بسیار مهم است و می‌تواند تحت تاثیر بیماری‌هایی مثل آلزایمر قرار بگیرد.

این ناحیه همچنین در حفظ تعادل نقش مهمی دارد. در حالی که تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که ورزش می‌تواند به مقابله با زوال عقل کمک کند، هنوز مشخص نیست که آیا یک نوع ورزش بهتر از دیگری است. برای ارزیابی این تمرینات، نوع ورزش‌هایی که به داوطلبان داده شد متفاوت بود.

تاثیر رقصیدن در درمان آلزایمر

دکتر Rehfeld می‌گوید: ما تلاش کردیم تا سالمندان را به طور مداوم با تغییر ژانرهای مختلف رقص (مانند جاز، میدان، آمریکای لاتین و خط رقص) در گروه رقص قرار دهیم. مراحل، شکل، سرعت و ریتم‌ها هر دو هفته یکبار تغییر می‌یابند تا آنها در فرآیند یادگیری مداوم و ثابت بمانند.

چالشی که برای آنها وجود داشت این بود که بدون هیچ نشانه‌ای از مربی، مراحل را به یاد بیاورند. به نظر می‌رسد این چالش‌ها تأثیر زیادی بر بهبود تعادل شرکت‌کنندگان در گروه رقص داشته‌است.

دکتر Rehfeld و همکارانش در این تحقیق به بررسی برنامه‌های تناسب اندام جدید که می‌توانند اثرات ضد پیری را در مغز به حداکثر برسانند، پرداخته‌اند. در حال حاضر ما یک سیستم جدید به نام “جیمینگ” (ترکیب هنر و ورزش) را ارزیابی می‌کنیم.

این سیستم بر پایه حس‌گرهاست که صداها (ملودی و ریتم) را بر اساس فعالیت بدنی تولید می‌کند. بیماران مبتلا به زوال عقل در هنگام گوش دادن به موسیقی نسبت به آن به شدت واکنش نشان می‌دهند.

هدف ما در یک بررسی این است که جنبه‌های امیدبخش فعالیت‌های بدنی و ساخت موسیقی فعال را در بیماران مبتلا به زوال عقل ترکیب کنیم.

“““html

دکتر Rehfeld به این نتیجه رسیده که با مشاورانی که می‌توانند ما را از جای خود بلند کنند و به همراه موسیقی محبوب‌مان برقصند، می‌توانیم به زندگی بهتری برسیم. من معتقدم که همه ما می‌خواهیم تا جایی که ممکن است، زندگی سالم و مستقل داشته باشیم.

فعالیت بدنی یکی از عوامل مهم در سبک زندگی است که می‌تواند به مقابله با عوامل خطرزا کمک کند و سرعت زوال عقل را کاهش دهد. به نظر من، رقص یک ابزار قوی برای مواجهه با چالش‌های جدید برای بدن و ذهن به ویژه در سنین بالا است.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که رقصیدن می‌تواند تا 75% از زوال عقل و اختلالات مغزی جلوگیری کند.

بر اساس گزارش سال 2012 سازمان بهداشت جهانی، بیش از 350 میلیون نفر در سراسر جهان به انواع افسردگی مبتلا هستند. جالب اینجاست که بسیاری از این افراد به درمان‌های دارویی پاسخ نمی‌دهند و وضعیت بهداشت روانی‌شان روز به روز بدتر می‌شود.

یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه جیواسکیلا در فنلاند در گزارشی که در نشریه روانشناسی پیشرو منتشر کرده‌اند، به کاربرد “رقص درمانی” یا DMT به عنوان یکی از روش‌های مفید در درمان افسردگی پرداخته‌اند.

این پژوهشگران به شیوع افسردگی در فنلاند اشاره می‌کنند و می‌گویند که این بیماری 40 درصد از کار افتادگی منجر به بازنشستگی زودرس در این کشور را تشکیل می‌دهد. آن‌ها معتقدند رقص درمانی می‌تواند با ایجاد ارتباط عمیق بین بیماران افسرده و جامعه به آن‌ها کمک کند تا بر عوارض افسردگی غلبه کنند.

