علائم شکستگی ستون فقرات کدام است؟ (2 نکته مهم)
“`html
شکستگی ستون فقرات چه نشانه‌هایی دارد؟
علائم شکستگی مهره و ستون فقرات بسیار متنوع هستند. در حدود دو سوم موارد، ممکن است فرد هیچ دردی یا درد کمی را تجربه کند هنگامی که شکستگی رخ می‌دهد، در حالی که در موارد دیگر، درد می‌تواند بسیار شدید باشد.
روش‌های درمان برای انواع مختلف شکستگی‌ها ممکن است متفاوت باشند. کیفوپلاستی و ورتبروپلاستی از جمله روش‌های درمانی محسوب می‌شوند. در این مقاله همچنین درباره خطر قوز کمر و دلایل دیگر نیز بحث شده است.
شکستگی ستون فقرات همیشه به عنوان یک صدمه جدی شناخته میشود و باید با احتیاط به آن برخورد کرد، زیرا ممکن است آسیب به نخاع را به همراه داشته باشد. اگر بعد از سقوط هر نوع دردی در ناحیه پشت احساس کردید یا هر گونه جراحت واضحی در این نواحی دیدید، باید آن را نشانه‌ای از شکستگی مهره‌ها قلمداد کنید، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.
افتادن یک جسم سنگین بر روی کمر یا سقوط از ارتفاع به‌گونه‌ای که ستون فقرات با جسمی برخورد کند یا بر روی باسن یا دو پای فرد بیفتد، و همچنین سقوط بر روی سر، مانند شیرجه رفتن در استخر، می‌تواند باعث شکستگی ستون فقرات شود.
شکستگی مهره پاتولوژیک
شکستگی پاتولوژیک در استخوانی رخ می‌دهد که به دلایل مختلف ضعیف شده‌است. تومورها، کیست‌های استخوانی، استئومیلیت و استئوژنز امپرفکتا از جمله عواملی هستند که موجب تضعیف استخوان می‌شوند. این نوع شکستگی‌ها معمولاً به دلیل یک ضربه جزئی ایجاد می‌شوند.
شکستگی غیر پاتولوژیک (تروماتیک)
این نوع شکستگی در استخوان سالم و غیر پاتولوژیک اتفاق می‌افتد و معمولاً به دنبال تروما ایجاد میشود. انواع مختلف این نوع شکستگی شامل:
1- شکستگی فشاری (Compression Fracture)
در این نوع شکستگی، قسمت جلویی مهره دچار شکستگی شده و ممکن است خرد شود و ارتفاع آن کم شود، در حالی که قسمت عقبی مهره سالم است. این شکستگی پایدار است و معمولاً بدون آسیب عصبی می‌باشد.
2- شکستگی انفجاری (Burst Fracture)
این شکستگی شامل هر دو قسمت جلو و عقب مهره می‌باشد و معمولاً به دلیل سقوط از ارتفاع و برخورد به زمین با پاشنه پا رخ می‌دهد.
3- شکستگی انعطاف-جداسازی (Flexion-distraction)
که به آن شکستگی کمربند ایمنی (Seat belt Fracture) نیز می‌گویند، چرا که این نوع شکستگی معمولاً در تصادفات خودروهایی که سرنشینان کمربند ایمنی بسته‌اند، مشاهده میشود. در این نوع شکستگی، مهره‌ها از هم جدا شده و قسمت بالایی ستون مهره به جلو حرکت می‌کند، در حالی که قسمت پایینی به دلیل ثابت ماندن کمربند، در محل خود باقی می‌ماند.
4- شکستگی-دررفتگی (Fracture-Dislocation)
این نوع شکستگی همراه با دررفتگی و جابجایی مهره‌ها است و معمولاً ناپایدار بوده و با آسیب نخاعی همراه می‌باشد.
اندیکاسیون‌های جراحی باز برای شکستگی‌های تروماتیک ستون فقرات:
الف) شکستگی مهره‌های سینه‌ای
- کاهش 40 درصد از ارتفاع تنه مهره
- کاهش قطر کانال ستون فقرات تا 50 درصد بدون آسیب عصبی
- انحنا کیفوتیک بیشتر از 30 درجه
- وجود نقص عصبی
ب) شکستگی مهره‌های کمری
- کاهش 40 درصد از ارتفاع تنه مهره
- کاهش قطر کانال ستون فقرات به بیش از 50 درصد
- درگیری ایزوله ستون قدامی نخاع که باعث کیفوز پیشرونده میشود.
- نقص عصبی نسبی حاد به علت یک کمپرشن نورولوژیک
- نقص عصبی پیشرونده
و به طور کلی: ابتلا به شکستگی دررفتگی و یا (Flexion-Distraction در صورت وجود آسیب نورولوژیکی و یا آسیب شکمی و یا در صورتی که آسیب لیگامانی در درجه اول اهمیت آسیب نخاعی باشد.) و همچنین ابتلا به شکستن انفجاری ناپایدار با یا بدون نقص عصبی.
