معرفی سگ سرابی (ماستیف ایرانی) نژادی قدیمی و بومی ایران (2 نکته مهم)
“`html
معرفی سگ سرابی (ماستیف ایرانی) | چرا به عنوان سگ افغان شناخته شده است؟
من در حال جستجوی اطلاعاتی درباره خرید و قیمت نژادهای مختلف سگ بودم که ناگهان به نام “سگ افغان” برخورد کردم. بعد از تحقیقاتی که انجام دادم، متوجه شدم که این نژاد همان سگ سرابی (ماستیف ایرانی، شپرد ایرانی) است. در این مقاله، اطلاعات بیشتری درباره این نژاد به شما می‌دهم. اگر کسی از دارندگان سگ نژاد افغان معتقد است که این اشتباه است و واقعا چنین نژادی وجود دارد، لطفا نظر خود را در پایان این مقاله بفرستد.
چگونه می‌توان سگ سرابی را شناسایی کرد
سگ‌های بالغ این نژاد دارای لب‌های پایینی آویزان هستند که به آنها شکلی خاص می‌بخشد. پنجه‌های این سگ‌ها بزرگ، عریض و گرد هستند و به خوبی به هم متصل شده‌اند.
زیر این پنجه‌ها بالشتک‌هایی وجود دارد که به آنها در برابر سرما و گرما و همچنین زمین‌های سخت کمک می‌کند.
این سگ‌ها معمولاً دارای موی زیادی در پاهای خود هستند که راه رفتن در برف را برایشان آسان می‌کند. در سگ‌های با موی کمتر، پنجه‌های بزرگ و محکمی دیده می‌شود که به آنها کمک می‌کند.
سگ سرابی با گام‌های بزرگ و راحت مانند گربه‌ها راه می‌رود.
این سگ‌ها بسیار مقاوم هستند و می‌توانند در شرایط سخت از جمله گرما، سرما و کمبود فعالیت دوام بیاورند و به سرعت خود را با شرایط جدید وفق می‌دهند.
سگ‌های سرابی حس بویایی بسیار قوی دارند و همچنین درک خوبی از موقعیت‌های خطرناک دارند.
از دیگر خصوصیات بارز این نژاد وجود رگه‌های سیاه بر روی دم و کمر در سگ‌های با رنگ روشن و رگه‌های زرد و کرم در سگ‌های تیره‌تر است.
هرچند نمی‌توان زمان دقیقی برای نسل‌های این نژاد تعیین کرد، اما به وضوح می‌توان گفت که با توجه به دشواری‌های طبیعی وطن‌شان، این نژاد قدمت زیادی در ایران دارد و از کشورهای همسایه وارد نشده است.
این سگ‌ها در ایران تاریخی طولانی دارند و به نام ماستیف ایرانی نیز شناخته می‌شوند. آنها به عنوان یکی از نژادهای اصلی سگ‌های گله و کاری شناخته می‌شوند.
ویژگی‌های اخلاقی سگ شپرد ایرانی
این سگ‌ها از نظر اخلاقی فرمان‌بردار، هوشیار و همیشه آماده حفاظت از صاحبشان هستند و در برابر حیوانات مهاجم به خوبی عمل می‌کنند.
در گذشته این سگ‌ها به خاطر توانایی‌شان در مبارزه با خرس‌ها و حیوانات وحشی برای نگهبانی از گله‌ها و خانه‌ها استفاده می‌شدند.
با وجود ظاهری ترسناک، این سگ‌ها دارای خلق و خوی آرام و صلح‌طلبی هستند و بی‌مورد پارس نمی‌کنند.
این نژاد عاشق همراهی با صاحبش است و غالباً از این کار لذت می‌برد.
در مقایسه با دیگر سگ‌های بزرگ که ممکن است کمی سلطه‌جو باشند، این نژاد نسبت به صاحبش بسیار مطیع است.
این نژاد از ترس بیگانه است و می‌توان گفت که حس ترس را از خود دور کرده است و تا پای جان از حریم خود و صاحبش دفاع می‌کند حتی اگر بهای آن از دست دادن جانش باشد.
صدای پارس این سگ بلند و ترسناک است ولی آنها معمولاً پارس کمتری دارند.
سگ سرابی دارای ۴ نوع مختلف است که شامل:
- سگ‌های بی‌مو
- سگ‌های پرمو
- سگ‌های دو مو
- سگ سرابی سیاه
این نوع‌ها قابل بحث و گفتگو هستند. ویژگی دیگر این سگ‌ها پوست آویزان و ضخیم آنها است که به سختی زخم می‌خورد و دندان‌های حیوانات وحشی به سختی به آن نفوذ می‌کند.
