علائم، علل و راه های درمان لارنژیت (2 نکته مهم)
“`html
لارنژیت چیست؟
حنجره در قسمتی از گردن قرار دارد و درست پشت گلو واقع شده است. درون حنجره، تارهای صوتی وجود دارند. در حالت طبیعی، این تارها به‌آرامی باز و بسته می‌شوند تا صدا تولید شود. اما وقتی لارنژیت ایجاد می‌شود، تارهای صوتی ملتهب و تحریک‌شده می‌شوند، که باعث تغییر صدای تولید شده می‌شود. گاهی اوقات در برخی از انواع لارنژیت، صدای بیمار به‌قدری تغییر می‌کند که تقریباً قابل‌تشخیص نیست.
علت لارنژیت
لارنژیت می‌تواند به‌صورت کوتاه‌مدت (حاد) یا طولانی‌مدت (مزمن) باشد. معمولاً لارنژیت به‌دلیل عفونت‌های ویروسی که موقتی هستند، ایجاد می‌شود و خطرناک نیست. البته اگر صدای فرد به‌طور دائمی دچار مشکل شود، ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری جدی‌تر باشد.
۱. علت لارنژیت حاد
به‌طور معمول، لارنژیت حاد موقتی است و بعد از رفع مشکل اصلی بهبود می‌یابد. این نوع لارنژیت می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، ازجمله:
عفونت ویروسی شبیه به سرماخوردگی؛
فشار صوتی ناشی از فریاد زدن یا استفاده زیاد از تارهای صوتی؛
عفونت باکتریایی (این علت شایع نیست)؛
نوشیدن الکل بیش از حد.
۲. علت لارنژیت مزمن
اگر لارنژیت بیش از ۳ هفته طول بکشد، به آن لارنژیت مزمن می‌گویند. این نوع لارنژیت معمولاً به‌دلیل قرار گرفتن در معرض محرک‌ها برای مدت زمان طولانی ایجاد می‌شود. همچنین ممکن است بر اثر فشار یا آسیب به تارهای صوتی یا ایجاد گره روی آنها رخ دهد. علل مختلف لارنژیت عبارتند از:
استنشاق مواد شیمیایی، آلرژن‌ها یا دود سیگار؛
بازگشت اسید؛
سینوزیت مزمن؛
نوشیدن الکل زیاد؛
استفاده بیش از حد از تارهای صوتی مثل خوانندگی یا سخنرانی؛
سیگار کشیدن؛
عفونت‌های باکتریایی یا قارچی؛
عفونت‌های انگلی خاص؛
عفونت‌های ناشی از استفاده از اسپری آسم؛
سرطان؛
خم شدن تارهای صوتی؛
ناتوانی تارهای صوتی به‌دلیل آسیب عصبی ناشی از عمل جراحی یا شرایط دیگر.
در برخی موارد که لارنژیت ناشی از عفونت است، ممکن است این عفونت به نقاط دیگر مجاری تنفسی هم برسد.
علائم لارنژیت
معمولاً علائم لارنژیت کمتر از ۲ هفته به طول می‌انجامند، اما گاهی ممکن است مشکل جدی‌تر یا طولانی‌مدت باشد. علائم لارنژیت در کودکان و بزرگ‌سالان معمولاً مشابه‌اند و شامل موارد زیر هستند:
گرفتگی صدا؛
تضعیف صدا یا از دست دادن آن؛
احساس قلقلک یا خشکی در گلو؛
گلودرد؛
خشکی گلو؛
سرفه خشک.
زمان مراجعه به پزشک
بیشتر اوقات، لارنژیت حاد با روش‌هایی مانند استراحت و نوشیدن مایعات خوب بهبود پیدا می‌کند. استفاده زیاد از حنجره در این زمان می‌تواند به تارهای صوتی آسیب بزند. اگر علائم لارنژیت بیشتر از ۲ هفته طول کشید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
اگر علائمی خاص ایجاد شد، باید به پزشک مراجعه نمایید، از جمله:
مشکل در تنفس؛
بالا آوردن خون؛
تب که کاهش نمی‌یابد؛
افزایش درد بعد از چند هفته.
اگر کودک شما علائم خاصی داشت، باید به پزشک مراجعه کنید، از جمله:
عدم توانایی در دم؛
قورت دادن زیاد آب دهان؛
مشکلات بلع؛
مشکلات تنفسی؛
تب.
این علائم ممکن است نشان‌دهنده خناق باشند که التهاب حنجره و مجرای هوایی زیر آن است. هرچند معمولاً خناق در خانه درمان می‌شود، اما علائم شدید آن نیاز به مراقبت پزشکی دارد. همچنین این علائم می‌تواند نشانه اپی‌گلوتیت باشد که التهاب بافتی به‌نام اپی‌گلوت را نشان می‌دهد و می‌تواند خطرناک باشد.
لارنژیت به‌راحتی می‌تواند از کودکی به کودک دیگر منتقل شود.
تشخیص لارنژیت
شایع‌ترین علامت لارنژیت …
“`
گرفتگی صدا به حالتی گفته می‌شود که ممکن است صدای فرد کم شود یا به طور کامل از بین برود. در صورت داشتن گرفتگی صدای مزمن، پزشک ممکن است سابقه پزشکی و علائم شما را بررسی کند. او به صدای حنجره شما گوش می‌دهد و تارهای صوتی‌تان را معاینه می‌کند. در برخی موارد، ممکن است شما را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع دهد.
برای تشخیص لارنژیت، پزشک ممکن است از روش‌های زیر استفاده کند:
لارنژسکوپی: پزشک با استفاده از یک چراغ کوچک و آینه‌ای، قسمت پشتی گلو و تارهای صوتی شما را معاینه می‌کند. همچنین ممکن است از یک لوله باریک و منعطف که یک دوربین و چراغ دارد استفاده کند تا تارهای صوتی شما را در حین صحبت کردن مشاهده کند.
بیوپسی (نمونه‌برداری): در این روش پزشک ممکن است تکه‌ای کوچک از بافت را برای بررسی زیر میکروسکوپ بردارد.
درمان لارنژیت
لارنژیت حاد معمولاً در عرض یک هفته بهبود می‌یابد. استراحت به حنجره، نوشیدن مایعات زیاد و مرطوب نگه‌داشتن هوا می‌تواند به بهبود علائم کمک کند.
درمان لارنژیت مزمن بر اساس علل عامل آن انجام می‌شود. ممکن است درمان دارویی لازم باشد که شامل موارد زیر است:
آنتی‌بیوتیک: معمولاً آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان لارنژیت کمکی نمی‌کنند زیرا این عارضه معمولاً به علت ویروس است. اما اگر عفونت باکتریایی وجود داشته باشد، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز کند.
کورتیکواستروئیدها: در بعضی مواقع کورتیکواستروئیدها می‌توانند به کاهش التهاب تارهای صوتی کمک کنند، اما این روش فقط در شرایط اورژانسی، مثل زمانی که کودکی دچار لارنژیت بر اثر خناق شده باشد، استفاده می‌شود.
مُسکن: در صورتی که احساس درد دارید، می‌توانید از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید. حتماً درباره مقدار و نحوه مصرف با پزشک مشورت کنید.
شما ممکن است به صوت‌درمانی نیاز داشته باشید تا رفتارهایی که به حنجره آسیب می‌زنند کاهش یابند. همچنین در برخی موارد، جراحی لازم می‌شود.
درمان‌های خانگی لارنژیت
گاهی روش‌های خودمراقبتی و درمان‌های خانگی می‌توانند به کاهش علائم لارنژیت و کاهش فشار روی حنجره کمک کنند. چند راهکار عبارتند از:
تنفس هوای مرطوب: از یک دستگاه بخور برای مرطوب نگه‌داشتن هوای خانه یا محل کار استفاده کنید. همچنین می‌توانید بخار یک ظرف آب داغ یا از حمام گرم استنشاق کنید.
استراحت به حنجره: از صحبت کردن زیاد یا بلند پرهیز کنید. اگر نیاز دارید که برای جمعیت زیادی صحبت کنید، از میکروفون استفاده کنید.
نوشیدن مایعات فراوان: به برای جلوگیری از کم‌آبی، مایعات زیاد بنوشید (از نوشیدنی‌های الکلی و کافئین خودداری کنید).
مرطوب نگه داشتن گلو: با مکیدن آب‌نبات، غرغره کردن آب نمک یا جویدن آدامس، گلوی خود را مرطوب نگه دارید.
عدم استفاده از ضداحتقان: این داروها می‌توانند گلوی شما را خشک کنند.
پچ‌پچ نکردن: این کار می‌تواند بیشتر از صحبت کردن عادی به حنجره شما آسیب برساند.
پیشگیری از لارنژیت
برای جلوگیری از خشکی و التهاب تارهای صوتی می‌توانید چند کار انجام دهید، از جمله:
پرهیز از سیگار و دود آن: سیگار کشیدن باعث خشکی گلو می‌شود و می‌تواند به تارهای صوتی آسیب بزند.
محدود کردن الکل و کافئین: این نوشیدنی‌ها ممکن است بدن را کم‌آب کنند.
نوشیدن آب فراوان: مایعات باعث رقیق شدن مخاط گلو می‌شوند.
پرهیز از غذاهای تند: این غذاها می‌توانند اسید معده را به سمت گلو و مری باز گردانند و موجب سوزش شوند.
رژیم غذایی سالم: میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل مصرف کنید تا ویتامین‌هایی مانند ویتامین آ، ای و سی را به بدن برسانید که برای سلامت کل بدن ضروری‌اند. این مواد غذایی می‌توانند به حفظ غشای مخاطی گلو کمک کنند.
خودداری از صاف کردن گلو: این کار ممکن است بیشتر به تارهای صوتی آسیب برساند و موجب تحریک آنها شود. با این کار، شما ممکن است بیشتر حس کنید که لازم است گلوی خود را صاف کنید.
جلوگیری از عفونت‌های تنفسی: دست‌های خود را مرتب بشویید و از تماس با افرادی که دچار عفونت‌های تنفسی یا سرماخوردگی هستند، خودداری کنید.
