علائم تب دنگی(برای بیماران قلبی مرگبار است!) (2 نکته مهم)
بیشتر درباره بیماری تب دنگی بدانیم
با رضیم همراه باشید تا با علائم خطرناک تب دنگی آشنا شوید.
آشنایی با پشه دنگی
پشه دنگی از نوعی به نام Ades aegypti است که اصلیت آن به مناطق گرم و مرطوب آفریقا برمی‌گردد. این پشه یکی از خطرناک‌ترین بیماری‌ها را به نام تب دنگی ایجاد می‌کند که می‌تواند کشنده باشد. همچنین بیماری تب زرد نیز توسط نوع دیگری از این پشه ایجاد می‌شود.
ویروس دنگی هر سال حدود 50 میلیون نفر را در سطح دنیا آلوده می‌کند و چهار نوع مختلف دارد. این ویروس در مناطقی مثل آمریکای جنوبی، آفریقا و جنوب شرق آسیا شایع است. کشورهایی مانند برزیل، کوبا، بولیوی، ونزوئلا و هند، نمونه‌هایی از کشورهایی هستند که به عنوان محل زندگی این پشه‌ها شناخته می‌شوند و سازمان بهداشت جهانی در این مورد هشدار داده است.
تب دنگی در مالزی و جنوب شرق آسیا
متأسفانه، مالزی به دلیل شرایط جوی گرم و مرطوب، پذیرای تمام انواع پشه دنگی است. این کشور به عنوان یکی از مناطق پرخطر شناخته می‌شود. اولین بار این بیماری در سال 1779 در آفریقا مشاهده شد و اولین مورد آن در آسیا در سال 1953 در فیلیپین گزارش گردید. از دهه 1960 تاکنون، تعداد مبتلایان به این بیماری روندی رو به افزایش داشته‌اند که این نشان می‌دهد باید هشیار باشیم و از آن پیشگیری کنیم.
در مالزی، سازمان‌هایی تحت نظر وزارت بهداشت به طور پیوسته در تلاش برای جلوگیری از شیوع این بیماری و انجام اقداماتی مثل سم‌پاشی هستند. بیشترین موارد ابتلا به تب دنگی در مناطق سلانگور، پوتراجایا، پراک و جوهور گزارش شده است. این پشه‌ها به دو نوع مذکر و مؤنث تقسیم می‌شوند که با رگه‌های سفید و سیاه قابل تشخیص هستند و نوع مؤنث ناقل این بیماری است.
علائم و نشانه‌های تب دنگی
تقریباً 80 درصد از بیماران مبتلا به ویروس دنگی (8 نفر از 10 نفر) هیچ علامتی ندارند یا علائم خفیفی مانند تب ملایم دارند. تنها 5 درصد بیماران (5 نفر از 100 نفر) وضعیت وخیمی پیدا می‌کنند و برای تعداد کمی از این افراد این بیماری کشنده خواهد بود. نشانه‌ها معمولاً بین 3 تا 14 روز پس از مبتلا شدن به ویروس ظاهر می‌شوند.
معمولاً نشانه‌ها بین 4 تا 7 روز نمایان می‌شوند. بنابراین اگر شخصی از منطقه‌ای که ویروس دنگی در آن شایع است برگردد و بعد از 14 روز علامتی در خود ببیند، به احتمال زیاد به ویروس دنگی مبتلا نشده است. عموماً علائم در کودکان مبتلا به ویروس دنگی مشابه علائم سرماخوردگی یا مشکلات گوارشی (مانند استفراغ و اسهال) است. با این حال احتمال رخداد مشکلات حاد در کودکان بیشتر است.
خطر ارتباط با خون آلوده انسانی
بیماری معمولاً به دو روش منتقل می‌شود: یکی گزش توسط پشه یا کنه‌ای که ناقل است و دیگری تماس مستقیم با ترشحات یا خون آلوده به بیماری.
اگر کسی به وسیله پشه آلوده شود، باید تا ۲ روز به بیمارستان برود و روزانه ۳ بار خونش تصفیه شود.
جالب اینجاست که محققان ایرانی در پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست‌فناوری به تازگی اعلام کرده‌اند که موفق به تولید دارویی برای درمان تب دنگی شده‌اند که به زودی به برخی کشورهای جنوب شرق آسیا ارسال خواهد شد.
