علت درد ناگهانی زانو (2 نکته مهم)

علت درد زانو به طور ناگهانی چیست؟

با رضیم همراه باشید تا با دلایل درد زانو آشنا شوید.

درد زانو یکی از مشکلات رایج در بدن است که دلایل مختلفی دارد و باعث می‌شود بسیاری از مردم به پزشک مراجعه کنند. زانو وظیفه مهمی دارد و می‌تواند پا را خم و راست کند و همچنین بچرخاند.

این کارها به ساختارهای مختلفی مانند استخوان، لیگامان، تاندون و غضروف وابسته است. بسته به نوع آسیب و فشاری که به این قسمت وارد شده، درد زانو ممکن است به اشکال مختلفی بروز کند.

زانو درد (Knee Pain) یک مشکل رایج است که افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این درد ممکن است بر اثر آسیب‌هایی مانند پارگی رباط یا غضروف به وجود بیاید. همچنین برخی بیماری‌ها و مشکلات مانند ورم مفاصل، نقرس و عفونت هم می‌توانند عامل درد زانو باشد.

بسیاری از نوع‌های زانو درد معمولی با درمان‌های خانگی و مراقبت قابل بهبود هستند. تمرینات ورزشی و استفاده از زانوبند می‌توانند به کاهش درد زانو کمک کنند. اما در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی باشد.

موقعیت و شدت درد زانو بستگی به علت آن دارد و ممکن است با علائمی مانند ورم، خشکی، قرمزی و داغ شدن زانو، ضعف زانو، صدای تق تق و عدم توانایی در صاف کردن کامل زانو همراه باشد.

اگر نمی‌توانید روی زانوی خود وزن کنید، زانویتان ورم کرده، نمی‌توانید زانو را کامل باز یا خم کنید، زانو شکل غیرطبیعی دارد، در کنار درد و قرمزی زانو تب هم دارید یا زانویتان بی‌ثبات است، حتماً باید به پزشک مراجعه کنید.

دلایل زانو درد

آسیب‌های بدنی، رایج‌ترین علت مشکلات و درد زانو هستند. این آسیب‌ها می‌تواند ناشی از ضربه مستقیم به زانو یا از خم شدن، پیچ خوردن و افتادن بر روی زانو باشد. ممکن است درد، کبودی و ورم شدید باشد و پس از آسیب، قسمت زانو یا زیر زانو بی‌حس، سرد یا سوزن سوزن شود و رنگش به آبی تغییر کند.

آسیب‌های حاد و ناگهانی که باعث درد زانو می‌شود، شامل:

• رگ به رگ شدن، کشیدگی و آسیب‌های دیگر به رباط‌ها و تاندون‌های زانو
• پارگی در بالشتک لاستیکی مفصل زانو (مینیسک)
• پارگی‌های رباط، به‌ویژه رباط صلیبی قدامی (ACL) که یکی از آسیب‌های شایع است.
• شکستگی زانو که به دلیل فشار زیاد یا سقوط به وجود می‌آید.
• دررفتگی زانو که معمولاً در دختران نوجوان رخ می‌دهد.
• وجود تکه‌هایی از استخوان یا بافت که در زانو گیر کند.
• در رفتگی مفصل زانو که یک آسیب نادر ولی جدی است.

التهاب‌هایی که باعث درد زانو می‌شوند، شامل:

• التهاب بورس‌ها (بورسیت)
• بورسیت جلویی کشکک (شایع‌ترین نوع بورسیت در زانو)
• بورسیت عقب تاندون کشکک
• بورسیت جلویی تاندون کشکک
• بورسیت عضله نیمه غشایی
• التهاب تاندون‌ها (تاندونیت)
• تاندونیت پاتلا (زانوی پرشگران)
• تاندونیت همسترینگ
• تاندونیت پوپلیتئوس
• سینویت زانو

کندرومالاسی کشکک

کندرومالاسی یا نرمی غضروف کشکک شایع‌ترین علت درد جلوی زانو است و بیشتر در جوانان دیده می‌شود.

علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ممکن است باعث کاهش مقدار کندروئیتین سولفات در بافت همبند غضروف کشکک شود. غضروف کشکک رنگ روشنی که داشت را از دست می‌دهد و به زرد کدر تبدیل می‌شود. سطح آن نیز ناهموار و ریش ریش می‌شود.

تاندنیت کشکک

به تاندنیت کشکک که به آن زانوی جهندگان نیز می‌گویند، بیماری‌ای است که بیشتر در ورزشکارانی که حرکات پرشی و جهشی را زیاد انجام می‌دهند، مانند والیبالیست‌ها و بسکتبالیست‌ها، دیده می‌شود.

این بیماری ناشی از التهاب تاندون کشکک (تاندونی که بین استخوان کشکک و استخوان تیبیا قرار دارد) است و درد اصلی آن در زیر استخوان کشکک احساس می‌شود.

این درد زمانی که فرد زانوی خود را در برابر مقاومتی صاف می‌کند، بیشتر می‌شود. برای درمان این بیماران، نرمش‌های کششی و تقویتی برای عضلات چهارسر ران و تقویت مکانیسم اکستانسور توصیه می‌شود.

