علت سارکوپنی (کاهش حجم توده عضلانی) در سالمندان چیست ؟ (2 نکته مهم)
“`html
علل سارکوپنی چیست ؟
طبق گزارش متخصصان بنیاد بین‌المللی پوکی استخوان (IOF)، از حدود ۴۰ سالگی، جرم عضلانی بدن شروع به کاهش می‌کند.
زمانی که فرد به ۶۰ یا ۷۰ سالگی می‌رسد، این کاهش توده عضلانی سریع‌تر اتفاق می‌افتد.
میزان دقیق این کاهش در افراد مختلف متفاوت است و ممکن است بین ۳ تا ۸ درصد از وزن توده عضلانی بدن در هر دهه کم شود.
کاهش توده عضلانی به معنای کاهش تعداد فیبرهای عضلانی و کوچکتر شدن اندازه آن‌هاست. این ترکیب منجر به آتروفی یا کوچک شدن عضلات می‌شود.
با افزایش سن تغییرات خاصی در بدن رخ می‌دهد که نقش مهمی در ایجاد سارکوپنی دارند.
به عنوان مثال، با بالا رفتن سن، توانایی بدن برای تولید پروتئین‌هایی که برای رشد ماهیچه‌ها ضروری هستند، کاهش می‌یابد. وقتی تولید پروتئین کاهش یابد، سلول‌های عضلانی کوچکتر می‌شوند.
تغییرات هورمونی مربوط به سن نیز می‌تواند باعث کاهش حجم توده عضلانی شود. به طور معمول، سطح تستوسترون و فاکتور رشد مانند انسولین (IGF-1) بر روی رشد و توده عضلانی تأثیر دارد. کاهش سطح این هورمون‌ها ممکن است یک عامل مهم در کاهش توده عضلانی باشد.
عوامل خطری که منجر به کاهش حجم عضلات در پیری می‌شوند
اگرچه پیری عامل اصلی سارکوپنی است، اما عوامل دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند منجر به کاهش توده عضلانی شوند. این عوامل عبارتند از:
- بی‌تحرکی: نداشتن فعالیت بدنی منظم یا ورزش نکردن، افراد را در برابر خطر سارکوپنی قرار می‌دهد.
- تغذیه نامناسب: عادات غذایی نادرست نیز می‌تواند به بروز سارکوپنی کمک کند. هرچند تغذیه نامناسب در هر سنی مضر است، اما این مساله ممکن است بیشتر بر انقباض عضلات سریع در افراد مسن تأثیرگذار باشد.
سالمندان تمایل کمتری به خوردن غذا دارند. این موضوع می‌تواند به سوء تغذیه منجر شود. طبق گفته متخصصان IOF، تا ۴۱ درصد زنان و ۳۸ درصد مردان بالای ۵۰ سال، پروتئین کمتری از حد مجاز روزانه مصرف می‌کنند.
خوردن مقدار زیادی غذاهای تولید کننده اسید مانند دانه‌ها و غذاهای فرآوری شده و پرهیز از سبزیجات و میوه‌ها نیز می‌تواند باعث کاهش توده عضلانی شود.
علائم سارکوپنی
علائم سارکوپنی ممکن است بسته به میزان عضلاتی که فرد از دست داده است، متفاوت باشد. اما علائم کلی این بیماری شامل:
- کاهش اندازه عضلات
- ضعف
- کاهش استقامت
- بی تعادلی
- مشکل در بالا رفتن از پله‌ها
کاهش وزن توده عضلانی ممکن است به نظر نگران‌کننده نیاید. اما از دست دادن عضلات می‌تواند باعث ضعف، افزایش خطر افتادن و محدود شدن استقلال فرد شود.
سارکوپنی همچنین ممکن است موجب کاهش فعالیت‌های بدنی بیمار شود. این کاهش فعالیت منجر به از دست دادن بیشتر عضلات خواهد شد و می‌تواند کیفیت زندگی بیمار را تحت تأثیر قرار دهد.
روش‌های تشخیص سارکوپنی
پزشکان معمولاً بر اساس علائم فردی، سارکوپنی را تشخیص می‌دهند. در برخی موارد، پزشک ممکن است روش DXA (جذب‌سنجی اشعه ایکس دوگانه انرژی) و آزمایش سرعت پیاده‌روی را برای تشخیص توصیه کند.
DXA از اشعه ایکس کم انرژی برای اندازه‌گیری توده اسکلتی استفاده می‌کند. این روش معمولاً تراکم استخوان و مقدار پوکی استخوان را اندازه‌گیری می‌کند.
اما وقتی که با تست سرعت پیاده‌روی ترکیب می‌شود، می‌تواند در تشخیص سارکوپنی مفید باشد.
در برخی موارد، پزشکان ممکن است تست‌های دیگری مانند اندازه‌گیری قدرت عضلات را نیز انجام دهند.
