شکستگی های مویی چیست + تقسیم بندی شکستگی استخوان (2 نکته مهم)
“`html
نشانه ها و علایم شکستگی مویی
شکستگی فشاری به نوعی ترک کوچک در استخوان گفته می‌شود. به همین خاطر به آن شکستگی مویی نیز می‌گویند.
این آسیب معمولاً در استخوان‌هایی که تحت فشار قرار می‌گیرند، مانند استخوان درشتی و استخوان کف پا اتفاق می‌افتد. شکستگی فشاری در ورزش فوتبال خیلی رایج است.
شکستگی‌های فشاری به خاطر نیروی زیادی که به استخوان وارد می‌شود، ایجاد می‌گردد. معمولاً در ناحیه جلوی پا با حرکات بدنی و فعالیت فیزیکی، درد افزایش می‌یابد.
اگر نواحی استخوانی حساس شوند و ورم کرده باشند، برای تشخیص شکستگی‌های فشاری باید از اشعه ایکس استفاده کرد.
دلایل شکستگی مویی
- استخوان‌ها مدام در حال بازسازی و تغییر هستند، به خصوص در زمان ورزش‌هایی که فشار زیادی به آنها وارد می‌شود.
- با گذشت زمان و تحت فشار قرار گرفتن، استخوانی که خسته شده است نمی‌تواند بیشتر تحمل کند و در نتیجه شکستگی فشاری ایجاد می‌شود.
- این نوع شکستگی به طور ناگهانی به وجود نمی‌آید بلکه از آسیب‌های مکرر ایجاد می‌شود که هر کدام به تنهایی نمی‌توانند باعث شکستگی شوند.
- اگر فشار این آسیب‌ها جمع شود، منجر به تغییر حالت استخوان و در نهایت شکستگی می‌شود.
- نکته جالب این است که شکستگی‌های فشاری معمولاً در افراد غیرفعالی که ناگهان شروع به فعالیت می‌کنند، رخ می‌دهد. این آسیب‌ها در ورزشکاران المپیکی که در تمرین‌های خود فشار زیادی را تحمل می‌کنند، شایع است.
- این اتفاق در دوندگان تفریحی که مسافت‌های زیادی را می‌دوند یا سربازانی که مسافت‌های طولانی را پیاده‌روی می‌کنند نیز دیده می‌شود.
- خستگی عضلات نیز تأثیر مهمی بر روی شکستگی فشاری دارد. در هر قدمی که یک دونده برمی‌دارد، فشار زیادی به نواحی مختلف پا وارد می‌شود.
- هر شوک یا انتقال ناگهانی انرژی باید جذب شود و عضلات و استخوان‌ها به عنوان جذب‌کننده‌های این شوک عمل می‌کنند.
- اما معمولاً عضلات، به ویژه آنهایی که در اندام‌های پایینی هستند بعد از دویدن‌های طولانی خسته می‌شوند و نمی‌توانند شوک را به خوبی جذب کنند.
- همان طور که استخوان‌ها تحت فشار جدید قرار می‌گیرند، خطر شکستگی افزایش می‌یابد.
نحوه درمان شکستگی مویی
- اگر شکستگی فشار در استخوانی که وزنی روی آن است ایجاد شود، درمان به علت ادامه فشار وزن ممکن است به تعویق بیفتد یا دیگر ممکن نخواهد بود.
- مدت زمان بهبودی بسته به طول زمان، شدت شکستگی، واکنش بدن به درمان و مقدار تغذیه متغیر است. استراحت کامل یا پیاده‌روی به مدت ۴ تا ۸ هفته پیشنهاد می‌شود، هرچند در موارد شدید، زمان استراحت معمولاً بین ۱۲ تا ۱۶ هفته است.
- پس از پایان این دوره، می‌توان فعالیت‌ها را مجدداً شروع کرد، البته به شرطی که درد نداشته باشیم. همچنین تغییرات استخوانی ممکن است مدت‌ها بعد از بهبود احساس شود.
- فعالیت‌هایی مانند دویدن یا ورزش‌هایی که فشار زیادی به استخوان وارد می‌کنند باید به تدریج آغاز شوند. یک قانون کلی این است که حجم تمرین‌ها نباید بیشتر از ۱۰ درصد افزایش یابد.
- فیزیوتراپی شامل تمرینات تقویت عضلات برای کمک به بازگشت قدرت به استخوان‌ها است. استفاده از قالب پلاستیکی می‌تواند به بهبود شکستگی کمک کند.
- قالب‌های گیاهی فشار کمی به استخوان وارد می‌کنند و با افزایش جریان خون در ناحیه، به روند درمان کمک می‌کنند.