تاندنیت یا التهاب تاندون عضله چهار سر

این حالت به خاطر التهاب در جایی که تاندون عضله چهارسر ران به لبه بالایی استخوان کشکک می‌چسبد، ایجاد می‌شود و باعث درد در جلوی زانو می‌شود. درمان این بیماری نیز شامل انجام نرمش‌های کششی و تقویتی برای عضله چهارسر و تقویت مکانیسم اکستانسور است.

بورسیت جلوی کشکک

بورسیت جلوی کشکک به علت التهاب بورس جلوی کشکک ایجاد می‌شود و بیشتر در افرادی که زیاد زانو می‌زنند، مشاهده می‌شود. علائم این بیماری شامل درد و تورم درست در جلوی کشکک است.

بورسیت پس آنسرینوس

بورسیت پس آنسرینوس به خاطر التهاب بورسی که زیر تاندون‌های پس آنسرینوس یا پنجه غازی قرار دارد، بوجود می‌آید. علامت بارز این بیماری درد در زیر زانو و در سطح داخلی است. برای درمان این بیماری، کاهش فعالیت‌های بدنی و استفاده از گرما به صورت موضعی پیشنهاد می‌شود.

آسیب‌ها و صدمات زانو

صدمات زانو ممکن است به دلایل مختلف از جمله ورزش، افتادن یا ضربه‌های شدید به وجود بیاید. این صدمات معمولاً شامل رباط‌هایی هستند که دو استخوان طرفین زانو (استخوان ران و درشت نی) را به هم متصل می‌کنند.

برخی از شایع‌ترین انواع این صدمات عبارتند از:

• ACL

آسیب به رباط صلیبی (متقاطع) قدامی (ACL) یکی از شایع‌ترین و جدی‌ترین صدمات ورزشی است. این رباط از حرکت نامناسب زانو جلوگیری می‌کند.

تغییر مسیرهای سریع یا کشیدگی زیاد زانو ممکن است باعث پارگی رباط ACL شود. زنان بیشتر در معرض این آسیب قرار دارند و اغلب نیاز به عمل جراحی برای درمان دارند.

• MCL

پاتلوفمورال که به آن “زانوی دونده” هم می‌گویند، به دلیل مشکل در تراز کشکک زانو یا فشار زیاد به زانو، اضافه وزن یا ساییدگی شدید غضروف کشکک به وجود می‌آید.

کشیدگی یا پارگی رباط زانو جانبی داخلی (MCL) معمولاً به علت ضربه یا آسیب به ناحیه خارجی زانو رخ می‌دهد که باعث درد در قسمت داخلی زانو می‌شود. معمولاً استفاده از باند و درمان به صورت محافظه کارانه همچون استراحت و فیزیوتراپی کافی است.

• منیسک

منیسک غضروفی هلالی شکل است که بین استخوان ران (فمور) و قسمت پایینی استخوان پا (استخوان درشت نی یا تیبیا) قرار دارد. در هر زانو دو صفحه منیسک وجود دارد: یکی داخلی و دیگری جانبی. در بیشتر موارد، صفحه داخلی دچار آسیب می‌شود.

پارگی مینیسک معمولاً به دلیل چرخش یا پیچش ناگهانی زانو ایجاد می‌شود که همراه با تورم، درد و قفل شدن زانو است.

اگر درمان‌های غیرجراحی مؤثر واقع نشود، ممکن است نیاز به عمل جراحی آرتروسکوپی برای برداشتن قطعه پاره شده باشد.

در بیشتر موارد، با گرفتن یک شرح حال دقیق از بیمار می‌توان پارگی مینیسک را تشخیص داد. علائم شامل درد، مشکلات مکانیکی یا حرکتی زانو، تورم، حساسیت به لمس، آب آوردن زانو و محدودیت در دامنه حرکتی زانو است.

دردهای ناحیه کشکک یا کاسه زانو

درد در ناحیه کشکک زانو یکی از دردهای شایع بین جوانان و ورزشکاران است. این درد ممکن است نام‌های مختلفی داشته باشد، از جمله درد جلوی زانو، عدم تراز کشکک، نرم شدن غضروف کشکک، و حرکات زیاد کشکک زانو. این درد به دلایل مختلفی ایجاد می‌شود که یکی از آن‌ها فشارهای ناهماهنگ بر روی مفصل زانو است، که باعث می‌شود کشکک زانو در محل درست خود قرار نگیرد.

فشارهای غیرطبیعی ممکن است باعث ضعف در ماهیچه‌های چهار سر (ماهیچه‌های ران) یا عدم تعادل در ناحیه ران شود. این مشکل ممکن است سختی در لیگامنت های داخلی یا خارجی زانو و همچنین مشکلاتی مانند صافی کف پا و کجی زانو را ایجاد کند.

