مرغ میش را چگونه میتوان شناسایی کرد + فیلم (2 نکته مهم)

مشخصات ظاهری میش مرغ :

میش‌مرغ که به زبان علمی به آن Great bustard (Otis Tarda) می‌گویند، از خانواده هوبره است و جزء بزرگ‌ترین پرندگان گیاه‌خوار به شمار می‌رود. این پرنده به خاطر جثه بزرگ و بال‌های بلندش، سنگین‌ترین پرنده‌ای است که می‌تواند پرواز کند. اندازه بدن نرها به 1 متر می‌رسد و وزن آنها بین 15 تا 18 کیلوگرم است، در حالی که ماده‌ها حدود 70 تا 80 سانتی‌متر طول و وزنی بین 5 تا 8 کیلوگرم دارند.

این پرنده گردن بلندی دارد و پاهای قوی و بلندی که به سه انگشت ختم می‌شوند، از ویژگی‌های بارز آن است. رنگ پرهای پشت آن حنایی روشن است که با خطوط قهوه‌ای تیره ترکیب شده و سینه‌اش معمولاً سفید رنگ می‌باشد. میش‌مرغ پرنده‌ای بسیار هوشیار است و با چشم‌های تیز بین خود، می‌تواند از فاصله دور خطرات را شناسایی کند و خود را با پرواز یا قایم شدن، از خطرات دور نگه دارد.

این پرنده دوست دارد در مناطق ساکت و آرام زندگی کند و از مکان‌های شلوغ دوری می‌کند. نحوه راه رفتن آن آرام و با وقار است و در حین راه رفتن، گردن خود را بالا نگه می‌دارد تا محیط را کنترل کند. میش‌مرغ بیشتر زمین‌های پست و دشت‌های بزرگ را برای زندگی انتخاب می‌کند. همچنین زندگی اجتماعی دارد و معمولاً در گروه‌های کوچک یا بزرگ دیده می‌شود.

چیرگ برای امنیت گروه خود برنامه‌ریزی‌هایی دارد و برای مراقبت از دیگران، نگهبان‌هایی را انتخاب می‌کند که این ویژگی او را تا حدودی در برابر خطرات شکار محافظت می‌کند.

فیلم زیبا و دیدنی از مرغ میش :

تغذیه چیرگ :

چیرگ پرنده‌ای است که تقریباً همه چیز می‌خورد. او بیشتر از گیاهان مثل ساقه‌ها و دانه‌های غلات، جوانه‌ها، یونجه و همچنین حشرات، مارمولک‌ها، ملخ‌ها و سنجاقک‌ها تغذیه می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که او بیشتر در اوایل و اواخر روز (صبح و غروب) به جستجوی غذا می‌رود و در باقی ساعات روز را به استراحت و نظارت بر محیط می‌گذراند.

تولید مثل و جفت گیری میش مرغ :

حرکات جفت‌یابی چیرگ در اواخر فصل زمستان و اوایل بهار با گرم شدن هوا و افزایش طول روز آغاز می‌شود. پرنده نر با باز کردن دم خود به شکل چتر و نمایان کردن پرهای سفید و بزرگ به نمایش می‌آید و غبغبش نیز متورم می‌شود.

این حرکات و نمایش‌ها برای جذب همسر است و نر تلاش می‌کند تا با ابراز احساسات و قدرتش، ماده‌های بیشتری را به سمت خود جلب کند. این پرنده از نظر جفت‌گیری، چند همسری است و هر نر برای انتخاب قلمرو و جفت خود به قدرت و جذابیتش توجه می‌کند.

سن بلوغ در ماده‌ها بین 2 تا 3 سال و در نرها بین 4 تا 5 سال است. طریقه لانه‌سازی نسبتاً ساده است و گاهی حتی بدون پوشال و فقط روی زمین ساخته می‌شود. تخم‌گذاری معمولاً در نیمه بهار انجام می‌شود و معمولاً 2 تا 3 تخم می‌گذارد که رنگ آنها…

“`

این پرنده، تخم‌های خاکستری زیتونی با نقاط بزرگ و تیره تولید می‌کند. هر تخم حدود 150 گرم وزن دارد و در فاصله 2 تا 3 روز تخم‌گذاری می‌شوند.