- با توجه به فشار وارد شده به استخوان، درد نیز کاهش می‌یابد و اگر شکستگی در ناحیه ساق یا پا شدید باشد، می‌توانید از عصا برای کاهش درد استفاده کنید.
اهمیت تقسیم بندی شکستگی ها در چیست؟
- دانستن نوع شکستگی فقط برای طبقه‌بندی ظاهری نیست و اهمیت بیشتری دارد. نوع شکستگی می‌تواند کمک کند تا بفهمیم چه نوع و چگونه ضربه‌ای منجر به آسیب شده است.
- برای مثال، شکستگی‌های عرضی معمولاً به خاطر…
“““html
نیروهایی ایجاد می‌شوند که موجب خم شدن استخوان می‌شوند، در حالی که شکستگی‌های مارپیچی به دلیل وارد آمدن نیروهای چرخشی به وجود می‌آیند.
- گاهی اوقات، شکل شکستگی به پزشک کمک می‌کند تا بهترین روش برای جااندازی را انتخاب کند. همچنین این شکل به پزشک می‌گوید که آیا شکستگی بعد از جاافتادن پایدار می‌ماند یا احتمال دارد دوباره جابجا شود.
به طور مثال، شکستگی‌های عرضی بعد از جااندازی پایدار هستند، اما در شکستگی‌های مارپیچی یا مایل، دو سر استخوان بعد از جاافتادن به هم متصل نمی‌شوند و ممکن است دوباره جابجا شوند، مگر اینکه در محل شکستگی ناهنجاری و دندانه‌هایی وجود داشته باشد که مانع جابجایی مجدد آن شود.
- در این دسته از شکستگی‌ها، خط شکستگی در رادیوگرافی فقط به صورت یک ترک خوردگی دیده می‌شود و قطعات شکسته شده جابجا نشده‌اند و نیرویی که موجب این شکستگی شده، قوی نیست.
- گاهی اوقات خط شکستگی به سختی در فیلم رادیوگرافی دیده می‌شود و یا ممکن است اصلا دیده نشود. در این حالت، پزشک ممکن است برای تشخیص بهتر از عکس‌های تکمیلی یا سی‌تی‌اسکن استفاده کند و یا اقدام به تکرار رادیوگرافی بعد از ۷ تا ۱۰ روز کند.
- اگر شکستگی کاملا بدون جابجایی باشد، در رادیوگرافی اولیه دیده نمی‌شود، ولی بعد از ۷ تا ۱۰ روز با تکرار رادیوگرافی، خط شکستگی قابل مشاهده است.
شکستگی‌های گرین استیک
- شکستگی‌های گرین استیک (ترکه تری) معمولاً در بچه‌ها مشاهده می‌شود و مشخصه این نوع شکستگی کامل نبودن آن است. یعنی دو قطعه شکسته شده کاملاً از یکدیگر جدا نمی‌شوند.
- این نامگذاری به دلیل شباهت رفتار استخوان به یک ترکه یا چوب تر است. شما می‌توانید با خم کردن یک شاخه خشک درخت آن را بشکنید، ولی اگر سعی کنید با خم کردن یک شاخه زنده و تازه روییده درخت آن را بشکنید، موفق نمی‌شوید.
- گاهی اوقات، شاخه خم می‌شود ولی نمی‌شکند. اگر نیروی بیشتری به آن وارد کنید، شاخه در یک سمت به طور نامنظم شکسته می‌شود و در سمت دیگر فقط خم می‌شود.
- به دلیل تفاوت در مواد تشکیل دهنده استخوان بچه‌ها با بزرگ‌ترها، استخوان بچه‌ها در برابر نیروها رفتار مشابه با چوب تر درخت نشان می‌دهد و دچار شکستگی ناقص و ناکامل می‌شود.
- این نوع شکستگی معمولاً در ناحیه ساعد یا مچ دست بچه‌ها دیده می‌شود. البته همه شکستگی‌های بچه‌ها ترکه تری نیستند.
- اگر نیرویی که به استخوان بچه وارد می‌شود شدید باشد، می‌تواند شکستگی کامل ایجاد کند، اما اغلب شکستگی‌های بچه‌ها گرین استیک یا ترکه تری هستند.
شکستگی‌های عرضی
در شکستگی‌های عرضی ، خط شکستگی عمود بر محور طولی استخوان است. این شکستگی‌ها به علت نیروهایی پدید می‌آیند که موجب خم شدن استخوان و زاویه دار شدن آن می‌شوند.
