قدم های طلایی برای نجات فردی که دچار تشنج شده (2 نکته مهم)

تشنج چیست ؟

تشنج یک پدیده نسبتاً شایع است، اما آیا می‌دانید که اگر این اتفاق در کنار شما بیفتد، چه کارهایی باید انجام دهید و چه کارهایی نباید انجام دهید؟

تشنج معمولاً زمانی رخ می‌دهد که فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در مغز به وجود بیاید.
در بیشتر موارد، تشنج با اختلالات مغزی مثل صرع همراه است، ولی گاهی در افرادی که صرع ندارند نیز دیده می‌شود.

طبق براورد مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها در ایالات متحده، تقریباً سه میلیون بزرگسال و 470000 کودک به صرع مبتلا هستند.
این بدان معنا است که یکی از هر 10 نفر ممکن است در طول زندگی خود دچار تشنج شود.

تشنج معمولاً وضعیت اورژانسی نیست، مگر اینکه حمله تشنج بیش از ۱۰ دقیقه طول بکشد یا حملات پی در پی رخ دهد که در مجموع ۳۰ دقیقه طول بکشند و فرد بین حملات هوشیاری نداشته باشد.

اقدامات لازم هنگام تشنج افراد

1. وقتی فردی را در حال تشنج می‌بینید، سعی نکنید چیزی میان دندان‌های او بگذارید، زیرا زمان بهبودی در افراد متفاوت است و به نوع حمله بستگی دارد؛
2. با چرخاندن بیمار به پهلو، تنفس او را راحت کنید و مجرای تنفسی او را باز نگه دارید،
3. هر گونه پوشش تنگ او را شل کنید،
4. با کنار زدن وسایل و اشیاء اطراف بیمار در حین حمله، او را از آسیب رساندن محافظت کنید.

مراقب باشید که به بیمار صدمه‌ای وارد نشود؛ برای مثال، می‌توانید دستان خود، کوسن، بالشت و غیره را زیر سر بیمار بگذارید، مگر اینکه در معرض خطر آسیب مانند نزدیکی به آتش یا روی پلکان باشد؛ بیمار را ترک نکنید تا زمانی که حمله تمام شود و کاملاً بهبودی یابد.

نکات مورد توجه :

• هرگز در حین حمله یا بلافاصله پس از آن، آب، نوشیدنی یا داروهای بیمار را به او نخورانید؛
• نیازی به سیلی زدن، آب پاشیدن، تنفس دهان به دهان و فشار روی قفسه سینه نیست؛
• سعی نکنید حرکات غیر ارادی دست و پای بیمار را در جریان تشنج متوقف کنید، زیرا ممکن است باعث شکسته شدن استخوان‌ها شود.

تشنج ناشی از صرع به دو دسته تقسیم می‌شود

1. تشنج عمومی (که در آن کل مغز درگیر است)
2. تشنج کانونی یا جزئی (که به طور محلی در یک ناحیه خاص از مغز تأثیر می‌گذارد).

تمام انواع تشنج به طور ناگهانی اتفاق می‌افتند و اکثر افرادی که آن را تجربه می‌کنند، نمی‌توانند تشخیص دهند که دقیقاً چه زمانی تشنج در حال وقوع است، بنابراین نمی‌توانند هیچ هشداری بدهند.

همچنین، افرادی که معمولاً تشنج را تجربه می‌کنند، معمولاً به خاطر نمی‌آورند که در طول حمله چه اتفاقاتی افتاده است.

هنگام تشنج کودک چه کاری کنیم؟

اقداماتی که در هنگام تشنج باید انجام دهید

افراد مبتلا به صرع ممکن است یک یا چند نوع تشنج را تجربه کنند. در ادامه، انواع مختلفی از تشنج‌های عمومی و کانونی را بررسی می‌کنیم و نکاتی در مورد چگونگی تشخیص آن‌ها و چگونگی کمک به فردی که در حال تجربه آن است، ارائه خواهیم داد.

الف: تشنج عمومی

1. تشنج غایب

به زبان فرانسه به آن «petit mal» می‌گویند که به معنای «آسیب کوچک» است. از دید ناظر غیر آشنا، تشنج به سختی قابل تشخیص است.

این نوع از تشنج فقط چند ثانیه طول می‌کشد و شخصی که آن را تجربه می‌کند، حتی متوجه وقوع آن نمی‌شود.

تشنج غایب نیاز به هیچ گونه مداخله پزشکی ندارد. تنها کافی است که آرام باشید و وقتی تشنج به پایان رسید،…

“““html

با شخص به طور عادی رفتار کنید.

2. تشنج تونیک کلونیک

این نوع تشنج معمولاً وضعیتی است که در برنامه‌ها و فیلم‌های تلویزیونی مشاهده کرده‌اید.

این تشنج‌ها در همه افراد به یک شکل اتفاق نمی‌افتند، اما معمولاً به صورت زیر بروز می‌کنند:

1. فرد فریاد می‌زند،
2. به زمین می‌افتد،
3. هوشیاری خود را از دست می‌دهد و اسپاسم عضلانی را تجربه می‌کند (به این دلیل به آن «تونیک» می‌گویند که به لرزش و تکان مرتبط است و «کلونیک» به سفت شدن عضلات اشاره دارد)،
4. نفس کشیدن سریع و با مشکل همراه است.

این نوع تشنج در زبان فرانسه به نام «grand mal» شناخته می‌شود که به معنای «آسیب بزرگ» یا «بیماری بزرگ» است. این تشنج ممکن است چند دقیقه طول بکشد و فرد را دچار گیجی و خستگی جسمی کند.

اگر شما شاهد چنین وضعیتی هستید که فردی تشنج تونیک کلونیک را تجربه می‌کند، اولویت شما باید ایمنی و اطمینان از عدم صدمه به او باشد.

از موارد زیر اطمینان حاصل کنید:

1. اگر فردی دچار تشنج تونیک کلونیک شده است، باید مطمئن شوید که او صدمه نمی‌بیند. او را از هر گونه مبلمان دور کنید و اشیاء خطرناک را از نزدیک او دور نمایید.
2. در صورت امکان، او را روی زمین بگذارید تا از افتادن و صدمه دیدن او جلوگیری شود.
3. برای جلوگیری از آسیب به سر، چیزی نرم (مانند یک ژاکت تا خورده یا سویشرت) زیر سر او قرار دهید.
4. او را از اشیاء بزرگ (مانند مبلمان سفت، لبه‌های تیز یا سطوح داغ مثل بخاری) دور کنید که ممکن است به او آسیب برسانند.
5. هر گونه اشیاء کوچک، سفت یا تیز (مانند چاقو) که در اطراف اوست را بردارید تا مطمئن شوید او آسیب نبیند.
6. لباس‌ها و جواهرات سفت بر گردن (از جمله کروات و روسری) را شل کنید تا او بتواند به راحتی نفس بکشد. همچنین عینک و عینک آفتابی را از روی صورتش بردارید.
7. علاوه بر این، هر گونه لباسی که ممکن است به دور گردن او بپیچد و موجب خفگی‌اش شود را دور کنید.
8. بلافاصله او را به سمت پهلو بخوابانید. این کار به او کمک می‌کند تا بهتر نفس بکشد.

چگونه به فرد در حال تشنج کمک کنیم؟

تشنج‌های غیر صرع

تشنج‌های غیر صرع (NES) یا «تشنج صرع روانشناختی» به فعالیت‌های الکتریکی غیرطبیعی در مغز مربوط می‌شوند که به مانند تشنج‌های صرعی رخ نمی‌دهند.

به عبارتی دیگر، این نوع تشنج‌ها معمولاً به خاطر استرس، مانند روبرو شدن با یک موقعیت استرس‌زا یا اختلالات روانپزشکی روی می‌دهند.

بیماری‌ها و اختلالات دیگری نیز می‌توانند منجر به تشنج غیر صرع شوند. به عنوان مثال، حملات اضطرابی می‌توانند به شکلی مشابه با تشنج عادی بروز یابند. این نوع تشنج‌ها معمولاً به سه دسته تقسیم می‌شوند:

• اختلال تشنج تجزیه‌ای: به این معنا که فرد تجربه‌کننده هیچ گونه آگاهی ندارد و نمی‌تواند کنترل رویداد را به دست گیرد.
• حملات هراس: که به فرد احساس ضعف می‌دهد و باعث می‌شود نتواند به راحتی نفس بکشد و ضربان قلب او افزایش می‌یابد.
• اختلال روان‌شناختی: که می‌تواند موجب بروز تشنج در فرد شود، زیرا او نیاز به توجه پزشکی یا اجتماعی دارد.

تشنج تجزیه‌ای و حملات هراس؛ شایع‌ترین نوع تشنج‌های غیر صرع هستند.

دستورالعمل‌های عمومی برای کمک به افرادی که دچار تشنج‌های غیر صرع می‌شوند، مشابه با همان تشنج‌های صرعی است و در صورت بروز تشنج، تمرکز بر جلوگیری از آسیب به فرد است.

اقداماتی که نباید در هنگام تشنج شخص انجام دهید

شما قطعا نباید اقدامات زیر را انجام دهید:

• شخص را نگه دارید یا مانع از حرکت او به هر سمتی شوید. این کار بسیار خطرناک است.

“““html

همچنین بسیار مهم است که آرامش داشته باشید و زمان تشنج را یادداشت کنید.

این نکته بسیار مهم است، زیرا طبق دستورالعمل‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، اگر تشنج بیش از ۵ دقیقه طول بکشد، باید با شماره اورژانس تماس بگیرید.

در هنگام تشنج چه کارهایی نباید انجام دهید؟

ب: تشنج‌های کانونی

۱. تشنج کانونی ساده

شخصی که این نوع تشنج را تجربه می‌کند ممکن است دچار گرفته‌گی عضلات، به‌ویژه در عضلات صورت، شود و احساس کند که چیزی غیرعادی را بو یا مزه کرده است.

به‌طور کلی، تشنج کانونی ساده نیاز به مداخله خاصی ندارد و معمولاً چند ثانیه تا چند دقیقه طول می‌کشد.

۲. تشنج کانونی پیچیده

این نوع تشنج سبب گیجی و عدم تعادل در فرد می‌شود و ممکن است او نتواند به سوالات پاسخ دهد یا با دیگران ارتباط برقرار کند.

اگر دیدید که شخصی دچار تشنج کانونی پیچیده شده است، باید آرام باشید و او را به یک مکان امن (مثلاً دور از حرکت اتومبیل‌ها) هدایت کنید و با او به آرامی و اطمینان بیشتری صحبت کنید.

تا زمانی که تشنج او تمام نشده است، او را تنها نگذارید، که معمولاً این وضعیت بعد از دو دقیقه به پایان می‌رسد و او به حالت عادی برمی‌گردد.

۳. تشنج عمومی ثانویه

این نوع تشنج معمولاً با یک تشنج کانونی آغاز می‌شود و سپس به تشنج کلی و تشنج تونیک کلونیک تبدیل می‌شود.

در این مورد، باید از همان مراحل که در بالا گفته شد پیروی کنید.

بیشتر بخوانید :