دیدنیهای ایران زیبای ما -قسمت اول (+ تصاویر)

ایران زیبا تنها به پرسپولیس، سی و سه پل و بازار تبریز و سواحل خزر محدود نمی‌شود. اگر کسی بخواهد تمامی نقاط ایران را ببیند، باید سال‌ها در گوشه‌گوشه این کشور وسیع سفر کند و شاید هم چیزهایی را از دست بدهد. با نزدیک شدن به تعطیلات عید نوروز، نگاهی به چهار نقطه زیبا در ایران می‌اندازیم که شاید نام آن‌ها را کمتر شنیده‌ایم. به جای اینکه تمام وقت و پول خود را در سواحل تایلند یا آنتالیا صرف کنیم، بهتر است یک قسمتی از زمان و بودجه‌مان را برای کشف زیبایی‌های کشور خودمان اختصاص دهیم.

چشمه‌های باداب سورت ساری

چشمه‌های باداب سورت در سال ۱۳۸۷ به عنوان دومین اثر ملی ایران به ثبت رسید. در همان سال، کوه دماوند، چشمه‌های باداب سورت و سرو ابر کوه به عنوان سه اثر طبیعی از سوی سازمان میراث فرهنگی شناخته شدند. چشمه‌های باداب سورت پس از چشمه پامو کاله در ترکیه به عنوان دومین چشمه آب شور جهان ثبت جهانی شده‌اند. این چشمه‌ها در استان مازندران، شهرستان ساری، در روستای ارست قرار دارند.

چشمه‌های باداب سورت شامل دو چشمه هستند که از نظر رنگ، بو، طعم و حجم آب کاملاً متفاوت‌اند. چشمه بزرگ‌تر آب بسیار شور دارد و دارای استخری به قطر حدود ۱۵ متر و عمق بالا است. چشمه دیگر که بالای آن و در شمال غربی قرار دارد، طعم ترش دارد و آبی قرمز و نارنجی رنگ است و در اطراف آن کمی رسوب آهن وجود دارد.

جریان آب‌های معدنی و رسوبی این چشمه‌ها در طی سال‌ها باعث شکل‌گیری صدها طبقه و حوضچه‌های زیبا به رنگ‌های نارنجی، زرد و قرمز در اندازه‌های مختلف می‌شود. این طبقات و حوضچه‌ها جاذبه اصلی چشمه‌های باداب سورت هستند و زیبایی آن‌ها به‌خصوص در غروب بسیار چشم‌نواز است.

واژه “باداب” در زبان محلی مازندرانی به معنای “آب گازدار” است و “وا” به نوعی درد اشاره می‌کند که به وسیله آب معدنی درمان می‌شود. این چشمه‌ها در ارتفاع ۱۸۴۰ متری قرار دارند و در ایران بی‌نظیر هستند، همچنین فقط در شش کشور دیگر مشابه این پدیده وجود دارد. اطراف آن را درختچه‌های زرشک وحشی و بالاتر از آن جنگل‌های سوزنی برگ پوشانده‌اند.

خانه لاریها در یزد

خانه لاری‌ها و بادگیر آن مربوط به دوره قاجار است و در یزد، خیابان امام خمینی، محله فهادان نزدیک عمارت کلاه فرنگی واقع شده و در تاریخ ۲۴ بهمن ۱۳۷۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این خانه شامل شش واحد مسکونی است که تمامی آن‌ها دارای معماری خاص خانه‌های کویری هستند. خانه لاری‌ها در سال ۱۲۸۶ قمری توسط حاج محمد ابراهیم لاری ساخته شده و پیش‌تر به عنوان خانقاه نعمت اللهی استفاده می‌شد.面积 آن حدود ۱۷۰۰ متر مربع است و زیربنای تقریبی آن ۱۲۰۰ متر مربع می‌باشد.

درها، پنجره‌ها، ارسی‌ها و اتاق‌های آینه‌کاری شده و نقاشی شده آن، نمونه زیبایی از خانه‌های اعیانی قرن سیزدهم هستند. این مجموعه در کنار بناهای تاریخی دیگری چون مدرسه ضیائیه یا زندان اسکندر، بقعه سید گلسرخ و برج و باروی یزد قرار دارد که مجموعاً شش هزار متر مربع وسعت دارد. خانه لاری‌ها با شماره ثبتی ۱۸۳۷ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است.

