معرفی عقاب طلایی ، فیلم شکار بچه توسط عقاب طلایی (2 نکته مهم)
مشخصات عقاب طلایی :
عقاب طلایی یکی از بهترین پرندگان شکاری در نیم‌کره شمالی است. این پرنده اندازه‌ای بین 75 تا 83 سانتیمتر دارد.
از ویژگی‌های شناسایی عقاب طلایی می‌توانیم به جثه بزرگ، پرواز قدرتمند و زیبا اشاره کنیم. بال‌ها در هنگام پرواز به شکل (V) قرار می‌گیرند و دم نسبتا چهارگوش و پهنی دارد. پرهای عقاب‌های نابالغ یکدست تیره‌اند و در ناحیه سر و گردن آنها رنگ طلایی دیده می‌شود.
پرنده‌های نابالغ در قسمت قاعده بال‌های خود از سفیدی مشخصی برخوردارند و دم آنها نیز سفید است که در انتها نوار تیره‌ای دارد. با بالا رفتن سن این پرنده، سفیدی آنها کمتر می‌شود.
عقاب طلایی معمولاً در مناطق کوهستانی به شکار می‌پردازد و از ارتفاع‌های خیلی کم به طعمه‌های خود حمله می‌کند. در هنگام پرواز، بال‌های خود را به جلو نگه‌می‌دارد و به شکل زیبا و باشکوهی در آسمان پرواز می‌کند.
هنگام پرواز، عقاب طلایی را می‌توان با عقاب دریایی که دم سفید دارد، مقایسه کرد. دم عقاب طلایی بلندتر و چهارگوش‌تر است و اندازه جثه‌اش کوچک‌تر است. در نزدیک نیز زائده‌های کوچک منقار و پاهایش این پرنده را از دیگر عقاب‌ها متمایز می‌کند.
تنوع رنگ پرهای عقاب‌های نابالغ ممکن است باعث شود تا آنها را با عقاب‌های دیگر مانند شاهی، تالابی، جنگلی و دشتی اشتباه بگیرند. سر پیش‌آمده و دم پهن این پرنده، شناسایی آن را آسان‌تر می‌کند. عقاب طلایی جزو پرندگان مهاجر در ایران است و به ندرت به صورت بومی یا برای تولید مثل دیده می‌شود.
تولید مثل این پرنده معمولاً در کوهستان‌های شمال کشور مانند کردستان و ارسباران انجام می‌شود. وقتی جوجه‌ها از تخم خارج می‌شوند، چشم‌هایشان بسته و ضعیف هستند.
والدین باید چند روز از آنها مراقبت کنند تا چشم‌هایشان باز شود و همچنین باید غذای لازم را برای بزرگ شدنشان فراهم کنند. این نوع پرنده در معرض خطر انقراض نیست، اما جمعیت آن کم است زیرا به تغییرات محیطی و به ویژه آلودگی حساس است.
این موضوع شامل دیگر پرندگان شکاری نیز می‌شود و برای اندازه‌گیری آلودگی‌ها مهم است. در گذشته، عقاب طلایی به عنوان ابزاری برای شکار پستانداران استفاده می‌شد. آنها را به گونه‌ای تربیت می‌کردند که با منقار خود چشمان پستاندارانی مانند آهو، کل، بز و میش را کور کنند. به این ترتیب این حیوانات از صخره‌ها پایین می‌افتادند و شکارچیان آنها را شکار می‌کردند. اما امروزه چنین آموزش‌هایی داده نمی‌شود.
شکار بچه توسط عقاب طلایی :
نامهای دیگر :
| “`html دسته ( خانواده ) : |
پرنده ،عقاب ، شاهین سانان |
| نام فارسی : | عقاب طلایی |
| نام انگلیسی : | Golden Eagle |
| نام علمی : | Aquila chrysaetos |
صدا :
عقاب طلایی صدای بلندی دارد که شبیه به پارس کردن است و به صدای «كلیاك – كلیاك» معروف است.