تشخیص زانو درد

• پزشک برای تشخیص مشکل زانو شما، تاریخچه پزشکی‌تان را بررسی می‌کند و معاینه فیزیکی کاملی انجام می‌دهد.
• برای کمک به پزشک در درک بهتر درد زانو، اطلاعات زیر را باید ارائه دهید:
• توصیف دقیق درد (مانند چگونگی درد، حساسیت، و آیا تورمی وجود دارد یا خیر)
• محل درد و زمان بروز آن
• زمان شروع درد و اینکه آیا ناشی از آسیب یا تصادف بوده است
• چیزهایی که ممکن است درد را بدتر یا بهتر کنند
• پزشک ممکن است شما را برای انجام تست‌های تصویر برداری بفرستد تا بهتر بتواند مشکل را بررسی کند.
• اشعه ایکس
• با استفاده از اشعه ایکس، پزشک می‌تواند مشاهده کند که آیا مشکلی مانند شکستگی یا زوال در زانو وجود دارد.
• ام آر آی
• در برخی موارد، پزشک ممکن است از شما بخواهد ام آر آی انجام دهید که جزئیات بیشتری درباره بافت نرم زانو مانند غضروف، رباط‌ها و تاندون‌ها ارائه می‌دهد.
• سی تی اسکن
• این تست تصاویر سه‌بعدی از استخوان‌ها و بافت‌های نرم ایجاد می‌کند، که برای تشخیص عارضه‌ها مفید است.

بیماری هایی که باعث زانو درد می شوند، شامل:

• نرمی غضروف کشکک یا کندرومالاسی کشکک
• آرتروز زانو
• کیست بیکر
• کیست منیسک
• منیسک دیسکی شکل
• آرتریت روماتویید زانو
• آرتریت چرکی
• استئوکندریت دیسکان
• تومورها
• اسپوندیلیت آنکیلوزان
• سندرم رایتر
• آرتریت هموفیلیک
• آرتریت نقرسی
• آرتریت سلی
• استئومیلیت
• بیماری ازگود اشلاتر
• بیماری لارسن جانسون
• تغییر شکل‌ها یا دفورمیتی‌هایی که باعث زانو درد می شوند:
• پای پرانتزی
• پای ضربدری
• عقب زدگی زانو(هیپراکستنشن زانو)
• خم شدن زانو

علل دیگر شامل:

• شلی رباط‌های اطراف زانو
• تجمع مایع (افیوژن) در مفصل زانو
• بیماری عروقی محیطی
• ترومبوز وریدی عمقی (DVT)
• گیرافتادن بالشتک چربی

گاهی اوقات درد زانو ممکن است از ناحیه دیگری مانند ران یا مچ پا ناشی شود که به آن درد ارجاعی می‌گویند.

همچنین بخوانید:

عواملی که خطر زانو درد را افزایش می دهد؟

عوامل زیادی وجود دارند که ممکن است خطر زانو درد و مشکلات زانو را افزایش دهند، از جمله:

• وزن اضافی – چاقی یا اضافه وزن، فشار بیشتری بر روی مفاصل زانو ایجاد می‌کند. همچنین
  • اضافه وزن – داشتن وزن زیاد خطر ابتلا به آرتروز را بالا می‌برد.
  • مشکلات بیومکانیکی – برخی مشکلات ساختاری مانند کوتاه بودن یک پا یا مشکلات زانو می‌تواند شما را در برابر آسیب‌های زانو حساس‌تر کند.
  • فقدان انعطاف پذیری و استحکام زانو – نداشتن قدرت و انعطاف کافی در زانو می‌تواند دلیل اصلی آسیب‌دیدگی‌های زانو باشد. زمانی که عضلات ضعیف یا خشک‌اند، نمی‌توانند به خوبی از زانو حمایت کنند و این می‌تواند منجر به آسیب شود.
  • ورزش‌های خاص – بعضی ورزش‌ها مثل اسکی آلپاین و بسکتبال می‌توانند فشار بیشتری به زانو بیاورند.
  • آسیب‌های قبلی – اگر زانوی شما قبلاً آسیب دیده باشد، احتمال آسیب دوباره آن بیشتر است.

  درمان درد زانو

  بسیاری از انواع درد زانو را می‌توان با روش‌های درمانی غیر تهاجمی کاهش داد یا درمان کرد.

  • تزریق

  می‌توان از آمپول‌های استروئیدی (معروف به کورتیزون) برای کاهش درد و التهاب در زانو استفاده کرد.

  • کرم، اسپری مسکن و بی حس کننده

  مالیدن مسکن‌ها و بی حس کننده‌هایی مانند کرم و اسپری روی ناحیه درد می‌تواند به کاهش درد مفاصل و ماهیچه‌ها کمک کند.

  کانترایریتانت: این دارو ترکیبی از جوهر نعنا، متیل سالیسیلات و کافور است که احساس خنکی و بی‌حسی در ناحیه دردناک ایجاد می‌کند.

  سالیسیلات‌ها: این مسکن‌ها مشابه با داروی آسپرین هستند و در نوع کرم استفاده می‌شوند. استفاده از آن‌ها روی پوست به کاهش درد در مفاصلی مثل زانو، انگشتان و آرنج کمک می‌کند.

  کاپساسین: این ماده اصلی در ترکیباتی است که از فلفل تند گرفته می‌شود و می‌تواند در کاهش درد مؤثر باشد. در ابتدا ممکن است احساس سوزش ایجاد کند، اما با گذشت زمان این احساس کاهش می‌یابد. ممکن است نیاز باشد که این کرم را چند روز یا چند هفته استفاده کنید تا به نتیجه برسید.