رنگ پوست سگ‌های سرابی
سگ‌های سرابی دارای رنگ‌های متنوعی همچون نخودی، قهوه‌ای سوخته، سیاه، قرمز و چندین نوع دیگر هستند. همچنین، ماسک سیاه بر روی صورت آنها از ویژگی‌های بارز این نژاد است که از ناحیه پوزه شروع می‌شود و تا پیشانی ادامه دارد.
پوزه‌های کرم و سرخ نیز در برخی از رنگ‌ها قابل قبول است.
رنگ چشم سگ‌های سرابی
چشم‌های این سگ‌ها گرد، براق و معمولاً به رنگ قهوه‌ای، سرخ یا سیاه هستند و نشان‌دهنده شجاعت آنهاست. سرشان مکعبی شکل است و پوزه‌اش پهن، کوتاه و گرد است. دندان‌ها به صورتی منظم روی هم قرار گرفته‌اند و به لطف فک قوی این نژاد، فشار زیادی هنگام گاز گرفتن ایجاد می‌کنند که بسیار قوی و برنده است.
قد و وزن سگ سرابی
برای این نژاد نمی‌توان حداکثر ارتفاع مشخص کرد، اما معمولاً سگ‌های نر بالغ بیش از ۸۰ سانتی‌متر و سگ‌های ماده بیش از ۷۰ سانتی‌متر قد دارند. از نظر وزنی، این سگ‌ها به‌طور متوسط بیش از ۷۵ کیلوگرم در نرها و کمی کمتر در ماده‌ها وزن دارند و هرچقدر وزن و قد بیشتر باشد، معمولاً…
“““html
وزن این سگ‌ها در نرها معمولاً بین 70 تا 100 کیلوگرم است و در برخی موارد به 120 کیلوگرم هم می‌رسد. ارتفاع آنها نیز معمولاً حداقل 78 سانتی‌متر و گاهی تا 96 سانتی‌متر یا حتی بیشتر است. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین سگ‌های ایران از این نژاد بوده‌اند که شناخته شده‌اند.
بیماری‌هایی که ممکن است سگ سرابی را تهدید کند
این سگ‌ها به طور کلی حیوانات مقاومی هستند و فقط در سگ‌های پیر به دلیل وزن زیاد ممکن است مشکلات مفصلی و رماتیسم به وجود بیاید. همچنین، در سگ‌های ماده به دلیل بزرگ بودن توله‌ها، به ندرت ممکن است مشکلات زایمان مشاهده شود.
در مورد تغذیه این سگ‌ها باید گفت که بر خلاف جثه بزرگ‌شان، به حداقل‌ها راضی هستند و به عنوان سگی پرخور شناخته نمی‌شوند. فعالیت و ورزش هفتگی برای حفظ سلامتی و شادابی آنها بسیار مهم است و به شادابی آنها کمک می‌کند.
بیماری‌های سگ‌های سرابی معمولاً چندان جدی نیستند و در واقع نژادی بی‌دردسر به شمار می‌روند. یکی از بیماری‌های رایج در این نژاد، دیسپلازی مفصل لگنی و رانی است که در ادامه بیشتر توضیح می‌دهیم.
دیسپلازی مفصل لگنی و رانی
این مشکل استخوانی تنها مختص سگ سرابی نیست و در بسیاری از نژادها مانند ژرمن شپرد نیز مشاهده می‌شود. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که مفصل سگ به اندازه کافی بزرگ نمی‌شود و باقیمانده فضای خالی در استخوان باعث جابجایی کشکک لگن می‌شود. شدت این مشکل در سگ‌ها مختلف است و می‌تواند باعث دشواری در حرکت آنها شود.
توصیه دامپزشک
اگر سگ شما علائم زیر را داشت، ممکن است دچار این مشکل باشد:
- تلوتلو خوردن
- احساس ضعف در پاهای عقب
- درد در لگن
- ناتوانی در دویدن
- کاهش سطح فعالیت
- دشواری در راه رفتن
گاهی ممکن است صدای کلیک ماندی هنگام حرکت از لگن سگتان بشنوید. در چنین مواردی به سرعت سگ را به کلینیک یا بیمارستان دامپزشکی ببرید.
تشخیص دیسپلازی مفصل لگنی و رانی
اگر شک دارید که سگ شما این مشکل را دارد، حتماً باید او را به کلینیک دامپزشکی ببرید تا با معاینه دقیق، مشکل او تشخیص داده شود.
اگر دامپزشک هم به این مشکل مشکوک شود، یک مرحله بعدی به تصویر برداری با اشعه‌ی ایکس از لگن سگتان خواهد بود.
