زنان نقاش مدرنیست پیشرو چه کسانی هستند؟
در تاریخ هنر، زنان نقاش و هنرمند زیادی وجود دارند که تاثیر زیادی در هنر مدرن داشته‌اند. در میان این زنان، نقش ده نفر از آنها بیشتر از دیگران برجسته است و کارشناسان هنر به اهمیت و اثرگذاری آنها اذعان دارند.
اخیراً یک نمایشگاه از نقاشی‌های هریت بکر، یک نقاش زن نروژی مهم در دنیای مدرن، در شهر برگن نروژ برگزار شده است. به همین دلیل، در این متن ما به طور مختصر این هنرمند مدرن و همچنین ۹ هنرمند زن برجسته دیگر را معرفی کرده‌ایم.
نقاشان و مجسمه‌سازان معروف دنیا
هریت بکر
هریت بکر یکی از پیشگامان هنر مدرن و نقاشی در شمال اروپا و اسکاندیناوی است. او خواهر آگاتا بکر، موسیقیدان معروف نروژی، است و هر دو خواهر در پیشرفت هنر مدرن نروژ تاثیرگذار بوده‌اند. نقاشی‌های هریت بکر به خاطر توجه به فضاهای داخلی مشهور هستند و او در استفاده از رنگ و نور بسیار قوی عمل کرده است.
هریت در نروژ، آلمان و فرانسه به تحصیل در رشته نقاشی پرداخت. کارهای او تحت تأثیر نقاشان امپرسیونیست قرار دارد، اما آثارش بیشتر به عنوان هنر رئالیستی و گاهی ناتورالیستی شناخته می‌شوند.
او در سال ۱۸۸۹ مدرسه هنری نروژ را تأسیس کرد و تاثیر عمیقی بر روی هنرمندان جوان نروژی، از جمله ماری هوگ و هنریک لوند گذاشت.
یکی از مشهورترین تابلوهای او “زیر نور لامپا” (۱۸۹۰) است که در آن او دختری جوان را در حال مطالعه زیر نور لامپا کشیده است. رنگ آبی غالب در این تابلو فضایی غمگین و تنها را به تصویر می‌کشد.
لورا نایت
لورا نایت، یکی از معروف‌ترین زنان نقاش بریتانیا در قرن بیستم است. او تصاویری از سربازان در جنگ جهانی دوم و محاکمه نازی‌ها در دادگاه نورمبرگ را ایجاد کرده است. لورا نایت، تحت تأثیر نقاشان امپرسیونیست، زنان مختلفی از اقشار گوناگون جامعه را نقاشی کرده، از جمله زنان کولی و زنانی از طبقه اشراف.
او همچنین عکاس رسمی دولت بریتانیا در دوران جنگ جهانی دوم بود و در سال ۱۹۴۶ به عنوان نقاش در دادگاه محاکمه جنایتکاران نازی شرکت کرد و از آنها به تصویر کشید.
یکی از آثار او که هم‌اکنون در موزه جنگ بریتانیا نگهداری می‌شود، دو ردیف از هیئت منصفه آلمانی را نشان می‌دهد که در برابر ۲۱ متهم جنگی آلمانی و افسران رژیم هیتلر نشسته‌اند. در پس‌زمینه نیز سربازان آمریکایی با کلاه‌های سفید دیده می‌شوند.
جورجیا اوکیف
جورجیا اوکیف از مهم‌ترین زنان نقاش قرن بیستم است که به خاطر نقاشی‌های آبستره از طبیعت و بیابان‌های آمریکا شناخته شده است. کارهای ابتدایی او بیشتر آبستره هستند. فعالیت‌های حرفه‌ای او به سه دوره نیویورک، هاوایی و نیومکزیکو تقسیم می‌شوند.
در سال ۱۹۶۶، اوکیف به عنوان یکی از ۵۰ عضو آکادمی علوم و هنرهای آمریکا انتخاب شد و در سال ۱۹۷۷، جرالد فورد، رئیس‌جمهور وقت، به او مدال آزادی ریاست جمهوری را اهدا کرد.
کته کُلویتس
کته کُلویتس، یک نقاش و مجسمه‌ساز بسیار مشهور آلمانی است که آثارش به عمیق‌ترین مسائل انسانی و فاجعه‌های جنگ جهانی می‌پردازد. او مشکلات و بی عدالتی‌ها را نشان می‌دهد و زندگی سخت مردم را به تصویر می‌کشد.