علائم و نشانه‌های شکستگی مهره
علائم شکستگی مهره و ستون فقرات بسیار متنوع هستند. در حدود دو سوم موارد، ممکن است فرد هیچ دردی یا درد کمی را تجربه کند هنگامی که شکستگی رخ می‌دهد، در حالی که در موارد دیگر، درد می‌تواند بسیار شدید باشد. درد معمولاً
“““html
این درد بیشتر در قسمت پشت و ناحیه مهره‌ها حس میشود و معمولاً به سمت جلو بدن کشیده میشود.
درد ممکن است بسیار شدید باشد و برای چند روز یا چند هفته ادامه یابد. معمولاً، افراد به تدریج در عرض چند ماه یا حتی چند سال بهبود می‌یابند. با این حال، برخی افراد ممکن است بعد از چند ماه هیچ دردی نداشته باشند، در حالی که در دیگران این درد ممکن است برای مدت طولانی باقی بماند.
از آنجا که درد کمر و پشت یکی از شکایات رایج مردم است و شکستگی‌های ستون فقرات همیشه با درد همراه نیستند، درد در افرادی که دچار شکستگی ستون فقرات شده‌اند ممکن است به دلایل رایج دیگری مانند آرتریت یا مشکلات دیسک باشد.
تشخیص علت واقعی درد در برخی از بیماران ممکن است دشوار باشد، اما یک قاعده مفید وجود دارد؛ شکستگی‌های ستون فقرات ناشی از پوکی استخوان معمولاً باعث انتشار درد به قسمت پایین پاها نمی‌شوند (درد سیاتیک). برای تشخیص این نوع بیماری‌ها باید به جراح ستون فقرات مراجعه کرد.
شکستگی‌های ستون فقرات به دلیل پوکی استخوان و متاستازهای سرطانی رایج هستند، زیرا این شرایط باعث میشود که مهره‌ها با نیروی کمتری دچار شکستگی شوند. داشتن بیماری‌های دیگر مانند قوز یا کجی ستون فقرات، مصرف سیگار و الکل، و سایر سرطان‌ها می‌تواند احتمال شکستگی را افزایش دهد.
بسیاری از بیماران به دلیل درد شدید ناشی از حرکات ناگهانی، ضربات خفیف و خم و راست شدن ناگهانی، متوجه شکستگی کمر یا پشت خود نمی‌شوند.
به همین خاطر، این بیماران دیرتر به پزشک مراجعه می‌کنند و بسیاری از پزشکان با این نوع شکستگی‌ها و درمان آن آشنایی ندارند. بیشتر شکستگی‌ها در ناحیه T12 و اطراف آن رخ می‌دهد. این مشکل گاهی باعث قوز یا کجی ستون فقرات میشود یا به دلیل بی‌توجهی، شکستگی‌ها وارد کانال نخاعی شده و عوارض بیشتری را ایجاد می‌کنند.
تشخیص شکستگی ستون مهره
تشخیص این نوع شکستگی‌ها ممکن است با عکسبرداری ساده میسر نباشد؛ بنابراین استفاده از ام آر آی بسیار مفید خواهد بود. اکثر بیماران با استفاده از بریس یا روش‌های ورتبروپلاستی، کیفوپلاستی یا جراحی باز psf درمان می‌شوند.
شکستگی مهره‌ی کمر بر اثر ضربه
شکستگی‌های ستون فقرات به دلیل ضربه‌های ناشی از تصادف، نزاع یا حتی سقوط شایع هستند و اگر شکستگی به میزان بالای ۵۰ درصد باشد، نیاز به جراحی دارد.
سایر اثرات شکستگی مهره
شکستگی‌های ستون فقرات همچنین ممکن است باعث بروز علایم ناراحت‌کننده‌ای شوند. وقتی چند مهره دچاز این وضعیت شوند، ممکن است قد فرد از چند سانتیمتر تا حدود 15 سانتیمتر یا بیشتر کوتاه شود. این کوتاه شدن قد معمولاً طی چندین سال اتفاق می‌افتد.
این وضعیت ممکن است توسط خود فرد تشخیص داده شود زیرا ممکن است قبلاً توانسته باشد از قفسه‌های بالای آشپزخانه چیزی را بردارد، اما اکنون نمی‌تواند. کوتاه شدن قد معمولاً با خمیدگی ستون فقرات و ایجاد قوز همراه است. این تغییر در شکل ستون فقرات باعث میشود سینه و شکم به سمت داخل کشیده شوند، شکم برآمده شود و خط کمری از بین برود.
این تغییرات می‌تواند مشکلات جسمی و روانی زیادی برای فرد ایجاد کند. ترکیب درد و تغییر شکل ستون فقرات معمولاً باعث محدودیت‌هایی در فعالیت‌های روزمره مانند خرید، خانه‌داری، باغبانی و نشستن یا ایستادن برای مدت طولانی میشود.
