در بدن (زن / مرد) چند عدد استخوان وجود دارد ؟ (2 نکته مهم)

2 فروردین 1404آخرین بروزرسانی: 2 فروردین 1404

0 127 زمان تقریبی مطالعه 10 دقیقه

در بدن (زن / مرد) چند عدد استخوان وجود دارد ؟ (2 نکته مهم)

تعداد استخوان‌های بدن چقدر است؟

در بدن انسان، مانند سایر موجودات زنده، اسکلت وظیفه‌های مهمی دارد. این وظایف شامل حفاظت از اندام‌هایی مانند مغز، قلب و شش‌ها و همچنین فراهم کردن تکیه‌گاه برای عضلات است. اضافی بر این، مغز استخوان جایی است که گلبول‌های خونی تولید می‌شوند. استخوان‌ها همچنین به عنوان منبع مهمی برای ذخیره مواد معدنی، به خصوص کلسیم، شناخته می‌شوند که برای عملکردهای اساسی بدن ضروری است.

بدن یک فرد بزرگسال دارای ۲۰۶ استخوان است. کوچک‌ترین استخوان بدن، استخوان رکابی است که در گوش میانی و در حقیقت داخلی‌ترین استخوان بین سه استخوان موجود در آنجا قرار گرفته است. از طرف دیگر، استخوان ران بلندترین و قوی‌ترین استخوان بدن به شمار می‌آید و استخوان درشت‌نی دومین استخوان بزرگ در اسکلت انسان است.

موضوع جالب در مورد تعداد استخوان‌های بدن انسان این است که ما در زمان تولد با ۲۷۰ استخوان به دنیا می‌آییم و با رشد بدن، تعدادی از آن‌ها به هم ملحق می‌شوند که در نهایت تعداد آن‌ها در دوران بلوغ به ۲۰۶ عدد کاهش می‌یابد. این کاهش ممکن است یکی از دلایل کمتری انعطاف‌پذیری بدن بزرگسالان باشد.

برای آسان‌تر کردن مطالعه، اسکلت انسان به سه بخش سر، تنه، و دست و پا تقسیم می‌شود.

نام استخوان‌های بدن

اسکلت انسان به سه بخش مختلف تقسیم می‌شود: سر، تنه، و دست و پا.

استخوان‌های سر

استخوان‌های سر عمدتاً از نوع استخوان‌های پهن هستند. اسکلت سر به دو بخش تقسیم می‌شود: جمجمه و چهره. جمجمه شامل ۸ استخوان است که شامل یک استخوان پیشانی در جلو، یک استخوان پس سری در پشت و زیر جمجمه که دارای سوراخی بیضوی است، دو استخوان آهیانه در طرفین بالای جمجمه، دو استخوان گیجگاهی در سمت‌های جمجمه، یک استخوان پروانه که کف جمجمه را تشکیل می‌دهد، و یک استخوان غربالی در بالای حفره‌های بینی است. استخوان‌های چهره شامل ۱۴ قطعه هستند که ۱۳ قطعه به جمجمه متصل و ثابت هستند و یک قطعه آرواره تحتانی است که متحرک است.

استخوان‌های تنه

ستون فقرات

ستون فقرات از ۲۹ قطعه استخوان تشکیل شده است که هر یک از این قطعات به نام مهره شناخته می‌شوند. مهره‌های پشت به گونه‌ای چیده شده‌اند که قسمت‌های بدنه آن‌ها روی هم و سوراخ‌های آن‌ها در یک خط قرار می‌گیرند و این ترتیب یک لوله دراز را ایجاد می‌کند که محل قرارگیری نخاع است. میان بدنه هر دو مهره یک لایه نرم به نام غضروف وجود دارد. مهره‌ها به پنج دسته تقسیم می‌شوند: مهره‌های گردن که تعداد آن‌ها ۷ عدد است، مهره‌های پشت که ۱۲ عدد هستند و به دو زایده جانبی و یک مهره در زایده دنده متصل می‌شوند، مهره‌های کمر که ۵ عدد هستند، و یک استخوان یکپارچه به نام دنبالچه که از ادغام ۴ یا ۵ مهره جنینی به وجود آمده است.

قفسه سینه

دنده‌ها به تعداد ۱۲ جفت استخوان کمانی هستند که از پشت به زایده جانبی مهره‌های پشت متصل شده و از جلو به جز دو جفت آخر به وسیله غضروف به جناغ متصل می‌شوند. جناغ استخوان پهن و شبیه به خنجر است که غضروف دنده‌ها به آن متصل می‌گردد. از ۱۲ جفت دنده، مهره‌ها و جناغ فضای محدودی ایجاد می‌شود که دیافراگم آن را از پایین می‌بندد. این فضا که شش‌ها و قلب را در خود دارد، به عنوان قفسه سینه شناخته می‌شود.