- شکستگی‌های مایل
در این نوع شکستگی، خط شکستگی نسبت به محور طولی استخوان مایل است. این شکستگی‌ها بر اثر نیروهایی به وجود می‌آیند که به طول استخوان اعمال می‌شود و همزمان موجب خم شدن و پیچش استخوان می‌گردند. شکستگی‌های مایل معمولاً ناپایدار هستند.
- شکستگی‌های مارپیچی
در این نوع، خط شکستگی به صورت یک قوس مارپیچ شکل است. این شکستگی‌ها معمولاً به علت چرخش شدید اندام ایجاد می‌شوند و جوش خوردن آنها معمولاً از انواع عرضی و مایل سریعتر است.
- شکستگی‌های چند قطعه‌ای
در شکستگی‌های چند قطعه‌ای، بیش از دو قطعه شکسته شده وجود دارد. این شکستگی‌ها به علت اعمال نیروهای بسیار قوی‌تر از شکستگی‌های قبلی به وجود می‌آیند.
احتمال آسیب به پوست و عضلات و عروق و اعصاب در این شکستگی‌ها بیشتر است و این شکستگی‌ها معمولاً بسیار ناپایدار بوده و دیر جوش می‌خورند.
- شکستگی چند قطعه‌ای زائده اولکرانون در آرنج
“““html
این نوع شکستگی زمانی اتفاق می‌افتد که یک قطعه از استخوان به داخل قطعه دیگری وارد می‌شود، مانند برخی از انواع شکستگی گردن ران.
- شکستگی در هم فرو رفته گردن استخوان ران
- شکستگی‌های خرد و له شده شکستگی فشاری
این نوع شکستگی بیشتر در استخوان‌های اسفنجی مشاهده می‌شود و زمانی است که استخوان به دلیل فشار خارجی شکسته می‌شود و به نظر می‌رسد که اندازه آن کاهش یافته است.
مانند شکستگی‌های مهره‌ها و یا استخوان پاشنه. در این نوع شکستگی ممکن است خط شکستگی مشخصی وجود نداشته باشد و فقط شکل استخوان تغییر کرده باشد.
جااندازی این نوع شکستگی‌ها به شدت دشوار است و در برخی موارد امکان ندارد که شکل استخوان به حالت قبل از شکستگی بازگردد.
- شکستگی فشاری در تنه مهره
- شکستگی‌های کنده شده
این نوع شکستگی در محل‌هایی اتفاق می‌افتد که تاندون یک عضله به استخوان متصل می‌شود. اگر عضله به شدت منقبض شود، می‌تواند تکه‌ای از استخوانی را که به آن متصل است جدا کند، مانند شکستگی کشکک یا شکستگی برخی نواحی کف پا.
- شکستگی کنده شده سر استخوان فیبولا به دلیل کشش تاندون چسبیده به آن
- شکستگی سطح مفصلی
شکستگی مفصلی به آن دسته از شکستگی‌ها اطلاق می‌شود که خط شکستگی به داخل یک مفصل کشیده شده است. این نوع شکستگی‌ها بسیار خطرناک‌اند و ممکن است عوارض زیادی داشته باشند.
جااندازی آنها باید بسیار دقیق باشد و کوچکترین ناهمخوانی در سطح مفصل می‌تواند به سائیدگی مفصل منجر شود.
شکستگی سطح مفصلی زانو و آرنج
شکستگی دررفتگی
وقتی که شکستگی در نزدیکی انتهای استخوان ایجاد می‌شود، شامل شکستگی یک قطعه کوچک و یک قطعه بزرگ است.
در این حالت اگر قطعه کوچکتر از سطح مفصلی خارج شده و به اصطلاح در برود، به وضعیت به‌وجود آمده، شکستگی دررفتگی می‌گویند.
شکستگی دررفتگی مچ دست
علاوه بر نوع شکستگی‌ها، باید به این نکته توجه داشت که جهت جابجایی قطعات شکسته نیز اهمیت دارد. این تغییر مکان می‌تواند در جهات مختلف اتفاق بیفتد. در شکل زیر انواع آنها نشان داده شده است.
درمان انواع شکستگی و شکستگی مویی
معمول‌ترین روش‌ها برای درمان شکستگی استخوان به شرح زیر است:
- درمان عوارض خطرناک
- تسکین درد
- محافظت، استراحت، گذاشتن یخ و بالا نگه داشتن اندام شکسته
- جااندازی قسمت‌های جابجا شده
- ثابت نگه داشتن، معمولاً با استفاده از آتل یا گچ
- در برخی موارد، ممکن است نیاز به جراحی باشد.
