عفونت تعویض مفصل زانو : درمان عفونت بعد از عمل تعویض مفصل زانو (2 نکته مهم)
“`html
عفونت تعویض مفصل زانو
علائم عفونت جایگزین زانو چیست ؟
عمل جراحی تعویض مفصل زانو، که به آن آرتروپلاستی زانو هم گفته می‌شود، یکی از شایع‌ترین انواع جراحی‌هایی است که به صورت انتخابی انجام می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2030، 3.48 میلیون عمل تعویض زانو در ایالات متحده انجام شود.
جراحی جایگزینی زانو ممکن است برای افرادی که از درد شدید و تورم در زانو رنج می‌برند و این درد بر فعالیت‌های روزمره آنها تاثیر می‌گذارد، ضروری باشد.
بسیاری از افراد پس از عمل جراحی بدون درد خواهند بود و قادر به حرکت هستند. اما برخی از افرادی که جراحی تعویض مفصل زانو انجام می‌دهند ممکن است دچار عفونت شوند.
این مقاله به بررسی علائم، دلایل، عوامل خطر و درمان عفونت جایگزینی زانو می‌پردازد و همچنین درباره روش‌های پیشگیری از این عفونت صحبت خواهد کرد.
عفونت تعویض زانو چیست ؟
عفونت تعویض زانو می‌تواند در هر زمانی پس از انجام عمل جراحی بروز کند.
این عفونت ممکن است در محل زخم جراحی به وجود آید یا در اطراف ایمپلنت مصنوعی که برای جایگزینی مفصل زانو استفاده می‌شود، ایجاد شود. باکتری‌های مضر معمولاً منجر به بروز این عفونت می‌شوند.
علائم و نشانه‌های عفونت تعویض مفصل زانو
بعد از عمل جراحی تعویض زانو، به علائم زیر توجه کنید:
- تورم خفیف در زانو یا مچ پا
- قرمزی جزئی در اطراف برش یا زانو
- احساس گرما در اطراف برش یا زانو
- این علائم بعد از جراحی معمولاً نشان‌دهنده عفونت نیستند و نباید نگران‌کننده باشند. این علائم باید با گذشت زمان بهتر شوند.
- اگر این علائم پس از جراحی به مرور زمان بدتر شوند، ممکن است نشانه‌ای از عفونت باشند.
- اگر فردی با یک یا چند مورد از علائم زیر مواجه شود، ممکن است دچار عفونت جایگزین زانو باشد:
- عدم توانایی در راه رفتن بدون درد وقتی که پزشک دستور داده که راه بروید، باید بدون درد باشد.
- افزایش درد و سفتی در مفصل مصنوعی.
- احساس گرما، قرمزی و رطوبت در اطراف برش یا کل زانو.
- ترشحات خاکستری از برش که اگر دارای بوی بد باشد، نگران‌کننده است.
- تب بالای 100 درجه فارنهایت (37.8 درجه سانتیگراد).
- لرز و عرق شبانه.
- احساس خستگی.
علل عفونت تعویض زانو
پس از جراحی تعویض زانو، باکتری‌ها ممکن است از طریق زخم جراحی وارد بدن فرد شوند. اگر باکتری‌ها به مفصل زانو متصل شوند، ممکن است تکثیر شوند و باعث عفونت گردند.
بعضی از باکتری‌ها خطرناک نیستند، مانند آنهایی که به طور طبیعی در معده وجود دارند، اما برخی دیگر می‌توانند آسیب برسانند و باعث عفونت شوند. سیستم ایمنی بدن معمولاً با باکتری‌های مضر که به جریان خون وارد می‌شوند، مبارزه می‌کند.
زمانی که یک فرد زانو را تعویض می‌کند، مفصل زانو با یک ایمپلنت مصنوعی که از فلز و پلاستیک ساخته شده، جایگزین می‌شود. از آنجایی که این مواد ارگانیک نیستند، حذف باکتری‌ها از بدن دشوارتر می‌شود.
عوامل خطر عفونت تعویض مفصل زانو
- سیگار کشیدن ممکن است خطر ابتلا به عفونت بعد از جراحی را افزایش دهد.
- عفونت بعد از عمل می‌تواند برای هر کسی اتفاق بیفتد، اما برخی گروه‌ها در معرض خطر بالاتری هستند. این افراد عبارتند از:
- افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند کسانی که به HIV یا لنفوم مبتلا هستند.
- افرادی که دیابت دارند.
- کسانی که گردش خون ضعیفی در دست یا پا دارند.
- افرادی که از درمان‌هایی که به سیستم ایمنی آسیب می‌زنند، مانند شیمی درمانی یا کورتیکواستروئیدها، استفاده می‌کنند.
- افرادی که عفونت‌های مکرر ادراری دارند.
- افرادی که BMI بیش از 50 دارند.
- افرادی که مشکلات دندانی دارند.
- افرادی که دچار درماتیت یا پسوریازیس هستند.
- افرادی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند.
- افرادی که سیگار می‌کشند.
- افرادی که قبلاً عمل جراحی زانو داشته‌اند.
- افرادی که در زانوی مصنوعی خود عفونت دارند.
تشخیص عفونت تعویض مفصل زانو
یک پزشک ممکن است قادر به تشخیص عفونت جایگزین زانو …
“`
با یک معاینه بصری انجام می‌شود.