پس از گذاشتن آخرین تخم، جوجه‌ها حدود 4 هفته بعد به دنیا می‌آیند. بعد از جفت‌گیری، پرنده نر دیگر مسئولیت پرورش جوجه‌ها را به عهده نمی‌گیرد. پرنده ماده به دنبال پیدا شدن لانه‌اش توسط انسان یا حیوانات، آن را رها کرده و جای جدیدی انتخاب می‌کند. جوجه‌ها بعد از خروج از تخم به مادرشان وابسته هستند و مدتی به او نیاز دارند.

محل زندگی میش مرغ

این پرنده معمولاً در دشت‌های باز، استپ‌های مرتعی، کشت‌زارها و زمین‌های بدون درخت زندگی می‌کند و بر روی زمین لانه‌سازی می‌کند. یکی از ویژگی‌های مهم این پرنده نشستن بر روی زمین است که به او کمک می‌کند خطرات را از دور تشخیص داده و واکنش مناسب نشان دهد. همچنین ممکن است گاهی چیرگ‌ها را بر روی تپه‌های کوچک اطراف زیستگاه‌هایشان ببینید.

پراکندگی جهانی چیرگ از شبه‌جزیره ایبری در اسپانیا شروع شده و تا شرق چین در آسیا ادامه دارد. جمعیت این پرنده در دنیا حدود 32200 تا 42600 قطعه برآورده شده است، که بیشترین تعداد آن‌ها در اسپانیا، روسیه، اوکراین، ترکیه و مجارستان زندگی می‌کنند. بیش از نیمی از این جمعیت نیز در اسپانیا ساکن هستند.

شرایط نامناسب زیستگاهی و امنیتی امروزه جمعیت چیرگ را به خطر انداخته و باعث کاهش آن شده است.

زیستگاه میش مرغ در ایران:

چیرگ بیشتر در غرب و شمال‌غرب کشور، به ویژه در منطقه مکریان واقع در جنوب آذربایجان غربی یافت می‌شود. شکار بی‌رویه، تخریب زیستگاه و تبدیل زمین‌های دیم به آبی (به دلیل مکانیزه شدن کشاورزی) به کاهش این گونه در دهه‌های اخیر انجامیده است. در حال حاضر جمعیت چیرگ در ایران به 100 تا 150 قطعه نمی‌رسد و این موضوع نگرانی‌های زیادی را برای دوستداران محیط زیست به همراه داشته است.

از مهم‌ترین زیستگاه‌های چیرگ در ایران می‌توان به دشت‌های اطراف بوکان شامل دشت سوتاو حمامیان، مینژیجه، آلبلاغ، قازلیان و سه‌کانیان اشاره کرد که بیشترین جمعیت تولید مثل کننده و زمستان گذران میش‌مرغ را در خود جای داده‌اند.

فعلاً شهرستان بوکان آخرین پناهگاه این گونه ارزشمند در کشور است و میش مرغ مانند جواهری زیبا بر دشت‌های استپی بوکان می‌درخشد. این پرنده امروز یکی از آثار طبیعی ملی شهرستان بوکان محسوب می‌شود که نیاز به تدابیر ویژه‌ای برای کاهش تهدیدات و افزایش جمعیت آن دارد.

از طرف دیگر، میش‌مرغ می‌تواند به عنوان یک جاذبه گردشگری در منطقه مطرح شود و گردشگران زیادی را به خود جذب کند. از اقدامات ضروری برای حفاظت از این گونه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

در دستور کار سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته است:

1. ایجاد مرکز تحقیقات میش مرغ (این مرکز در زمستان 87 توسط رئیس وقت تأسیس شد، اما تا کنون عملی نشد)
2. و سازماندهی و تجهیز گارد حفاظت محیط زیست
3. تلاش برای همکاری بیشتر با کشاورزان، روستاییان و نهادهای مردمی در حفاظت از این پرنده

حفاظت:

چیرگ یکی از پرندگان نادر و آسیب‌پذیر است که جمعیت جهانی آن در حال کاهش است و در حال حاضر در فهرست سرخ اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار دارد. در ایران نیز از سال 1346 این پرنده تحت حفاظت قرار گرفته و شکار آن ممنوع است.

با توجه به وضعیت خطر انقراض چیرگ در ایران، باید اقداماتی جدی برای شناسایی مشکلات و احیای این گونه ارزشمند انجام شود.

بیشتر بخوانید :

تهیه و گردآوری مجله رضیم

جهان باورصاد