ثابت نگه داشتن اندام شکسته با گچ‌گیری
- گچ‌گیری معمولاً برای درمان آسیب‌هایی انجام می‌شود که باید چند هفته بی‌حرکت نگه داشته شوند. پزشک برای گچ‌گیری، ابتدا پارچه‌ای دور اندام شکسته می‌پیچد و سپس لایه‌ای از ماده پنبه‌ای نرم را برای محافظت از پوست در برابر فشار و سایش دور آن می‌بندد.
- پس از آن یک باند پنبه‌ای پوشیده با گچ یا نوارهای فایبرگلاس به دور آن بسته می‌شود که پس از خشک شدن، سفت خواهد شد.
- گچ‌گیری یکی از روش‌های رایج برای ثابت نگه داشتن استخوان‌های شکسته و جدا شده است، زیرا گچ شکل‌پذیر بوده و تماس آن با بدن کم است.
- فایبرگلاس محکم‌تر، سبک‌تر و بادوام‌تر است. ورم پس از حدود یک هفته کاهش می‌یابد، و در این زمان به دلیل اینکه فایبرگلاس بهتر دور عضو را می‌پوشاند، می‌توان گچ را با فایبرگلاس عوض کرد. پزشک نکات مراقبتی را برایتان توضیح می‌دهد.
- پس از شکستگی، بیمار باید از گچ استفاده کند.
- اگر از گچ به خوبی محافظت نشود، بروز مشکلات مختلف ممکن است. به عنوان مثال، اگر گچ خیس شود، لایه‌های زیرین آن هم نمی‌توانند خشک شوند و به پوست آسیب می‌زند. نتیجه این می‌تواند نرم شدن، آسیب دیدگی و در نهایت زخمی شدن پوست باشد. همچنین ممکن است گچ از جای خود کنده شود و دیگر نتواند محل آسیب‌دیده را محافظت کند.
- مهم است که در ۴۸ تا ۲۴ ساعت اول پس از شکستگی، قسمت آسیب‌دیده بالاتر از سطح قلب نگه داشته شود. از بیمار خواسته می‌شود که انگشتان خود را حرکت دهد تا خون در ناحیه آسیب‌دیده جمع نشود و ورم نکند.
“““html
مراقبت از گچ
- هنگام حمام رفتن، باید یک کیسه پلاستیکی دور گچ بپیچید و بالای آن را با کش یا چسب محکم ببندید، یا از محافظ‌های ضدآبی که مخصوص گچ هستند، استفاده کنید.
- اگر احساس کردید که گچ سفت شده یا درد دارد، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید زیرا این نشان‌دهنده ورم یا زخم فشاری است و باید گچ فوراً باز شود.
- اگر بوی بدی از گچ به مشام شما رسید یا تب کردید، به پزشک مراجعه کنید چون این می‌تواند علامت عفونت باشد.
- اگر گچ‌گذاری باعث افزایش درد یا احساس بی‌حسی یا ضعف جدیدی شد، با پزشک تماس بگیرید این موارد می‌تواند نشان‌دهنده سندرم کمپارتمان باشد.
چه شکستگی‌هایی با جراحی درمان می‌شوند؟
گاهی اوقات باید شکستگی‌ها را درست کرد و برای این کار نیاز به جراحی دارد. شکستگی‌های زیر به جراحی نیاز دارند.
شکستگی‌های باز
- وقتی پوست آسیب می‌بیند، باکتری‌ها و کثیفی می‌تواند وارد بدن شود. پزشک باید ناحیه شکسته را به دقت تمیز و ضدعفونی کند تا خطر عفونت کمتر شود.
- اگر نتوان شکستگی را جا انداخت یا قطعات شکسته را مرتب کرد، پزشک ممکن است نیاز به عمل داشته باشد.
شکستگی‌های سطح مفصل
- این نوع شکستگی به مفصل آسیب می‌زند و غضروف استخوان را می‌شکند. پزشکان معمولاً تلاش می‌کنند تا غضروف را هم به درستی جا بندازند تا بیمار بعدا دچار آرتروز نشود.
شکستگی پاتولوژیک استخوان ضعیف شده به دلیل سرطان
- استخوان‌هایی که به علت سرطان ضعیف شده‌اند به راحتی جوش نمی‌خورند، بنابراین نیاز به جراحی برای جلوگیری از جابجایی دارند.
شکستگی‌هایی که به ترمیم جراحی نیاز دارند
- برخی شکستگی‌ها ممکن است با جراحی سریعتر بهبود یابند و نتیجه بهتری داشته باشند.
