دلایلی که سگ کف پای خود را لیس میزند و راه درمان (2 نکته مهم)
“`html
چرا سگ کف پای خود را لیس میزند ؟
1- شایع ترین دلایل لیس زدن بیش از حد پنجه در سگ آلرژی ها و آتوپی سگ هستند.
بیشتر اوقات، حساسیت‌ها، عاملی برای لیسیدن زیاد پنجه‌ها در سگ‌ها می‌باشند. این حساسیت‌ها معمولاً به عللی مشابه با انسان‌ها، مانند گرده گل، گرد و غبار و دیگر مواد آلرژی‌زا به وجود می‌آیند.
اگر سگ فقط یکی از پاهایش را می‌لیسد، احتمالاً این مشکل از حساسیت نبوده و به عوامل دیگری مربوط است. در صورت حساسیت، معمولاً بعد از مدت کوتاهی، قسمت‌های دیگر بدن حیوان هم شروع به خارش می‌کند و علائم دیگری از جمله ریزش مو، عفونت گوش و ترشح زیاد از چشم بروز می‌کند.
این حساسیت ممکن است ناشی از تماس باشد، به این معنی که هنگامی که سگ با یک جسم خاص (مانند یک پتو) تماس داشته باشد، دچار قرمزی و خارش می‌شود. در این شرایط، شستن پاها می‌تواند میزان لیس زدن را کاهش دهد. نژادهای کوچک‌تر احتمال بیشتری برای ابتلا به این نوع حساسیت دارند. اگر محیط زندگی سگ مرطوب باشد، این موضوع می‌تواند به التهاب و عفونت منجر شود.
2 – کک:
3 – عفونت های قارچی و باکتریائی پنجه سگ عامل بعدی هستند.
سگی که در یک محیط تمیز و بهداشتی زندگی می‌کند، به ندرت دچار عفونت موضعی می‌شود. در واقع، در چنین مواردی، لیس زدن مکرر می‌تواند باعث مرطوب ماندن پا و نهایتاً ایجاد عفونت شود. برای درمان این نوع عفونت‌ها، مشاوره با دامپزشک توصیه می‌شود. علائم معمول شامل بوی غیر طبیعی، درد، قرمزی، ورم و لنگیدن است.
4 – سگ‌ها در زمان استراحت و هنگامی که نیاز نیست روی مسئله دیگری تمرکز کنند مشغول نظافت خود می‌شوند.
اگر می‌خواهید سگ شما سالم بماند و کمتر به لیسیدن خود مشغول شود، باید وقت بیشتری برای بازی با او در نظر بگیرید. مثلاً می‌توانید وعده‌های غذایی او را به بخش‌های کوچک تقسیم کنید و او را مجبور کنید برای به دست آوردن غذا تلاش کند و کنجکاوی کند.
ویژگی‌های نژاد سگ و نوع رفتار او را بشناسید. بعضی نژادها به طور طبیعی انرژی بالایی دارند و اگر در خانه محدود شوند، ممکن است رفتارهای غیرمتعارفی مثل لیس زدن وسواسی پنجه‌ها از خود نشان دهند.
5- علل روانی وسواسی و اضطرابی دارد:
برخی عوامل برای سگ‌ها استرس‌زا هستند، مانند تغییر در تعداد اعضای خانواده، جابجایی به خانه جدید، یا آوردن حیوان خانگی جدید به خانه.
6 – وقتی سگی برای راه رفتن مشکل داشته باشد، زمان بیشتری را صرف نظافت و لیس زدن خود می‌کند.
سگ‌های چاق یا کم‌تحرک و سگ‌هایی که مشکلات حرکتی دارند در معرض این مشکل هستند. سگ‌های مسن نیز در این دسته قرار می‌گیرند.
7- رشد بیش از حد ناخن:
اگر ناخن‌های سگ بسیار بلند شوند، می‌توانند مفاصل انگشت را تحت فشار قرار دهند و باعث درد شوند. همین درد ممکن است سگ را به لیسیدن پانجه‌اش وادارد. ناخن‌های بلند، احتمال شکستن دارند و همچنین می‌توانند در پوست سگ فرو رفته و درد و عفونت ایجاد کنند.
