علائم و نشانه هایی که خبر از سارکوپنیا می دهد کدامند؟ (2 نکته مهم)

علامت سارکوپنیا در ماهیچه ها چیست؟

به نقل از اقتصادآنلاین ، به کاهش توده عضلانی در اثر پیری، سارکوپنیا می‌گویند. وقتی عضلات کم می‌شوند، قدرت بدنی فرد کاهش می‌یابد و این موضوع می‌تواند بر تعادل و راه رفتن او تأثیر بگذارد. سارکوپنیا می‌تواند بر توانایی افراد در انجام کارهای روزمره مانند بالا رفتن از پله‌ها، حمل اجسام و راه رفتن تأثیر بگذارد.

بر اساس اطلاعات بنیاد بین‌المللی پوکی استخوان (IOF)، از حدود 40 سالگی توده عضلانی شروع به کاهش می‌کند و این روند ممکن است در سنین 60 تا 70 سالگی سرعت بیشتری بگیرد؛ با این حال، میزان دقیق کاهش متغیر است و هر فرد ممکن است در هر دهه بین 3 تا 8 درصد از حجم عضلات خود را از دست بدهد.

کاهش توده عضلانی شامل از دست دادن تعداد و اندازه فیبرهای عضلانی است. وقتی فیبرهای عضلانی کمتر و کوچک‌تر می‌شوند، این باعث آتروفی یا کوچک شدن عضلات می‌شود.

علل و عوامل موثر در بروز سارکوپنی

اگرچه پیری عامل اصلی سارکوپنیا است، اما عوامل دیگری هم در کاهش توده عضلانی دخیل هستند که شامل:

زندگی بدون تحرک

کم‌تحرکی یا فعالیت بدنی کم، می‌تواند با افزایش سن، افراد را در معرض خطر سارکوپنیا قرار دهد.

تغذیه نامناسب

غذاهای ناسالم می‌توانند در ایجاد سارکوپنیا مؤثر باشند. اگرچه داشتن رژیم غذایی بد در هر سنی مضر است، اما ممکن است بر سلامت عضلات در افراد مسن تأثیر منفی بگذارد.
خوردن مقدار زیادی از غذاهای اسیدی مانند غلات و خوراکی‌های فرآوری شده و کمبود مصرف میوه‌ها و سبزیجات، می‌تواند به کاهش حجم عضلات آسیب برساند.

گروه‌های پرخطر و در معرض ابتلا به سارکوپنی

سارکوپنیا در بیماران دیابتی نوع 2 و در افرادی که چاقی سارکوپنیک دارند، بیشتر مشاهده می‌شود.
مطالعات در مکزیک نشان داده که شیوع سارکوپنیا در مردان 15 درصد و در زنان 65-70 ساله 24 درصد است و در هر دو گروه بالای 80 سال به 50 درصد می‌رسد.
در کشورهای آسیایی، میزان شیوع این اختلال در زنان 8 تا 22 درصد و در مردان 6 تا 23 درصد گزارش شده است.

علائم سارکوپنیا

علائم سارکوپنیا بسته به میزان توده عضلانی که فرد از دست داده، متفاوت است.

این علائم شامل:

• کاهش اندازه ماهیچه‌ها
• ضعف
• از دست دادن استقامت
• تعادل ضعیف
• مشکل در بالا رفتن از پله‌ها

انواع سارکوپنی

سارکوپنی اولیه

سارکوپنی اولیه به کاهش توده بدون چربی بدن و سیستم اسکلتی عضلانی مرتبط با سن می‌گویند. عواملی که به این نوع سارکوپنی دامن می‌زنند شامل:

کاهش تعداد سلول‌های ماهواره‌ای و نورون‌های حرکتی.
کاهش ترشحات هورمونی مانند هورمون رشد و هورمون‌های جنسی.
کاهش عملکرد میتوکندری.
افزایش تولید سایتوکاین‌های التهابی.
از دست دادن اشتها، کاهش وزن و مختل شدن توانایی بدن در ساخت پروتئین‌های عضلانی.

سارکوپنی ثانویه

این نوع سارکوپنی به علت کم‌تحرکی و عدم ورزش به وجود می‌آید که باعث از دست دادن ماهیچه‌ها، به‌ویژه در پاها می‌شود. همچنین می‌تواند به دلیل وجود بیماری‌ها و اختلالات دیگر رخ دهد:

• نارسایی ارگان‌های اصلی (کلیه، کبد، قلب و مغز)
• سرطان بدخیم
• اختلالات در سیستم غدد درون ریز
• تغذیه نامناسب

اختلالات غذایی نیز می‌تواند منجر به سارکوپنی ثانویه شود. عواملی که موجب این اختلال می‌شوند شامل:

• مقدار کم پروتئین مصرفی
• کمبود آنتی‌اکسیدان‌ها و اسیدهای چرب غیر اشباع

عوارض و مشکلات ناشی از سارکوپنی

وجود سارکوپنیا باعث …
“`

در زیر به برخی از مشکلات و عوارضی که ممکن است در زمینه بهداشت و سلامت پیش بیاید اشاره می‌شود:

1. کاهش کیفیت زندگی
2. احساس ضعف
3. افزایش خطر افتادن
4. افزایش خطر شکستگی پس از زمین خوردن
5. کاهش توانایی ذهنی
6. بروز بیماری عروق محیطی

افرادی که به سارکوپنی مبتلا هستند، به ویژه کسانی که چاقی سارکوپنیک دارند، با خطر بیشتری برای دیس لیپیدمی و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی و عروقی روبرو هستند.

تشخیص سارکوپنی

پزشکان معمولاً برای تشخیص سارکوپنی به علائمی که بیمار بیان می‌کند توجه می‌کنند. در بعضی موارد، ممکن است پزشک نیاز به انجام اسکن سنجش تراکم استخوان (DXA) و آزمایش سرعت راه رفتن داشته باشد.

DXA با استفاده از اشعه ایکس کم انرژی، جرم استخوان را اندازه‌گیری می‌کند. معمولاً از این روش برای بررسی تراکم استخوان و تشخیص پوکی استخوان استفاده می‌شود. این روش همراه با آزمایش سرعت راه رفتن می‌تواند در تشخیص سارکوپنی موثر باشد. پزشکان ممکن است آزمایشات دیگری مانند اندازه‌گیری قدرت دست را نیز انجام دهند.

مدیریت و کنترل سارکوپنی

کنترل علائم جزء مهمی از درمان هر بیماری است، و در مورد سارکوپنی به موارد زیر پرداخته می‌شود:

فعالیت بدنی

انجام تمرینات هوازی یا بی‌هوازی می‌تواند به تقویت عضلات، افزایش توده عضلانی و بهبود تراکم استخوان کمک کند. این تمرینات باید حداقل 30 دقیقه، سه تا چهار بار در هفته و به مدت 10-12 هفته انجام شوند.

تغذیه

مطالعه‌ها نشان داده‌اند که انجام ورزش به همراه مصرف روغن ماهی در رژیم غذایی باعث افزایش قدرت و اندازه عضلات در زنان مبتلا به چاقی سارکوپنیک می‌شود.

مصرف پروتئین کافی

مصرف کم پروتئین (0.45 گرم به ازای هر کیلوگرم بدن در روز) بر روی عضلات بدون چربی و عملکرد بدنی اثر منفی دارد. تحقیقات نشان می‌دهند که برای افراد مسن، مصرف 1.2 تا 1.5 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم در روز و برای افراد میانسال 0.8 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم در روز کافی است.

متابولیسم پروتئین و تولید عضله

تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که مقدار مناسب پروتئین برای هر وعده غذایی 25 تا 30 گرم است و باید به طور مساوی در تمامی وعده‌های روزانه توزیع شود. متابولیسم پروتئین بعد از مصرف 30 گرم در هر وعده تقریباً به ثبات می‌رسد و به همین دلیل افزودن پروتئین بیشتر تاثیری در تحریک ساخت پروتئین در بافت عضلانی نخواهد داشت.

دارو و مکمل‌ها

مصرف مکمل ویتامین D برای بیماران مبتلا به سارکوپنی بسیار مهم است. هورمون‌های جنسی مانند تستوسترون و استروژن به دلیل تأثیرات مثبتی که در افزایش قدرت عضلانی دارند، نیز می‌توانند مفید باشند؛ اما باید توجه داشت که استفاده از آنها ممکن است عوارض جانبی مانند رشد بدخیم یا اختلالات متابولیکی به همراه داشته باشد.