گاهی پزشک ممکن است بخواهد بداند چه نوع باکتری باعث عفونت شده است که برای این کار از یکی یا چند آزمایش زیر استفاده می‌کند:
- تست خون: این از اندازه‌گیری التهاب در بدن کمک می‌کند که ممکن است نشان‌دهنده عفونت باشد.
- تست تصویربرداری: این می‌تواند در شناسایی عفونت در مفصل مصنوعی کمک کند. نمونه‌هایی از آزمایش‌های تصویربرداری شامل اشعه ایکس، سی‌تی‌اسکن (CT)، MRI یا اسکن استخوان هستند.
- آسپیراسیون مفصل: در این روش مایع از زانو استخراج می‌شود و برای بررسی وجود باکتری و گلبول‌های سفید امتحان می‌گردد. تعداد بالای گلبول‌های سفید خون نشان‌دهنده این است که بدن در حال مبارزه با عفونت است.
درمان عفونت تعویض زانو
روش‌های مختلفی برای درمان عفونت در تعویض زانو وجود دارد که شامل روش‌های غیرجراحی و جراحی است.
درمان غیر جراحی
بعضی از عفونت‌ها در تعویض زانو سطحی هستند، یعنی فقط به پوست و بافت اطراف مفصل آسیب زده‌اند و تاثیری بر روی مفصل مصنوعی ندارند.
این عفونت‌های سطحی ممکن است با استفاده از آنتی بیوتیک‌های خوراکی یا تزریق داخل وریدی (IV) درمان شوند.
درمان جراحی
اگر عفونت عمیق‌تر از پوست و بافت اطراف مفصل برود، نیاز به جراحی خواهد بود. گزینه‌های درمان جراحی شامل:
- دبریدمان: در این روش، مفصل به طور جراحی تخلیه می‌شود. بافت‌های آلوده حذف و مفصل مصنوعی تمیز می‌شود. سپس پوشش‌های پلاستیکی یا اسپکتروسکوپی جایگزین می‌شوند. بعد از جراحی، آنتی بیوتیک‌های IV دریافت خواهید کرد.
- جراحی مرحله‌ای: این شامل چندین جراحی برای حذف و جایگزینی مفصل مصنوعی است. این کار ممکن است ضروری باشد اگر عفونت چند ماه یا حتی سال‌ها بعد از تعویض زانو اصلی رخ دهد.
مراحل مختلف عمل جراحی معمولاً شامل:
- حذف مفصل مصنوعی: اگر عفونت عمیق و طولانی‌مدت باشد، مفصل مصنوعی باید برداشته شود.
- شستشوی مفصلی: این کار به از بین بردن عفونت بافت نرم در مفصل کمک می‌کند.
- قرار دادن محلول آنتی بیوتیک به داخل مفصل: این به کنترل عفونت کمک می‌کند و فضای مفصل را حفظ می‌نماید.
- آنتی بیوتیک های IV: این داروها به از بین بردن عفونت کمک می‌کند. پزشک ممکن است این داروها را تا 6 هفته تجویز کند.
- جراحی تعویض زانو جدید: بعد از درمان عفونت، جراحی جدید برای تعویض زانو انجام می‌شود. پزشک آنتی بیوتیک را حذف کرده و یک مفصل زانو جدید قرار می‌دهد.
پیشگیری از عفونت در تعویض مفصل زانو
خطر ابتلا به عفونت ممکن است با مصرف آنتی بیوتیک در قبل، حین و بعد از عمل کاهش یابد.
قبل و بعد از جراحی جایگزینی زانو، مراحل زیر می‌تواند به کاهش خطر عفونت کمک کند:
- استفاده از آنتی بیوتیک‌های پیشگیرانه: بر اساس یک بررسی در سال 2013، داروهای پیشگیرانه می‌تواند خطر عفونت را کاهش دهد.
- استفاده از آنتی بیوتیک‌ها: این داروها باید در قبل، حین و بعد از عمل تا 24 ساعت پس از جراحی مصرف شوند.
- کوتاه نگه داشتن زمان جراحی: زمان کمتر انجام عمل می‌تواند زمان زخم باز و احتمال عفونت را کاهش دهد.
- کاهش تعداد افراد مراجعه کننده: کاهش تعداد افرادی که به محل مراجعه می‌کنند و همچنین محدود کردن دفعات مراجعه آنها می‌تواند به کاهش تعداد باکتری‌ها در помещении کمک کند و خطر ابتلا به عفونت را پایین بیاورد.
- استفاده از تجهیزات استریل: تمام ابزارها و مفاصل مصنوعی باید به طور کامل استریل شوند.
- غربالگری برای باکتری در بینی:اگر فردی نوع خاصی از باکتری‌های خطرناک را در بینی خود داشته باشد، ممکن است خطر عفونت را افزایش دهد. برخی بیمارستان‌ها قبل از عمل جراحی این باکتری‌ها را بررسی می‌کنند. اگر باکتری‌های مضر شناسایی شوند، یک پماد ضد باکتری به فرد داده می‌شود. برخی مراکز پزشکی معمولاً چند روز قبل از عمل، بینی بیمار را با موپیروسین ضدعفونی می‌کنند.
- شستشو با کلرهگزیدین: این کار ممکن است به کاهش تعداد باکتری‌های مضر روی پوست قبل از عمل کمک کند.
بیشتر بخوانید :
