معرفی آنتی بیوتیک قوی کلستیمتات (2 نکته مهم)

کلستیمتات سدیم چیست و چرا تجویز می‌شود؟

کلستیمتات (COLISTIMETHATE) برای درمان عفونت‌هایی استفاده می‌شود که به آنتی‌بیوتیک‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند یا برای افرادی که به این داروها حساس هستند. کلستیمتات سدیم یک آنتی‌بیوتیک است و به صورت تزریقی استفاده می‌شود. بعد از آماده‌سازی، می‌توان آن را به صورت عضلانی، وریدی یا استنشاقی تجویز کرد.

کلستیمتات سدیم به صورت تزریقی برای درمان عفونت‌های شدید ناشی از باکتری‌های خاص به کار می‌رود. همچنین به شکل استنشاقی برای درمان عفونت‌های مزمن قفسه سینه در بیماران مبتلا به فیبروز سیستیک استفاده می‌شود.

برای کاهش ایجاد باکتری‌های مقاوم به دارو و حفظ کارایی کلستیمتات و دیگر داروهای ضد میکروب، این دارو فقط باید برای درمان و پیشگیری از عفونت‌هایی که به دلیل باکتری‌ها ایجاد می‌شوند یا احتمال باکتریایی بودن آن‌ها بسیار زیاد است، استفاده شود.

نام تجاری: Colytex

موارد مصرف کلستیمتات

کلستیمتات سدیم برای درمان عفونت‌های حاد یا مزمن ناشی از برخی باکتری‌های گرم منفی، به ویژه عفونت‌های ناشی از سویه‌های حساس سودوموناس آئروژینوزا، استفاده می‌شود. این دارو در درمان عفونت‌های ناشی از پروتئوس و نایسریا موثر نیست. اثرگذاری کلستیمتات در درمان عفونت‌های ناشی از باکتری‌های گرم منفی مشخص شده است: انتروباکتر آئروژنز، اشریشیاکلی، کلبسیلاپنومونیه و سودوموناس آئروژینوزا.

• کلستیمتات سدیم می‌تواند به عنوان شروع درمان در عفونت‌های شدید مشکوک به میکروب‌های گرم منفی و همچنین در درمان عفونت‌های ناشی از باکتری‌های گرم منفی که به دارو پاسخ می‌دهند، استفاده شود.
• کلستیمتات سدیم به صورت استنشاقی در درمان عفونت‌های مزمن ریوی بیماران مبتلا به فیبروز سیستیک به کار می‌رود.

برای کاهش احتمال ایجاد باکتری‌های مقاوم به دارو و حفظ اثربخشی کلستیمتات و دیگر داروهای ضد میکروب، این دارو تنها باید برای درمان و پیشگیری از عفونت‌های ناشی از باکتری‌ها استفاده شود. در صورت امکان باید نتایج آزمایشات کشت و حساسیت باکتری‌ها در انتخاب یا تغییر درمان آنتی‌بیوتیکی در نظر گرفته شوند. اگر این اطلاعات در دسترس نیست، می‌توان با توجه به اپیدمیولوژی منطقه و الگوهای حساسیت، درمان را انتخاب کرد.

موارد منع مصرف کلستیمتات

استفاده از این دارو در افرادی که سابقه حساسیت به کلستیمتات سدیم دارند، ممنوع است.

هشدارها در رابطه با کلستیمتات

• در بیمارانی که عملکرد کلیه‌هایشان طبیعی است، حداکثر دوز روزانه نباید بیشتر از 5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن باشد.

ممکن است اختلالات عصبی موقتی رخ دهد. این اختلالات شامل گزگز شدن یا بی حسی در اطراف دهان، سوزن سوزن شدن یا احساس حرکت حشرات روی دست‌ها و پاها، خارش عمومی، سرگیجه، گیجی و مشکلات در صحبت کردن می‌باشد.

باید به بیماران هشدار داده شود که در طول درمان رانندگی نکنند و از ماشین‌آلات خطرناک استفاده نکنند. معمولاً کاهش دوز می‌تواند به بهبود علائم کمک کند و نیاز به قطع درمان نیست، اما این بیماران باید تحت نظر بیشتری قرار گیرند.

• سمیت کلیوی ممکن است رخ دهد و احتمالاً این اثر وابسته به دوز است. پس از قطع مصرف کلستیمتات سدیم، بهبودی مشاهده خواهد شد.
• مصرف بیش از حد می‌تواند منجر به نارسایی کلیوی، ضعف عضلانی و ایست تنفسی شود. برای مصرف همزمان با دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای شل کننده عضلانی شبه کورار باید به نکات احتیاط و تداخلات دارویی توجه شود.