تغذیه :
عقاب طلایی نوعی پرنده شکاری است و رژیم غذایی آن شامل انواع مختلفی از حیوانات زنده و مرده می‌شود. او بیشتر پستانداران کوچک مانند خرگوش، سنجاب، موش خرما و راسوی بدبو را می‌خورد. همچنین، گاهی پرندگانی مانند باقرقره، زاغی، کبوتری و حتی خزندگان مثل لاک‌پشت و مار و ماهی‌ها را نیز شکار می‌کند. والدین این عقاب‌ها تا چند ماه بعد از جوجه‌درآوری به جوجه‌های خود غذا می‌دهند و غذا را به قطعات کوچک‌تر تقسیم می‌کنند.
این پرنده شکارچی دشمنان کمی دارد، اما گاهی جوجه‌هایشان توسط دیگر پرندگان شکاری خورده می‌شوند.
زیستگاه :
عقاب طلایی در مناطق کم‌درخت و خشک کوه‌ها و گاهی در جنگل‌های کوهستانی زندگی می‌کند. او معمولاً آشیانه‌هایش را در لبه‌های پرتگاه‌ها و گاهی روی درختان می‌سازد.
این پرنده بومی ایران است و در گذشته در مناطق بیشتری وجود داشت، اما اطلاعات درباره‌اش در حال حاضر محدود است. او در دو رشته کوه البرز و زاگرس و همچنین در کویرهای مرکزی زندگی می‌کند.
تولید‌مثل و رشد :
عقاب‌های طلایی در سن 4 تا 7 سالگی بالغ می‌شوند و هر سال فقط یک بار تولید مثل می‌کنند. فصل زاد و ولد بسته به منطقه جغرافیایی از اسفند تا مرداد است. این پرنده‌ها معمولاً برای مدت طولانی با یکدیگر جفت می‌شوند.
جفت‌های غیردولتی معمولاً در تمام طول سال با هم هستند، اما در نمونه‌های مهاجر، جفت‌گیری وقتی آغاز می‌شود که به مناطق زاد و ولد خود برمی‌گردند. رفتارهای جفت‌گیری شامل پروازهای جالب و تعقیب همدیگر است.
عقاب‌های طلایی لانه‌هایشان را معمولاً در لبه پرتگاه‌ها یا روی درختان و همچنین ساختمان‌هایی مانند آسیاب بادی و دکل‌های برق می‌سازند. آنها در بهار با استفاده از چوب و شاخه‌های ضخیم، لانه‌هایی با عرض بیش از 2 متر و در ارتفاع تا 107 متر می‌سازند و داخل آن را با گیاهان نرم و علف می‌پوشانند.
معمولاً جفت‌ها در منطقه زاد و ولد خود چندین لانه دارند و هر سال قبل از فصل جفت‌گیری آنها را تعمیر می‌کنند. هر دو جفت در ساخت یا تعمیر لانه کمک می‌کنند. در فصل تولید مثل، معمولاً 1 تا 4 تخم (به طور میانگین 2 تخم) در رنگ سفید کدر با نقاط قهوه‌ای گذاشته می‌شود. ماده عقاب بیشتر بر روی تخم‌ها می‌خوابد، اما نر نیز در این کار کمک می‌کند.
بعد از 35 تا 45 روز (میانگین 42 روز) جوجه‌ها از تخم بیرون می‌آیند. والدین به آنها غذا می‌دهند، به‌ویژه نر در هفته‌های اول بیشتر غذا را تأمین می‌کند. جوجه‌ها بعد از 45 تا 81 روز پر در می‌آورند و بعد از آن با حرکت کردن و جست و خیز از لانه خارج می‌شوند. آنها در سن ده هفتهگی پرواز را شروع کرده و حدود 2 تا 3 ماه بعد از پر درآوردن، به زندگی مستقل می‌پردازند. به طور کلی، عقاب طلایی می‌تواند بیش از 30 سال در طبیعت و بیش از 46 سال در اسارت عمر کند.
“`
استراتژی شکار :
عقاب طلایی برای شکار روش‌های مختلفی دارد. هر عقاب می‌تواند در مساحتی به اندازه 90 کیلومتر پرواز کند و طعمه‌ای به وزن 3.6 کیلوگرم را شکار کند.
