معرفی عقاب دشتی ، عقاب بومی و کمیاب ایران + تصاویر (2 نکته مهم)

مشخصات ظاهری عقاب خاکی

عقاب خاکی یا دشتی طولی بین 66 تا 79 سانتیمتر دارد. بال‌های این پرنده‌ی بالغ به رنگ کرم و با حالتی صورتی و قرمز کمرنگ دیده می‌شود و نوارهای سفیدی زیر بال‌ها ندارد. منقار بزرگ و بال‌هایی نسبتاً پهن دارد.

برخی از این پرندگان به رنگ خاکستری و برخی هم سیاه مایل به قهوه‌ای هستند. به همین دلیل، تشخیص آنها از عقاب صحرایی خیلی دشوار است (چون زیرگونه این پرنده در خاورمیانه رنگ کمرنگ‌تری دارد).

پرهای پرنده‌های جوان و معمولاً بالغ هم کمرنگ است؛ به ویژه در جوان‌ترها که به رنگ کرم مایل به سفید دیده می‌شوند، شبیه عقاب خالدار بزرگ، اما به طور کامل با عقاب صحرایی متفاوت‌اند.

روی بال‌های پرنده‌ی بالغ لکه‌های کوچک قابل مشاهده است، که در جوان‌ها بزرگ‌تر است.

پرهای پرواز در قسمت زیرین؛ در تمام سنین، به رنگ خاکستری تیره تا کمرنگ است و همچنین دارای رگه‌های متراکم و به صورت رگه رگه دیده می‌شود.

برخی از این پرندگان کمرنگ‌ترند و شاهپرهای ابتدایی کمرنگ دارند، که نوک شاهپرهای بالشان تیره است و فاقد کمرنگی حاشیه‌ی داخل پرهای ابتدایی هستند. در جنوب شرقی ایران، زیرگونه اغلب با نوارهای سیاهی زیر بال‌ها دیده می‌شود.

نام‌های دیگر عقاب دشتی :

صدای عقاب دشتی :

این پرنده هنگام نمایش‌های جفت‌یابی، صدایی شبیه پارس کردن، به صورت «کووک- کووک» تولید می‌کند.

زیستگاه:

عقاب خاکی در استپ‌ها و دشت‌های خشک با درختان پراکنده و ساوانا زندگی می‌کند و آشیانه‌اش را روی بلندی‌ها و درختان قدیمی می‌سازد. در ایران، این پرنده در فصل زمستان نسبتا زیاد و به عنوان مهاجر عبوری در جنوب شرقی کشور دیده می‌شود.

عقاب دشتی یکی از پرندگان بومی و کمیاب ایران است و همچنین به عنوان مهاجر عبوری دیده می‌شود.

در کل، عقاب دشتی بومی جنوب شرقی ایران است!

حفاظت:

عقاب دشتی جزو پرندگان حفاظت شده است، بنابراین باید در مورد محل‌های عبور و احتمالاً محل‌های تولید مثل آن بررسی‌هایی انجام شود و اقداماتی برای محافظت از آن صورت گیرد.

تصاویر :

بیشتر بخوانید :