“`html

“`

این احتمال وجود دارد که با استفاده از این فرصت، سیستم طبیعی بدن به نام ترومبولیز (حل کننده لخته) بتواند عمل کند.

مسئله اصلی در مصرف داروی وارفارین، حفظ سطح مناسب آن در خون است. سطح خون درمانی و میزان سمی این دارو بسیار به هم نزدیک است. اگر سطح وارفارین در خون خیلی پایین باشد، با وجود مصرف دارو، هنوز امکان تشکیل لخته وجود دارد و اگر سطح آن بیش از حد بالا برود، خطر خونریزی افزایش می‌یابد.

برای کنترل سطح وارفارین در خون، از تست‌هایی به نام PT و INR استفاده می‌شود. این میزان ممکن است با توجه به وضعیت بیماری شما و نظر پزشک متفاوت باشد. به طور کلی، عدد INR بین ۲ تا ۳ نشان‌دهنده سطح درمانی وارفارین است، مگر در مواردی خاص مانند استفاده از دریچه مصنوعی میترال یا بعضی شرایط بالینی پرخطر که ممکن است تا ۵/۳ افزایش یابد.

اگر INR کمتر از ۱٫۸ باشد، این نشان‌دهنده احتمال بالای خونریزی و تشکیل لخته است، در این صورت پزشک باید مقدار دارو را افزایش دهد. وقتی INR بالاتر از سطح درمانی باشد، خطر خونریزی وجود دارد و پزشک باید مقدار دارو را کاهش دهد.

مقدار وارفارین را نمی‌توان مانند دیگر داروها بنا بر سن و وزن بدن مشخص کرد. مقدار مورد نیاز در افراد متفاوت است و به شدت به نحوه متابولیسم این دارو در بدن بستگی دارد. (مثلاً یک بیمار ممکن است با یک چهارم قرص روزی یک بار و بیمار دیگری با بیش از دو قرص در روز، به هدف درمانی دست یابند.) بنابراین، در حین مصرف این دارو، باید مکرراً آزمایش خون (PT-INR) انجام شود تا سرعت لخته‌شدن خون اندازه‌گیری شود.

پزشک با توجه به سرعت لخته‌شدن خون، مقدار وارفارین را تعیین می‌کند تا از تشکیل لخته جلوگیری کرده و در عین حال، خطر خونریزی کاهش یابد.

افرادی که تازه شروع به مصرف وارفارین کرده‌اند، ممکن است INR ناپایداری داشته باشند؛ بنابراین کنترل مکرر سطح INR به فاصله چند روز تا رسیدن به سطح ثابت ضروری است و بعد از آن تقریباً هر ماه یکبار نیاز است، مگر اینکه پزشک نظر دیگری داشته باشد.

مکانیسم اثر، جذب و دفع:

وارفارین به صورت خوراکی مصرف می‌شود. مانند سایر داروهای ضد انعقاد خوراکی، به سرعت و به‌ طور کامل از دستگاه گوارش جذب می‌شود و بیش از ۹۹ درصد با پروتئین‌های پلاسما به ویژه آلبومین ترکیب می‌شود.

این دارو در کبد توسط آنزیم‌های میکروزومال کبدی متابولیزه می‌شود و به صورت متابولیت‌های غیر فعال از بدن دفع می‌گردد.

دو راه اصلی دفع آن از طریق ادرار و مدفوع است. در افرادی که مشکل کبد یا کلیه دارند، این دارو می‌تواند خطرات جدی از جمله خونریزی‌های شدید ایجاد کند. وارفارین در ساخت فاکتورهای انعقادی وابسته به ویتامین K در کبد نقش دارد.

این دارو به عنوان یک ضد انعقاد کمک می‌کند تا از تشکیل لخته جلوگیری کند و تأثیری بر روی لخته‌های تشکیل شده ندارد و مشکلات ناشی از کمبود خون در بافت‌ها را نیز حل نمی‌کند. اثر وارفارین بعد از چند ساعت شروع می‌شود، اما ممکن است این زمان از نیم روز تا سه روز باشد. نیمه عمر آن بین ۱٫۵ تا ۲ روز است.

حداکثر مقدار پلاسمایی وارفارین حدود ۴ ساعت پس از مصرف به دست می‌آید و مدت اثر آن بین ۲ تا ۵ روز متغیر است.

این دارو در موارد مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد، از جمله برای درمان ترومبوز وریدهای عمقی (DVT)، در بیماران دارای دریچه مصنوعی، آمبولی ریه و پیشگیری از ترومبوآمبولی، به ویژه در افرادی که مشکل ایسکمی و یا حمله قلبی (MI) دارند یا در افراد دارای فیبرولاسیون دهلیزی (AF). وارفارین به ویژه در مورد MI نوع قدامی برای پیشگیری از تشکیل ترومبوآمبولی تجویز می‌شود.

لزوم مراجعه به پزشک در صورت مشاهده کبودی در بدن

اگر در افرادی که وارفارین مصرف می‌کنند، کبودی یا خونریزی بدون دلیل ظاهر شود، این می‌تواند نشانه مصرف بیش از حد این دارو باشد، و بنابراین بیماران باید به پزشک مراجعه کنند تا مقدار دارو متناسب با شرایط شخصی‌شان تنظیم شود.

“`html

عوارض مصرف قرص وارفارین

نکروز پوستی از عوارض مصرف وارفارین

ناهنجاری‌های پوستی به صورت ظهور نقاطی با رنگ قرمز تیره یا سیاه بر روی پوست، یکی از عوارض نادر مصرف این دارو است. اگر این حالت را مشاهده کردید، باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید.