روش‌های درمان سارکوپنی
در حال حاضر، هیچ دارویی که توسط اداره غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید شده باشد برای درمان سارکوپنی وجود ندارد.
“`
ندارد. اما برخی تحقیقات در حال حاضر به بررسی استفاده از درمان با هورمون‌ها برای افزایش توده عضلانی بدون چربی پرداخته‌اند.
محققان در حال تحقیق بر روی استفاده از هورمون‌های تستوسترون و هورمون‌های رشد برای کمک به سالمندان هستند تا توده عضلانی خود را حفظ کنند. اما قبل از اینکه درمان با هورمون‌ها به عنوان یک راه درمان برای سارکوپنی توصیه شود، به مطالعات بیشتری نیاز است.
درمان‌های خانگی سارکوپنی
به جای استفاده از داروها یا درمان با هورمون‌ها، روش‌های مدیریت سارکوپنی بر تغییر در سبک زندگی تأکید دارند تا از کاهش حجم عضلات جلوگیری کنند. این تغییرات شامل:
ورزش کردن
فعالیت بدنی به حفظ توده عضلانی و افزایش قدرت آنها کمک می‌کند. وقتی عضلات استفاده نشوند، کم‌کم کوچک می‌شوند.
تمرینات قدرتی و استقامتی می‌توانند اندازه و قدرت عضلات را بهبود بخشند. همچنین این تمرینات می‌توانند استخوان‌ها، رباط‌ها و تاندون‌ها را تقویت کنند و برای سلامت کلی بدن مفید باشند.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) در آمریکا، افراد مسن باید حداقل ۲ روز در هفته در فعالیت‌های قدرتی شرکت کنند. آنها باید تمام گروه‌های عمده عضلانی شامل پاها، بازوها، قفسه سینه، شانه‌ها، پشت و شکم را تقویت کنند.
تمرینات قدرتی شامل استفاده از مقاومت در برابر انقباض عضلات است. انقباض عضله باعث افزایش اندازه و قدرت عضلات می‌شود.
این تمرینات می‌توانند شامل استفاده از وزنه‌ها، کش‌های ورزشی یا سایر وسایل ورزشی باشند. حتی از وزن بدن خود فرد نیز می‌توان برای ایجاد مقاومت استفاده کرد. توصیه می‌شود که برای طراحی یک برنامه مؤثر و ایمن از یک مربی ورزشی با تجربه کمک بگیرید.
سالمندان نیز باید قبل از شروع یک برنامه ورزشی جدید با پزشک مشورت کنند. پزشک می‌تواند اطمینان دهد که بدن آنها مشکلی ندارد که مانع انجام تمرینات قدرتی شود.
تغذیه
تغذیه مناسب برای جلوگیری از سارکوپنی ضروری است و حتی می‌تواند این بیماری را متوقف کرده یا به تأخیر بیندازد. مصرف پروتئین کافی در پیشگیری از سارکوپنی بسیار مهم است. متخصصان IOF توصیه می‌کنند بزرگسالان روزانه ۱٫۰ تا ۱٫۲ گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدنشان مصرف کنند.
متخصصان وزارت کشاورزی ایالات متحده برای انتخاب منابع پروتئینی، گوشت مرغ بدون پوست و کاهش مصرف گوشت گاو را توصیه می‌کنند.
غذاهای دریایی مانند ماهی قزل‌آلا و ماهی سالمون نیز می‌توانند منابع خوبی برای پروتئین باشند. همچنین توفو، عدس، لوبیا و کینوا نیز منابع پروتئینی محبوب برای گیاه‌خواران هستند.
هنگام انتخاب خوراکی‌های غنی از پروتئین، خواندن برچسب‌ها می‌تواند مفید باشد. همیشه منابع پروتئینی را انتخاب کنید که سدیم، چربی و کلسترول کمتری دارند.
مکمل‌های غذایی
برخی مکمل‌های غذایی ممکن است راه دیگری برای بهبود سارکوپنی یا کمک به پیشگیری از این بیماری باشند. به‌عنوان مثال، مصرف مکمل‌های حاوی کراتین ممکن است به افزایش قدرت و توده عضلانی در بزرگسالان کمک کند.
نگهداری سطح مناسب ویتامین D در بدن با استفاده از رژیم غذایی یا مکمل‌ها نیز می‌تواند به سالمندان در حفظ قدرت عضلانی کمک کند.
قبل از مصرف هر گونه مکمل غذایی، باید همیشه با پزشک مشورت کنید.
بیشتر بخوانید :
حتی اگر کاهش حجم عضله اتفاق بیفتد، رژیم غذایی مناسب و تمرینات قدرتی می‌توانند به افرادی که با سارکوپنی زندگی می‌کنند، کمک کنند تا زندگی با کیفیت‌تری داشته باشند.