قلعه فلک الافلاک خرم آباد

فلک‌الافلاک یا دژ شاپورخواست، یک قلعه تاریخی در مرکز شهر خرم آباد در استان لرستان است. این قلعه…

“““html

قلعه فلک‌الافلاک که به عنوان یک برج نیز شناخته می‌شود، بر روی تپه‌ای در شهر خرم آباد قرار دارد و مشرف به رودخانه خرم‌آباد است. این قلعه یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی و گردشگری در خرم‌آباد به شمار می‌آید و مربوط به دورهٔ ساسانیان است. این بنا در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

این قلعه به زمان ساسانیان برمی‌گردد. در آن زمان، شهری به نام شاپورخواست در منطقه کنونی خرم آباد ساخته شد که بعدها ویران شد و در قرن هفتم هجری، شهر فعلی خرم آباد به جای آن بنا شد. گمان می‌رود قلعه فلک‌الافلاک همان دژ شاپورخواست باشد که در زمان ساسانیان برای مقاصد حکومتی و نظامی استفاده می‌شده است. از قرن ششم هجری، بعد از تأسیس شهر جدید خرم‌آباد، این قلعه نیز به نام خرم‌آباد شناخته شد و احتمالاً نام فلک‌الافلاک در دوره قاجار به آن داده شده‌است.

این اثر مهم در سال ۱۳۴۹ از ارتش به وزارت فرهنگ و هنر سابق منتقل شد و با شماره ۸۸۳ در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردید. در سال ۱۳۵۴، این بنا به موزه تبدیل شد و مجموعه‌ای از موزه‌های باستان‌شناسی، مردم شناسی، آزمایشگاه مرمت اشیاء، مرکز فروش محصولات فرهنگی و چایخانه سنتی در این مجموعه فرهنگی تاریخی راه‌اندازی شده‌است.

در متون تاریخی، از قلعه فلک‌الافلاک با نام‌های مختلفی مانند دژ شاپورخواست، دز بر، قلعه خرم‌آباد و قلعه دوازده برجی یاد شده‌است. فلک‌الافلاک که به معنی “سپهر سپهران” یا “فلک نهم” است، عنوانی است که در دوران قاجار به این بنا داده شده و اکنون نیز به همین نام معروف است.

کلیسای سنت استپانوس در جلفای آذربایجان شرقی

کلیسای سنت استپانوس، که به آن کلیسای استفانوس مقدس نیز می‌گویند، دومین کلیسای مهم ارامنه ایران است که بعد از قره کلیسا اهمیت دارد. این کلیسا در استان آذربایجان شرقی و در ۱۷ کیلومتری غرب شهر جلفا و ۳ کیلومتری ساحل جنوبی رود ارس در محلی به نام قزل وانک (صومعه سرخ) واقع شده‌است. کلیسا در قرن نهم میلادی ساخته شده ولی به دلیل زلزله آسیب‌های زیادی دید و در دوران صفویه مرمت شد. این اثر در تاریخ ۱۵ اسفند ۱۳۴۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

محوطه کلیسا در دل کوه‌ها و طبیعت سرسبز گمرک جلفا و جمهوری آذربایجان قرار دارد. این کلیسا برای همه مسیحیان و تقریباً تمام ادیان احترام ویژه‌ای دارد، اما به ویژه برای مسیحیان گریگوری که در ارمنستان زندگی می‌کنند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هر سال، در یک روز خاص، هزاران نفر از ارامنه در این مکان جمع می‌شوند تا به زیارت بپردازند و مراسم‌های مخصوص خود را برگزار کنند.

سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور سه کلیسای سنت استپانوس، زور زور و قره کلیسا را به عنوان یک پرونده برای ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو معرفی کرده است. در سال ۲۰۰۶ میلادی، این سه کلیسا برای ثبت در یونسکو پیشنهاد شدند که این کلیسا یکی از آن‌هاست. مراحل تشکیل پرونده این بنای تاریخی در حال انجام است و کارهای مرمت و بازسازی کلیسا برای این منظور در حال صورت گرفتن است. همچنین تعمیرات اساسی و گسترده‌ای با حفظ سبک معماری آن، با تلاش سازمان میراث فرهنگی کشور و همکاری شورای خلیفه‌گری ارامنه انجام شده است.