اثرات رقص در درمان آلزایمر

پژوهشگران دانشگاه‌های لیدز و اج هیلز در بریتانیا نیز در گزارشی به اثرات مثبت رقص درمانی اشاره کرده و گفته‌اند که این روش تأثیراتی مشابه با درمان‌های دارویی دارد، و در عوض معمولاً هیچ عارضه جانبی ندارد.

نگاه محققان به برتری رقص درمانی نسبت به روش‌های روان درمانی به این دلیل است که گاه بیماران افسرده نمی‌توانند احساسات‌شان را به خوبی بیان کنند و همین موضوع وضعیت آن‌ها را وخیم‌تر می‌کند.

در حالی که وقتی آن‌ها یاد می‌گیرند که احساسات خود را از طریق رقص و حرکات بدنی بیان کنند، کلی احساس بهتری پیدا می‌کنند و این به درمانگران کمک می‌کند تا بهبود روند درمانی آن‌ها را تسهیل کنند.

یک دهه پیش از انتشار این گزارش، پژوهشگران سوئدی نیز تحقیقاتی درباره مزایای رقص گروهی به عنوان روشی برای بهبود بیماران مبتلا به آلزایمر انجام داده بودند. در این گزارش تاکید شده بود که رقص می‌تواند با ایجاد احساسات مثبت و فراهم کردن بستر برای ارتباط بین افراد، در بهبود وضعیت بیماران نقش مؤثری ایفا کند.

رقص می‌تواند علائم پیری را در مغز تغییر دهد

اگرچه رقص به عنوان یک هنر با تاریخچه‌ای غنی در میان ملت‌ها وجود دارد، اما به عنوان یک روش درمانی تنها در سال 1950 میلادی توسط ماریان چیس معرفی شد. چیس که در نوجوانی به خاطر یک سانحه دچار درد کمر شد، به توصیه پزشک خود حرکات بدنی را برای تقویت عضلات کمرش شروع کرد.

علاقه او به رقص باعث شد که به مدرسه رقص دنیشوان در نیویورک برود و سپس به کمک به سربازان جنگ جهانی دوم در بیمارستان‌ها بپردازد. هدف اصلی برنامه‌های درمانی ماریان چیس، بیان احساسات عمیق فردی از طریق زبان بدن بود.

این شیوه از بیان احساسات برای کسانی که افسرده هستند اهمیت دارد، زیرا در بسیاری از موارد بیان ریشه‌های افسردگی به صورت نوشتاری برای آن‌ها امکان‌پذیر نیست.

محققان در فنلاند می‌گویند که مردم این کشور به تدریج از فعالیت‌هایی مانند ورزش و رقص فاصله گرفته‌اند و اثرات مثبت تحرک جسمانی را از دست داده‌اند.

“`

در این مطالعات، فعالیت‌های ورزشی و رقص کاهش یافته و دلایل مختلفی برای این موضوع مطرح شده است. یکی از این دلایل تغییر در سبک زندگی و افزایش استفاده از خودروهاست.

تحقیقات نشان می‌دهد که سالمندان فنلاندی که زندگی فعالتری داشته‌اند، نسبت به نسل‌های جدید سالم‌تر هستند. کمبود تحرک و ارتباطات اجتماعی کمتر در میان آنها باعث افزایش افسردگی شده است.

محققان فنلاندی در گزارش خود اشاره می‌کنند که نکته جالب در آزمایش‌هایشان این است که افرادی که به افسردگی مبتلا بودند و درمان‌های دارویی معمولی برایشان موثر نبوده، وقتی برای سه ماه در برنامه رقص درمانی شرکت کردند، دو جلسه در هفته، احساس شادی و بهبودی بیشتری را تجربه کردند.

بیشتر بخوانید :