“`html

یک حالت خطرناک به نام ایست تنفسی پس از تزریق عضلانی دارویی به نام کلیستیمتات سدیم گزارش شده است. افرادی که مشکلات کلیوی دارند، بیشتر در معرض خطر ایست تنفسی و مسدود شدن عصب و عضله قرار دارند. به همین دلیل، رعایت دوزهای پیشنهادی دارو بسیار مهم است.

اسهال ناشی از باکتری کلستریدیوم دیفیسیل می‌تواند با تقریباً هر آنتی‌بیوتیک، از جمله کلیستیمتات، رخ دهد و شدت آن می‌تواند از اسهال خفیف تا التهاب شدید روده بزرگ متفاوت باشد. درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها باعث می‌شود که باکتری‌های طبیعی روده از بین بروند و این موضوع باعث رشد باکتری کلستریدیوم دیفیسیل می‌شود.

اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل ممکن است تا دو ماه پس از درمان با داروهای ضد میکروبی نیز ادامه پیدا کند. اگر اسهالی به این باکتری نسبت داده شود یا به آن مشکوک باشیم، ممکن است نیاز باشد که مصرف آنتی‌بیوتیک متوقف شود. همچنین مهم است که به مقدار مناسب آب و الکترولیت، مکمل‌های پروتئینی، درمان با آنتی‌بیوتیک و در صورت نیاز به جراحی توجه شود.

احتیاط ها در رابطه با کلیستیمتات

• از آنجا که کلیستیمتات سدیم بیشتر از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود، اگر احتمال نارسایی کلیوی وجود دارد، باید با احتیاط مصرف شود. همچنین باید به کاهش عملکرد کلیه‌ها به خاطر افزایش سن توجه کرد.

اگر نارسایی کلیوی وجود داشته باشد، باید بسیار مراقب مصرف کلیستیمتات سدیم بود و دوز آن بر اساس میزان نارسایی کلیوی کاهش یابد. مصرف دوز بالای کلیستیمتات می‌تواند منجر به افزایش غلظت آن در خون و بدتر شدن عملکرد کلیه‌ها شود و این می‌تواند به نارسایی حاد کلیه، از کار افتادن کلیه‌ها و بالا رفتن غلظت سمی دارو در بدن منجر شود. این وضعیت می‌تواند باعث مسدود شدن عصب و عضله، ضعف عضلانی و ایست تنفسی شود.

• علائم اختلال عملکرد کلیوی شامل کاهش میزان ادرار، افزایش نیتروژن اوره خون (BUN) و افزایش کراتینین است.
• اگر علائم اختلال کلیوی بروز کند، مصرف کلیستیمتات باید بلافاصله متوقف شود. اگر نیاز به تجویز مجدد دارو باشد، باید دوز آن پس از کاهش غلظت دارو در خون تنظیم شود.
• تجویز کلیستیمتات سدیم در صورتی که عفونت باکتریایی وجود نداشته باشد و برای پیشگیری از بیماری استفاده شود، ارزش بالینی ندارد و تنها می‌تواند منجر به ایجاد باکتری‌های مقاوم به دارو شود.

تداخلات دارویی کلیستیمتات

• آنتی‌بیوتیک‌های دیگر مانند آمینوگلیکوزیدها و پلی‌میکسین: مصرف همزمان این داروها با کلیستیمتات سدیم به دلیل احتمال بالای مسدود شدن عصبی-عضلانی، مگر با احتیاط زیاد، ممنوع است.
• کلیستیمتات سدیم باید با احتیاط با داروهایی که ممکن است به کلیه‌ها و اعصاب آسیب بزنند، مصرف شود.
• داروهای شل کننده عضلات شبیه کورار مانند توبوکورارین و داروهایی مانند اتر، سوکسینیل کولین، گالامین، دکامتونیوم و سدیم سیترات می‌توانند مسدود شدن عصبی-عضلانی را تشدید کنند و باید با احتیاط زیاد در بیمارانی که تحت درمان با کلیستیمتات هستند، تجویز شوند.
• سفالوتین سدیم می‌تواند سمیت کلیستیمتات سدیم را افزایش دهد. بنابراین از مصرف همزمان این دو دارو باید پرهیز کرد.

