معرفی سگ نژاد بیگل (Beagle) (2 نکته مهم)

معرفی سگ نژاد بیگل – نژاد Beagle

این نژاد یک سگ شجاع و در عین حال مطیع است که همیشه به دنبال شکار می‌دود. از این سگ برای شکار خرگوش و روباه استفاده می‌شود. هرچند که آن‌ها آنقدر سریع نمی‌دوند، اما در تعقیب شکار بسیار مهارت دارند. ارتفاع بیگل حداکثر 40 سانتی‌متر است. این سگ بسیار فعال و خوش‌خلق است و حس بویایی فوق‌العاده‌ای دارد، به همین دلیل می‌تواند به عنوان یک سگ خانگی هم نگهداری شود.

بیگل‌ها نژادی مقاوم و باهوش دارند و بدن مناسبی نیز دارند. این سگ‌ها اندازه کوچکی دارند و نگهداری از آن‌ها آسان است.

بیگل سه رنگ:

1. قرمز- سفید
2. نارنجی – سفید
3. لیمویی – سفید

پوشش بدن این سگ‌ها کوتاه است و شبیه به سگ شکاری انگلیسی به نام فاکس هاند کوچک می‌باشند. پاهای آن‌ها به شکل تخم‌مرغی و قدرتمند است. گوش‌ها آویزان و چشمانشان به رنگ قهوه‌ای و مشکی است. دقت کنید که دم آن‌ها نباید به سمت بالا خم شود.

این سگ‌ها در رنگ‌های مختلفی دیده می‌شوند، اما رایج‌ترین رنگ آن‌ها سیاه و سفید (دست‌ها، سینه، و نوک دم به رنگ سفید) و قهوه‌ای مایل به زرد است. بیگل‌ها نوک دم سفید دارند که کار شکارچیان را هنگام شناسایی این سگ‌ها در هنگام شکار آسان می‌کند. این سگ‌ها دارای پوستی صاف و موی متراکمند که در برابر باران مقاوم است.

خصوصیت خلق و خو:

1. تربیت این سگ‌ها به عنوان یک سگ خانگی ممکن است کار دشواری باشد و گاهی حتی یک سال طول می‌کشد تا به خوبی آموزش ببینند.
2. اگر مدت زیاد در خانه تنها بمانند، کلافه می‌شوند و اگر در حیاط تنها رها شوند، خود را با کارهایی مثل زوزه کشیدن یا کندن زمین سرگرم می‌کنند.
3. پارس کردن زیاد آن‌ها یکی از دلایل دشواری نگهداری از آن‌ها است و ممکن است همسایه‌ها و حتی صاحبشان را اذیت کند، اما اگر وقت بیشتری با آن‌ها بگذرانید و آموزش دهید، می‌توانید جلوی این کار را بگیرید.
4. این سگ‌ها حس بویایی خیلی قوی دارند و وقتی بویی جالب را استشمام می‌کنند، به دنبال آن می‌روند. مغز آن‌ها به شدت تحت تأثیر بویایی قرار می‌گیرد و همین موضوع باعث می‌شود که از یک بوی تازه بگذشته نشوند.
5. این سگ‌ها مهربان و دوست‌داشتنی هستند اما گاهی لجباز می‌شوند. باید به آن‌ها آموزش دهید که به شما گوش کنند و مطمئن شوید که مربی اطلاعات کافی درباره این نژاد دارد. می‌توانید با دادن پاداش به آن‌ها، آن‌ها را تشویق کنید تا به راحتی آموزش ببینند.
6. بیگل‌ها بسیار پرخوری هستند و حتی اگر مقدار زیادی غذا به آن‌ها بدهید، همه را می‌خورند. به همین دلیل باید مقدار غذای آن‌ها را کنترل کنید و از غذاهای آماده استفاده کنید و زباله‌ها را دور از دسترس آن‌ها قرار دهید، زیرا ممکن است اگر پسماند غذایی را ببینند، برای آن غذا بخواهند. همچنین باید به کودکان بیاموزید که هنگام غذا خوردن سگ به آن نزدیک نشوند. بیگل‌ها سگ‌های محافظ خوبی نیستند زیرا با هر کسی که ببینند دوستانه برخورد می‌کنند.

وزن ، ارتفاع :

مشخصات ظاهری سگ نژاد بیگل – نژاد Beagle
	وزن	ارتفاع		عمر
نر	10 تا 11	33 تا 38	36 تا41	12 الی 15
ماده	9 تا 10	33 و کوتاه تر	33 تا 38

مشکلات سلامتی :

سگ‌ها نژاد بیگل معمولاً سالم‌اند، اما مانند هر نژاد دیگری، بعضی بیماری‌ها در این نژاد شایع‌تر است. این موضوع به این معنا نیست که…

“““html

همه سگ‌ها به این بیماری‌ها مبتلا نمی‌شوند، اما دانستن درباره آن‌ها می‌تواند به ما کمک کند تا از سگمان بهتر مراقبت کنیم. اگر می‌خواهید سگ داشته باشید، باید از پرورش‌دهنده‌ای سگ بگیرید که خوب از آن‌ها مراقبت می‌کند و مطمئن باشید که سگ‌هایش سالم هستند و نه از توله‌کشی که معلوم نیست توله‌هایش به چه بیماری‌هایی مبتلا هستند.

زمانی که سگتان را انتخاب می‌کنید، باید مطمئن شوید که بیگل شما دچار ناهنجاری مفصل آرنج (دیسپلازی آرنج)، کم‌کاری تیروئید، بیماری فون ویلبراند و مشکلات چشمی نیست.

1. بیماری دیسک بین مهره‌ای:
   طناب نخاع توسط مهره‌ها احاطه شده و بین آن‌ها دیسک‌هایی وجود دارد که هم محافظت از نخاع را انجام می‌دهند و هم امکان حرکت را فراهم می‌کنند. هر دیسک از دو لایه تشکیل شده است: لایه خارجی و لایه داخلی. بیماری دیسک بین مهره‌ای زمانی اتفاق می‌افتد که لایه داخلی از جای خود خارج شود و به نخاع فشار بیاورد. این فشار می‌تواند کم باشد و فقط باعث درد شود یا شدید باشد و به مشکلاتی مانند بی‌حسی، فلجی و از دست دادن کنترل مثانه و روده بی‌انجامد.
   بعضی از آسیب‌های نخاعی ممکن است بهبود نیابند. درمان این آسیب‌ها بستگی به عوامل متعددی دارد از جمله محل آسیب و شدت آن. در برخی موارد، محدود کردن حرکات سگ می‌تواند به کاهش درد کمک کند، اما در موارد دیگر نیاز به جراحی وجود دارد، که همیشه موفق نیست.
2. ناهنجاری مفصل ران:
   این یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران به درستی در مفصل خود قرار نمی‌گیرد. در برخی سگ‌ها ممکن است درد و لنگی ایجاد کند، اما در برخی دیگر هیچ علامتی وجود ندارد. بهترین روش تشخیص آن استفاده از عکس اشعه ایکس است. علاوه بر وراثت، افزایش سن نیز می‌تواند باعث بروز این مشکل شود. سگ‌های مبتلا به این ناهنجاری نباید بچه‌دار شوند زیرا بچه‌هایشان هم ممکن است به آن مبتلا شوند. بنابراین قبل از خرید توله‌سگ، از سلامت والدینش مطمئن شوید.
3. چشم گیلاسی:
   در این بیماری غده‌ای که زیر پلک سوم قرار دارد، شبیه یک گیلاس از گوشه چشم بیرون می‌زند. برای درمان این مشکل، ممکن است دامپزشک نیاز باشد که غده را از چشم خارج کند.
4. آب‌سیاه:
   این بیماری دردناک باعث افزایش غیرعادی فشار در چشم می‌شود. چشم‌ها به طور مداوم مایعی به نام زلالیه تولید و تخلیه می‌کنند. اگر این مایع به درستی تخلیه نشود، فشار چشم بالا می‌رود و به عصب بینایی آسیب می‌زند، که می‌تواند منجر به کاهش بینایی یا کوری شود. دو نوع آب‌سیاه وجود دارد: اولیه که ارثی است و ثانویه که به دلیل التهاب، تومور یا آسیب ایجاد می‌شود. معمولاً آب‌سیاه اولیه فقط یک چشم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم این بیماری شامل قرمزی، اشک‌ریزی، درد و عدم واکنش مردمک به نور است. با پیشرفت بیماری، بینایی کاهش می‌یابد و در نهایت ممکن است سگ کور شود، حتی اگر درمان انجام شود.
5. آتروفی پیشروندۀ شبکیه:
   این یک بیماری پیشرونده است که به تدریج شبکیه را از بین می‌برد. با از دست رفتن سلول‌های حساس به نور، سگ کور می‌شود. بیماری معمولاً سال‌ها پیش از بروز علائم اولیه در سگ وجود دارد. خوشبختانه، سگ‌ها می‌توانند به زندگی طبیعی خود ادامه دهند و شاد باقی بمانند تا زمانی که محیطشان تغییر نکند. پرورش‌دهنده‌های خوب هر ساله سگ‌های خود را برای معاینه به دامپزشک می‌برند و اگر سگی به این بیماری مبتلا باشد، نمی‌گذارند که جفت‌گیری کند.
6. مژگان زیادی:
   این بیماری زمانی رخ می‌دهد که ردیفی از مژه‌های اضافی درون غده چربی چشم رشد کند و از لبه پلک بیرون بزند. این مژه‌ها می‌توانند موجب تحریک چشم شوند و شما ممکن است متوجه شوید که سگ چشمانش را می‌مالد و به سختی می‌بیند.

“““html

• عمل جراحی:
  برای درمان بعضی مشکلات به عمل جراحی نیاز است. در این عمل (کرایو اپیلاسیون)، بعد از بیهوش کردن سگ، با استفاده از نیتروژن مایع، مژه‌های آسیب‌دیده را فریز می‌کنند و سپس آن‌ها را جدا می‌نمایند.
• صرع:
  این بیماری مشکلاتی در سلول‌های عصبی سگ به وجود می‌آورد که معمولاً به‌صورت ارثی به توله سگ منتقل می‌شود. صرع می‌تواند موجب تشنج‌های خفیف یا شدید در سگ شود. سگ ممکن است رفتارهای غیرعادی مانند دویدن به سمت‌های ناخواسته، تکان خوردن یا پنهان شدن از خود نشان دهد، گاهی هم ممکن است به زمین بیفتد و کنترل بدنش را از دست بدهد. تماشای تشنج سگ سخت و نگران‌کننده است، اما آگاهی از این بیماری می‌تواند به سگ و صاحبش کمک کند. در این شرایط بهتر است سگ را برای تشخیص و درمان به دامپزشک ببرید.
• کم‌کاری تیروئید:
  این بیماری به دلیل نقص در عملکرد غده تیروئید رخ می‌دهد. این مشکل می‌تواند موجب بروز بیماری‌هایی دیگر مثل صرع، ریزش مو، چاقی، کسالت، و مشکلات پوستی شود. درمان کم‌کاری تیروئید با مصرف دارو و رعایت رژیم غذایی امکان‌پذیر است، اما سگ ممکن است نیاز به مصرف دارو برای مدت طولانی یا حتی تمام عمر داشته باشد.
• کوتولگی بیگل‌ها:
  این بیماری باعث می‌شود که سگ بیگل کوچکتر از اندازه طبیعی‌اش باشد. این بیماری ممکن است با مشکلات دیگری مانند کوتاهی غیرعادی پاها نیز همراه باشد.
• سندرم بیگل چینی:
  در این بیماری، ظاهر سگ متفاوت است و جمجمه‌اش پهن و چشمانش کج است. بیگل‌هایی که به این سندروم مبتلا هستند معمولا به صورت طبیعی رشد می‌کنند، اما ممکن است مشکلات قلبی و ناهنجاری‌های در پاها داشته باشند.
• دررفتگی کشکک:
  این بیماری بیشتر در سگ‌های کوچک رایج است و به معنای عدم تطابق صحیح اجزای مفصل زانو است. این مشکل می‌تواند منجر به لنگش و راه رفتن غیرعادی سگ شود. دررفتگی کشکک می‌تواند در چهار درجه متفاوت باشد و در موارد شدید نیاز به عمل جراحی دارد.

تغذیۀ سگ‌های نژاد بیگل

بیگل‌ها به طور کلی باید روزانه بین 3/4 تا 1/2 پیمانه غذا بخورند و بهتر است این مقدار در دو وعده مختلف به آن‌ها داده شود.

مقدار غذایی که یک سگ بالغ نیاز دارد، به عوامل مختلفی مثل سن، متابولیسم، اندازه، و میزان فعالیتش بستگی دارد. سگی که فعال‌تر است به غذا بیشتری نیاز دارد. همچنین کیفیت غذا نیز بر مقدار آن تأثیر دارد. اگر سگ بیش از حد غذاهای با کیفیت بخورد، ممکن است چاق شود. همچنین، مراقب مقدار تشویقی که به سگ می‌دهید باشید، چون تشویق‌های زیاد هم می‌تواند سگ را چاق کند. بیگل شما به اندازه یک تکه کوچک تشویقی شاداب می‌شود؛ بنابراین نیازی به دادن مقدار زیاد نیست. بیگل‌ها طبیعتاً شکمو هستند و وقتی توله‌اند، از غذا خوردن لذت می‌برند و ممکن است به جستجوی غذا بپردازند.

برای حفظ تناسب اندام بیگل خود، بهتر است غذای او را اندازه‌گیری کنید و در دو نوبت به او بدهید و نگذارید ظرف غذا همیشه در دسترس باشد. برای این که بفهمید آیا بیگل شما وزن مناسب دارد یا نه، با انگشتان خود به آرامی بر روی ستون فقرات او بکشید. اگر دنده‌هایش دیده نمی‌شوند اما حس می‌شوند، وزن او نرمال است. اگر برای حس کردن دنده‌ها باید فشار دهید، او ممکن است چاق باشد و نیاز به فعالیت بیشتری دارد. و اگر دنده‌های او رویت می‌شوند، یعنی او احتمالاً کم‌وزن است.

بیشتر بخوانید::

محل و شرایط نگهداری:

بیگِل برای نگهداری در محیط‌های مناسب و با شرایط خاصی نیاز دارد.

“““html

نگهداری از بیگل در آپارتمان مناسب است، البته به شرطی که روزانه زمانی را در بیرون از خانه بگذرانید. بیگل‌ها در منزل بسیار فعال هستند و داشتن یک حیاط کوچک می‌تواند فضای مناسبی برای آنها فراهم کند.

برای سگی مانند بیگل که به شکارگری معروف است، نصب فنس و نرده اطراف حیاط بسیار ضروری است. به طور کلی، بیگل‌ها باید در محیط‌های محصور رها شوند و در مکان‌های آزاد هرگز قلاده‌شان را باز نکنید. بیگل‌ها علاقه زیادی به گشت‌وگذار دارند و به همین دلیل خیلی پیش می‌آید که فرار کنند. برای جلوگیری از این اتفاق، حتماً برای آنها میکروچیپ بگذارید و نام و آدرس خود را روی قلاده‌شان بنویسید تا اگر گم شدند، به راحتی بازگردانده شوند.

بعضی افراد دوست دارند از فنس‌های الکتریکی زیرزمینی برای حفاظ حیاط استفاده کنند، اما این فنس‌ها نمی‌توانند مانع ورود حیوانات دیگر به حیاط شما شوند. اگر بوی جانوری که به حیاط شما آمده برای بیگل جذاب باشد، او به دنبال آن می‌رود و ممکن است به فنس نزدیک شود و دچار شوک شود.

مثل همه سگ‌ها، بیگل‌ها هم به آموزش نیاز دارند تا رفتارهای اطاعت‌پذیری داشته باشند. برای تربیت بیگل خود از روش‌های تقویت مثبت استفاده کنید، چرا که اگر با او خشن باشید، از اطاعت سر باز می‌زند. برای تقویت مثبت رفتارهای خوب بیگل از خوراکی‌های خوشمزه استفاده کنید، چون آنها در برابر غذا بسیار بی‌تاب می‌شوند.

بیگل‌های جوان بسیار پرانرژی هستند و باید زمان زیادی را صرف تخلیه انرژی آنها کنید. این سگ‌ها عاشق پیاده‌روی‌های طولانی با خانواده هستند یا اینکه در زمین بزرگ به دنبال شکار بدوند. البته بهتر است این کار را اجازه ندهید، مگر اینکه سگ شما کاملاً آموزش دیده باشد که همیشه نزد شما برگردد.

آنها دوست دارند در کنار شما بدوند، اما بهتر است از تمرینات مداوم خودداری کنید تا یکم بزرگتر از هجده ماهشان شوند. وقتی بیگل‌ها بالغ می‌شوند، معمولاً تنبل می‌شوند و بیشتر وقتشان را دراز می‌کشند و فقط برای غذا یا شنیدن صدا از جایشان بلند می‌شوند. به خاطر این سبک زندگی، ممکن است چاق شوند، بنابراین لازم است که اجازه ندهید اینگونه زندگی کنند و ورزش و بازی را در روزهایشان بگنجانید.

ارتباط سگ بیگل با خانواده

بیگل‌ها به تمامی اعضای خانواده وابسته می‌شوند، به ویژه به بچه‌ها. آنها می‌توانند به خوبی با بچه‌ها بازی کنند، اما ممکن است در وسط بازی به غرایز شکار خود برگردند. برای جلوگیری از اینگونه رفتارها، باید از تولگی با بچه‌ها آشنا شوند. همچنین بیگل‌ها دوست دارند با دهان خود بازی کنند و همه چیز را به دهان بگیرند. می‌توانید آنها را آموزش دهید که این کار را نکنند و بازی‌های دیگری را جایگزین کنید.

باید بر ارتباط سگ و کودک نظارت کنید و همزمان به کودکتان بیاموزید که چگونه باید با سگ رفتار کند و به او نزدیک شود تا موجب عصبانیت سگ نشود. به کودک خود یاد دهید که وقتی سگ غذا می‌خورد یا خوابیده است، به او نزدیک نشود. هیچ سگی، بدون توجه به مهربانی یا اجتماعی بودنش، نباید با بچه‌ها تنها بماند. بیگل‌ها از آنجا که عادت دارند در گروه زندگی کنند، تنهایی را دوست ندارند و می‌خواهند همیشه در جمع و نزد صاحبانشان باشند. وجود یک سگ یا یک گربه دیگر هم حس زندگی گروهی آنها را برآورده می‌کند.

فعالیت بدنی:

بیگل‌ها بسیار بااستقامت و پرانرژی هستند. آنها نیاز به فعالیت بدنی روزانه زیادی دارند، اما یک حیاط می‌تواند تا حد زیادی پاسخگوی این نیاز باشد. بیگل‌ها عاشق پیاده‌روی هستند، اما اگر نمی‌خواهید سگتان گم شود، هرگز او را بدون قلاده بیرون نبرید!