این عقاب به طور متوسط با سرعت 50 کیلومتر در ساعت پرواز می‌کند و در زمان شیرجه می‌تواند به سرعت 320 کیلومتر در ساعت برسد. او روزانه حدود 300 گرم گوشت می‌خورد که بیشتر آن از پستانداران تأمین می‌شود و پرندگان دومین منبع غذایی او هستند. آنها چند لانه دارند که به طور چرخشی از آنها استفاده می‌کنند و هر لانه می‌تواند 3 متر قطر و 4 متر ارتفاع داشته باشد. عقاب طلایی معمولاً 2 تخم می‌گذارد و حدود 45 روز روی آنها می‌خوابد.
یکی از ویژگی‌های خاص عقاب طلایی نسبت به دیگر پرندگان، نوع پرواز او است. او با بال‌های باز و وسیع به سمت بالا می‌رود و گاهاً بال می‌زند. او بال‌های خود را به صورت افقی نگه می‌دارد و زیر پای خود را به دقت برای پیدا کردن غذا زیر نظر می‌گیرد.
برای شکار، او از ارتفاع کم به طعمه حمله می‌کند و با یک پرواز سریع به سمت پایین، آن را می‌گیرد. او می‌تواند بیشتر از 4 کیلوگرم را در حین پرواز حمل کند و با سرعتی بالای 93 کیلومتر در ساعت پرواز کند. سرعت او هنگام شیرجه می‌تواند به بیش از 200 کیلومتر در ساعت برسد.
جایگاه عقاب طلایی در تاریخ :
ابوریحان بیرونی می‌گوید که عقاب بال گشوده، نماد ایرانیان بود و آنها آن را بر سر نیزه بلندی در پیشاپیش سپاه خود می‌آویختند.
گزنفون تاریخ‌نگار یونانی می‌گوید: پرچم ایرانیان عقابی از طلا بود که بر سر نیزه به اهتزاز در می‌آمد و نشانه‌ی خوبی و پیروزی به حساب می‌آمد.
داستانی درباره کوروش بزرگ وجود دارد که در آن، هنگامی که او به جنگ آشور می‌رفت، پدرش او را تا مرز کشور پارس همراهی کرد و در آنجا عقابی را دید که در حال پرواز بود.
پدر کوروش، این پرواز را به فال نیک گرفت و گفت که پسرش در این جنگ پیروز خواهد شد.
در یک قطعه کاشی که در کاوش‌های باستان‌شناسی در تخت جمشید یافت شده، تصویری از شاهینی با بال‌های باز دیده می‌شود که در چنگال خود یک گوی را نگه داشته و گوی دیگری بر سر دارد. به گفته پژوهشگران، این عقاب نمادی از خداوند بوده و بر روی پرچم‌های هخامنشیان نیز نقش می‌شده است.
زیرا بیشتر تاریخ‌نگاران گفته‌اند که بر پرچم ایران عقابی نقش بسته بوده که آن را در پیشاپیش سپاه حمل می‌کردند و این خود نمادی از پیروزی بوده است.
کم‌لطفی انسان به عقاب طلایی :
تا به حال برنامه‌ای خاص برای حفظ این پرنده در نظر گرفته نشده است.
این پرنده در دسته پرندگان حفاظت‌شده قرار دارد، بنابراین، باید برای حفظ آن اقداماتی جدی انجام شود. گاهی اوقات این پرنده را برای تربیت به عنوان پرنده شکاری شکار می‌کنند که باید از این کار به شدت جلوگیری شود.
در گذشته، این تصور نادرست وجود داشت که عقاب طلایی به احشام و پرندگان حمله می‌کند و به همین دلیل این پرنده به شدت مورد بی‌مهری قرار گرفت.
گاهی این عقاب را برای آموزش به عنوان یک پرنده شکاری به دام می‌اندازند. در حال حاضر این پرنده در بسیاری از کشورها محافظت می‌شود و در ایران نیز در دسته پرندگان حفاظت شده قرار دارد. عقاب طلایی در مناطق مناسب با تراکم نسبتاً بالایی یافت می‌شود.
بیشتر بخوانید :