کته یکی از نخستین زنانی است که به‌تصویر کشیدن شورش‌های دهقانی و مبارزات کارگری پرداخته است. آثار او از جنگ‌های دهقانی آلمان در دوران قرون وسطی که علیه فئودال‌ها و کلیسا بود، بسیار شناخته شده‌اند.
آثاری مانند “بافندگان” که بین سال‌های ۱۸۹۲ تا ۱۸۹۶ بر اساس یک نمایشنامه خلق شد، در نمایشگاه هنر برلین به عنوان نامزد دریافت مدال طلایی انتخاب شد، اما قیصر ویلهلم دوم مانع از دریافت این مدال شد.
او در جنگ جهانی اول پسرش پیتر را از دست داد. مجسمه “والدین ماتم‌زده” اثر اوست که در سوگ فرزندش ساخته شده است. بعد از اینکه نازی‌ها در آلمان شروع به اذیت هنرمندان و روشنفکران کردند، کته نیز از فعالیت‌های هنری محروم شد و آثارش از موزه‌ها و گالری‌ها جمع آوری شدند، اما یکی از کارهای او به نام “مادر و فرزندش” توسط نازی‌ها مورد استفاده تبلیغاتی قرار گرفت. در سال ۱۹۴۲، او پوسترهای مشهورش را طراحی کرد: “کودکان آلمان گرسنه‌اند” و “هرگز دوباره نان و جنگ”. کته در سال ۱۹۴۵، فقط چند روز قبل از پایان جنگ درگذشت.
تامارا لمپیکا
تامارا المپیکا، نقاش لهستانی، با نام حقیقی ماریا گروسکی، بیشتر به خاطر پرتره‌های اروتیک و جذابش معروف است.
اکثر آثار تامارا آبستره هستند ولی در پرتره‌هایش داستان‌هایی نیز روایت می‌شود. او به‌جای استفاده از قلم مو، از کاردک استفاده کرده و به خاطر منحنی‌های ساده، رنگ‌های زنده و شکل‌های تیز، آثارش در سبک آرت دکو طبقه‌بندی می‌شوند.
تامارا حتی تا سال ۱۹۲۵، آثارش را با نام و هویتی مردانه امضا می‌کرد. اما بعد از فوتش، محبوبیت زیادی پیدا کرد و هنرمندان جوان زیادی به آثارش علاقه‌مند شدند. نمایشنامه‌ها و فیلم‌هایی نیز بر اساس زندگی هنری او ساخته شده‌اند، از جمله نمایشنامه “تامارا” که نوشته جان کریزانک است و درباره ملاقات تاریخی او و گابریل آنونزیو نوشته شده است.
مدونا، خواننده معروف آمریکایی، از طرفداران این هنرمند است و از نقاشی‌های او در ویدیوهای موسیقی خود بهره برده است.
فریدا کالو
فریدا کالو یکی از مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین هنرمندان زن در تاریخ معاصر است. او نقاشی‌های مدرنی با دیدگاه‌های رادیکال داشت و آثارش ارتباط نزدیکی با جامعه مکزیک و فرهنگی داشت که در حال توسعه بود. فریدا به فروپاشی روش‌های سنتی و زوال فرهنگ بومی بسیار حساس بود و آثارش به شدت تحت تاثیر هنر بومیان مکزیک است.
فریدا ۴۷ سال با درد و رنج زندگی کرد و اکثر نقاشی‌هایش پرتره‌های خود و جسم آسیب‌دیده‌اش را به تصویر می‌کشند، اما در عین حال نگاه انسانی و صمیمی او به سنت‌ها و فرهنگ بومی مکزیک در آثارش به وضوح دیده می‌شود.
لویی بورژوا
لویی بورژوا، یک هنرمند فرانسوی در زمینه نقاشی و مجسمه‌سازی، یکی از چهره‌های مهم و پیشگام هنر مدرن در قرن بیستم به شمار می‌رود. احساساتی مانند تنهایی، اضطراب و حسادت در آثار او به وضوح دیده می‌شود. او در پاریس به دنیا آمده و بعدها به آمریکا مهاجرت کرد. کارهای او به ویژه سری مجسمه‌های عنکبوت‌اش، به نام “مامان”، به شهرت جهانی رسیده‌اند.