استخوان‌های دست و پا

دست و پا هرکدام به وسیله چند استخوان به تنه متصل می‌شوند. استخوان‌های متصل‌کننده دست به تنه شامل استخوان‌های شانه و استخوان‌های متصل‌کننده پا به تنه شامل نیم‌لگن هستند.

استخوان شانه

شانه از دو استخوان تشکیل شده است. یکی ترقوه است که در جلو قرار دارد و یک سمت آن به جناغ و سمت دیگر به کتف متصل است. دیگری کتف است که در پشت شانه قرار دارد و شکل آن مثلثی و نازک است. سر استخوان بازو در گودی استخوان کتف قرار می‌گیرد و در آن می‌چرخد.

استخوان نیم‌لگن

استخوان نیم‌لگن از اتصال سه استخوان جنینی به نام استخوان‌های تهی‌گاهی، شرم‌گاهی و نشیمن‌گاهی به وجود می‌آید. با ترکیب دو نیم‌لگن و استخوان خاجی، فضای لگن خاصره ایجاد می‌شود.

استخوان دست

دست شامل استخوان‌های زیر است: استخوان بازو که استخوان بلندی است و از بالا در سوراخ کتف متصل می‌شود و از پایین به استخوان‌های ساعد مرتبط است. ساعد شامل دو استخوان به نام‌های زند زبرین و زند زیرین است. زند زیرین دارای زائده‌ای به نام آرنج است که با استخوان بازو متصل می‌شود، در حالی که زند زبرین از پایین به مچ دست متصل می‌شود. مچ دست شامل ۸ استخوان کوتاه است که در دو ردیف چیده شده‌اند. کف دست نیز شامل پنج استخوان نسبتاً دراز است که از یک طرف به مچ متصل می‌شوند.

و همچنین با انگشتان. انگشتان دست هر کدام سه بند دارند، به جز شست که فقط دارای دو بند است.

استخوان پا

استخوان ران که بلندترین استخوان بدن به شمار می‌آید. قسمت بالای آن در حفره نیم‌لگن جا می‌گیرد و در آن می‌چرخد. قسمت پایین آن دارای دو برجستگی و یک شیار است. در برابر شیار، استخوان کوچکی به نام کشکک قرار دارد. استخوان‌های ساق پا شامل درشت نی و نازک نی هستند. درشت نی از بالا به ران و از پایین به استخوان‌های مچ پا متصل می‌شود. قوزک داخلی پا، سر درشت نی است. نازک‌نی از بالا به درشت‌نی و از پایین قوزک خاجی پا را می‌سازد.

مچ پا شامل ۷ استخوان است که بزرگ‌ترین آن‌ها پاشنه می‌باشد. کف پا نیز شامل پنج استخوان است. استخوان‌های مچ (غیر از پاشنه) و استخوان‌های کف پا به شکل قوسی قرار دارند و به طور مستقیم به زمین تکیه نمی‌کنند. انگشتان پا نیز هر یک سه بند دارند، به جز شست که دو بند دارد. استخوان‌های انگشتان پا کوچک‌تر از انگشتان دست هستند و تحرک کمتری دارند.

رشد و نمو استخوان

تمام استخوان‌ها در دوران جنینی ابتدا به شکل بافت پیوندی ظاهر می‌شوند، اما فرآیند تبدیل آن‌ها به استخوان همیشه یکسان نیست. استخوان‌های پهن به طور مستقیم از بافت پیوندی به استخوان تبدیل می‌شوند، در حالی که استخوان‌های دراز ابتدا به غضروف تبدیل شده و سپس به استخوان تبدیل می‌شوند.

اسکلت بدن هر فرد از تعدادی استخوان تشکیل شده است. این استخوان‌ها ساختار بدن را شکل می‌دهند، حرکت را امکان‌پذیر می‌سازند و از اعضای داخلی بدن محافظت می‌کنند. انسان بالغ ۲۰۶ استخوان در بدن خود دارد (شکل بالا)؛ حالا بیایید استخوان‌های بدنمان را بیشتر بررسی کنیم.

استخوان‌ها از چه چیزی ساخته شده‌اند؟

اگر به موزه رفته باشید و یک اسکلت واقعی یا فسیل دیده باشید، ممکن است فکر کنید که تمام استخوان‌های آن‌ها مرده‌اند. اگرچه استخوان‌های موجود در موزه خشک، سخت و شکننده‌اند، اما استخوان‌هایی که اسکلت بدن شما را تشکیل می‌دهند زنده‌اند و به طور مداوم مانند سایر اعضای بدن رشد و تغییر می‌کنند.

