راه های انتقال زگیل تناسلی و پیشگیری از این عارضه خطرناک (2 نکته مهم)
“`html
زگیل تناسلی و راه‌های مقابله با آن
شاید تا به حال نام زگیل تناسلی را شنیده‌اید، اما آمار بالای مبتلایان و عدم صحبت درباره آن در جامعه باعث نگرانی بیشتر افراد شده است. دلیل اصلی بروز زگیل تناسلی، ویروسی به نام پاپیلوم انسانی (HPV) است. این ویروس بیش از صد نوع مختلف دارد و بعضی از آنها به لحاظ سلامتی مهم‌تر هستند. به طور کلی، HPV می‌تواند موجب ایجاد زگیل شود.
زگیل‌ها معمولاً در دست‌ها و پاها دیده می‌شوند، اما می‌توانند در هر قسمتی از بدن ظاهر شوند؛ مانند کف دست، کف پا، سر و حتی نواحی داخلی بدن. نکته مهم درباره زگیل‌های عادی این است که ظاهر نازیبایی دارند و می‌توانند به راحتی منتقل شوند. همچنین، زگیل می‌تواند محلی برای ورود میکروب‌های دیگر و باعث ایجاد بیماری‌های دیگر باشد. یکی از نواحی که زگیل‌ها به راحتی در آن ظاهر می‌شوند، ناحیه تناسلی است. زگیل‌های این ناحیه به خاطر مسری بودن و ایجاد بیماری اهمیت بالایی دارند.
عامل اصلی ابتلا به زگیل تناسلی
دلیل اصلی زگیل تناسلی همانند سایر زگیل‌ها، ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) است. این ویروس انواع مختلفی دارد و امروز بیش از صد نوع آن شناخته شده که تعدادی از آنها بیشتر از سایرین مهم هستند. در کلیت، HPV باعث ایجاد زگیل می‌شود.
شکل و ظاهر زگیل‌ها و محل آن
زگیل تناسلی به دلیل اینکه در نواحی مرطوب و تحت فشار ایجاد می‌شود، با زگیل‌های معمولی تفاوت دارد. زگیل‌هایی که در مناطق خشک مانند کشاله ران، اطراف مقعد و سطح بیضه‌ها ظاهر می‌شوند، معمولاً شبیه زگیل‌های عادی روی دست و پا هستند. این زگیل‌ها به صورت برجسته‌های کوچک و نرم، حدود یک تا دو میلی‌متر، می‌توانند ظاهر شوند و در رنگ‌های مختلف، از رنگ پوست گرفته تا تیره‌تر یا روشن‌تر دیده می‌شوند.
زگیل‌های موجود در نواحی مرطوب معمولاً تخت‌تر هستند و ممکن است شکل مشخصی نداشته باشند. در برخی نواحی تناسلی که به طور طبیعی برآمدگی‌هایی دارند، تشخیص زگیل‌ها ممکن است اشتباه شود، به ویژه در خانم‌ها. این زگیل‌ها می‌توانند به اندازه‌های مختلفی برسند و به قدری کوچک باشند که به سختی قابل مشاهده باشند، به همین دلیل پروسه درمان ممکن است چندین جلسه طول بکشد. در مورد زگیل‌های کوچک، گاهی آنها بدون درمان هم از بین می‌روند، اما در برخی موارد هیچ تغییری نمی‌کنند و حتی ممکن است بزرگ‌تر شده و در منطقه گسترش یابند.
راه تماس‌های جنسی، اصلی‌ترین راه ابتلا به این بیماری
موضوعی که اهمیت و خطر زگیل‌های تناسلی را بیشتر برجسته می‌کند، قابلیت سرایت آنهاست؛ زیرا اکثر موارد انتقال آن از طریق روابط زناشویی است. برای جلوگیری از ابتلا به دیگر انواع زگیل‌ها، می‌توان با رعایت برخی نکات مانند پرهیز از دست دادن، بوسیدن یا استفاده نکردن از لباس دیگران، از سرایت بیماری جلوگیری کرد، اما در مورد تماس جنسی، هیچ راه امنی برای جلوگیری از انتشار این بیماری وجود ندارد.اصلی‌ترین راه انتقال زگیل، تماس پوست به پوست یا استفاده از وسایل مربوط به پوست مانند حوله است. زگیل تناسلی نیز از طریق تماس پوست به پوست و استفاده از لباس زیر مشترک منتقل می‌شود. مهم است بدانید که زگیل تناسلی بیماری داخلی نیست و فقط بر سطح پوست تاثیر می‌گذارد.