شکستگی پیچیده و ترکیبی
- اگر به غیر از شکستگی، آسیب دیگری مانند آسیب‌های عصبی یا عروقی وجود داشته باشد، نیاز است که جراحی صورت گیرد.
انواع جراحی برای شکستگی
- جااندازی باز با تثبیت داخلی (ORIF)
این عمل جراحی برای بازیابی شکل اصلی استخوان و مرتب کردن آن انجام می‌شود. پزشک باید دقت کند که استخوان‌ها به درستی و در محل مناسب خود قرار بگیرند.
“`
رادیوگرافی از عضوی که شکسته است، بررسی می‌شود.
جراح ابتدا برشی را ایجاد می‌کند تا شکستن استخوان دیده شود، سپس قطعات شکسته را با ابزار مخصوص مرتب می‌کند و آنها را با ترکیبی از سیم‌های فلزی، پین، پیچ، میله و صفحه ثابت نگه می‌دارد.
برای مثال، صفحات فلزی به شکل دلخواه درمی‌آیند و با پیچ به خارج استخوان وصل می‌شوند. سپس میله‌های فلزی از یک سمت استخوان وارد بخش داخلی استخوان (مغز استخوان) می‌گردند. این قطعات معمولاً از استیل ضدزنگ، آلیاژ مقاوم یا تیتانیوم ساخته می‌شوند.
قطعاتی که در ۱۵ تا ۲۰ سال اخیر تولید شده‌اند، اثر میدان‌های مغناطیسی قوی استفاده شده در MRI را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند. بیشتر این قطعات باعث به صدا درآمدن هشدارهای گیت‌های امنیتی فرودگاهی نمی‌شوند.
برخی از این قطعات ممکن است تا پایان عمر در بدن بمانند، اما بعضی دیگر پس از جوش خوردن استخوان خارج می‌شوند. معمولاً از روش ORIF برای همه شکستگی‌هایی که نیاز به جراحی دارند، استفاده می‌شود.
- تعویض مفصل
جراحی آرتروپلاستی (تعویض مفصل) معمولاً زمانی انجام می‌شود که شکستگی به شدت به سر استخوان ران (فمور) یا استخوان بالای بازو، که بخشی از مفصل شانه است، آسیب رسانده باشد.
- پیوند استخوان
جراح تراشه‌های استخوان را از یک قسمت دیگر از بدن، مثلاً از لگن، می‌گیرد. اگر فاصله بین دو قطعه شکسته استخوان زیاد باشد، باید عمل پیوند سریعاً انجام شود.
اگر فرآیند ترمیم استخوان به کندی پیش برود یعنی استخوان دیر به هم بچسبد یا روند ترمیم متوقف شود، می‌توان عمل پیوند را بعداً انجام داد.
جراحی آرتروسکوپی عملی است که در آن ساختار داخلی مفصل با استفاده از یک لوله باریک به نام آرتروسکوپ بررسی و یا درمان می‌شود.
پیشرفت فن‌آوری‌های فیبر نوری باعث مشهور شدن تکنیک آرتروسکوپی در دهه ۱۹۶۰ شد و در حال حاضر این روش جراحی بسته به طور وسیعی در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
جراح ارتوپد این عمل بسته را به صورت سرپایی انجام می‌دهد، به این معنی که بیمار معمولاً همان روز می‌تواند به خانه برود.
برای معاینه مفصل، جراح آرتروسکوپ، که لوله باریکی با لنزها و فیبرهای نوری است، را از طریق برشی کوچک روی پوست وارد مفصل می‌کند.
سپس آرتروسکوپ را به دوربین متصل می‌کند تا تصاویر داخل مفصل روی نمایشگر نشان داده شود.
اندازه آرتروسکوپ با توجه به بزرگی مفصل انتخاب می‌شود. به عنوان مثال، زانو با آرتروسکوپ با قطر تقریباً ۵ میلی‌متر بررسی می‌شود.
آرتروسکوپ‌های بسیار ظریف به قطر نیم میلی‌متر برای معاینه مفصل‌های کوچکی مانند مچ دست نیز وجود دارند.
اگر علاوه بر بررسی، درمان هم روی مفصل انجام شود، این عمل نیز جراحی آرتروسکوپی نامیده می‌شود. این جراحی به روش‌های مختلفی انجام می‌گردد.
جراحی آرتروسکوپی در مقایسه با روش‌های جراحی قدیمی، آسیب کمتری به بافت وارد می‌کند، بیمار درد کمتری را تجربه می‌کند و بهبودی سریع‌تری دارد.
همچنین بخوانید:
