علائم و نشانه های انگل مايت؛پیشگیری و درمان این بیماری (2 نکته مهم)
“`html
با انگل های ترسناکی آشنا شوید که هم اکنون آزادانه روی صورت شما زندگی می کنند
برطرف نمودن مایتهای دمودکس یا همان مایت سولوشن آنجکس روش منحصر به فردی است که به همه کسانی که مبتلا به مشکلات پوست و مو هستند کمک می کند ضمن پیشگیری از حاد شدن مشکل، زمینه را برای درمان قطعی نیز فراهم آورد. تا کنون حدود شصت و پنج گونه از انگل دمودكس مایت شناخته شده است که دو گونه از این انگلها در پوست انسان زندگی می کنند که یکی به نام دمودکس فولیکولرم که در زیر ریشه مو و دیگری دمودکس برویس که در غدد چربی پوست انسان زندگی می کنند که هر دواغلب به نام مایت یا همان انگل عنکبوتی مو نامیده می شوند. با رضیم همراه باشید.
مايتهاى دمودکس، نوعى انگل عنكبوتى “شبيه كرم” هستند که در فولیکول های مو زندگی می کنند. مطالعات و تحقيقات متخصصين نشان می دهد دمودکس مایت با انواع متعددی از عوارض پوستی، ازجمله ريزش مو، نازك شدن مو، خارش پوست، پیری پوست، خشن و خشك شدن پوست، بینی قرمز، جوش، آکنه، روزاسه، کک و مک و لکه هاى پوستى، چین و چروک، آتوپیک، درماتوز، تغییر رنگ بر روی صورت و دیگر بیماری های پوستی مرتبط هستند و درضمن در انتقال و گسترش مشكلات و بيماريهاى پوستى نقش مهمى دارند.
نقش انگل دمودكس مایت در پوست انسان همانند نقش آفت در باغ است! همانگونه كه آفات سلامتی و شادابی باغ را با خطر مواجه می‌سازند، مایت‌ها نیز مشکلات متعددی برای سلامت و بهداشت پوست و مو ایجاد می‌کنند. لذا از بین بردن این آفات شرط اصلی و اجتناب ناپذیر و مقدم بر هر درمان دیگری می‌باشد. این موجودات که تاکنون به نقش مهم و مضر آنها توجه کافی نشده، با بسیاری از مشکلات پوست و مو نظیر ریزش موی سر مرتبط هستند و در اغلب موارد باعث نازکی موها می‌شوند. از آنجایی که این انگلها از سبیوم (چربی) و مواد مغذی تغذیه می‌کنند، فولیکول‌های مو به صورت قابل توجهی دچار سوء تغذیه می‌شوند و چنانچه از رشد آنها جلوگیری نشود به سرعت تعدادشان افزایش یافته و سلامت مو و پوست شما را به خطر می‌اندازند. به عبارت ساده‌تر، نقش آنها در پوست نظیر نقش آفت در کشاورزی است. پروتکل آنجکس، راه حل مشکل انگل دمودکس مایت، آفت پوست و مو که با آکنه روزاسه، جوش، خارش، ریزش مو، کم‌پشت و نازک شدن مو و دیگر مشکلات پوست و مو مرتبط است.
این مایت ها در کدام قسمت پوست سر زندگی می‌کنند؟
دمودکس مایت‌ها در غدد چربی و در فولیکول مو (زیر ریشه مو) زندگی می‌کنند و اگرچه در سراسر پوست بدن یافت می‌شوند، در شب‌ها بیشترین فعالیت را دارند.
مایت ها به چه شکل‌اند؟
این موجودات تنها با چشم مسلح (میکروسکوپ) قابل دیدن هستند. بسیار شبیه کرم هستند اما هشت پای کوچک دارند و طول آنها حدود یک سوم قطر مو است با بدنی نیمه شفاف.
طول عمر این موجودات چند روز است؟
چرخه حیات این مایت‌ها پنج مرحله است. پس از جفت‌گیری روی پوست سر، به زیر پوست سر (فولیکول مو) می‌روند و پس از دوازده ساعت تخم‌گذاری می‌کنند. هر مرحله تخم‌گذاری حدود 50 تا 60 تخم به همراه دارد که در فولیکول و غدد چربی قرار می‌گیرند و پس از حدود دو هفته به مایتهای بالغ تبدیل می‌شوند. طول عمر این موجودات حدود سی الی نود روز است.
آیا مایت همان شپش است؟
خیر، این دو کاملاً متفاوتند. مایت انگل فولیکول است که تنها با استفاده از میکروسکوپ قابل رویت می‌باشد و با ریزش مو و سایر مشکلات پوستی مرتبط است و بیش از نیمی از جمعیت جهان دچار این مشکل هستند. در حالی که شپش از خون تغذیه می‌کند، شیوع چندانی ندارد و با چشم غیر مسلح نیز دیده می‌شود و البته در ریزش و یا نازک شدن مو نقش منفی دارند.
چگونه از وجود این مایت‌ها روی سر خود مطلع شویم؟
تحقیقات و شواهد علمی و تجربی نشان داده است که
“`
بیشتر افرادی که دچار ریزش مو یا موهای نازکی هستند و یا مشکلات پوستی مانند آکنه، جوش صورت، خارش پوست و … دارند، معمولاً این موجودات کوچک به نام مایت‌ها را دارند. با استفاده از میکروسکوپ، خیلی راحت و در عرض چند دقیقه می‌توان وجود این انگلها را مشاهده کرد.
این مایتهای دمودکس در طول زندگی خود مشکلات زیادی برای پوست و مو ایجاد می‌کنند.
این مایت‌ها در شب‌ها بر روی پوست انسان جفت‌گیری می‌کنند و پس از حدود دوازده ساعت، در فولیکول‌های مو یا غدد چربی تخم‌گذاری می‌کنند. بعد از چند روز، تخم‌ها به لارو و نوزادان شش‌پایی تبدیل می‌شوند که بعد از یک هفته به بلوغ می‌رسند و وارد چرخه تولید مثل می‌شوند. این فرآیند بلوغ حدود یک هفته طول می‌کشد و عمر یک مایت دمودکس در حدود سی تا نود روز است. این مایت‌ها در طول زندگی و چرخه خود مشکلات زیادی برای پوست و مو – به‌ویژه بر روی پوست سر و صورت – ایجاد می‌کنند.
مطالعات نشان می‌دهد که مایتهای دمودکس با انواع مشکلاتی از جمله ریزش مو، نازکی مو، خارش‌های پوستی، پیری زودرس پوست، خشکی و زبری پوست، بینی قرمز، جوش‌های چرکی، آکنه، روزاسه، کک و مک، لکه‌های قرمز و زرد، چین و چروک مخصوصاً در نواحی حساس مثل دور چشم و ابرو، و بیماری‌های پوستی دیگر ارتباط دارند. همچنین نقش مهمی در انتقال و گسترش مشکلات و بیماری‌های پوستی دارند.
کرم‌های دمودکس مایت نوعی انگل پوستی هستند که در نزدیکی ریشه مو و غدد چربی پوست زندگی می‌کنند. این مایت‌ها، که به عنوان کنه‌های ریز شناخته می‌شوند، در بروز مشکلات پوستی نقش کلیدی دارند. وجود کرم‌های دمودکس – دمودکس فولیکولارم و دمودکس برویس – معمولاً بدون علامت در بدن باقی می‌ماند، ولی ممکن است در صورت افزایش تعداد یا در زمان ضعف سیستم ایمنی بدن، مشکلات پوستی بیشتری ایجاد کنند.
همان‌طور که در ابتدای این مقاله ذکر شد، آلودگی به مایتهای دمودکس بیشتر اوقات بی‌علامت است، اما با گذشت زمان و افزایش جمعیت آنها، ممکن است مشکلات پوستی جدی‌تری به وجود آورند. دمودکس نوعی انگل کوچک است که در نزدیکی فولیکول‌های موی پستانداران زندگی می‌کند و آلودگی به این مایت در اکثر پستانداران، به ویژه انسان، بسیار رایج است. وجود این مایت‌ها در بزرگسالان بین بیست و سه تا صد درصد متغیر است. اگرچه وجود آنها معمولاً بی‌علامت است، اما برخی اوقات، به ویژه با کاهش ایمنی بدن یا بالا رفتن سن، می‌توانند موجب بیماری‌های پوستی شوند. در ادامه به توضیح بیشتر در مورد اهمیت این مایتهای پوستی می‌پردازیم.
کرم‌های بالغ دمودکس فولیکول مو حدود سه دهم تا چهار دهم میلی‌متر طول دارند و مایتهای دمودکس برویس کمی کوچکتر هستند و اندازه آنها به دو دهم میلی‌متر می‌رسد. گونه‌های مونث دمودکس کمی کوتاه‌تر، گردتر و چاق‌تر از نوع مذکر هستند. به دلیل اندازه کوچک و بدنی نیمه شفاف آنها، با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیستند اما با میکروسکوپ به وضوح دیده می‌شوند. بدن آنها از دو قسمت تشکیل شده است. در قسمت اول بدن، سر و هشت پای کوچک با چنگال‌های تیز دارند، در حالی که نوزادهای آنها قبل از بلوغ فقط شش پا دارند. این مایت‌ها در شب بر روی پوست حرکت می‌کنند چون از نور و روشنایی دوری می‌کنند. بدن این کرم‌ها با فلس‌هایی پوشیده شده که به راحتی به فولیکول مو می‌چسبند و ماه‌ها با سلول‌های پوستی، هورمون‌ها و روغن‌های موجود در فولیکول مو و ترکیبات زیبایی و بهداشتی که بر روی پوست وجود دارد، تغذیه می‌کنند.
نواحی درگیر
دمودکس برویس یک نوع انگل غدد چربی است که معمولاً روی صورت، از جمله اطراف گونه‌ها، بینی، چانه، پیشانی، شقیقه‌ها، مژه، ابرو، و همچنین بر روی پوست سر، گردن و گوش‌ها مشاهده می‌شود. این مایت‌ها همچنین ممکن است در نواحی دیگر مانند اطراف لب‌ها، قفسه سینه و برخی اوقات در اطراف آلت تناسلی، باسن و غدد خارج رحمی یافت شوند. معمولاً آلودگی با دمودکس برویس بیشتر در صورت و گردن و سینه است، در حالی که آلودگی دمودکس فولیکولارم توزیع گسترده‌تری در سطح پوست بدن دارد. به‌طور کل، ورود دمودکس مایت‌ها به داخل پوست و با افزایش تعداد آنها، می‌تواند مشکلات بیشتری را به وجود آورد.
“`html
تعداد کرم‌ها در یک غده چربی اگر بیشتر از پنج کرم در هر سانتی‌متر مکعب باشد، باعث آلودگی شدید و التهاب می‌شود. برخی از متخصصان وجود بیش از پنج کرم در یک فولیکول را به عنوان نشانه‌ای از بیماری در نظر می‌گیرند.
چرخه تکامل و زندگی مایت‌ها
کرم‌های دمودکس ماده کمی کوتاه‌تر، گردتر و چاق‌تر از دمودکس‌های نر هستند. هر دو نوع دمودکس یک زمان خاص برای جفت‌گیری و تخم‌گذاری دارند و به‌صورت زنده بر روی پوست و فولیکول‌های مو جفت‌گیری می‌کنند و تخم‌های خود را در فولیکول مو قرار می‌دهند. لاروهای شش پا بعد از سه تا چهار روز به دنیا می‌آیند و پس از هفت روز بالغ می‌شوند. چرخه زندگی آنها حدود چهارده روز طول می‌کشد و بعد از چند هفته – گاهی تا سه ماه – عمرشان به پایان می‌رسد. دمودکس‌های مرده در همان فولیکول‌های مو تجزیه می‌شوند.
آلودگی با در نظر گرفتن سن و جنس
ضرر ناشی از کرم‌های دمودکس با افزایش سن تغییر می‌کند. میزان آلودگی با کرم دمودکس در پوست صورت در سنین بین بیست تا سی سال بیشتر است. این به خاطر این است که غدد چربی در این سنین بیشتر چربی ترشح می‌کنند و احتمال تراکم بالای دمودکس در افراد مسن هم وجود دارد. البته دمودکس در کودکان زیر پنج سال نیز بعضی اوقات دیده می‌شود. انتقال دمودکس به نوزادان با تماس فیزیکی بسیار کم است و تا به حال کرمی از این نوع در نوزادان مشاهده نشده است. احتمال آلودگی با دو نوع دمودکس در مردان بیشتر از زنان است.
نحوه انتقال
کرم‌های دمودکس از طریق تماس پوست، مو، ابرو و ترشحات غدد چربی پوست بین افراد منتقل می‌شوند.
نقش کرم دمودکس در مشکلات مو
ریزش مو، نازکی و کم‌پشتی موها، طاسی، افزایش شوره سر، خارش و دیگر مشکلات در این زمینه به کرم‌های دمودکس مربوط می‌شوند.
کرم و مشکلات پوست
خارش، پیری زودرس، خشکی، جوش، آکنه، روزاسه، کک و مک و سایر مشکلات پوستی می‌توانند ناشی از وجود کرم‌های دمودکس باشند.
عوامل زمینه‌ساز: بسیاری از افراد فقط ناقل دمودکس هستند و علائم بالینی شدیدی ندارند، اما افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا به دلایل دیگر مانند سن بالاتر یا چرب بودن پوست، به‌طور مکرر متوجه ابتلا به کرم دمودکس می‌شوند.
ایمنی در برابر بیماری‌زایی
بروز بیماری‌های مختلف ناشی از دمودکس و پاسخ سیستم ایمنی بدن به این کرم‌ها هنوز به‌خوبی درک نشده است. برخی از این مشاهده‌ها در مقالات علمی آمده است. تغییرات در سیستم ایمنی بدن به‌ویژه در افرادی که دچار ضعف ایمنی هستند، می‌تواند موجب مشکلات پوستی شود.
مشاهدات بالینی
کرم‌های دمودکس در بسیاری از افراد سالم نیز وجود دارند، ولی زمانی که تعداد آنها زیاد باشد، می‌تواند به دلیل بیماری‌زایی تبدیل شود. حضور آنها ممکن است از نظر بالینی نامحسوس باشد، اما در شرایط مناسب این کرم‌ها می‌توانند به سرعت رشد کرده و موجب بیماری‌های پوستی شوند. این بیماری‌ها می‌توانند لک و خال ایجاد کنند و اگر لک‌ها به دلیل وجود دمودکس باشند، ممکن است مدت زمان طولانی باقی بمانند. همچنین با افزایش تعداد دمودکس‌ها و التهاب فولیکول‌های آسیب‌دیده، این لک‌ها بیشتر نمایان می‌شوند. مسدود شدن فولیکول‌های مو نیز می‌تواند باعث التهاب یا واکنش‌های آلرژیک شود و بر سایر میکروارگانیسم‌ها تأثیر بگذارد.