پیشگیری‌ها شامل چه مواردی است؟
برای پیشگیری از انتقال زگیل‌ها، باید از تماس با افراد پرخطر خودداری کرد. افراد پرخطر به افرادی اطلاق می‌شود که روابط جنسی پرخطر دارند و نکات بهداشتی لازم را رعایت نمی‌کنند. در بسیاری از کشورها، بی‌بند و باری جنسی و ارتباط با افرادی که از وضعیت سلامتی خود اطلاعی ندارند، باعث شیوع این بیماری می‌شود. در بعضی از کشورهای اروپایی، زگیل آلت تناسلی تا یک‌سوم افراد در سن باروری را مبتلا کرده است و احتمال ابتلا در طول زندگی به 30 درصد می‌رسد. بنابراین، برای حفظ سلامتی، باید از این بیماری جلوگیری شود.
“`
داشتن اطلاعات و آگاهی کافی درباره این بیماری‌ها برای مقابله با آنها بسیار مهم است.
آیا زگیل‌ها فقط یک مشکل بهداشتی هستند یا می‌توانند باعث بیماری‌های جدی‌تری شوند؟
تا چند سال پیش، زگیل‌ها تنها به عنوان یک مشکل بهداشتی شناخته می‌شدند. اما با گذر زمان، متخصصان متوجه شدند که زگیل تناسلی، به ویژه در خانم‌ها، می‌تواند زمینه‌ساز برخی سرطان‌ها در ناحیه گردن رحم شود. همچنین، در آقایان نیز مشخص شد که زگیل تناسلی می‌تواند خطر ابتلا به سرطان در ناحیه تناسلی و نواحی اطراف مقعد را افزایش دهد، به ویژه در مواردی که فرد دارای ضعف سیستم ایمنی باشد، مانند مبتلایان به ایدز. بنابراین، در واقع زگیل تناسلی در آقایان نیز می‌تواند منجر به سرطان شود.
هرچند شیوع این سرطان‌ها در جامعه پایین است، اما همین تعداد کم نیز باعث نگرانی است. متخصصان بر این باورند که بهتر است با پیشگیری از ایجاد زگیل‌ها، یکی از عوامل خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهند. مشابه موضوع هپاتیت B که می‌تواند منجر به سرطان کبد شود؛ محققان برای مقابله با این مشکل اقدام به ساخت واکسن هپاتیت B کردند و به موفقیت رسیدند. به همین دلیل، آنها در حال بررسی تولید واکسن برای پیشگیری از ایجاد زگیل نیز هستند. در حال حاضر در بازار ایران فقط یک نوع از این واکسن‌ها موجود است.
از میان بیش از صد نوع ویروس HPV، چند نوع خاص بیشتر با تغییرات ناخواسته مرتبط هستند، به خصوص انواع 16 و 18. واکسن‌هایی که امروزه در بازار جهانی وجود دارند، می‌توانند در برابر چهار نوع HPV ایمنی ایجاد کنند. دو نوع از این چهار نوع ویروس خطر کمتری دارند، اما دو نوع دیگر پرخطر هستند. بررسی‌ها نشان می‌دهند که با تزریق یک دوره سه دوزی از واکسن HPV، می‌توان تا حد زیادی از بروز انواع این ویروس‌ها جلوگیری کرد. محققان همچنان در حال مطالعه و بررسی درباره این واکسن‌ها هستند؛ زیرا کارایی آنها در کوتاه‌مدت به اثبات رسیده است، اما تاثیر آنها در بلندمدت هنوز مورد بحث است.
این واکسن‌ها در چه سنی باید تزریق شوند؟
توصیه می‌شود این واکسن، به ویژه برای خانم‌ها بین 9 تا 26 سال، تزریق شود. واکسن به صورت تزریق عضلانی و در فاصله‌های دو و شش ماهه از اولین تزریق انجام می‌شود. پس از این سه تزریق، فرد می‌تواند مطمئن باشد که ایمنی ایجاد شده است. در حال حاضر تزریق این واکسن‌ها برای آقایان توصیه نشده، اما استفاده از آن از نظر تئوریک قابل توجیه است، زیرا مردانی که زگیل تناسلی نداشته باشند، آن را به فرد مقابل انتقال نخواهند داد.
