دیدنی‌های زنجان ؛ از دودکش جن تا مردان نمکی (+ تصاویر)
دیدنی‌های زنجان
استان زنجان، که به زبان پارسی میانه “زنگان” نامیده می‌شود، دارای جاذبه‌های طبیعت و بناهای تاریخی زیبایی است که می‌تواند محلی عالی برای گردشگران باشد. در این گالری عکس، فقط به برخی از زیبایی‌ها و شگفتی‌های این استان اشاره می‌شود.
مجموعه تفریحی و کوهستانی ائل داغی زنجان یا گاوه‌زنگ در شمال زنجان و در دامنه کوه گاوازنگ واقع شده است. این مجموعه امکاناتی مانند آلاچیق‌های چوبی، رستوران، آسیاب و آبشار مصنوعی دارد.
آبشار شارشار یکی دیگر از مکان‌های دیدنی استان زنجان است. این آبشار در منطقه تهم، در شمال غربی شهر زنجان قرار دارد و حدود ۵ کیلومتر با دریاچه مصنوعی سد تهم فاصله دارد.
بازار زنجان در زمان آقا محمد خان قاجار ساخته شد و ساخت آن در سال ۱۲۱۳ در زمان فتحعلی شاه قاجار پایان یافت. مساجد و سراها و گرمابه‌ها بعدها به این بازار افزوده شدند. بازار قدیمی زنجان به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم شده و به عنوان طولانی‌ترین بازار ایران شناخته می‌شود.
رخت‌شوی‌خانه، یا مجموعه تاریخی رخت‌شوی‌خانه، در مرکز بافت تاریخی زنجان ساخته شده است. مردم در این مکان لباس‌های خود را می‌شسته‌اند. اکنون این بنا به عنوان موزه مردم‌شناسی استفاده می‌شود و در سال ۱۳۴۵ هجری قمری توسط علی اکبر خان توفیقی، اولین شهردار زنجان، تأسیس شده است.
به پدیده‌ای که به “دودکش جن” معروف است در اصطلاح زمین‌شناسی «هودو» (Hoodoo) می‌گویند. این پدیده طبیعی تشکیل مناره‌های بلند از سنگ‌ها و رسوبات است که بر اثر فرسایش به وجود آمده است. نمونه‌ای از این پدیده طبیعی در زنجان وجود دارد.
خانه ذوالفقاری مربوط به دوره قاجار است و در خیابان طالقانی زنجان واقع شده است. این عمارت در منطقه‌ای قدیمی به نام دالان آلتی قرار دارد و به سبک بناهای اواخر دوره قاجار و با الهام از معماری گوتیک طراحی شده است.
معبد “داش کسن” که به صورت صخره‌ای ساخته شده، در حاشیه روستای ویر و حدود ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی سلطانیه قرار دارد. این معبد یادگاری از دوره ایلخانیان است و با نقش‌های برجسته اژدها و چند محراب اسلامی تزئین شده است. این نقش‌ها در ایران نمونه مشابهی ندارند.
حسینیه اعظم زنجان، یکی از مکان‌های مذهبی شیعیان است که در قسمت جنوبی شهر زنجان قرار دارد. این حسینیه تقریباً یک قرن پیش ساخته شده و توسط دو شخص به نام‌های حاج میرزا محمد نقی و حاج میرزا بابایی وقف شده است.
آرامگاه ملاحسن کاشی، بنایی است که در کنار گنبد سلطانیه ساخته شده و به افتخار ملاحسن کاشی، عارف معروف قرن چهاردهم میلادی، بنا شده است. این بنا در دوران قاجار و در قرن نوزدهم میلادی به پایان رسیده است.
مجموعه تفریحی و کوهستانی ائل داغی زنجان یا گاوه‌زنگ زنجان در شمالی‌ترین نقطه زنجان و در دامنه کوه گاوازنگ واقع شده است. این مجموعه شامل آلاچیق‌های چوبی، رستوران، آسیاب و آبشار مصنوعی است که امکانات خوبی برای تفریح فراهم می‌کند.
قلعه بهستان یا کهن دژ، در شهرستان ماه‌نشان و در کنار رودخانه قزل اوزن واقع شده است. این دژ به گفته برخی باستان‌شناسان به دوره مادها تعلق دارد.
گنبد سلطانیه، مقبره اُلجایتو است که در سنوات ۱۳۰۲ تا ۱۳۱۲ در شهر سلطانیه (پایتخت ایلخانیان) ساخته شده و به عنوان یکی از آثار مهم معماری ایرانی و اسلامی شناخته می‌شود. این گنبد در پنج فرسخی سمت شرق شهر زنجان واقع شده و یک بنای هشت ضلعی است که هر ضلع آن ۸۰ گز طول دارد. همچنین، هشت مناره در اطراف گنبد قرار دارد و این گنبد قدیمی‌ترین گنبد دوپوش موجود در ایران است.
غار کتله‌خور، یک غار خشکی-آبی است که در شهرستان خدابنده قرار دارد. این غار برای اولین بار در بهار سال ۱۳۳۱ خورشیدی مورد بازدید گروهی از مشهورترین کوهنوردان ایران قرار گرفت. طبق گفته یک گروه کوهنوردی از دانشگاه بوعلی همدان، این غار به دوران ژوراسیک (بیش از ۱۲۰ میلیون سال قبل) برمی‌گردد.
مسجد و مدرسه جامع زنجان، معروف به مسجد سید، در قرن سیزدهم هجری قمری (سال ۱۲۴۲) در دوره قاجاریه توسط یکی از پسران فتحعلی شاه قاجار به نام عبدالله میرزا دارا ساخته شده است. این مسجد در مرکز بافت قدیمی شهر قرار دارد.
مردان نمکی، نامی است که به شش مومیایی پیدا شده در زمستان سال ۱۳۷۲ (۱۹۹۳ میلادی) در معدن نمک چهرآباد استان زنجان داده شده‌است. در میان این مومیایی‌ها، جسد یک زن و یک پسر نوجوان نیز وجود دارد. برخی از مردان نمکی به دلیل کار در معدن آسیب دیده‌اند.
بین مردان نمکی که پیدا شده‌اند، سه نفر به دوران هخامنشیان (حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد) مربوط می‌شوند و دو نفر دیگر به اواخر دوران ساسانی (حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰ میلادی) تعلق دارند.
پل میر بهاء الدین که به نام‌های پل کهنه و پل اژدهاتو نیز شناخته می‌شود، در جنوب شهر زنجان قرار دارد و به سمت استان‌های زنجان و کردستان می‌رود. این پل به دوره قاجار برمی‌گردد و در زمان ناصرالدین شاه قاجار ساخته شده است.