مصرف کلیستیمتات در دوران بارداری و شیردهی

مطالعات کافی و کنترل شده‌ای درباره تاثیر این دارو بر زنان باردار انجام نشده است. زیرا کلیستیمتات سدیم از جفت عبور می‌کند. بنابراین، مصرف این دارو در دوران بارداری باید فقط زمانی انجام شود که فواید آن نسبت به خطرات احتمالی برای جنین بیشتر باشد.

در مورد ترشح یا عدم ترشح کلیستیمتات سدیم در شیر مادر اطلاعات کافی وجود ندارد.

“`

مشخص نیست که چه عواملی باعث می‌شود تا کلستین سولفات در شیر مادر وجود داشته باشد، اما به همین دلیل باید هنگام تجویز از داروی کلیستیمتات سدیم به مادران شیرده احتیاط شود.

نحوه استفاده از کلستیمتات در سالمندان و کودکان

در مورد سالمندان، یعنی افرادی که سن آنها 65 سال یا بیشتر است، تحقیقات بالینی به اندازه کافی انجام نشده تا بتوانیم بگوییم که آیا پاسخ‌ آنها به این دارو با پاسخ افراد جوان‌تر متفاوت است یا خیر. در گزارش‌های بالینی دیگر، تفاوت خاصی بین سالمندان و جوان‌ترها دیده نشده است. به طور کلی باید در انتخاب دوز دارو برای سالمندان احتیاط کرد. معمولاً به دلیل اینکه سالمندان ممکن است مشکلاتی در عملکرد کبد، کلیه و قلب داشته باشند، پزشک دوز کمتری را برای درمان انتخاب می‌کند.

از آنجا که این دارو عمدتاً از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود، کسانی که نارسایی کلیوی دارند، ممکن است بیشتر در معرض خطر عوارض باشند. بنابراین در سالمندان که معمولاً مشکلات کلیوی بیشتری دارند، دوز دارو باید با احتیاط انتخاب شود. همچنین نظارت بر عملکرد کلیه در این بیماران می‌تواند مفید باشد.

در تحقیقاتی که روی کودکان انجام شده، مشخص شده است که استفاده از کلیستیمتات سدیم برای نوزادان و بچه‌ها نیز صورت می‌گیرد. معمولاً عوارض جانبی این دارو در بزرگ‌سالان و کودکان مشابه است، اما کودکان ممکن است نتوانند نشانه‌های مسمومیت را به خوبی بیان کنند. بنابراین، نظارت دقیق بر کودکان در طول درمان توصیه می‌شود.

اطلاعات دارویی برای بیماران

• داروهای آنتی‌بیوتیک، از جمله کلیستیمتات سدیم، تنها برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود و نمی‌توانند عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی را درمان کنند.
• اگر دوز دارو را از دست بدهید یا دوره درمان را کامل نکنید، این ممکن است (1) تأثیر درمان را کم کند و (2) به ایجاد مقاومت دارویی در باکتری‌ها منجر شود، که ممکن است در آینده با کلیستیمتات سدیم و سایر آنتی‌بیوتیک‌ها قابل درمان نباشند.
• اسهال یکی از مشکلات شایع ناشی از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها است و معمولاً بعد از قطع درمان برطرف می‌شود. همچنین ممکن است بیمار حتی بعد از بیش از 2 ماه از آخرین دوز آنتی‌بیوتیک دچار مدفوع آبکی یا خونی شود که می‌تواند با تب و دلپیچه همراه باشد. در این صورت، بیمار باید هر چه سریع‌تر با پزشک خود مشورت کند.

عوارض جانبی کلستیمتات

• گوارشی: اختلال در عملکرد دستگاه گوارش
• سیستم عصبی: احساس سوزن سوزن شدن در دست‌ها و پاها و زبان، اختلال در گفتار، گیجی، سرگیجه و احساس گزگز شدن.
• پوستی: خارش عمومی، کهیر و راش
• عمومی: تب
• تغییرات آزمایشگاهی: بالا رفتن نیتروژن اوره خون (BUN)، بالا رفتن کراتینین و کاهش عملکرد کلیه
• سیستم تنفسی: تنگی نفس و ایست تنفسی
• سیستم کلیوی: مسمومیت کلیوی و کاهش دفع ادرار

عوارض ناشی از مصرف بیش از حد کلستیمتات

اگر کسی به مقدار زیاد کلیستیمتات سدیم مصرف کند، این می‌تواند باعث مشکلات در عصب‌ها و ماهیچه‌ها شود، که با علائمی مانند گزگز شدن، ضعف و بی‌حالی، سردرگمی، حرکات غیرعادی و مشکلات در صحبت کردن همراه است. در موارد شدید، ممکن است ایست تنفسی اتفاق بیفتد که می‌تواند منجر به مرگ شود.