در بعضی از کشورهای اروپایی و آمریکایی، تزریق واکسن برای خانم‌ها و آقایان بین 9 تا 26 سال به صورت اجباری انجام می‌شود. در برخی کشورها همچنین این واکسن‌ها برای سنین بالاتر، حتی تا 45 سالگی هم تزریق می‌شود. درباره بچه‌های زیر 9 سال، هنوز مطالعات کافی انجام نشده و تزریق این واکسن‌ها نیز توصیه نمی‌شود. خوشبختانه این واکسن در ایران موجود است، اما جزو واکسیناسیون‌های اجباری نیست. افراد می‌توانند با توصیه متخصصان پوست و زنان و زایمان از آن استفاده کنند.
آیا این واکسن‌ها عوارض یا مشکلات خاصی دارند؟
تزریق واکسن همواره عوارضی مثل درد، سوزش و در مواردی واکنش‌های حساسیتی خفیف تا شدید دارد. همچنین ممکن است سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و در موارد نادر برخی مشکلات عصبی به وجود آید. با این حال، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که تزریق این واکسن‌ها با اطلاعات کنونی قابل استفاده و موثر است، اما نیاز به مطالعات و بررسی‌های دقیق‌تری وجود دارد. اگر خطر بروز عوارض خطرناک و شدید بعد از تزریق این واکسن بیشتر از خطر ابتلا به سرطان‌های ناشی از زگیل تناسلی باشد، مسلم است که در تزریق این واکسن‌ها تردید ایجاد می‌شود و محققان باید به این مسائل پاسخ دهند.
با توجه به اینکه زگیل تناسلی
در خانم‌ها نیز زگیل‌ها ممکن است بروز کنند. خطر این موضوع در دوران بارداری چیست؟
آیا امکان انتقال این مشکل از مادر به نوزاد وجود دارد؟
گاهی اوقات در دوران بارداری، زگیل‌ها ممکن است بیشتر شوند. در اکثر موارد، این زگیل‌ها برای خانم‌های باردار مشکل خاصی به وجود نمی‌آورند. روش‌هایی برای درمان این زگیل‌ها وجود دارد که می‌تواند به خانم‌های باردار کمک کند تا با این وضعیت مقابله کنند. با این حال، نکته مهمی که در دوران بارداری مطرح می‌شود، بروز زگیل در محل زایمان است. اگر این زگیل‌ها بزرگ باشند، ممکن است مانع طبیعی تولد نوزاد شوند.
در چنین مواردی، معمولاً از روش سزارین برای زایمان استفاده می‌شود، ولی اگر زگیل‌ها کوچک باشند، زایمان طبیعی امکان‌پذیر است. همچنین ممکن است خطر کمی وجود داشته باشد که زگیل‌ها به نوزاد منتقل شوند، اما این موضوع رایج نیست. به همین دلیل پیشنهاد می‌شود که قبل از بارداری، افراد به کنترل و درمان این زگیل‌ها بپردازند.
اگر شخصی به هر دلیلی به زگیل مبتلا شود، چه روش‌های درمانی وجود دارد؟
روش‌های درمانی برای زگیل‌های آلت تناسلی به طور کلی مشابه زگیل‌های معمولی هستند و به دو دسته دارویی و غیردارویی تقسیم می‌شوند. درمان‌های دارویی شامل مواد تخریب‌کننده‌ای مانند سالیسیلیک اسید، تری‌کلرواستیک اسید، پودوفیلین، پودوفیلوکس و داروی موضعی ایمیکویماد (آلدرا) هستند. درمان‌های غیردارویی شامل روش‌هایی مانند سرمادرمانی، تخریب با کمک حرارت (الکتروسرجری) و لیزردرمانی است. در برخی موارد خاص، مثل زگیل‌های بزرگ که ممکن است مانع عبور نوزاد در کانال زایمان شوند، لازم است این زگیل‌ها با روش‌های جراحی برداشته شوند. البته برای درمان‌های خاص خود، هر فرد باید تحت نظر پزشک متخصص قرار بگیرد و درمان‌های مناسب را دریافت کند.