  • قرص

  درد زانو ممکن است با داروهای مختلفی درمان شود. این داروها به بهبود علائم بیماری کمک کرده و از پیشرفت آن جلوگیری می‌کنند. پزشک با توجه به نوع آرتروز می‌تواند ترکیبی از داروها را تجویز کند تا به کاهش درد، سختی و التهاب کمک کند.

  1. آباتاسپت: این دارو برای درمان روماتیسم ناشی از آرتروز مؤثر است.
  2. آسپیرین: یکی از داروهایی است که بدون نسخه پزشک می‌توان مصرف کرد و برای کاهش دردهای ناشی از آرتروز استفاده می‌شود.

  • استراحت

  زمانی که زانو آسیب می‌بیند یا ملتهب می‌شود، مانند بورسیت یا تاندونیت، استراحت و عدم فشار زیاد به مفصل بسیار مهم است.

  چنین چیزی می‌تواند به این معنا باشد که زانو باید یا راست و کشیده نگه داشته شود، یا در وضعیت‌هایی قرار بگیرد که امکان خم شدن آن محدود باشد.

  • یخ/گرما

  قرار دادن یخ یا بسته‌های سرد روی زانو می‌تواند به کاهش التهاب و ورم، به خصوص بعد از آسیب دیدن زانو، کمک کند. اگرچه یخ به عنوان درمان اولیه برای درد زانو استفاده می‌شود، اما هنگامی که ورم کاهش یافت، می‌توان برای راحت‌تر کردن بافت‌ها از گرما استفاده کرد.

  • مسکن‌های درد

  داروهای ضدالتهابی که بدون نسخه فروخته می‌شوند، هم می‌توانند در تسکین درد زانو مؤثر باشند. از جمله این داروها می‌توان به ایبوپروفن (Advil) و ناپروکسن (Aleve) اشاره کرد.

  • پی‌آرپی

  این روش جراحی معمولاً همراه با آماده‌سازی برای عمل جراحی و زمان بهبودی چند ساعت به طول می‌انجامد و در مراکز پزشکی انجام می‌شود. پی‌آرپی بدون هیچ گونه خطر جراحی، بیهوشی عمومی، بستری در بیمارستان و دوره نقاهت طولانی قابل انجام است. در واقع، بیشتر افراد بعد از این عمل، به سرعت به فعالیت‌های روزمره خود برمی‌گردند.

  به دلیل اینکه یکی از اهداف پی‌آرپی کاهش درد در طول دوره بهبودی است، این درمان می‌تواند نتایج پایداری داشته باشد. بهبودی اولیه معمولاً در هفته‌های اول مشاهده می‌شود و با گذشت زمان و پیگیری روند بهبودی، وضعیت بیمار بهبود می‌یابد. تحقیقات پزشکی نشان می‌دهد که پی‌آرپی یکی از مؤثرترین درمان‌ها در کاهش درد زانو و بازگشت بیمار به حالت طبیعی است.

  بعد از درمان با پی‌آرپی، دو تست ام‌آرآی و فرا درمانی می‌توانند بهبود بافت‌های آسیب‌دیده را نشان دهند و شما را از روند درمان مطمئن کنند. می‌توان میزان انجام جراحی را با درمان بافت‌های آسیب‌دیده قبل از پیشرفت آسیب و نتایج غیرقابل بازگشت کاهش داد.

  • کاهش وزن

  وقتی که اضافه وزن داریم، این می‌تواند فشار زیادی به زانوها وارد کند. برای هر فردی که 30 پوند اضافه وزن دارد، فشار بیشتری به زانوها وارد می‌شود. کاهش وزن به معنای کاهش آسیب‌دیدگی‌های زانو در هنگام قدم زدن است.

  اگر مجبورید از پله‌ها بالا بروید، سعی کنید با قدم‌های کوتاه حرکت کنید و زانوهایتان را خیلی خم نکنید؛ این کار فشار روی زانوها را کاهش می‌دهد.

  • زانو بند

  زانو بند به طور کلی دور ران و پا را می‌پوشاند و ضمن حمایت از زانو، از حرکات ناخواسته نیز جلوگیری می‌کند. معمولاً از زانو بند زمانی استفاده می‌شود که رباط‌های زانو ضعیف هستند و می‌خواهیم از خم شدن و پیچیدن زانو جلوگیری کنیم. زانو بند می‌تواند در طول دوره بهبودی زانو را محافظت کند، ولی درمان اولیه برای تخریب (غضروف) یا دژنراسیونی که به خاطر آرتروز ایجاد می‌شود، نیست.

  زانوبندها به چهار دسته: زانوبند معمولی، حمایت‌کننده، پایدارکننده و لولادار تقسیم می‌شوند. زانو بندها در اندازه‌های مختلف وجود دارند و می‌توان به راحتی آن‌ها را روی زانو کشید، در حالی که زانو بندهای حمایت‌کننده قابل تنظیم هستند و معمولاً دور زانو پیچیده می‌شوند.

  در هر صورت، هر دو نوع زانوبند طبی علاوه بر حمایت اصلی، زانو را گرم و فشرده نیز می‌کنند. زانو بندهای آپلودی/آف لودی برای بیمارانی که آرتروز دارند، استفاده می‌شود و به ثابت نگه داشتن زانو هنگام نشستن و برخاستن کمک می‌کند.

