معرفی نمادهای سفره هفت سین نوروزی

هر کدام از اجزای هفت سین نماد چیست؟

ما به عید نزدیک می‌شویم. می‌دانید هر کدام از اجزای سفره هفت سین چه نمادی دارد؟

بوی تمیزی خانه را پر کرده و روح تازگی و سرسبزی به آن بخشیده است. لباس‌های نو پوشیده‌ایم و کنار سفره هفت سین منتظریم تا سال نو بیاید. سفره زیباست و همه منتظر آغاز سال جدید هستند. هیجانی شیرین کل خانواده را در بر گرفته است. این سفره، فقط یک سفره خیالی نیست، بلکه نشانه‌ای است از این که در آغاز سال نو، ما هم باید نفس خود را پاک و سالم کنیم و به این پاکی ارزش بدهیم. خداوند که هفت آسمان و هفت دریا را آفریده، به ما هفت نماد را نشان می‌دهد تا بدانیم چگونه زندگی کنیم. با نشستن و برخاستن در کنار این سفره، عشق و صفا و پاکی را در وجود خود به نمایش بگذاریم. با رضیم باشید.

معمول است که اجزای دیگری هم در سفره هفت سین گذاشته شود. این اجزا ممکن است برای زیبا کردن سفره یا تکمیل آن باشند. از جمله این اجزا می‌توان به آینه، کتاب (کتاب مقدس یا مجموعه اشعار مانند دیوان حافظ و شاهنامه فردوسی)، شمعدان (که در برخی سنت‌ها تعداد شمع‌ها برابر با تعداد فرزندان خانواده است)، تخم‌مرغ رنگی، میوه، گل، شیرینی، آجیل، نان، شیر، ماست، پنیر، گلاب، عسل، شکر، تنگ یا کاسه آب (که معمولاً شامل برگ، ماهی، انار، ترنج یا سایر مرکبات است)، بیدمشک، بادبزن و سبزی خوردن اشاره کرد.

آینه و کتاب قرآن :

این اجزا در بسیاری از سفره‌های هفت سین قرار می‌گیرد. بعضی از مردم بر این باورند که سکه، نماد «دارایی» و آب، نماد «پاکی و روشنی» است و بهتر است که کنار هم باشند. آن‌ها سکه را داخل ظرف آب سر سفره می‌گذارند یا برای افزایش ثروت، سکه را روی آینه می‌گذارند. هر کدام از اجزای این سفره باستانی نمادی از فلسفه و اعتقادات گذشته است که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم.

سمنو:

سمنو نماد زایش و باروری گیاهان است و از جوانه‌های تازه گندم تهیه می‌شود.

سیب:

سیب نماد باروری و زایش است. در گذشته، سیب‌ها را در جعبه‌های ویژه‌ای نگهداری می‌کردند و قبل از نوروز به یکدیگر هدیه می‌دادند. گفته می‌شود که سیب با زایش مربوط است، به این صورت که درویش‌ها سیب را از وسط نصف کرده و نیمی از آن را به زن و نیمه دیگر را به شوهر می‌دادند و این‌گونه مرد از عقیم بودن و زن از نازایی رهایی می‌یافت.

سنجد:

سنجد نماد عشق و دلباختگی است و یکی از عناصر اصلی در زایش و تولد به حساب می‌آید.

سبزه:

سبزه نشانه شادی و شادابی است و نشان دهنده زندگی انسان و ارتباط او با طبیعت. در گذشته، سبزه‌ها را به تعداد هفت یا دوازده، که اعداد مقدس هستند، در ظرف‌های زیبا می‌کاشتند. در زمان‌های قدیم، در کاخ‌های پادشاهان ۲۰ روز قبل از نوروز، دوازده ستون درست می‌کردند و روی هر کدام یکی از غلات را می‌کاشتند. اگر غلات خوب رشد می‌کردند، این را به فال نیک می‌گرفتند و فکر می‌کردند که آن سال پربار خواهد بود. در روز ششم فروردین، آنها را می‌چیدند و به نشانه برکت و باروری در تالارها پخش می‌کردند.

سماق و سیر:

این دو ماده غذایی نماد خوشمزگی و شادی در زندگی انسان‌ها هستند. علاوه بر این گیاهان، تخم مرغ هم که نشانه زایش و شروع زندگی است، بر روی سفره نوروزی قرار می‌گیرد.

آینه:

آینه نمایانگر روشنی و نور است و باید در بالای سفره قرار بگیرد.

آب و ماهی:

این دو نشانه برکت در زندگی هستند. ماهی به عنوان نشانه ماه اسفند بر سفره قرار می‌گیرد.

سکه:

سکه به نشانه برکت و افزایش درآمد انتخاب می‌شود. همچنین می‌توان به سایر اجزای سفره مانند شاخه‌های سرو، دانه‌های انار، گل بیدمشک، شیر نارنج، نان و پنیر، شمعدان و غیره اشاره کرد. کتاب مقدس نیز جزو اصلی سفره نوروزی است و هر خانواده به تناسب مذهب خود، کتاب مقدسی که قبول دارد را بر روی سفره می‌گذارد. برای مثال، مسلمانان قرآن، زرتشتیان اوستا و کلیمیان تورات را بالای سفره‌هایشان قرار می‌دهند. در سفره زرتشتیان، علاوه بر اسپند و سنجد، ” آویشن” نیز وجود دارد که بر اساس گفته موبد فیروزگری خاصیت ضدعفونی کننده و دارویی دارد و به نیت سلامتی و تبرک بر سر سفره گذاشته می‌شود.