علاوه بر این، مصرف بیش از حد این دارو ممکن است باعث نارسایی کلیوی حاد شود که با علائمی چون کاهش دفعات ادرار و افزایش سطح نیتروژن اوره خون و کراتینین بروز می‌کند. اگر به این وضعیت مبتلا شوید، باید مصرف دارو را متوقف کرده و اقدامات حمایتی لازم انجام شود. میزان پاکسازی کلیستیمتات سدیم از بدن با استفاده از همودیالیز یا دیالیز صفاقی بررسی نشده است.

میزان و نحوه مصرف کلستیمتات

آماده سازی

“`html

برای تجویز دارو به صورت عضلانی یا وریدی، ابتدا باید محتویات ویال را با دو میلی لیتر آب استریل تزریقی مخلوط کنید. غلظت کلیستیمتات سدیم در این محلول برابر با 34 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر فعالیت بیس کلستین است.

در هنگام آماده‌سازی، برای جلوگیری از ایجاد حباب در محلول، ویال را به آرامی بچرخانید. قبل از تزریق، داروهای تزریقی باید از نظر وجود ذرات و تغییر رنگ به دقت بررسی شوند. اگر هر یک از این موارد مشاهده شد، باید از مصرف آن خودداری کرد.

• کودکان و بزرگسالان – تجویز عضلانی یا وریدی: دوز روزانه کلیستیمتات سدیم بسته به شدت عفونت در بیماران با عملکرد طبیعی کلیه‌ها بین 5/2 تا 5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز، در 2 تا 4 دوز تقسیم‌بندی می‌شود.
• در بیماران چاق، محاسبه دوز باید بر اساس وزن ایده‌آل بدن انجام شود.
• دوز روزانه و تعداد دفعات تجویز برای بیماران دارای اختلال کلیوی باید کاهش یابد.

تجویز وریدی

• تزریق متناوب مستقیم: نیمی از دوز روزانه را به آرامی در مدت 3 تا 5 دقیقه، هر 12 ساعت تزریق کنید.
• انفوزیون مداوم: نیمی از دوز روزانه را به آرامی در مدت 3 تا 5 دقیقه تزریق کرده و نیمه دیگر را به یکی از موارد زیر اضافه کنید:
• سدیم کلراید 9/0%
• دکستروز 5% در سدیم کلراید 9/0%
• دکستروز 5% در آب
• دکستروز 5% در سدیم کلراید 45/0%
• محلول رینگر لاکتات
• اطلاعات کافی برای تجویز کلیستیمتات سدیم همراه با داروهای دیگر با محلول‌های انفوزیون غیر از موارد ذکر شده وجود ندارد.
• نیمه دوم دوز روزانه را 1 تا 2 ساعت پس از دوز اولیه به صورت انفوزیون آهسته به مدت 22 تا 23 ساعت تزریق کنید. در صورت وجود اختلال کلیوی، سرعت انفوزیون را بسته به میزان نارسایی کلیه تنظیم کنید.
• انتخاب نوع و حجم محلول تزریقی برای انفوزیون براساس نیازهای آب و الکترولیت بیمار انجام می‌شود.

تجویز عضلانی

• این دارو به صورت تزریق عمیق عضلانی در یکی از عضلات بزرگ مانند عضلات گلوتئال یا قسمت جانبی ران تجویز می‌شود.

تجویز استنشاقی

• در هنگام تجویز استنشاقی کلیستیمتات سدیم، محلول آماده شده باید بلافاصله استفاده شود.
• برای آماده‌سازی تزریق استنشاقی، محتویات ویال را با دو تا چهار میلی‌لیتر آب استریل مخلوط کنید. در حین آماده‌سازی، به آرامی ویال را بچرخانید تا حباب تشکیل نشود. در این روش، باید از نبولایزر استفاده کرد.
• ویال‌های کلیستیمتات سدیم فقط برای یکبار مصرف هستند و پس از استفاده باید باقیمانده آن دور ریخته شود.

شرایط نگهداری کلیستیمتات

این دارو را در دمای کمتر از 30 درجه سانتی‌گراد و دور از نور نگهداری کنید.

بیشتر بخوانید: