فرق گرگ با کایوت : چه تفاوتی بین کایوت و گرگ است؟ (2 نکته مهم)

تشخیص گرگ و کایوت از فاصله‌ی دور کار دشواری است. اما اگر یکی از این دو حیوان شبیه به هم را در طبیعت ببینید، احتمالاً کایوت بوده است. کایوت‌ها معمولاً در مناطقی زندگی می‌کنند که انسان‌ها تغییراتی در محیط طبیعی آن‌ها ایجاد کرده‌اند.

تفاوت‌های مهم گرگ و کایوت

اندازه : به طور کلی، گرگ‌ها از کایوت‌ها بزرگ‌تر و سنگین‌تر هستند.

شکل صورت : پوزه‌ی کایوت‌ها بیشتر شبیه به روباه است و گوش‌های نوک‌تیز دارند، در حالی که گرگ‌ها پوزه و گوش‌های گردتری دارند.

رفتار : گرگ‌ها موجوداتی اجتماعی هستند و معمولاً در گروه‌ها زندگی می‌کنند، در حالی که کایوت‌ها بیشتر وقت‌شان را در تنهایی می‌گذرانند.

محدوده : کایوت‌ها در مکان‌های بسیاری از جمله آلبرتا، کانادا، سرتاسر ایالت‌های آمریکا به جز هاوایی، مکزیک و حتی اخیراً در پاناما دیده شده‌اند. در حالی که گرگ‌ها از جمله حیوانات بومی آمریکای شمالی و اوراسیا هستند.

طبقه‌بندی گرگ و کایوت

1. گرگ‌ها از خانواده‌ی سگ‌سانان هستند و دو نوع اصلی دارند: گرگ‌های قرمز (Canis rufus) و گرگ‌های خاکستری (Canis lupus). درباره‌ی زیرگونه‌های مختلف گرگ‌ها بحث‌های زیادی وجود دارد.
2. کایوت (Canis latrans) که به آن بِراش یا گرگ چمنزار هم می‌گویند، حیوانی از همان خانواده و جنس مشابه گرگ‌ها است، اما یک گونه‌ی متمایز و جداگانه محسوب می‌شود.

آیا می‌دانستید کایوت‌ها با گرگ‌ها آنقدر نزدیک هستند که می‌توان از ترکیب این دو یک گونه‌ی جدید به نام (coywolve) ساخت: جانوری که ویژگی‌های هر دو را دارد و می‌تواند بارور شود.

کایوت‌های بالغ به خاطر شکل بدن و نحوه‌ی ایستادن‌شان می‌توانند به راحتی با سگ‌های بزرگ خانگی اشتباه گرفته شوند. از طرف دیگر، گرگ‌های کوچک بالغ ممکن است به کایوت‌های بزرگ شبیه باشند.

اندازه و ساختار

کایوت‌های دشتی حدود ۱۰ کیلوگرم و کایوت‌های کوهی بین ۲۵ تا ۴۵ کیلوگرم وزن دارند. قد کایوت بالغ معمولاً بین ۵۸ تا ۶۶ سانتی‌متر است. ساختار بدنی کایوت‌ها به آن‌ها کمک می‌کند که کمی سریع‌تر از گرگ‌ها بدوند و سرعتشان را برای مدت طولانی‌تری حفظ کنند. اما گرگ‌ها به خاطر بدن بزرگ‌تر و ساختار قوی‌ترشان، قدرت بیشتری دارند و می‌توانند در سکونتگاه‌های مشترک با کایوت‌ها به آن‌ها حمله کنند. به همین دلیل جمعیت کایوت‌ها به تدریج در حال کاهش است.

تفاوت اندازه در ردپاهای این دو حیوان نیز قابل مشاهده است. ردپای یک گرگ می‌تواند ۵ اینچ طول و ۴ اینچ عرض داشته باشد، در حالی که ردپای کایوت معمولاً کمی بیشتر از نصف آن است.

شکل صورت

گرگ‌ها معمولاً پوزه‌هایی چهارگوش دارند، در حالی که پوزه‌ی کایوت‌ها باریک‌تر و بلندتر است. گوش‌های کایوت‌ها معمولاً نسبت به سرشان بزرگ‌تر از گوش‌های گرگ‌ها هستند و برخی از کایوت‌ها ممکن است گوش‌هایی به اندازه‌ی دو برابر گوش‌های گرگ داشته باشند.

رنگ

کایوت‌ها معمولاً خزهایی به رنگ قهوه‌ای مایل به زرد یا خاکستری دارند، در حالی که خز گرگ‌ها می‌تواند شامل رنگ‌های مختلفی مانند سیاه، خاکستری، سفید خال‌دار و قهوه‌ای باشد. با افزایش سن، خز گرگ‌ها ممکن است به سمت آبی یا نقره‌ای سفید متمایل شود.

زوزه کشیدن

هر دو گرگ و کایوت برای برقراری ارتباط از زوزه استفاده می‌کنند. زوزه‌ی کایوت‌ها معمولاً عمیق‌تر و کوتاه‌تر از زوزه‌ی گرگ‌ها است و به ویژه در آغاز زوزه‌کشیدن متفاوت است. زوزه‌ی گرگ‌ها هم عمیق‌تر است و تغییرات زیر و بمی بیشتری دارد. گرگ‌ها معمولاً با فرکانس پایین‌تری واق واق و خرخر می‌کنند که صدایشان زیرتر و با تغییرات بیشتری همراه است.

شکل خانواده و رفتار

کایوت‌ها در گروه‌های خانوادگی زندگی می‌کنند، اما خیلی از وقت‌شان را به تنهایی می‌گذرانند. به ویژه وقتی که به شکار، سفر یا تولیدمثل می‌روند. آن‌ها مثل گرگ‌ها پرخاشگر نیستند، اما وقتی گرسنه هستند یا از توله‌هایشان دفاع می‌کنند، ممکن است خطرناک شوند. به هر حال، بیشتر انسان‌ها از کایوت‌ها می‌ترسند تا اینکه بخواهند به آن‌ها آسیب برسانند، چون اغلب آن‌ها را با گرگ اشتباه می‌گیرند.

در حالی که گرگ‌ها موجودات اجتماعی‌تری هستند و تمام سال را در گروه‌های بزرگ زندگی می‌کنند. گرگ‌ها به خاطر قلمروشان با هم‌نوعانشان هم ممکن است مبارزه کنند. اما حمله‌ی آن‌ها به انسان‌ها معمولاً نادر است.

وضعیت محافظت

در حال حاضر نه گرگ‌ها و نه کایوت‌ها در خطر انقراض نیستند، حداقل در بخش‌های زیادی از آمریکای شمالی. حتی در اروپا، جایی که گرگ‌ها تقریباً منقرض شده بودند، دوباره جمعیت آن‌ها در حال افزایش است.

پس از ۵۰ سال تلاش، گرگ‌های خاکستری به عنوان گونه‌ای که در خطر نیستند، شناخته شدند. در سال ۲۰۲۰، این گرگ‌ها از فهرست گونه‌های در خطر در آمریکا حذف شدند. اما همزمان، زیرگونه‌ی لوبو، که به نام گرگ خاکستری مکزیکی هم شناخته می‌شود، در خطر است و یکی از گونه‌های پستاندار آمریکای شمالی به شمار می‌رود که بیشتر از دیگران در معرض خطر قرار دارد.

کایوت‌ها به خوبی با زندگی در کنار انسان‌ها سازگار شده‌اند و یکی از موفق‌ترین گونه‌ها در این عصر به شمار می‌روند. با گسترش جنگل‌زدایی، آن‌ها قلمروشان را گسترش داده‌اند و در جابه‌جایی بزرگ جانوری در قاره‌ی آمریکا نقش دارند، جایی که گونه‌ها به طور مرتب در حال تغییر هستند.

منبع: فرادید