معرفی دو گونه کورکور ،به نام کورکور حنایی و سیاه + فیلم (2 نکته مهم)

مشخصات کورکور حنایی :

کورکور حنایی طولی برابر با 61 سانتی متر دارد. نر و ماده این پرنده شبیه به هم هستند، اما ماده حدود 5 درصد از نر بزرگ‌تر است. دم این پرنده زیبا و دو شاخه است و به شکل «V» انتهایی است.

این پرنده شکاری بدنی کشیده دارد و با دم دراز و دو شاخه‌اش و همچنین نحوه‌ی پروازش از دیگر پرندگان شکاری متمایز می‌شود.

رنگ اصلی بدنش قهوه‌ای مایل به بلوطی است و سرش رنگ نخودی روشنی دارد که به خوبی مشخص است. پشت، کمر و بال‌هایش نیز قهوه‌ای مایل به بلوطی هست و در آن خال‌های قهوه‌ای تیره و سفید دیده می‌شود.

سطح شکم و سینه‌اش حنایی رنگ بوده و رنگش از پرهای زیر گلویش روشن‌تر است. با نزدیک‌تر شدن به سر، رنگش به نخودی مایل به خاکستری تغییر می‌کند و گونه‌ها و گلویش معمولاً سفید یا خاکستری کمرنگ است.

پرهای دمش از جلو حنایی و از زیر سفید با خطوط سیاه است. شاهپرهای انتهایی بال‌هایش نیز سیاه است. پرنده نر و ماده از نظر ظاهری مشابه‌اند، اما نرها کمی کوچکتر هستند.

اغلب از پستانداران کوچک تغذیه می‌کند و رفتارهایی مانند لاشه‌خوار بودن از خود بروز می‌دهد و به نسبت دیگر شکارچی‌ها، همه‌چیزخواری بیشتری دارد.

در پرواز می‌توان رنگ حنایی شکم و شانه‌هایش را دید. همچنین، روشنی سر، دم دراز و دو گوش با پرهای انتهایی تیره، نشانه‌های خوبی برای تشخیص این پرنده هستند.

دو لکه هلالی شکل سفید که به صورت منظم و قرینه در بال‌هایش وجود دارد، در پرواز واضح است و از جلو به یک لکه سیاه ادامه می‌یابد. رنگ چشم، پاها و منقار او زرد است که نوک منقار به سیاهی می‌گراید.

صدای کورکور حنایی :

صدای این پرنده بیشتر در زمان تولید مثل شنیده می‌شود و به صورت سوت‌هایی مانند «وی ی یی» یا «اووووو..وی ی یی» است.

فیلمی از جذاب از کورکور حنایی :

مشخصات کورکور سیاه :

کورکور سیاه 56 سانتی‌متر طول دارد و جثه‌اش متوسط است. او شبیه کورکور حنایی است، ولی دمش کمتر شکاف دارد و در پرواز به شکل منحنی دیده می‌شود. نر و ماده این پرنده نیز شبیه هستند، اما پرنده ماده کمی بزرگ‌تر است. پروبال او قهوه‌ای کدر است و پوشپرهای بالش روشن‌تر هستند، شکم او خرمایی است و سرش کمی خاکستری است. منقار او سیاه و قاعده‌اش زرد رنگ است.

کورکور سیاه پرنده‌ای شکاری است که با اندازه کوچک و رنگ سفید و روشن، و سیاهی روی شانه‌هایش از سایر کورکورها تشخیص داده می‌شود. رنگ کلی بدنش روشن است. سطح پشتی، کمر و بال‌هایش خاکستری است که این رنگ به طور کمرنگ‌تر تا پشت گردن و روی سرش ادامه دارد.

در قسمت پیشانی و گونه‌هایش رنگ سفیدی وجود دارد و یک خط ابرویی سیاه دور چشمانش دیده می‌شود. لکه بزرگ و سیاه روی شانه‌هایش مشخص است. دم او غیر از دو پر وسطی خاکستری، سفید است و معمولاً در حال نشسته بال‌هایش را زیر دم قرار می‌دهد.

سطح شکمی این پرنده سفید است و شاهپرهای اولیه و ثانویه بال‌هایش تیره‌تر هستند. سر او بزرگ و شبیه به سر جغد است.

این پرنده معمولاً بدنش دارای شکمی سفید و کمر خاکستری با رنگی نخودی است. پرنده‌های جوان بیشتر قهوه‌ایرنگ‌اند و دارای پرهای قهوه‌ای با خال‌های سفیدی در سر و کمرشان هستند.

پرنده‌های نر و ماده از نظر ظاهری بسیار شبیه هم هستند، اما پرنده‌های ماده کمی بزرگترند. آن‌ها عمدتاً از پرندگان و پستانداران کوچک، به ویژه خرگوش‌ها تغذیه می‌کنند. برای شکار، مانند دلیجه‌ها، به آرامی در بالای طعمه پرواز می‌کنند و سپس ناگهان به سمت آن فرود می‌آیند.

هنگام پرواز، شاهپرهای اولیه و ثانویه آن‌ها که تیره‌تر هستند، به وضوح دیده می‌شود. در این پرنده، از نر سنقر سفید و خاکستری به خاطر کوچکی اندازه و نوع پروازش قابل تمایز است. رنگ چشم‌هایش قرمز و پاهایش زرد است. منقارش زرد است و در انتهای آن به سیاهی می‌گراید.

صدای کور کور سیاه :

صدای نر و ماده این پرنده شبیه به هم است و به صورت جیغی بخشی مانند «پی – پی – پی» شنیده می‌شود. اگر در خطر یا تهدید قرار بگیرند، صدای آن‌ها شبیه به «ویو یو یو یو» یا مانند صدای کاکایی‌ها به صورت «یی یی رر….» می‌باشد.

فیلمی از کورکور سیاه :

نام‌های دیگر کورکور حنایی و سیاه :

تغذیه کورکور :

این پرندگان از پستانداران کوچک و Sometimes از پرندگان ضعیف و بیمار تغذیه می‌کنند. آن‌ها به لاشه‌خواری تمایل دارند و گاهی از لاشه سایر جانوران نیز تغذیه می‌کنند.

زیستگاه کورکورها :

این پرندگان معمولاً در تپه‌های پوشیده از درخت زندگی می‌کنند اما گاهی در زمین‌های کم‌ارتفاع و فضاهای باز با درخت‌های پراکنده دیده می‌شوند. در نواحی قطبی و مدیترانه‌ای، در جنگل‌های استپی و علفزارها با آب و هوای خشک و مرطوب زندگی می‌کنند و در بالای درختان بلند آشیانه می‌سازند. بعضی وقت‌ها هم از آشیانه‌های قبلی پرندگان دیگر استفاده می‌کنند.

کورکور حنایی از جمله پرندگانی است که در زمستان‌ها به تعداد کمی در ناحیه دریای خزر دیده می‌شود و ممکن است معدودی از آن‌ها در شمال آذربایجان و جنگل‌های ناحیه خزر زاد و ولد کنند. به‌طور کلی، این پرندگان به صورت نامنظم در ایران مشاهده می‌شوند.

کور کور سیاه یک پرنده مهاجر است که در گذشته تعداد زیادی از آن دیده می‌شد. اما حالا تعداد این پرنده مشخص نیست. با این حال، در برخی مناطق شمال کشور و در ناحیه پایین خزری، تعداد قابل توجهی از آنها هنوز وجود دارند.

حفاظت :

یکی از بزرگ‌ترین خطرات برای این پرندگان، از بین رفتن زیستگاه‌های آنهاست. این به دلیل قطع درختان، برداشت بوته‌ها و نابودی جنگل‌هاست. همچنین، شکارچیان محلی هم تهدیدی جدی برای این پرندگان محسوب می‌شوند.

بیشتر بخوانید :