مدیریت زباله‌های بیمارستانی
همانطور که گفته شد، روش دیگری برای انتقال تب دنگی وجود دارد که تماس مستقیم با خون یا ترشحات آلوده است و این موضوع بیشتر به مراکز درمانی و بیمارستان‌ها مربوط می‌شود.
زباله‌های بیمارستانی جزء زباله‌های ویژه هستند، زیرا شامل موادی هستند که با خون و ترشحات بدن در ارتباطند یا برای تزریق دارو به انسان یا تزریق خون استفاده می‌شوند. این زباله‌ها نیاز به مدیریت مناسب و علمی دارند.
- تب دنگی در کشورهای آسیایی روبه افزایش است
آمار نشان می‌دهد که تلفات ناشی از تب دنگی در مالزی افزایش قابل توجهی داشته و سنگاپور در سال گذشته با ۱۲۶ درصد، تایلند با ۳۶ درصد، ویتنام با ۲۶ درصد و کامبوج با ۲۲ درصد افزایش در موارد ابتلا به تب دنگی مواجه شده‌اند. کشورهای دیگری مانند هند، فیلیپین و پاکستان نیز درگیر این بیماری هستند.
به نظر می‌رسد که مشکلات در برنامه‌ریزی و همکاری کم جامعه برای پاکسازی مکان‌های مناسب برای تخم‌گذاری پشه آئدس (ناقل ویروس تب دنگی) باعث افزایش این بیماری در کشورهای نامبرده شده است. به طور کلی، علت این بیماری می‌تواند به حاشیه‌نشینی کنترل نشده در شهرها، عدم وجود سیستم مناسب برای دفع فضولات، و افزایش پشه‌های ناقل مرتبط باشد.
- تلفات تب دنگی بیشتر از آنفلوآنزای مرغی است
تب دنگی معمولاً زمانی گسترش می‌یابد که تعداد پشه‌ها زیاد باشد و این معمولاً در شرایطی اتفاق می‌افتد که آب‌ها به طور راکد باقی بمانند و بهداشت محیط به درستی رعایت نشود. ویروس دنگ که معمولاً در کشورهای استوایی است، در سال ۱۹۸۰ برای اولین بار به آمریکا وارد شد.
اخیراً این بیماری در نقاطی مانند جنوب چین، تایوان و شمال استرالیا گسترش یافته و باعث نگرانی شده است. این بیماری مناطق وسیعی را از آمریکای لاتین، آفریقا و آسیا در بر می‌گیرد و در برخی سال‌ها تلفات سنگینی به جا گذاشته است. ابتلا به تب دنگی و تلفات ناشی از آن در بعضی کشورها بیش از آنفلوآنزای مرغی بوده است.
از بین بردن پشه دنگی
برای مقابله با پشه دنگی می‌توانید از اسپری حشره‌کش استفاده کنید.
پنجره‌ها را با توری بپوشانید.
پخش دود (Fogging) یکی از روش‌های مؤثری است که معمولاً در مکان‌های عمومی انجام می‌شود.
در نهایت، اگر احساس کردید که عوارض تب دنگی را دارید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.
در صورتی که علائم بیماری دنگی را احساس کردید، به سرعت به درمانگاه یا بیمارستان مراجعه کنید تا آزمایشات لازم انجام شود.
نکته‌ی مهم این است که نه خطر این بیماری بسیار بالا است و نه نیاز به نگرانی وجود دارد؛ اگر به علائم توجه کنید و به پزشک مراجعه نمایید، می‌توانید از آن به راحتی عبور کنید.
هر سال، بیش از 30 هزار نفر در ایران بر اثر تصادفات جان خود را از دست می‌دهند، در حالی که بیماری دنگی در سال 2007 تنها 75 نفر را به خطر انداخت که بیشتر این افراد در جنگل‌ها یا مناطق شرقی مالزی (سبا و ساهاواک) زندگی می‌کردند.
درمان
برای درمان دنگی، ضروری است که حتماً به یک مرکز درمانی مناسب بروید. باید بیمار تحت نظر پزشکان قرار بگیرد و در صورت نیاز به او اکسیژن یا مایعات وریدی داده شود. در مراکز تخصصی و با تجربه در نواحی استوایی، میزان مرگ و میر در حدود ۱ درصد است.
تهیه شده توسط مجله اینترنتی رضیم
مرجان امینی