8 – بیماری نورودرماتیک (Canine acral lick dermatitis (CALD)):
بیماری نورودرماتیک که به نام گرانولومای ناشی از لیسیدن دست و پا نیز شناخته می‌شود، اختلالی پوستی است که به طور مکرر در نتیجه لیس زدن پنجه‌ها توسط خود حیوان به وجود می‌آید، به گونه‌ای که پا یا دست حیوان…
“““html
حتی گاز گرفتن پنجه‌ها می‌تواند به ایجاد پلاک‌های گرد و زخم‌های ضخیم و سفت در آن ناحیه منجر شود. دلایل این مشکل ممکن است ارگانیک یا روانی باشد.
امروزه بیشتر بر این باورند که دلایل ارگانیک برای ایجاد این بیماری رایج‌تر هستند. این دلایل می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- بیماری‌های قارچی
- باکتریایی
- دمودیکوز
- تروما (ضربه) های قلبی
- آلرژی (غذایی، آتوپی و گزش کک)
- مشکلات مفصلی.
برای تشخیص صحیح ابتدا باید این عوامل را بررسی و رد کنیم و سپس به دلایل روانی فکر کنیم.
اگرچه علت بیماری ALD مشخص نیست، ولی اضطراب ناشی از تنهایی در حیوانات می‌تواند باعث شود که سگ به لیسیدن غیرعادی پنجه‌هایش عادت کند. در تاریخچه‌ی بیماری ALD در سگ‌ها مشخص شده که این حیوانات معمولاً در طول روز تنها هستند.
بیماری کلاسیک ALD بیشتر در سگ‌های بزرگ و فعال دیده می‌شود که صاحبانشان زمان زیادی در منزل نیستند و در این مدت سگ‌ها معمولاً در خانه تنها هستند.
محدودیت در آزادی سگ نیز می‌تواند منجر به این مشکل شود. سگ‌هایی که برای مدت طولانی در یک مکان محدود یا بسته هستند، ممکن است برای تخلیه‌ی این فشار دست‌هایشان را لیس بزنند.
در سگ‌های دیگر، وجود درماتوز قبلی (درماتوز موضعی) مانند عفونت یا زخم‌ها می‌تواند دایره معیوب خارش و لیسیدن را تسریع کند.
لیسیدن مداوم می‌تواند باعث تحریک پوست شود که این خود باعث خارش می‌گردد، و این خارش زیاد می‌تواند واکنش لیسیدن مکرر را به دنبال داشته باشد. این چرخه تا زمانی که زخم ایجاد شود ادامه می‌یابد.
زخم می‌تواند دوباره باعث خارش شود و خارش نیز در پاسخ به راحت شدن حیوان می‌تواند باعث بروز زخم شود. لیسیدن زخم یا آسیب باعث عمیق‌تر شدن آن و رسیدن آن به لایه‌های عمیق‌تر پوست می‌شود.
این واکنش لیسیدن مانع از بهبود زخم می‌شود و شرایط را برای عفونت فراهم می‌کند. افزایش ضخامت پوست و فیبروز درم می‌تواند باعث ایجاد پلاک‌های سفت و گره‌دار شود که این خود نشانه بیماری است. این ضایعه در این مرحله به تومور یا گرانولوم معروف است، هرچند که واقعی نیستند.
لیسیدن مداوم باعث آزاد شدن هورمون اندورفین می‌شود که این واکنش موجب احساس آرامش در حیوان می‌گردد. همچنین، عواملی که در حین این عمل آزاد می‌شوند، می‌توانند درد حیوان را کاهش دهند.
تمام این موارد باعث می‌شوند که حیوان به خارش مجبور عادت کند. برخی نژادهای بزرگ سگ مانند دوبرمن، گریت دین، لابرادور، رتریور، و ژرمن شپرد نسبت به ALD حساس‌تر و مستعدتر به نظر می‌رسند. دیگر نژادها همچون نژادهای کوچک نیز می‌توانند به این مشکل دچار شوند.