  • فیزیوتراپی

  هنگامی که پزشک علت زانو درد شما را…“`html

  تشخیص می‌دهد که ممکن است مرحله بعدی فیزیوتراپی باشد. فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند برنامه‌های تمرینی ورزش زانو را به شما آموزش دهند که به بهبود آسیب‌هایی که دیده‌اید و کاهش دردی که احساس می‌کنید، کمک کنند.

  همچنین ممکن است آن‌ها تمرینات کششی و ورزش‌های آرامش‌بخشی را معرفی کنند که می‌توانند عضلات زانوی شما را تقویت کرده، ثبات و انعطاف‌پذیری آن‌ها را بهبود بخشند و فشار روی مفاصل را کم کنند.

  فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند تمرینات آیروبیکی آرام و مفیدی مثل شنا و دوچرخه‌سواری را به شما پیشنهاد کنند. این تمرینات زانو درد شما را بدتر نمی‌کنند. همچنین فیزیوتراپی بخش مهمی از مرحله بهبودی بعد از جراحی زانو است.

  • حرکات اصلاحی

  این حرکات می‌توانند به کاهش زانو درد و جلوگیری از بروز مشکلات آینده کمک کنند.

  • بالا بردن ساق پا به‌صورت مستقیم

  بر روی زمین دراز بکشید و یکی از زانوهای خود را خم کنید به‌طوری‌که کف پای‌تان روی زمین باشد. حالا یکی از ساق پاهایتان را به‌صورت صاف و مستقیم بالا ببرید و آن را به مدت 5 ثانیه نگه دارید. سپس به حالت اولیه برگردید. این تمرین را برای هر پا 5 بار تکرار کنید و سعی کنید این کار را در هنگام شب و صبح در رختخواب انجام دهید.

  • قدم برداشتن

  بر روی یک پله بایستید به‌طوری‌که پای راست‌تان روی پله بالایی و پای چپ‌تان روی پله پایینی باشد. حالا جای پاهایتان را عوض کنید و قدم بردارید. این حرکت را با دم و بازدم انجام دهید و هر بار که قدم برمی‌دارید، آن را برای چند ثانیه نگه دارید. وقتی بهتر شدید، می‌توانید تعداد قدم‌هایتان در یک دقیقه را افزایش دهید و همچنین ارتفاع پله را افزایش بدهید.

  • اسکوآت (جمع شدن) زانو

  از یک صندلی یا یک ناحیه محکم برای نگه‌داشتن بدن خود استفاده کنید. زانوهای‌تان را به‌گونه‌ای خم کنید که کاسه زانوهای شما درست بالای انگشت شست قرار بگیرد و سپس به حالت اولیه برگردید و بایستید. این کار را حداقل 10 بار تکرار کنید. وقتی بهتر شدید، سعی کنید زانوهای‌تان را بیشتر خم کنید ولی حواستان باشد که زاویه-right ایجاد نشود.

  • بالا بردن ساق پا به‌صورت مستقیم در حالت نشسته

  بر روی یک صندلی به‌درستی بنشینید و یکی از ساق پاهایتان را به‌صورت مستقیم بالا بیاورید. آن را تا شمارش عدد 10 نگه دارید و سپس پایین بیاورید. حداقل این حرکت را 10 بار برای هر پا انجام دهید. اگر برای شما آسان است، می‌توانید این تمرین را با بستن یک وزنه سبک به زانو و قرار دادن انگشتان پا به سمت خود انجام دهید. سعی کنید این تمرین را هر بار که نشسته‌اید، انجام دهید.

  • روی هم قراردادن ساق پاها

  بر روی لبه یک تخت یا میز بنشینید و پاهای‌تان را روی هم قرار دهید. ساق پای رویی را به سمت عقب و ساق پای زیرین را به سمت جلو فشار دهید تا جاییکه احساس کشش در عضلات ران کنید. این حالت را برای 10 ثانیه نگه دارید و سپس رها کنید. جای پای‌تان را عوض کنید و این کار را تکرار کنید. این تمرین را در 4 مرحله برای هر پا انجام دهید.

  • کشیدن ساق پا

  بر روی زمین بنشینید و…
  “““html

  یک ساق پای خود را به جلو بکشید و یکی از زانوهایتان را خم کنید و کف پایتان را روی زمین بگذارید. ساق پای کشیده را تا جایی که احساس راحتی می‌کنید، به جلو بکشید و آن را برای 5 ثانیه نگه دارید. این حرکت را برای هر پا 10 بار تکرار کنید.

  • بشین و پاشو

  بر روی یک صندلی بنشینید بدون اینکه دستتان را به چیزی بگیرید. از روی صندلی بلند شوید و دوباره بنشینید. دقت کنید که حرکات به آرامی و کنترل شده باشد و این کار را برای مدت 1 دقیقه تکرار کنید.

  وقتی بهبودی حاصل شد، سعی کنید که مدت زمان انجام این حرکت را افزایش دهید و از یک صندلی با ارتفاع کمتری یا از پله استفاده کنید.

