علت عدم دفع منی در آقایان چیست؟ (2 نکته مهم)
“`html
عدم خروج منی و انزال بعد از رابطه جنسی
عدم خروج منی یا انزال ممکن است با لذت جنسی (اورگاسم) همراه باشد یا نباشد. این مشکل یکی از علل نادر در ناباروری محسوب می‌شود و در ۱ تا ۴ درصد مردان فعال در امور جنسی دیده می‌شود. بسیاری اوقات، گمان می‌رود که عدم خروج منی به دلیل برگشت منی به داخل مثانه رخ داده است. دلایلی مانند عمل جراحی پروستات و گردن مثانه یا بعضی داروهایی که برای درمان مشکلات پروستات استفاده می‌شوند می‌توانند باعث ایجاد این وضعیت شوند. برایتشخیص برگشت منی به داخل مثانه، می‌توان از آزمایش ادرار بعد از رابطه جنسی و بررسی وجود نطفه یا اسپرم استفاده کرد. با ما همراه باشید تا با روش‌های مناسب برای درمان این مشکل آشنا شوید.
انواع مختلف عدم خروج منی
عدم خروج منی در ۱ تا ۴ درصد مردان فعال در امور جنسی دیده می‌شود. این مشکل می‌تواند مادام‌العمر یا اکتسابی باشد و ممکن است به ناباروری بیانجامد. این مسئله به‌طور قابل‌توجهی بر سلامت کلی و احساس رضایت جنسی تاثیر می‌گذارد.
انواع مختلفی از عدم خروج منی وجود دارد که به دلایل روانی، بیماری‌ها و داروها بستگی دارد. انسان‌ها همواره با موضوعات مربوط به انزال و مایع منی درگیر بوده‌اند که شامل رنگ، بو، مقدار و کیفیت انزال است. کیفیت کلی مایع منی در طول زندگی متفاوت است و در سال ۱۶۷۴ به کمک میکروسکوپ برای اولین بار نطفه انسانی در مایع منی مشاهده شد. این موضوع به طور علمی در سال ۱۷۷۹ ثابت شد که نطفه قابلیت حاملگی دارد.
اختلالات شایع عدم خروج منی و انزال
- زود انزالی
- انزال دیررس
- برگشت منی به داخل مثانه
- قطع و عدم انزال
اگر عدم خروج منی به دلیل روانی باشد، معمولا با لذت جنسی (اورگاسم) همراه نیست. گاهی اوقات، فردی بعد از رابطه جنسی با یک زن دچار عدم خروج منی می‌شود، اما با زن دیگر ممکن است چنین مشکلی وجود نداشته باشد. همچنین، ممکن است فرد در هنگام خودارضایی انزال داشته باشد. در مواقعی که فرد دچار استرس شدید است، ممکن است این وضعیت بوجود آید. زمانی که فرد نمی‌تواند در هیچ موقعیتی انزال داشته باشد، به آن عدم انزال توتال می‌گویند.
عدم انزال توتال به حالتی اطلاق می‌شود که فرد در هیچ موقعیتی نمی‌تواند انزال داشته باشد، حتی در خواب. این مشکل بیشتر به مسائل روانی مربوط می‌شود و ارتباطی به بیماری ام.اس (M.S) یا ضایعه نخاعی ندارد.
عوامل مهم روانی عدم خروج منی و انزال
- عقاید مذهبی شدید
- اضطراب
- استرس
- عدم جذابیت و عاطفه جنسی به همسر
- ناآگاهی نسبت به رابطه جنسی
- سطح پایین تمایل جنسی
- ترس از حاملگی
- بیماری‌های زمینه‌ای
- بیماری ام.اس (S)
- ضایعه نخاعی
- انسداد مجرا و خروج ترشحات منی
- بیماری دیابت نوع ۲
- عمل جراحی شکم و لگن (مانند پروستات و مثانه)
انزال یا خروج منی بعد از رابطه جنسی یک بخش اصلی به نام میشن (Emission) دارد که بعضی عوامل نظیر بیماری‌های ارگانیک، انسداد، اختلالات روانی یا داروها باعث اختلالات در خروج آن می‌شود. این مشکل معمولاً زمانی رخ می‌دهد که مجاری خروجی ترشحات پروستات یا کیسه‌های منی به دلیل عمل جراحی پروستات با لیزر یا مشکلات مادرزادی مسدود شده باشند.