درمان دیسپلازی مفصل لگنی و رانی
درمان این مشکل بستگی به شدت آن دارد. اگر مشکل چندان جدی نباشد، تغییر سبک زندگی ممکن است کافی باشد. برای مثال:
- تغییر رژیم غذایی
- استفاده از مکمل‌های غذایی
- کاهش وزن
- داروهای ضد التهاب
- ورزش‌های مناسب
اما در موارد جدی‌تر ممکن است جراحی لازم باشد تا لگن به طور کامل عوض شود.
شما چه تجربه‌ای در نگهداری از سگ‌های سرابی دارید؟ با ما در قسمت نظرات در ارتباط باشید!
برای دریافت روزانه توصیه‌های دامپزشکی در مورد بیماری‌ها و نگهداری از حیوانات خانگی، می‌توانید با کلیک روی لینک زیر عضو کانال تلگرام پت پرس بشوید:
شرایط نگهداری و طول عمر
این سگ‌ها برای نگهداری در آپارتمان هم مناسب هستند به شرطی که در طول روز فعالیت فیزیکی داشته باشند. معمولاً در خانه آرام، مهربان و مطیع هستند و داشتن یک حیاط کوچک برای بازی‌شان کافی است. آنها از همدمی با صاحب خود بسیار لذت می‌برند و بهتر است برای پیاده‌روی روزانه این سگ وفادار را همراه خود ببرید.
این سگ‌ها تا دو سالگی رشد می‌کنند و نباید فعالیت‌های سنگین مانند نبرد و جفت‌گیری برای آنها برنامه‌ریزی کنید. طول عمر آنها معمولاً اگر نبرد نکنند بین 12 تا 15 سال و اگر در نبرد شرکت کنند، بین 7 تا 10 سال خواهد بود. برای پیرایش این سگ‌ها هر نوع پیرایش مناسب است. برس‌کشی و شانه‌زنی مرتب و حمام کردن در مواقع ضروری پیشنهاد می‌شود.
شاید به این خاطر است که سگ‌های نژاد ایرانی مانند نژاد سگ سرابی مشهور به سگ افغان یا سگ شاه افغان نامیده می‌شوند.
در سراسر جهان تفریحات عجیبی وجود دارد که یکی از این تفریحات ایجاد جنگ بین سگ‌ها در افغانستان است، جنگی که منجر به کشته شدن یا زخمی شدن یکی از آنها می‌شود. هرچند طرفداران حقوق حیوانات مخالف این نوع مسابقات هستند، اما برگزارکنندگان همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند و از این راه درآمد زیادی کسب می‌کنند.
در کابل، پایتخت افغانستان، هر هفته دو جنگ سگ برگزار می‌شود.
“`
بار در روز جمعه، یک مسابقه جنگ سگ ها برگزار می شود.
این مسابقه مهم، صبح ها در یک آمفی تئاتر در حومه شهر برگزار می گردد.
همانند دیگر ورزش ها در افغانستان، تنها مردان می توانند این مسابقات را از نزدیک مشاهده کنند.
این مسابقه، هزاران مرد و پسر بچه را به این محل هیجان انگیز می آورد.
طبق معمول در این مسابقات، دو سگ با صاحبان شان وارد رینگ می شوند و سپس آزاد می گردند.
دو سگ به جان هم می افتند و سعی می کنند دیگری را شکست دهند.
صاحبان سگ ها با فریادهایشان، سگ هایشان را تشویق به ادامه جنگ می کنند و یک فیلمبردار نیز در حال ضبط این مسابقه است.
این جنگ، مانند سایر جنگ ها، در عرض چند دقیقه وقتی یکی از سگ ها دیگری را شکست می دهد، به پایان می رسد و سپس صاحبان سگ ها آنها را از رینگ خارج می کنند.
سگی که در این نوع مسابقات پیروز شناخته می شود، سگی است که در طول مسابقه برتری خود را نشان دهد، یا گاهی اوقات جنگ سگ ها تا زمانی که یکی از آنها کشته شود ادامه می یابد.
شرط بندی روی سگ ها برای بسیاری از افغان ها یک سرمایه گذاری گران قیمت به حساب می آید؛ به طور متوسط در هر مسابقه، مبلغی بین 10 تا 50 هزار دلار بر روی سگ ها شرط بندی می شود که در کابل مبلغ قابل توجهی است.
در دوره حکومت طالبان، جنگ سگ ها در افغانستان ممنوع شده بود. اما بعد از سقوط طالبان در سال 2001، این فعالیت دوباره رایج گردید و اکنون هر هفته در شهرهای بزرگ و اصلی افغانستان، مسابقه جنگ سگ ها در زمین های خاکی برگزار می شود.
“رحمت گول” عکاس اسوشیتدپرس تصاویری از جنگ سگ ها در کابل را در زیر مشاهده می کنید.
بیشتر بخوانید::