در موارد خیلی شدید، سینه به قدری به سمت پایین کشیده میشود که دنده‌های تحتانی با استخوان لگن تماس پیدا می‌کنند و تغییر شکل شدیدی ایجاد می‌کنند.
علاوه بر این، قفسه سینه کوچک میشود و فضای کافی برای اتساع ریه‌ها وجود ندارد و این باعث تنگی نفس میشود، به‌ویژه در زمان فعالیت. وقتی خمیدگی ستون فقرات خیلی زیاد شود، بیمار به سختی می‌تواند سرش را بالا نگه دارد و این موضوع باعث گردن درد و سردرد میشود.
تغییر در شکل بدن و پیامدهای آن می‌تواند اعتماد به نفس فرد را کاهش دهد و معمولاً بر فعالیت‌های اجتماعی او تأثیر می‌گذارد.
به دلیل از بین رفتن خط کمری و برآمدگی شکم، بسیاری از افراد در پیدا کردن لباس مناسب و اندازه برای خودشان با مشکل مواجه می‌شوند. بسیاری از بیماران از زمین خوردن و سقوط می‌ترسند که این امر موجب محدودیت در فعالیت‌های فیزیکی و اجتماعی آنها میشود و این احتمال وجود دارد که به افسردگی منتهی شود.
“`
در این بیماران چنین وضعیتی رایج است.
آیا قوز کمر می‌تواند باعث شکستگی شود؟
افزایش قوز در ناحیه کمر یا هر نوع مشکل آناتومیکی غیرطبیعی می‌تواند احتمال شکستگی‌های ستون فقرات را بالا ببرد.
روش‌های درمانی برای شکستگی‌های پاتولوژیک
شکستگی‌های مهره باید بدون توجه به دلیل آن درمان شوند. در بعضی موارد، نیاز است که علاوه بر استفاده از وسایل مناسب و ثابت نگه‌داشتن شکستگی با پیچ، از سیمان استخوانی برای تثبیت شکستگی هم استفاده شود.
در سال‌های اخیر، استفاده از پرکوتانئوس ورتبروپلاستی و کیفوپلاستی در درمان شکستگی‌های پاتولوژیک و دردهای ستون فقرات ناشی از مشکلات میلوم با موفقیت زیادی همراه بوده است.
روش‌های درمانی برای شکستگی‌های غیرپاتولوژیک
1- روش درمانی برای شکستگی‌های فشاری (Compression Fracture)
بیمار باید تحت نظر قرار گیرد و یا عضو آسیب‌دیده به مدت 12 هفته با استفاده از بریس بی‌حرکت شود. اگر درد مزمن ناشی از شکستگی فشاری وجود داشته باشد و به درمان‌های معمول جواب ندهد، ورتبروپلاستی و کیفوپلاستی گزینه‌های اصلی درمان هستند.
2- روش درمانی برای شکستگی‌های انفجاری (Burst Fracture)
الف) نوع پایدار (Stable)
در این شرایط، بی‌حرکت کردن عضو آسیب‌دیده با گچ یا اورتزهای سفارشی به مدت 12 هفته توصیه میشود و در صورت وجود کیفوز بیشتر از 15 درجه، استفاده از گچ فوق‌تخصصی پیشنهاد میشود.
ب) نوع ناپایدار (Unstable)
برای این نوع شکستگی، استفاده از روش‌های جراحی برای کاهش فشار و تثبیت عضو آسیب‌دیده مطرح است. استفاده از Decompression کوتاه در قسمت پشتی و فیوژن به کمک اورتوز توراکولومبوساکرال به مدت 12 هفته یکی از روش‌های درمانی است.
اگر بیمار به دلیل وجود فشار بر روی طناب نخاعی دچار مشکل عصبی شده باشد، Decompression از جلو و فیوژن نامناسب خواهد بود.
3- روش درمانی برای آسیب‌های انحنا-کشیدگی (Flexion-distraction)
اگر مشکل عصبی وجود نداشته باشد و آسیب شکمی هم مشاهده نشود (آسیب شانس) استفاده از گچ فوق‌تخصصی رویکرد درمانی محسوب میشود.
اما اگر آسیب عصبی یا شکمی مشاهده شود و یا وقتی که آسیب لیگامانی اهمیت بیشتری دارد، تثبیت کوتاه در بخش پشتی و فیوژن روش درمانی خواهد بود.
4- روش درمانی برای شکستگی-دررفتگی (Fracture-Dislocation)
برای این نوع شکستگی مهره، تثبیت به روش Posterior Long Segment و نگه‌داشتن پدیکل با کمک پیچ و پلاک در 2 تا 3 مهره بالا و پایین مهره آسیب‌دیده، و فیوژن به کمک پوشش استخوان محلی، روش درمانی خواهد بود.
همچنین بخوانید:
