سرطان نور بلاستوما : علت و درمان قطعی نوروبلاستوم در کودکان (2 نکته مهم)
“`html
نوروبلاستوما چیست ؟
نوروبلاستوما (Neuroblastoma) یک بیماری نادر است که در آن یک تومور یا توده به وسیله سلول‌های عصبی خاصی به نام نوروبلاست‌ها ایجاد می‌شود.
به طور عادی، این سلول‌های نابالغ رشد کرده و به سلول‌های عصبی طبیعی تبدیل می‌شوند. اما در نوروبلاستوما، این سلول‌ها به سلول‌های سرطانی تبدیل می‌شوند.
نوروبلاستوما معمولاً در بافت غدد فوق کلیوی که در بالای کلیه‌ها قرار دارند شروع می‌شود. این غدد هورمون‌هایی ترشح می‌کنند که برای کنترل ضربان قلب، فشار خون و کارکردهای دیگر بدن ضروری هستند.
نوروبلاستوما مانند سایر سرطان‌ها می‌تواند به بخش‌های دیگر بدن مانند غدد لنفاوی، پوست، کبد و استخوان‌ها گسترش یابد (متاستاز کند).
در موارد نادر، ممکن است این نوع سرطان از والدین به فرزند منتقل شود، اما در بیشتر موارد (98 درصد) نوروبلاستوما ارثی نیست.
این نوع سرطان فقط در بین نوزادان و کودکان دیده می‌شود و در پسرها بیشتر از دخترها است.
معمولاً نوروبلاستوما در کودکانی که کمتر از 5 سال دارند تشخیص داده می‌شود و اغلب کودک مبتلا کمتر از یک سال سن دارد.
هر سال در ایالات متحده حدود 700 مورد جدید از نوروبلاستوما تشخیص داده می‌شود.
دلایل نوروبلاستوما چیست ؟
نوروبلاستوما زمانی رخ می‌دهد که نوروبلاست‌ها به جای اینکه به سلول‌های عصبی تبدیل شوند، به طور غیرقابل کنترل تقسیم می‌شوند.
دلیل دقیق این رشد غیرطبیعی هنوز مشخص نیست، اما دانشمندان فکر می‌کنند که این وضعیت ناشی از نقصی در ژن‌های نوروبلاست است که اجازه می‌دهد این تقسیم کنترل نشده انجام شود.
نشانه ها و علائم نوروبلاستوما
شایع‌ترین علامت نوروبلاستوما، وجود یک توده یا برآمدگی غیرطبیعی است که معمولاً در شکم کودک دیده می‌شود.
سایر علائم شامل تب، اسهال مزمن، فشار خون بالا، ضربان قلب سریع، قرمزی پوست و تعریق است. گاهی اوقات چشمان کودک به شکلی غیرطبیعی حرکت می‌کنند که به آن نشانگان اپسوکلونوس – میوکلونوس می‌گویند.
اثرات نوروبلاستوما بسته به محل شروع بیماری و اینکه چقدر در بدن پخش شود، متفاوت است.
اما چون این نشانه‌های اولیه به تدریج افزایش می‌یابند و شباهت‌هایی به بیماری‌های دیگر دوران کودکی دارند، تشخیص نوروبلاستوما آسان نیست.
در کودکان، نوروبلاستوما معمولاً زمانی پیدا می‌شود که والدین یا پزشک متوجه وجود یک توده در بدن کودک می‌شوند و این توده عموماً در شکم است، هرچند گاهی در گردن، سینه و دیگر نقاط بدن نیز دیده می‌شود.
شایع‌ترین نشانه‌های نوروبلاستوما به دلیل فشاری است که تومور به بافت‌های اطراف وارد می‌کند و همچنین به دلیل اینکه سرطان به دیگر بخش‌های بدن گسترش می‌یابد.
این نشانه‌ها با توجه به مقدار رشد سرطان و مکان‌هایی که ممکن است به آنها گسترش یابد، متفاوت هستند.
به عنوان مثال، کودک ممکن است موارد زیر را تجربه کند:
- شکم متورم، درد شکم و کاهش اشتها (اگر تومور در شکم باشد)
- درد استخوان، سیاه شدن چشم‌ها، کبودی و رنگ‌پریدگی پوست (اگر سرطان به استخوان‌ها گسترش یافته باشد)
- ضعف، بی‌حسی، عدم توانایی در حرکت دادن بخشی از بدن، مشکل در راه رفتن (اگر سرطان بر نخاع فشار بیاورد)
- افتادگی پلک، ناهمخوانی مردمک‌ها، تعریق و قرمزی پوست (که نشان‌دهنده آسیب عصبی در گردن است و به آن سندروم هورنر می‌گویند) (اگر تومور در گردن باشد)
- مشکل در تنفس (اگر تومور در سینه باشد)
تشخیص نوروبلاستوما
اگر پزشکی در مورد نوروبلاستوما مشکوک باشد، ممکن است نیاز باشد آزمایش‌هایی بر روی کودک انجام شود.
“`
کودک شما نیاز به آزمایشاتی دارد تا تشخیص این بیماری تأیید شود.
این آزمایش‌ها شامل آزمایش‌های ساده ادرار و خون، عکس‌های اشعه ایکس، سی تی اسکن و ام آر آی، سونوگرافی، اسکن استخوان و بافت برداری هستند.
این آزمایش‌ها به پزشک کمک می‌کند محل و اندازه تومور اصلی را مشخص کند و تعیین کند که آیا تومور به بخش‌های دیگر بدن گسترش یافته است یا خیر، که به این فرآیند “تعیین مرحله سرطان” می‌گویند. آزمایش‌های دیگری نیز ممکن است شامل برداشت بافت از مغز استخوان باشد.
شاید پزشک اسکن خاصی به نام MIBG نیز تجویز کند. در این نوع عکسبرداری، ماده‌ای به نام MIBG (یودین-131-متایودوبنزیل-گوانیدین)، که یک ماده رادیواکتیو است، به خون بیمار تزریق می‌شود و به سلول‌های نوروبلاستوما متصل می‌شود.
این کار به پزشک کمک می‌کند تا ببیند که سلول‌های سرطانی به کدام بخش‌های بدن سرایت کرده‌اند.
این ماده در دوزهای بالاتر برای درمان نوروبلاستوما نیز استفاده می‌شود و بعد از درمان برای اسکن مجدد به کار می‌رود تا مشخص شود آیا سلول‌های سرطانی هنوز باقی مانده‌اند یا خیر.
درمان نوروبلاستوما
بیشتر کودکان مبتلا به نوروبلاستوما نیاز به درمان دارند. نوع درمان بستگی به عوامل مختلفی دارد که شامل سن کودک، ویژگی‌های تومور و گسترش سرطان می‌شود.
سه گروه ریسک وجود دارد: ریسک پایین، ریسک متوسط و ریسک بالا. کودکانی که نوروبلاستوما با ریسک پایین یا متوسط دارند، بیشتر احتمال دارد که درمان شوند.
با این حال، حدود نیمی از کودکان مبتلا به نوروبلاستوما دارای نوع ریسک بالا هستند که درمان آنها دشوار است.
چرا که برخی موارد نوروبلاستوما بدون درمان خودبه‌خود بهبود می‌یابند، پزشکان گاهی قبل از انتخاب درمان‌های دیگر، روش “انتظار مراقبتی” را پیش می‌گیرند.
اگر تومور به سایر بخش‌های بدن گسترش نیافته باشد، معمولاً جراحی برای برداشتن آن و درمان کافی است.
متأسفانه در اکثر موارد، نوروبلاستوما تا زمانی که تشخیص داده شود، به بخش‌های دیگر بدن گسترش یافته است.
در این موارد، شیمی درمانی و جراحی اولین درمان‌هایی هستند که به همراه پرتو درمانی و پیوند مغز استخوان یا سلول‌های بنیادی به کار می‌روند.
درمانی دیگری که ممکن است پزشک پیشنهاد دهد، درمان با رتینوئید است.
دانشمندان معتقدند که رتینوئیدها (دسته‌ای از مواد شیمیایی مرتبط با ویتامین آ) به درمان نوروبلاستوما کمک می‌کنند و سلول‌های سرطانی را تشویق به تبدیل شدن به سلول‌های عصبی بالغ می‌کنند.
معمولاً پس از درمان، از رتینوئیدها برای کمک به پیشگیری از رشد مجدد سرطان استفاده می‌شود.
گزینه‌های درمانی جدیدتر شامل واکسن تومور و ایمونوتراپی با استفاده از آنتی‌بادی‌های تک‌تاگی (موادی که برای شناسایی و اتصال به سلول‌های سرطانی به بدن تزریق می‌شوند) هستند.
گاهی این مواد برای انتقال مستقیم داروها و عوامل درمانی دیگر به سلول‌های سرطانی استفاده می‌شوند تا بهره‌وری درمان بهبود یابد.
بیشتر بخوانید :
اینکه به شما بگویند فرزندتان به سرطان مبتلا است، تجربه‌ای وحشتناک و غیرقابل تحمل است و درمان نوروبلاستوما فشار زیادی بر فرزندتان و خانواده شما وارد می‌کند. گاهی ممکن است احساس درماندگی کنید.
اما شما نقش بسیار مهمی در درمان فرزندتان دارید. در این زمان سخت، باید اطلاعات خود را افزایش دهید و تا جایی که می‌توانید درباره نوروبلاستوما و درمان آن اطلاعات کسب کنید.
