سندروم تونل کوبیتال چیست و چگونه درمان می شود ؟ (2 نکته مهم)
“`html
سندرم تونل کوبیتال
کوبیتال به معنای آرنجی است و هرچیزی که به آرنج مربوط می‌شود.
تونل کوبیتال یا آرنجی یک فضای کوچک به اندازه 4 میلی متر است که بین قسمت داخلی آرنج (جایی که نزدیک به بدن قرار دارد و می‌توانید آن را حس کنید) و زائده آرنجی استخوان اولنا (استخوان زند زیرین) قرار دارد.
علت شایع همه سندرم‌های فشار عصبی، افزایش فشار است که معمولاً به دلیل فشار استخوان یا بافت بر عصب در مچ دست، بازوها یا آرنج به وجود می‌آید.
در بیشتر مواقع، سندرم تونل کوبیتال و سندرم تونل رادیال با درمان‌های معمول کنترل می‌شوند، اما در موارد سخت‌تر ممکن است نیاز به جراحی برای کاهش فشار بر عصب باشد.
سندرم تونل کوبیتال چیست ؟
عصب اولنا (عصب زند زیرین) ابتدا از شبکه عصبی گردن خارج می‌شود و پس از گذر از گردن و بازو و آرنج به فضای تونل کوبیتال می‌رسد.
در نهایت به کف دست می‌رسد و پس از عبور از عضلات، به انگشت کوچک و نیمه داخلی انگشت حلقه می‌رسد. (اگر کف دست به طرف صورت باشد، قسمتی از انگشت حلقه که به سمت بدن است) وظیفه این عصب تحریک برخی از عضلات ساعد و کف دست برای حرکت و همچنین انتقال حس لمس به سطح داخلی ساعد، کف دست، انگشت کوچک و نیمه داخلی انگشت حلقه است.
اگر این عصب تحت فشار قرار بگیرد، ممکن است بیماری ایجاد شود. شایع‌ترین جایی که عصب تحت فشار قرار می‌گیرد، تونل کوبیتال است.
علت‌های سندرم تونل کوبیتال و رادیال
سندرم تونل کوبیتال که به نوروپاتی عصب اولنار نیز شناخته می‌شود به دلیل افزایش فشار بر عصب اولنار به وجود می‌آید.
این عصب در نزدیکی سطح پوست در ناحیه آرنج، جایی که به آن funny bone می‌گویند، قرار دارد. در شرایط زیر، احتمال ابتلا به سندرم تونل کوبیتال بیشتر می‌شود:
- اگر به طور مکرر به آرنج خود تکیه دهید، به خصوص روی سطوح سخت.
- اگر آرنج خود را برای ساعت‌ها تا کرده نگه دارید، مثلاً مدت زیادی با تلفن صحبت کنید یا بخوابید روی دستی که زیر بالش است.
- گاهی اوقات سندرم تونل کوبیتال به دلیل رشد نابهنجار استخوان در آرنج یا فعالیت بدنی شدید ناشی می‌شود که فشار بر عصب اولنار را افزایش می‌دهد.
افرادی که دچار شکستگی در ناحیه آرنج شده‌اند یا التهاب در آرنج دارند بیشتر در معرض فشار بر عصب اولنار هستند.
دیابت هم یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مرتبط با این عارضه است. سندرم تونل کوبیتال هم می‌تواند ناشی از آسیب مفصلی به دلیل آرتریت باشد، اما به ندرت در موارد آرتریتی مربوط به آرنج پیش می‌آید.
علائم اولیه سندرم تونل کوبیتال
- درد و کرختی در آرنج.
- گزگز، به ویژه در انگشت حلقه و انگشت کوچک.
علائم شدیدتر سندرم تونل کوبیتال
- ضعیف شدن انگشت حلقه و انگشت کوچک.
- کاهش توانایی برای جمع کردن انگشت شست و انگشت کوچک.
- کاهش قدرت کلی دست.
- کاهش حجم عضلات در دست.
- بدشکلی در دست.
اگر هر یک از این علائم را دارید، پزشک شما با یک معاینه ساده می‌تواند سندرم تونل کوبیتال را تشخیص بدهد. ممکن است پزشک برای بررسی وضعیت عصبی شما، تست الکترومیوگرافی تجویز کند.