تمام استخوان‌های بدن به طور کلی از مواد مشابهی ساخته شده‌اند؛ لایه خارجی‌ترین آن که صاف و سخت است از استخوان فشرده تشکیل شده و این بخش قابل مشاهده است زمانی که یک اسکلت را نگاه می‌کنید.

درون استخوان فشرده چندین لایه استخوان حفره‌دار وجود دارد که شبیه اسفنج هستند. این استخوان حفره‌دار به اندازه استخوان فشرده سخت نیست، اما هنوز هم بسیار محکم است.

در بسیاری از استخوان‌ها، استخوان فشرده محافظی برای قسمت داخلی است که از مغز استخوان، که مانند ژله است، محافظت می‌کند و وظیفه تولید سلول‌های خونی را بر عهده دارد.

استخوان چگونه رشد می‌کند؟

وقتی هنوز بچه هستید، دست‌ها، پاها و سایر اعضای بدنتان کوچک هستند. با گذشت زمان و رشد، تمام اعضا کمی بزرگ‌تر می‌شوند، از جمله استخوان‌ها.

بدن یک کودک در زمان تولد حدود ۳۰۰ استخوان نرم دارد؛ این استخوان‌ها به تدریج با هم جوش می‌خورند و به ۲۰۶ استخوان بالغ تبدیل می‌شوند. برخی از استخوان‌های کودکان از مواد نرم و انعطاف‌پذیر به نام غضروف تشکیل شده‌اند. در دوران کودکی، در حین رشد، غضروف‌ها نیز بزرگ‌تر می‌شوند و به تدریج به استخوان تبدیل می‌شوند. البته، این فرآیند به کمک کلسیم اتفاق می‌افتد و غضروف‌ها تا سن ۲۵ سالگی به طور کامل سخت می‌شوند و در این سن تمام استخوان‌ها شکل نهایی خود را به دست می‌آورند. بعد از آن، غضروف‌ها دیگر رشد نمی‌کنند و استخوان‌هایی که به اندازه کافی رشد کرده‌اند اسکلت قوی و سبکی را تشکیل می‌دهند.

ستون مهره‌ها

ستون مهره‌ها بخشی از اسکلت است که به راحتی می‌توانید آن را حس کنید. کافی است با دست خود به وسط کمر کشیده و با انگشتان خود آن را لمس کنید.

ستون مهره‌ها به شما در چرخش، خم شدن و ایستادن کمک می‌کنند و از نخاع حفاظت می‌کنند. نخاع بسته‌ای از اعصاب است که اطلاعات را از مغز به سایر قسمت‌های بدن منتقل می‌کند. ستون مهره‌ها از تعداد زیادی استخوان تشکیل شده‌اند. ستون مهره‌ها دارای ۲۶ استخوان است که به این استخوان‌ها ستون فقرات گفته می‌شود.

“`html

ضمناً هر مهره مانند یک حلقه می‌باشد.

مهره‌های ستون فقرات پنج نوع دارند که هر یک کار خاصی انجام می‌دهند. هفت مهره اول در بالای ستون فقرات را مهره‌های گردنی می‌نامند که در پشت سر و گردن قرار دارند. این مهره‌ها وزن سر را تحمل می‌کنند زیرا سر نسبت به بقیه بدن سنگین‌تر است.

زیر مهره‌های گردنی، دوازده مهره قرار دارند که به آن‌ها مهره‌های قفسه سینه می‌گویند و مسئول نگه‌داشتن دنده‌ها هستند.

زیر مهره‌های قفسه سینه، پنج مهره کمری قرار دارد که در ناحیه کمر است.

زیر مهره‌های کمری، پنج مهره ساکرال (نشیمنگاه) وجود دارد که به هم متصل شده‌اند. در انتهای ستون فقرات نیز استخوان دنبالچه قرار دارد که از چهار مهره به هم پیوسته تشکیل شده است. این قسمت بسیار مهم است زیرا وزن بدن را تحمل می‌کند و نقطه مناسبی برای استحکام و تعادل است؛ بنابراین وقتی که کوله‌پشتی را بلند می‌کنید، مهره‌های کمری، نشیمنگاه و استخوان دنبالچه به شما نیرو می‌دهند و در هنگام پریدن یا پیاده‌روی، این قسمت‌ها به شما کمک می‌کنند تا تعادل خود را حفظ کنید.

بین هر مهره دیسک‌های کوچکی وجود دارد که جنس آن‌ها از غضروف است. این دیسک‌ها از سایش مهره‌ها جلوگیری کرده و ضربات وارده به ستون فقرات را جذب می‌کنند. بنابراین وقتی که می‌پرید، می‌چرخید یا شیء سنگینی را پرتاب می‌کنید، دیسک‌ها از مهره‌ها حفاظت می‌کنند و مانع آسیب دیدن آن‌ها می‌شوند.