  • ورزش

  • استقامت ماهیچه‌های ساق پا

  تقویت ماهیچه‌های ساق پا می‌تواند باعث تقویت عضله‌های چهارسر شود. این عضلات که در ران قرار دارند، محافظت از زانو را بر عهده دارند و با تقویت آن‌ها، استقامت ساق پا افزایش می‌یابد.

  بر روی زمین دراز بکشید و پای راستتان را به صورت مستقیم بکشید و کف پای راست را به سمت بیرون با زاویه 20 درجه قرار دهید. ستون فقرات خود را در وضعیت طبیعی نگه دارید، می‌توانید یک حوله زیر کمر خود قرار دهید.

  کف پاهایتان را به صورت زاویه‌دار قرار داده و به آرامی ساق پای خود را از روی زمین بلند کنید. آن را به مدت سه شماره در همان موقعیت نگه دارید و سپس این حرکت را برای پای چپ نیز تکرار کنید.

  این تمرین باید حدود 50 بار تکرار شود و یکی از بهترین تمرینات استقامتی برای تقویت عضلات چهارسر ران است.

  برای تقویت عضلات همسترینگ نیز کار کنید؛ زیرا قدرت بخشی به این عضلات که در پشت ران قرار دارند برای بهبود زانوی آسیب دیده بسیار مهم است.

  • تغذیه و رژیم غذایی

  • سویا

  طبق تحقیقات دانشگاه اوکلاهما، افرادی که به مدت 3 ماه هر روز از سویا استفاده کرده‌اند، درد و ناراحتی کمتری در زانوهای خود دارند. سویا حاوی مواد مؤثری از جمله لسیتین است که خاصیت ضدالتهابی دارد.

  مطالعات نشان می‌دهند که مخلوط کردن 49 گرم پودر سویا در یک نوشیدنی و مصرف آن برای افراد بسیار مفید است. شما می‌توانید مواد مفید سویا را از نوشیدنی‌های مانند شیر سویا و دانه‌های سویا که برای کودکان تهیه شده‌اند، دریافت کنید.

  • میوه

  بر اساس مطالعاتی که بر روی 293 بزرگسال استرالیایی انجام شده است، مصرف میوه و سبزیجات می‌تواند خطر آسیب به مغز استخوان‌ها که یکی از علائم بروز آرتروز و درد در مفصل زانو است را کاهش دهد.

  میوه‌هایی که ویتامین C دارند، شامل کیوی، پرتقال، انبه، گریپ فروت و خربزه هستند و محققین معتقدند که ویتامین C موجود در این میوه‌ها می‌تواند از مفصل زانو و ساختار آن محافظت کند.

  • ماهی

  بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند که مصرف ماهی و روغن ماهی می‌تواند درد مفصل را کاهش دهد و به درمان روماتیسم ناشی از آرتروز کمک کند. این تحقیقات نشان می‌دهند که اسیدهای چرب امگا 3 موجود در ماهی، نه تنها ماده شیمیایی که باعث التهاب آرتروز می‌شود را مسدود می‌کند، بلکه پروتئین موجود در آن نیز برای غضروف‌های زانو مفید است. به گفته محققی به نام آرتمیس، روزی دو قاشق غذاخوری روغن ماهی ماکرل یا سالمون مصرف کنید و یا روزی یک بار از کپسول‌هایی که حاوی یک گرم امگا 3 است، استفاده کنید.

  ---

  انواع جراحی زانو

  گاهی درمان‌های غیرجراحی…

  “`

  کارانه برای مشکلات زانو کافی نیست و بیماری‌هایی مانند استئوآرتریت به تدریج بدتر می‌شوند. وقتی که زانو درد شما را از انجام فعالیت‌های روزمره‌تان بازدارد، پزشک ممکن است عمل جراحی را پیشنهاد کند.

  • آرتروسکوپی

  آرتروسکوپی یک عمل جراحی نسبتاً ساده است که با استفاده از یک دوربین کوچک (آرتروسکوپ) انجام می‌شود. این جراحی معمولاً برای تشخیص و درمان زانو درد انجام می‌شود و حدود یک ساعت طول می‌کشد.

  در طول عمل، جراح می‌تواند پارگی‌های بافت و غضروف را ترمیم کند یا بخش‌های آسیب‌دیده استخوان و غضروف را بردارد تا درد زانو کاهش یابد.

  پیشرفت‌های جدیدی که در آرتروسکوپی به وقوع پیوسته، این عمل را دقیق‌تر و مؤثرتر از قبل کرده است.

  • بهبودی

  آرتروسکوپی در بیشتر مواقع به صورت سرپائی انجام می‌شود. بیماران معمولاً می‌توانند بعد از یک هفته به سر کار برگردند و بعد از یک یا دو ماه به زندگی عادی خود ادامه دهند. فیزیوتراپی برای بهبود حرکت بسیار مهم است.

  • مزایا

  در این عمل، برش‌های کوچکی برای وارد کردن آرتروسکوپ و ابزارهای دیگر ایجاد می‌شود که باعث بهبودی سریع‌تر می‌شود. آرتروسکوپی می‌تواند درد زانو را کاهش دهد و حرکت زانو را بهتر کند و بدین ترتیب بیمار را قادر می‌سازد تا به زندگی عادی و فعال خود برگردد.

  بیمارانی که مشکلات زانو مانند پارگی ACL، پارگی مینیسک زانو و ساییدگی غضروف دارند، گزینه‌های خوبی برای این جراحی هستند.

  این عمل می‌تواند برای بیماران در تمام سنین انجام شود. برای 85 تا 90 درصد افرادی که تحت عمل جراحی پارگی دیسک قرار می‌گیرند، نتایج رضایت‌بخش در کوتاه‌مدت حاصل می‌شود.

  اما در بلندمدت، در افرادی که آسیب مینیسک دارند و ترمیم‌ناپذیر باشد، ممکن است خطر ابتلا به درد زانو و آرتروز زانو افزایش یابد.

  خطرات

  آرتروسکوپی زانو یک عمل مطمئن است که عوارض کمی دارد. خطرات این عمل شامل ورم، سفتی، خونریزی، لخته شدن خون، عفونت یا ادامه مشکلات زانو می‌شود.

  • روکش زانوی کانونی

  برای بیمارانی که نیاز به جراحی زانو دارند، روکش زانو گزینه بهتری نسبت به تعویض آن است. در این روش جدید، تنها یک بخش خاص از سطح غضروف زانو تعویض می‌شود. غضروف آسیب‌دیده برداشته می‌شود و با یک ایمپلنت فلزی جایگزین می‌شود. این ایمپلنت به طور خاص برای بیمار طراحی می‌شود و به استخوان متصل می‌شود.

  • بهبودی

  بیماران تشویق می‌شوند که هر چه سریعتر پس از عمل راه بروند. یک یا دو هفته بعد از عمل، بسیاری قادر به رانندگی هستند. فیزیوتراپی برای بازگشت حرکت به زانو، بخش مهمی از دوره بهبودی است.

  • مزایا

  عمل روکش زانو می‌تواند تحولی در درمان دردهای شدید زانو باشد. این عمل کمتر از تعویض زانو بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به دلیل اینکه استخوان کمتری برداشته می‌شود، “زانوی واقعی‌تری” برای بیمار به جا می‌گذارد. همچنین با این عمل، بیمار احساس طبیعی‌تری نسبت به عمل تعویض زانو دارد.

  چون ایمپلنت به طور خاص برای هر بیمار طراحی می‌شود، دوره بهبودی در این جراحی ممکن است کوتاه‌تر از دوره بهبودی در عمل تعویض زانو باشد.

  “`html

  روکش زانو می‌تواند گزینه‌ی خوبی برای بیماران جوان‌تر و فعال‌تر باشد. این عمل برای کسانی که دچار آسیب‌های محدودی در زانو هستند یا در مراحل اولیه آرتروز قرار دارند، مؤثر است.

  • خطرات

  عوارض احتمالی این عمل، هرچند نادر، شامل لخته شدن خون، عفونت و آسیب به اعصاب می‌باشد. عوارض بلندمدت ممکن است شامل تداوم درد، عفونت یا شل شدن ایمپلنت باشد.

  • مدت‌زمان

  روکش زانو یک روش جدید است که انتظار می‌رود بین 10 تا 15 سال دوام بیاورد.

  تعویض بخشی از زانو

  اگر بخش‌هایی از زانو شما سالم باشند، تعویض جزئی زانو می‌تواند گزینه‌ی مناسبی باشد. این عمل معمولاً زمانی انجام می‌شود که فقط یک یا دو قسمت از زانو آسیب دیده باشند.

  در این روش، غضروف و استخوان‌های آسیب دیده برش داده می‌شود و ایمپلنت به جای آن‌ها قرار می‌گیرد. این کار نیاز به شکاف‌های بزرگ ندارد و زمان بهبودی‌اش کوتاه‌تر از تعویض کامل زانو است.

  • بهبودی

  بیشتر بیماران می‌توانند روز بعد از عمل جراحی، زانوی خود را حرکت دهند. فیزیوتراپی راهی برای بهبودی و به دست آوردن دوباره توانایی حرکتی است. بیماران معمولاً در حدود یک ماه می‌توانند به فعالیت‌های روزمره خود بازگردند.

  با این حال، آن‌ها باید از انجام ورزش‌های شدید، پیاده‌روی سریع و دویدن خودداری کنند زیرا ایمپلنت‌ها سطحی دارند که ممکن است ساییده شوند.

  • مزایا

  تعویض بخشی از زانو نسبت به تعویض کامل زانو زمان بهبودی کمتری دارد، درد بعد از عمل کمتر است و خون‌ریزی کمتری در طول عمل رخ می‌دهد. همچنین شکاف کمتری در بدن انجام می‌شود.

  از همه مهم‌تر، بافت‌های سالم و استخوان‌های بیشتری حفظ می‌شوند، که به بیمار این امکان را می‌دهد که حرکات بهتری نسبت به تعویض کامل زانو داشته باشد، و زانوی او بهتر عمل کند. بسیاری از بیمارانی که تعویض جزئی زانو دارند، در صورت نیاز به تعویض کامل زانو در آینده، هنوز هم می‌توانند این کار را انجام دهند.

  بیمار مناسب برای این عمل باید از آرتروز شدید رنج ببرد (نه در مراحل انتهایی) و درد او با درمان‌های دیگر قابل کنترل نباشد. این عمل برای افرادی که نقص‌های عمده‌ای در زانو دارند مناسب نیست.