الکترومیوگرافی معاینه‌ای است که در آن با استفاده از الکترودهای قرار داده‌شده بر روی پوست و عضلات، وضعیت سلامت عضلات و سلول‌های عصبی کنترل می‌شود و به تشخیص دقیق عارضه، محل آسیب عصبی و شدت آن کمک می‌کند.
سندرم تونل رادیال به دلیل فشار بر عصب رادیال که بر روی استخوان‌ها و عضلات ساعد و آرنج قرار دارد، ایجاد می‌شود.
علت‌های سندرم تونل رادیال
- آسیب.
- تومور‌ها.
- چربی غیرسرطانی (لیپوماز)
- تومور‌های استخوانی
- التهاب بافت‌های اطراف
“““html
علائم سندرم تونل رادیال
درد شدید و تیرکشیدگی در قسمت بالای ساعد یا پشت دست، مخصوصا زمانی که سعی می‌کنید انگشتان و مچ دست‌تان را صاف کنید.
این سندرم برخلاف سندرم‌های دیگر مثل کوبیتال و کارپال، به ندرت باعث کرختی یا گزگز می‌شود، چون عصب رادیال بیشتر بر روی عضلات تاثیر می‌گذارد. روند تشخیصی سندرم تونل رادیال هم مانند سندرم تونل کوبیتال است.
درمان سندرم تونل کوبیتال و سندرم تونل رادیال
در بیشتر موارد، سندرم کوبیتال با روش‌های معمولی درمان می‌شود، به خصوص اگر تست‌های الکترومیوگرافی نشان بدهند که فشار روی عصب اولنار کم است.
موارد خفیف این سندرم غالبا با درمان‌های فیزیکی پاسخ مثبت می‌دهند، این درمان‌ها شامل:
- اجتناب از فشار دادن آرنج در کارهای روزمره
- استفاده از پَد محافظ آرنج روی استخوان آرنج در فعالیت‌های روزمره
- استفاده از آتل یا اسپلینت آرنج در زمان خواب برای جلوگیری از خم شدن زیاد آرنج
- اگر اسپلینت مؤثر نبود یا فشار بر عصب زیاد بود، ۸۵ درصد بیماران به جراحی‌های مختلف برای آزاد کردن عصب اولنار از تنش جواب می‌دهند. این جراحی‌ها می‌توانند شامل آزاد کردن عصب از فشار، تغییر موقعیت عصب به جلوی بازو، یا قرار دادن عصب در زیر لایه‌ای از چربی، زیر عضله یا داخل عضله باشند.
اگر تحت عمل جراحی سندرم تونل کوبیتال قرار بگیرید، زمان بهبودی شما شامل محدودیت‌هایی در حرکات آرنج و درمان‌های توانبخشی خواهد بود. البته احساس کرختی و گزگز ممکن است زود برطرف شود یا کمی طول بکشد، اما بهبودی کامل دست شما و بازگشت قدرت به مدت چند ماه زمان نیاز خواهد داشت.
درمان‌های معمول برای سندرم تونل رادیال شامل داروهایی مانند داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی برای کاهش التهاب بافت نرم، تزریق کورتیکواستروئید برای تسکین التهاب و فشار بر عصب رادیال و استفاده از اسپلینت مچ یا آرنج برای کاهش تحریک بر عصب رادیال است.
آموزش اصول ارگونومی نیز می‌تواند به کاهش اثرات ناشی از فشارهای مکرر کمک کند. همچنین انجام تمرینات آزاد کردن عصب و تمرینات قدرتی و کششی و انواع دیگر درمان‌ها مانند گرما درمانی، سرما درمانی و اولتراسوند برای برخی از بیماران مفید است.
اگر این روش‌های درمانی بعد از سه ماه نتیجه ندادند، پزشک شما ممکن است توصیه کند که عمل جراحی برای کاهش فشار بر عصب رادیال صورت گیرد.
عمل جراحی اغلب در موارد شدید پیشنهاد می‌شود، به ویژه زمانی که ضعیفی مچ دست موجب مشکل در باز و بسته کردن انگشتان شده است.
بیشتر بخوانید :
سایت رضیم
“`