در این حالت هیچ نوع ترشحی وارد مجرا نمی‌شود که باعث انزال شود. چنانچه …
“`
اگر فردی دچار مشکلات روحی و روانی باشد، ممکن است مایع پروستات و کیسه‌های منی نتوانند به مجرای انزال وارد شوند و این وضعیت به نام انزال خشک شناخته می‌شود. برخی از داروها که برای درمان مشکلات پروستات در افراد تجویز می‌شوند، خروج مایعات پروستات و کیسه منی به داخل مجرا را مسدود کرده و به این ترتیب باعث عدم انزال می‌شوند.
به عنوان مثال، بیماری دیابت نوع ۲ می‌تواند باعث این حالت شود. همچنین، جراحی‌های خاص مانند لیزر پروستات یا روش‌های دیگر مانند (رزکسیون پروستات) و جراحی سرطان بیضه یا مثانه می‌توانند داکت‌های خروجی مایعات را مسدود کنند. بیمارانی که سرطان پروستات دارند و تحت درمان با هورمون هستند نیز ممکن است دچار عدم انزال شوند. علاوه بر این، افرادی که آسیب نخاعی (SCI) دارند نیز می‌توانند دچار عدم انزال شده، اما ممکن است ارگاسم داشته باشند. طبق آمار، ۶۰ درصد افرادی که آسیب نخاعی دارند، انزال دارند.
انزال خشک
عوامل مؤثر بر این بیماری:
- کاهش عملکرد جنسی که باعث عدم رضایت جنسی و انزال می‌شود.
- استفاده از داروهای ضد افسردگی و برای مشکلات عصبی
- عمل جراحی پروستات که ممکن است به اعصاب آسیب برساند.
- آسیب‌های نخاعی که موجب انقباض عضلات برای خروج انزال می‌شود.
روش‌های درمانی برای عدم خروج منی و انزال
روش‌های درمانی متعددی برای این مشکل وجود دارد و طبق گزارش‌ها، درصد موفقیت این درمان‌ها امیدوارکننده است.
۱- تحریک ارتعاشی و لرزشی آلت (PVS) که ۶۰ درصد اوقات می‌تواند باعث ایجاد رفلکس انزال شود. افرادی که آسیب نخاعی بالای T10 دارند شانس بهبودی بیشتری دارند.
۲- مشاوره و روان‌درمانی
۳- درمان دارویی با تجویز داروی ایمی پرامین
۴- تحریک انزال از طریق مقعد
بیمارانی که آسیب نخاعی در زیر سطح T10 دارند، پیش‌آگهی ضعیفی دارند و افراد مبتلا به اتونومیک دیس رفلکسیا ممکن است با ۲۰-۱۰ میلی‌گرم نیفیدین زیر زبانی بهبود پیدا کنند. اگر این روش‌ها کارساز نشوند، تحریک الکتریکی از طریق مقعد با قراردادن پروب در مقعد و تحریک عصب پری پروستاتیک انجام می‌شود که در ۹۰ درصد موارد منجر به انزال می‌شود و یک سوم آنها ممکن است دچار انزال به داخل مثانه شوند. طول درمان این روش ۷ تا ۵ دقیقه است. اگر لنف آدنکتومی انجام شده باشد یا نوروپاتی وجود داشته باشد، این روش مؤثر نخواهد بود.
منبع: دکتر رهام صادقی
مجله اینترنتی رضیم
مرجان امینی