سگ‌ها در هر سنی می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند، اما سگ‌های بالای پنج سال بیشتر برای درمان به دام‌پزشکی مراجعه می‌کنند. همچنین نرها بیشتر از ماده‌ها دچار این مشکلات می‌شوند.
اغلب اوقات، ضایعه به صورت یک طرفه و منفرد است. اما در برخی موارد چندین اندام حرکتی می‌توانند تحت تأثیر قرار بگیرند که در چنین مواقعی درمان مشکل‌تر خواهد شد، زیرا معمولاً مشکلات ارگانیک نیز وجود دارند مانند عفونت‌های استافیلوکوکی یا آلرژی. نکته‌ای که نشان می‌دهد ممکن است علت روانی (سایکوژنیک) در این مشکل وجود داشته باشد این است که ممکن است یک ضایعه دیگر از لیسیدن نزدیک به محلی که بانداژ شده است ایجاد شود.
شایع‌ترین محل ابتلا، بخش جلوی پاها است، اما قسمت‌های قدامی نیز ممکن است درگیر شوند. ضایعات مزمن به شکل پلاک‌های ضخیم و سخت یا ندول با سطح زخم و رنگدانه‌گیری دیده می‌شوند.
درمان لیس زدن پنجه در سگ:
درمان بستگی به عامل ایجاد کننده دارد.
1- سعی کنید سگ خود را سرگرم کنید، با او ورزش کنید و زمان معینی برای بازی‌های روزانه با او تعیین کنید.
2 – رژیم غذایی سگ را تغییر دهید. تعداد وعده‌های غذایی را افزایش دهید و مقدار هر وعده را کاهش دهید. غذایی که به سگ می‌دهید باید چالش‌برانگیز باشد.
3 – برخی پیشنهاد می‌کنند که از جوراب‌های مخصوص سگ استفاده شود. این جوراب‌ها باید مرتب عوض و شسته شوند تا پای سگ مرطوب و آلوده نشود.
4 – ممکن است در زمان‌هایی که سگ تنهاست استفاده از پوزه بند منطقی باشد. استفاده از پوزه بند بسیار انسانی‌تر از استفاده از داروهای قوی برای سگ است.
5 – آنتی‌هیستامین‌هایی مانند سیپروهپتادین عموماً در جلوگیری از لیسیدن پنجه سگ تأثیر چندانی ندارند. در واقع تنها اثر مثبت آنها خواب‌آلود کردن سگ است و زمانی که سگ خواب باشد به احتمال زیاد پنجه‌هایش را لیس نمی‌زند! آرامبخش‌ها نیز اثرات مشابهی دارند.
“`
سگ‌ها دارند و ممکن است شستن پنجه‌های سگ با محلولی که جوش شیرین دارد، نتیجه بهتری نسبت به بعضی داروها به همراه داشته باشد.
6 – برای درمان ALD در سگ‌ها چند نکته مهم:
- ایجاد ارتباط نزدیک‌تر و بیشتر با سگ دارای این مشکل مفید است.
- بهتر است سگ‌هایی که قبلاً در فضای آزاد زندگی می‌کرده‌اند، در قفس نگهداری نشوند.
- می‌توانید برای سگ، یک خانه مناسب تهیه کنید. حتی نگهداری سگ در قفس در طول شب ممکن است باعث بروز این مشکل پوستی شود.
- آوردن یک سگ جدید می‌تواند به تفریح و کاهش لیسیدن کمک کند. موفق بودن این روش بستگی به نوع رابطه بین این دو سگ دارد. برای سگ نر، سگ ماده‌ای که عقیم شده باشد مناسب است.
- اجازه دادن به سگ برای بیرون رفتن از خانه، مخصوصاً در مناطق خارج از شهر، هم یکی از این نکات است.
- علاوه بر این موارد، درمان‌های عمومی، موضعی و جراحی در کنار درمان رفتاری نیز لازم است.
بیشتر بخوانید :