افرادی که وارفارین مصرف می‌کنند، باید از شروع مصرف هر داروی جدید، حتی داروهای ساده‌تری مثل استامینوفن و ایبوپروفن یا مولتی‌ویتامین‌ها، با پزشک خود مشورت کنند، زیرا این داروها می‌توانند با وارفارین تداخل داشته باشند و خطر خونریزی را افزایش دهند.

دوز مصرفی وارفارین

معمولاً برای بیمارانی که بیماری‌های زمینه‌ای دارند یا سنشان بالا است، وارفارین با دوز کمتری آغاز می‌شود و با احتیاط بیشتری مصرف می‌شود.

همچنین از وارفارین برای پیشگیری از لخته شدن خون در مغز، درمان حملات گذرای ایسکمیک (TIA) و جلوگیری از ایجاد لخته در رگ‌ها در بیمارانی که عمل بای‌پس کرونر انجام داده‌اند، استفاده می‌شود.

عوارض جانبی قرص وارفارین

اگر هنگام مصرف وارفارین هر یک از علائم نادر ولی جدی زیر را مشاهده کردید، باید مصرف دارو را قطع کنید و فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:

• کبودی یا درد در انگشتان پا
• ادرار کدر یا تیره و یا ادرار کردن مشکل یا دردناک
• زخم یا لکه‌های سفید در دهان
• گلودرد، تب و لرز
• ورم در پا و ساق پا
• خستگی زیاد
• افزایش وزن غیرعادی
• زردی چشم‌ها یا پوست

هنگام مصرف وارفارین، اگر هرگونه علامتی دال بر خونریزی خارجی مشاهده کردید، مانند خونریزی از لثه‌ها هنگام مسواک زدن، کبودی وسیع بدون ضربه، خون دماغ، خونریزی شدید و غیرعادی از بریدگی‌ها، یا خونریزی غیرعادی در زمان عادت ماهانه، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

علائم خونریزی داخلی شامل: درد معده یا شکم، درد پشت، ادرار خونی، مدفوع سیاه و قیری، سرفه خونی، درد، خشکی یا تورم مفاصل، استفراغ خونی یا استفراغی با مواد غذایی در یک زمینه قهوه‌ای.

موارد احتیاط در مصرف قرص وارفارین

اگر هر یک از موارد زیر را دارید، قبل از مصرف وارفارین پزشک خود را مطلع کنید، زیرا احتمال خونریزی را افزایش می‌دهند:

• حساسیت به وارفارین یا داروهای مشابه، یا هر نوع ماده غذایی، رنگ مصنوعی، یا دارو
• بارداری یا شیردهی
• استفاده از داروهای دیگر، به خصوص آنتی‌بیوتیک‌ها (مثل کلرامفنیکل، اریترومایسین، ریفامپین)، داروهای سرطان، داروهای ضد تشنج (مثل کاربامازپین، فنی‌توئین)، داروهای ضد پلاکت (مثل دیپریدامول)، داروهای تیروئیدی (مثل پروپیل تیواوراسیل و متی‌مازول)، سایمتیدین، داروهای قلبی (مثل آمیودارون و کینیدین)، داروهای نقرس (مثل آلوپورینول)، هورمون‌ها (استروژن، قرص‌های ضد بارداری، استروئیدها، آندروژن‌ها)، داروهای پایین آورنده کلسترول (مثل کلستیرامین، کلوفیبرات، جم فیبروزیل)، مترونیدازول، داروهای ضددیابت خوراکی، مسکن‌ها (مثل ایندومتاسین، مفنامیک‌اسید)، داروهای خواب، یا ویتامین K و همچنین استفاده از گیاهان دارویی مانند جوز هندی
• سابقه یا ابتلا به هر نوع بیماری
• زایمان اخیر
• سقوط یا صدمه به سر یا بدن
• تب که چندین روز طول کشیده باشد
• خونریزی

“““html

درد شدید در زمان قاعدگی

استفاده از دستگاه “آی یو دی”

عمل‌های جراحی شامل کارهای دندانپزشکی

اسهال شدید

بی‌حسی در ناحیه نخاع یا درمان با پرتو ایکس

عوارض ممکن در استفاده از قرص وارفارین

• ریزش مو، مشکلات پوستی مانند جوش یا زخم‌های سفید در دهان، گلودرد، خستگی و زردی در چشم‌ها یا پوست.
• سکته مغزی: استفاده از وارفارین ممکن است خطر سکته مغزی از نوع خونریزی‌دهنده (هموراژیک) را افزایش دهد. ولی این به این معنا نیست که باید وارفارین را کنار گذاشت، چرا که تحقیقات نشان داده‌اند که عوارض وارفارین بسیار کمتر از خطرات بیماری‌ اصلی است. استفاده از وارفارین در افراد مسن (بالای ۸۰ سال) خطر خونریزی مغزی بیشتری دارد.
• حتی با در نظر گرفتن خطر خونریزی، وارفارین معمولاً نسبت به آسپیرین برای درمان آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی ترجیح داده می‌شود. در آریتمی قلبی فیبریلاسیون دهلیزی، دو حفره بالا قلب نمی‌توانند به درستی منقبض شوند و این مشکل باعث می‌شود که خون به شکل لخته در داخل دهلیز قلب جمع شود و احتمال جدا شدن لخته و رفتن آن به شریان‌های مغز و در نتیجه سکته مغزی ایسکمیک افزایش یابد.

مجموعه‌ی مجله‌ی اینترنتی رضیم

مرجان امینی

سایت رضیم
“`