آراستن:

1. مو:
   موهای بیگل‌ها باید حداقل هفته‌ای یک بار شانه شود تا موهای مرده خارج شود و موهای سالم تقویت شود. در فصل زمستان موهای آنها thicker می‌شود و در بهار می‌ریزد. آنها به نظافت کمی نیاز دارند. گوش‌های آویزان آنها ممکن است دچار عفونت شوند، چراکه گردش هوا در آنجا به خوبی انجام نمی‌شود.
2. مسواک زدن:
   برای جلوگیری از تجمع باکتری در دهان سگ، باید هفته‌ای ۲ یا ۳ بار دندان‌های او را مسواک بزنید. اما اگر می‌خواهید از بیماری‌های لثه و بدبو بودن دهان جلوگیری کنید، بهتر است هر روز این کار را انجام دهید.
3. ناخن:
   “““html
   
   ماهی یکبار ناخن‌های سگ خود را کوتاه کنید، زیرا در ناخن‌های پای او رگ‌های خونی زیادی وجود دارد. اگر آنها را بیش از حد کوتاه کنید، خونریزی رخ می‌دهد و ممکن است سگی که ناخن‌هایش را کوتاه می‌کنید، در دفعه‌ی بعد همکاری نکند. به همین دلیل، اگر تجربه‌ای در این کار ندارید، بهتر است از دامپزشک کمک بگیرید.
   اگر هنگام راه رفتن سگ صدای کشیده شدن ناخن‌هایش روی زمین را می‌شنوید، یعنی ناخن‌ها بیش از حد بلند شده‌اند. کوتاه نگه‌داشتن ناخن‌ها به شما کمک می‌کند تا زمانی که سگ با هیجان برای خوش‌آمدگویی به سمت شما می‌پرد، به شما آسیبی نرساند. هنگام نظافت کردن سگ، او را از نظر علائمی مانند زخم، خارش، عفونت مثل قرمزی، حساسیت به لمس یا التهاب روی بینی، دهان، چشم و پاها بررسی کنید. چشم‌های سگ باید بدون هیچ قرمزی یا ترشحاتی باشد. اگر هفته‌ای یکبار سگ خود را از همه نظر بررسی کنید، می‌توانید از مشکلات جدی که ممکن است برای او پیش بیاید، جلوگیری کنید.

تاریخچه:

محققان هنوز نتوانسته‌اند به نتیجه‌ای قطعی درباره ریشه کلمه بیگل (Beagle) برسند. بعضی می‌گویند ریشه آن از واژه‌ای فرانسوی به نام (Begueule) است که به معنی دهن‌باز است یا از واژه (Beag) به معنی کوچک در انگلیسی قدیم می‌آید. عده‌ای دیگر هم فکر می‌کنند که این نام از کلمه فرانسوی (Beugler) به معنی پایین یا کلمه آلمانی (Begele) به معنی غرغرو گرفته شده است.

تاریخچه این نژاد هم مثل اسمش چندان روشن نیست. بیگل‌هایی که امروز می‌شناسیم، از قرن نوزدهم میلادی به این شکل پرورش داده شده‌اند. در اسناد قدیمی یونانی، کلماتی درباره سگ‌هایی آمده که به بیگل‌ها شباهت دارند. ممکن است رومی‌ها سگ‌های شکار خرگوش را به انگلستان آورده و با سگ‌های محلی جفت‌گیری کرده باشند و نژاد جدیدی بوجود آمده باشد.

در تاریخ آمده است که ویلیام فاتح (William the Conqueror)، در سال 1066 میلادی، در زمان جنگ با نورمن‌ها، چند سگ شکاری از نژاد تالبوت (Talbot) که اکنون منقرض شده، با خود به انگلستان آورد. به نظر می‌آید که این سگ‌ها اجداد بیگل و فاکس‌هوند (Foxhound) هستند. بیگل‌ها از زمان تولد خود در انگلستان، بسیار محبوب بوده‌اند. به خصوص در دوران ادوارد دوم (Edward II, 1307-1327) و هنری هفتم (Henry VII, 1485-1509)، بیگل‌های خیلی کوچک، به نام «بیگل‌های دستکشی» (Glove Beagle) مشهور شدند.