  • خطرات

  عوارض احتمالی (هرچند نادر) این عمل شامل لخته شدن خون، عفونت، آسیب به اعصاب و خطرات دیگر می‌باشد. عوارض بلندمدت ممکن است شامل تداوم درد، عفونت و مشکلاتی مانند شل شدن یا جابه‌جایی پروتز باشد.

  • مدت‌زمان

  تقریباً 85 درصد از ایمپلنت‌های زانو برای حدود 20 سال دوام خواهند داشت.

  • تعویض کامل زانو

  زمانی که تمام بخش‌های زانو به ترمیم نیاز دارند، تعویض کامل زانو بهترین گزینه می‌تواند باشد. در این عمل، غضروف و استخوان‌های فرسوده برداشته می‌شوند و با مفصل مصنوعی مناسب بیمار جایگزین می‌شوند. این پروتز معمولاً از پلاستیک و فلز ساخته شده و به زانو اجازه می‌دهد به راحتی حرکت کند.

  پروتز ممکن است با چسب اکریلیک به استخوان متصل شود یا به‌گونه‌ای طراحی شده باشد که در داخل استخوان جا بیفتد و اجازه دهد بافت‌های استخوانی در داخل ایمپلنت رشد کنند. همچنین جراحان ممکن است هر گونه…
  “`

  ترمیم‌هایی که برای رباط‌ها نیاز است، انجام می‌شود.

  برای اینکه مفصل جدید به خوبی عمل کند، لازم است که ماهیچه‌ها و رباط‌های آسیب‌دیده آن را حمایت کنند. در دنیای پرتحرک امروز، عمل تعویض کامل زانو به طور فزاینده‌ای رایج شده است. پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2030 بیش از 3 میلیون عمل تعویض کامل زانو در هر سال انجام شود.

  • بهبودی

  بیشتر افرادی که دچار درد زانو هستند، پس از عمل تعویض کامل زانو، تنها 2 تا 4 روز در بیمارستان می‌مانند. این بیماران می‌توانند روز بعد از عمل بایستند و مفصل را حرکت دهند و برای چند هفته از عصا یا واکر استفاده کنند. فیزیوتراپی برای بهبود حرکت مفصل بسیار مهم است.

  بعد از گذشت شش هفته، بسیاری از بیماران می‌توانند با کمک عصا تمام وزن خود را روی زانو قرار دهند. البته، بهبودی کامل و به دست آوردن توان کامل معمولاً حدود شش ماه زمان می‌برد. بیماران می‌توانند به فعالیت‌های عادی خود برگردند، به جز فعالیت‌های سنگین مثل دویدن و پریدن.

  • مزایا

  بیشتر بیماران پس از چند هفته از عمل جراحی، بهبودی و کاهش درد زانو را تجربه می‌کنند. تعویض کامل زانو می‌تواند برای افرادی که زانوهایشان دچار آسیب‌های جدی یا آرتروز پیشرفته شده، گزینه مناسبی باشد.

  • خطرات

  ریسک بروز عوارض در جراحی‌های تعویض کامل زانو نادر است و در کمتر از 2 درصد از بیماران دیده می‌شود. ممکن است پزشک برای جلوگیری از تشکیل لخته خون پس از عمل، داروهایی تجویز کند.

  برخی از بیماران ممکن است احساس سفتی یا درد داشته باشند. در درصد کمی از افراد، ممکن است مفصل به درستی عمل نکند و این موضوع بیشتر در بیماران چاق مشاهده می‌شود.

  • تداوم

  پزشکان از اوایل دهه 1970 عمل تعویض کامل زانو را انجام داده‌اند و این عمل یکی از موفق‌ترین روش‌ها برای درمان آرتروز زانو به حساب می‌آید. اطلاعات جدید نشان می‌دهد که مفصل تعویض شده می‌تواند بیش از سی سال دوام بیاورد. به طور تقریبی 85 درصد کسانی که در 20 سال گذشته عمل تعویض زانو انجام داده‌اند، هنوز زانویشان به خوبی کار می‌کند.

  زانو درد در بارداری

  عجیب است که چرا زایمان ممکن است باعث درد در قسمت جلویی زانو شود و دلیل آن به وضوح مشخص است: درد این ناحیه به خاطر اضافه وزن و فشاری است که به زانو می‌آید. خانم‌های باردار در ماه‌های آخر بارداری ممکن است تا 25 پوند اضافه وزن پیدا کنند و این اضافه وزن می‌تواند به درد زانو منجر شود.

  تغییرات هورمونی در زمان بارداری نیز می‌توانند یکی از دلایل درد زانو باشند. در ماه نهم بارداری، هورمون‌ها آزاد می‌شوند و به لیگامنت‌های ناحیه لگن می‌رسند تا برای زایمان آماده شوند.

  نکته: هورمون‌های ناحیه لگن دچار کمبود نمی‌شوند، ولی این هورمون‌ها از لیگامنت‌ها و تاندون‌های دیگر بدن نیز استفاده می‌شوند و به همین دلیل ممکن است این ناحیه دچار مشکلات هورمونی شود.