مطالعات بالینی نشان داده‌اند که دمودکس ممکن است با بیماری روزاسه مرتبط باشد: در نوع خشک روزاسه، دمودکس بیشتر دیده می‌شود که به آن “روزاسه دمودکسی” می‌گویند. روزاسه ناشی از کرم‌های دمودکس در شرایطی با خشکی پوست، پوسته‌پوسته شدن فولیکولی، تاول‌های سطحی و جوش مشخص می‌شود. در حالی که روزاسه معمولی در پوست‌های چرب و بدون پوسته‌پوسته شدن و به‌صورت عمیق‌تری در پوست نمایان است. هرچند دمودکس‌ها می‌توانند در روزاسه معمولی نیز نقش داشته باشند، اما آلودگی شدید دمودکس در روزاسه دمودکسی بیشتر است.
ارتباط دمودکس با درماتوز، درماتیت، خارش پوست، جوش‌های شدید، سرخی پوست و گرگرفتگی
درماتوز، درماتیت یا درماتیتز
بیماران دارای…
“““html
علایم غیر اختصاصی مانند خارش صورت، قرمزی یا بدون قرمزی، جوش‌های وخیم یا زخم‌های ناشی از جوش‌ها، سرخی به خاطر گشاد شدن مویرگ‌ها، گر گرفتگی یا دانه‌های سرسیاه می‌تواند نشانه‌ای از وجود کرم‌های دمودکس زیاد در پوست باشد.
روزاسه استروئیدی
بحث درباره علت بروز بیماری روزاسه استروئیدی جنجال‌برانگیز است، اما گزارش‌هایی نشان می‌دهد که تعداد بالای دمودکس‌ها در این بیماران بسیار زیاد است.
تشریح فولیکولی
علت دقیق جدا شدن فولیکول‌های پوست سر هنوز به طور کامل مشخص نیست. اما به طور کلی یک واکنش التهابی در فولیکول‌های موی سر پیش می‌آید که بر روی میکروارگانیسم‌ها مانند باکتری‌ها و جوش‌ها تاثیر می‌گذارد و ممکن است کرم‌های دمودکس در تشدید این مشکل نقش داشته باشند.
موضوع مهم دیگر انتقال بیماری‌ها و عفونت‌های پوستی است، چرا که کرم‌های دمودکس که بر روی سطح پوست حرکت می‌کنند، می‌توانند باعث انتقال بیماری‌های پوستی شده و عفونت‌ها را از یک قسمت از بدن به قسمت دیگر یا از فردی به فرد دیگر منتقل کنند.
پیشگیری و درمان بیماری‌های پوستی با کنترل جمعیت مایت‌ها
برای داشتن کنترل و کاهش تعداد کرم‌های دمودکس، اقدامات پیشگیرانه مهم هستند. کنترل میزان کرم‌های دمودکس و جلوگیری از افزایش بیش از حد آنها برای جلوگیری از بیماری‌های پوستی بسیار ضروری است. زیرا این کرم‌ها به عنوان عامل مؤثر در بروز یا وخیم‌تر شدن بیماری‌های پوستی شناخته می‌شوند، لذا درمان آلودگی دمودکس برای جلوگیری از مشکلات پوستی و بهبود بهداشت پوست و مو اهمیت فراوانی دارد.
پوست انسان، محل زندگی انگل‌های دمودکس
انسان می‌تواند محل مناسبی برای زندگانی بسیاری از موجودات ریز میکروسکوپی باشد و یکی از این مهمان‌های ناخواسته، انگل دمودکس است؛ تقریباً هیچ بزرگسالی نمی‌تواند پیدا کند که پوستش دارای دمودکس نباشد، اما زمانی که شمار این انگلها زیاد می‌شود، مشکلات پوستی و مویی نیز افزایش می‌یابد. این انگلها به سادگی قابل رؤیت نیستند، اما نبود دیدن آنها به معنی عدم وجودشان نیست. این مایتهای میکروسکوپی، موجوداتی شبیه عنکبوت با هشت پا هستند که در پوست هر فرد بالغ وجود دارند. این موجودات تمام عمر خود را بر روی پوست انسان سپری کرده و آنجا متولد، بزرگ و بعد از حدود یک تا سه ماه می‌میرند.
دو گونه از این جانداران میکروسکوپی روی پوست انسان، به ویژه در ناحیه سر و صورت زندگی می‌کنند:
دمودکس فولیکولاروم و دمودکس برویس، این موجودات جزو دسته بندپایان هستند که نزدیک‌ترین خویشاوندان آنها در میان حشرات، عنکبوت‌ها و کنه‌ها می‌باشند. مایتهای دمودکس دارای هشت پای کوتاه و پرزدار هستند و بدن نیمه شفاف آنها باعث می‌شود که دیده نشوند. این موجودات در بخش‌های مختلف پوست انسان زندگی می‌کنند. دمودکس فولیکولاروم معمولاً در فولیکول‌های موی سر و صورت و دمودکس برویس در غدد چربی پوست سکونت دارند. دلیل بیشتر بودن این موجودات در ناحیه سر و صورت به خاطر وجود حفره‌ها و غدد چربی بیشتر در این نواحی است.
دانشمندان بیش از یک قرن پیش انگل دمودکس را شناسایی کردند، اما تا چند سال اخیر توجه چندانی به آن نشده بود و به همین دلیل این انگل به عموم مردم معرفی نشده بود. محققان دریافته‌اند که انسان‌ها از زمان‌های دور، تقریباً حدود ۲۰ هزار سال پیش، میزبان این موجودات بوده‌اند اما امروزه به دلیل رشد جمعیت در شهرها و مکان‌های عمومی، کم‌کم توجه بیشتری به انتقال این انگلها شده است.
“`
موجودات کوچک و غیرقابل دیدن به نام دمودکس، به شکل قابل توجهی در مکان‌هایی مانند آرایشگاه‌ها، باشگاه‌های ورزشی و استخرها به وجود آمده‌اند. در سال ۲۰۱۴، محققان دانشگاهی این موضوع را بهتر بررسی کردند.
تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان دانشگاه کارولینای شمالی نشان داد که “دی‌ان‌ای” دمودکس روی پوست هر بزرگسالی پیدا می‌شود. اگرچه با استفاده از میکروسکوپ می‌توان از چربی پوست نمونه گرفت، اما به طور دقیق نمی‌توان تعداد این موجودات را محاسبه کرد. تعداد آنها بستگی به سن، وضعیت پوست و مو، شرایط سیستم ایمنی بدن و مشکلات پوستی هر فرد دارد.
دانشمندان معتقدند که دمودکس‌ها در شب به سطح پوست می‌آیند (چون از نور فراری هستند)، سپس پس از جفت‌گیری به زیر پوست می‌روند و حدود ۱۲ ساعت بعد، تخم‌گذاری می‌کنند. این موجودات همه مواد زائدی که در بدنشان تولید می‌شود را درون بدن نگه می‌دارند، که این می‌تواند منجر به عفونت‌های پوستی و مشکلاتی مثل آکنه، روزاسه، چین و چروک، ریزش مو و دیگر ناراحتی‌های پوستی شود. همچنین، تعداد این موجودات در افراد مبتلا به روزاسه بیشتر از افرادی است که این مشکل را ندارند.
در حال حاضر، داروها و محصولات مختلفی برای درمان مشکلات پوستی وجود دارد، اما هیچ‌یک به‌طور کامل مشکل دمودکس را حل نمی‌کنند. برخی از این داروها ممکن است حتی مشکلات پوستی را تشدید کنند یا فقط به صورت موقت مشکلات را پنهان سازند. علاوه بر این، برخی از این داروها می‌توانند باعث مقاوم‌تر شدن دمودکس‌ها در برابر درمان شوند. به همین دلیل، بسیاری از افراد مشکل دمودکس را نادیده می‌گیرند، زیرا تا قبل از معرفی محصولات جدید، راه حل پایداری برای آن وجود نداشت.
منبع: روزیاتو، یونکس
مجله اینترنتی رضیم
مرجان امینی