این بیگل‌ها به حدی کوچک بودند که در دست پوشیده جا می‌شدند. لقب «بیگل خواننده» (Singing Beagle) را نیز به آنها داده بودند، چون صدایشان بلند و جالب بود. ملکه الیزابت اول (Elizabeth I, 1533-1603) گله‌ای از «بیگل‌های جیبی» (Pocket Beagles) داشت که هنگام ایستادن فقط 23 سانتی‌متر قد داشتند. این سگ‌ها کوچک، در نقاشی‌ها با پاهای کوچک و بینی نوک‌تیز دیده می‌شوند و برای شکار استفاده می‌شدند، ولی به خاطر سرعت کم، به زودی کنار گذاشته شدند. در اوایل قرن هجده میلادی، شکار روباه در انگلستان رایج شد و فاکس‌هوندها به جای بیگل‌ها در این زمینه به کار گرفته شدند.

اگر کشاورزان در انگلستان، ایرلند و ولز از بیگل‌ها برای شکار خرگوش استفاده نمی‌کردند، احتمالاً این نژاد منقرض می‌شد. در نیمه قرن نوزدهم، کشیش فیلیپ هانی‌وود (Reverend Phillip Honeywood) گله‌ای از بیگل‌ها را در ناحیه اسکس (Essex) جمع‌آوری کرد. به نظر می‌رسد بیگل‌های او اجداد بیگل‌های امروزی هستند، اما او بیشتر روی قدرت شکار آن‌ها تمرکز داشت تا قیافه‌شان. توماس جانسون (Thomas Johnson) انگلیسی هم به پرورش بیگل‌ها توجه داشت و هم از نظر زیبایی‌شان به آن‌ها پرداخته است.

تقریباً در همان زمان، پرورش‌دهندگان آمریکایی شروع به وارد کردن سگ‌های نژاد بیگل از انگلستان کردند تا با استفاده از آن‌ها قیافه سگ‌های خود را بهتر کنند. بسیاری از این بیگل‌ها با قد متوسط 38 تا 43 سانتی‌متر پرورش داده شده بودند، بنابراین برای شکار روباه مناسب بودند. همچنین پرورش‌دهندگان آمریکایی شروع به پرورش بیگل‌های کوچک‌تر برای شکار خرگوش کردند. حدود سال 1880، در نیویورک، ویلِت رندال (Willet Randall) «بیگل‌های لکه‌دار» (Patch Beagle) را به وجود آورد. این بیگل‌ها سفید با لکه‌های بزرگ سه رنگ بودند و در دهه‌های چهل و پنجاه بسیار محبوب شدند، زیرا آن‌ها می‌توانستند بسیار سریع بدوند. امروزه، بسیاری از افراد بیگل‌های لیمویی و سفید یا قرمز و سفید را بیگل لکه‌دار می‌نامند.

موسسه آمریکایی پرورش سگ (AKC) و اولین باشگاه تخصصی بیگل‌ها در سال 1884 تاسیس شدند. در همان سال، موسسه آمریکایی پرورش سگ شروع به ثبت سگ‌های نژاد بیگل کرد. در سال 1916 میلادی، پنج نفر از اعضای باشگاه ملی بیگل 508 هکتار زمین در ایالت ویرجینیا خریدند تا محلی برای برگزاری مسابقات بین سگ‌های شکاری بر اساس مهارت، به خاطر سپاری و بازیابی ایجاد کنند. سپس این زمین را به یک موسسه بنیادی اجاره دادند که منافع باشگاه ملی بیگل‌ها را حفظ کند. این زمین‌ها امروزه محل برگزاری بسیاری از فعالیت‌های باشگاه ملی بیگل‌ها است.