علائم ، تشخیص و درمان انگل تریکودینا در آبزیان ( Tricodina ) (2 نکته مهم)
توضیح مختصر در مورد تریکودینا انگل پوستی در آبزیان
تریکودینا یک انگل ساده است که چرخه زندگی خاصی دارد. این انگل فقط به یک نوع میزبان نیاز دارد و به شیوه‌های پیچیده برای تولید مثل استفاده نمی‌کند.
تولید مثل تریکودینا به صورت غیرجنسی و از طریق تقسیم شدن به دو بخش انجام می‌شود. سلول‌های جدیدی که تولید می‌شوند، اندامک‌های ضروری و مژک‌ها و زوائد خود را ساخته و کامل می‌شوند.
این انگل‌ها معمولاً روی پوست، آبشش‌ها و باله‌های ماهی‌ها قرار می‌گیرند و برخی از انواع آن‌ها می‌توانند سیستم ادراری تناسلی ماهی‌ها را هم تحت تأثیر قرار دهند.
همچنین برخی از موجودات بی‌مهره مانند حلزون‌ها و صدف‌ها نیز می‌توانند میزبان تریکودینا باشند. این انگل‌ها می‌توانند از یک میزبان به میزبان دیگر منتقل شوند، به‌خصوص زمانی که یک موجود بیمار با یک موجود سالم تماس مستقیم داشته باشد.
گاهی اوقات خود تریکودیناها نیز می‌توانند به صورت فعال شنا کنند و میزبان خود را تغییر دهند. سطح پشتی آن‌ها (قسمتی که مخالف دهان آن‌هاست) زمانی که تریکودینا شنا می‌کند، به جلو قرار می‌گیرد.
زمانی که تریکودینا روی یک سطح حرکت می‌کند، این سطح به سمت ماده ای که به آن متصل است حرکت می‌کند.
شکل ظاهری انگل تریکودینا در ماهی‌ها
تریکودیناها عموماً شکلی دیسک‌مانند یا کروی دارند. دهان آن‌ها به سمت دورتر از میزبان قرار دارد که به آن سطح دهانی می‌گویند.
سطح دیگر تریکودینا به میزبان چسبیده و یک ردیف مژک حلقوی به سمت دهان آن منتهی می‌شود. در لبه نیم‌دایره‌ای شکل آن‌ها نیز ردیف‌هایی از مژک‌ها دیده می‌شود.
این مژک‌های کنار، به حرکت تریکودینا کمک کرده و همچنین نیروی مکش برای چسبیدن به سطح را فراهم می‌آورند.
در طبقه‌بندی تریکودینا، شکل و چیدمان مژک‌ها و ساختار سلولی از مواردی است که در گروه‌بندی آن‌ها استفاده می‌شود.
این الگوها معمولاً با میکروسکوپ و با رنگ‌آمیزی خاصی با نقره نیترات بررسی می‌شوند. این نوع رنگ‌آمیزی باعث می‌شود که سیتوپلاسم تیره به نظر برسد، در حالی که زوائد ساختار سلولی سفید باقی می‌مانند.
علائم انگل تریکودینا در آکواریم
بیشتر تریکودیناها هم‌سفره هستند، به این معنا که زندگی آن‌ها روی بدن ماهی آسیبی به آن نمی‌زند و تنها از ماهی به عنوان سطحی برای چسبیدن استفاده می‌کنند و غذایشان از باکتری‌ها تأمین می‌شود. اما برخی از انواع آن‌ها ممکن است بیماری ایجاد کنند.
بیشتر تریکودیناهای بیمارزا در مناطق بدون باکتری درون بدن قرار دارند، مانند سیستم ادراری و تناسلی، که می‌توانند موجب رفتارهایی مانند پریدن ماهی از آب یا ترشح موکوس از پوست و آبشش شوند.
درمان بیماری تریکودینا (Tricodina) در ماهی آکواریم
تریکودیناها معمولاً با یکبار استفاده از یک درمان مناسب به راحتی از بین می‌روند. اگر کیفیت آب بهتر شود، ماهی‌ها معمولاً بهبود می‌یابند.
برخی انواع تریکودینا می‌توانند هم ماهی‌های دریایی و هم آب شیرین را بیمار کنند، اما تقریباً همه گونه‌های بیماری‌زا به یکی از این دو محیط محدود هستند.
- حمام با فرمالین
- غوطه‌وری طولانی مدت در فرمالین
- غوطه‌وری طولانی مدت با پتاسیم پرمنگنات
- حمام با اسید استیک (برای ماهی‌های آب شیرین)
- حمام نمک (برای ماهی‌های آب شیرین)
- حمام آب شیرین (برای ماهی‌های دریایی)
- غوطه‌وری طولانی مدت در مس
بیشتر بخوانید::
۶ راه درمان و پیشگیری بیماری سفیدک در ماهی و آکواریم
جدول انگلهای پوستی و بیماری‌های آبزیان و علائم این بیماری‌ها (Protozoan)
دلایل استفاده از نور UV برای خزندگان و آبزیان