لویی درباره خاطرات کودکی‌اش گفته: “دوران کودکی من هنوز هم جادو و رمز و راز خاص خود را دارد.” او در سن بیست و یک سالگی مادرش را از دست داد و این واقعه او را بسیار ناراحت کرد، به طوریکه تصمیم گرفت خود را به رودخانه بیفکند اما پدرش موفق به نجات او شد.
سری آثار او به نام “سلول‌ها” که در سال ۱۹۹۳ خلق کرد، به مشکلات روحی و احساس ناامنی که در کودکی با آنها روبرو بوده، اشاره دارد.
الکساندرا اکستر
الکساندرا اکستر، یک هنرمند آوانگارد روسی-فرانسوی، یکی دیگر از هنرمندان مهم قرن بیستم است که در پیشرفت هنر فوتوریسم و کانستراکتیویسم نقش ویژه‌ای داشته است.
استودیوی نقاشی او در کیف، محل تجمع روشنفکران و هنرمندان آوانگارد بود، از جمله آنا آخماتوا و الیا ارنبورگ. او به عنوان یکی از هنرمندان برجسته زن آوانگارد در روسیه بین سال‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۰ شناخته می‌شود، اما با نظریه‌های کانستراکتیویست‌ها که هنر را جزئی از زندگی روزمره می‌دانستند، موافق نبود.
پس از انقلاب سوسیالیستی اکتبر در روسیه، او با سایر هنرمندان آوانگارد، در تزئین خیابان‌ها و میدان‌های کی‌یف و اُدسا به سبک انتزاعی بر اساس ایده‌های انقلاب کار کرد. در سال ۱۹۲۴ به فرانسه مهاجرت کرد و در پاریس به تدریس در آکادمی مدرن و استودیوی شخصی‌اش به همراه فرنان لژه، هنرمند سورئالیست فرانسوی پرداخت.
دوستی او با پابلو پیکاسو، ژرژ براک و گرترود استاین، تأثیر زیادی بر روی نقاشی‌هایش داشته است. “لباس برای رمئو و ژولیت” و “کالیماک” از جمله آثار برجسته او هستند.
رمدیوس وارو
رمدیوس وارو، یک نقاش سورئالیست و آنارشیست از اسپانیا و مکزیک، یکی از برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین هنرمندان مکزیک به شمار می‌رود. برخی منتقدان هنری آثار او را به عنوان نمادهای پست مدرن می‌دانند.
او در زمان حکومت فرانکو بر اسپانیا به پاریس فرار کرد و به جمع سورئالیست‌های فرانسوی پیوست. بعد از اشغال فرانسه در جنگ جهانی دوم، او به مکزیک رفت و تا پایان عمرش در تبعید زندگی کرد.
آثار او به عنوان یک اعتراض شناخته می‌شوند که علیه دیدگاه‌های مردسالارانه و زن‌ستیزانه هنرمندان سورئالیست مرد است، که به عقیده او هرگز همتایان زن خود را به عنوان هنرمند قبول نداشتند. “بافت رویاها”، “جنگ” و “بهشت گربه‌ها” از مهم‌ترین آثار اوست.
مارگریت تامپسون زوراک
او یکی از اولین نقاشان فوویست و کوبیست در آمریکا بود. او از چهره‌های مهم هنرمدرن در این کشور شناخته می‌شود و تأثیر زیادی در معرفی سبک‌های کوبیسم و فوویسم داشت.
مارگریت تحصیلات خود را در دانشگاه استنفورد نیمه تمام رها کرد و به پاریس رفت. در آنجا در مدرسه پس‌امپرسیونیست‌ها، آکادمی د لاپله، آموزش دید. در پاریس با پیکاسو و گرترود استاین آشنا شد و با کمک آنها در سال ۱۹۱۰ نخستین نمایشگاه هنری خود را در پاریس برگزار کرد.
او در سال ۱۹۱۲ با ویلیام زوراک، نقاش، مجسمه‌ساز و نویسنده آمریکایی ازدواج کرد. ویلیام با حمایت‌های خود نقشی کلیدی در موفقیت هنری مارگریت داشت. پس از سفر به مصر، فلسطین، هند و ژاپن، سبک نقاشی او تغییر کرد و بیشتر به سوی کوبیسم رفت. او در سال‌های پایانی زندگی‌اش به فعالیت‌های سوزن‌دوزی و طراحی روی پارچه پرداخت و هنر سوزن‌دوزی را به یک سطح هنری جدید ارتقا داد.
