معرفی و آشنایی با انواع اختلال اسکیزوفرنی (2 نکته مهم)

انواع اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی روانی در کودکان خیلی نادر است. موسسه ملی سلامت روان تخمین می‌زند که تقریباً از هر ۴۰ هزار کودک، فقط ۱ نفر قبل از سن ۱۳ سالگی علائم این اختلال را نشان می‌دهد.

اسکیزوفرنی پارانوئید

علائم این نوع شامل هذیان و توهم شنوایی است. افراد مبتلا به این نوع اسکیزوفرنی معمولاً نگران هستند که دیگران آنها را زیر نظر دارند و گاهی خود را به عنوان شخصیت‌های معروف یا سیاستمداران معرفی می‌کنند. آنها ممکن است خشم، اضطراب و خصومت نشان دهند.

افرادی که به اسکیزوفرنی پارانوئید مبتلا هستند، معمولاً تفکر نسبتاً طبیعی دارند و صحبت کردن به آسانی روی آنها تأثیر می‌گذارد.

اسکیزوفرنی آشفته

افرادی که به این نوع مبتلا هستند، رفتاری آشفته دارند و صحبت‌ها و کلماتشان معمولاً برای دیگران سخت قابل فهم است.

این افراد ممکن است احساسات نامناسبی نشان دهند یا به وضعیت فعلی واکنش‌های غیرمرتبطی داشته باشند.

فعالیت‌های روزمره مانند رعایت بهداشت و غذا خوردن ممکن است تحت تأثیر این الگوهای فکری آشفته قرار گیرد.

اسکیزوفرنی کاتاتونیک

ویژگی اصلی این اختلال رفتار حرکتی است که ممکن است یا به شدت تحریک شده و پر جنب و جوش باشد یا کاملاً بی‌حرکت بماند و گاهی نیز بین این دو حالت نوسان کند. شروع این اختلال معمولاً ناگهانی است.

این اختلال به دو نوع تقسیم می‌شود:

1. کاتاتونیک هیجانی: معمولاً با فعالیت‌های حرکتی شدید و گاهی خشونت‌آمیز همراه است.
2. کاتاتونیک انزواگرا: معمولاً شامل بی‌حرکتی، بهت‌زدگی، عدم گفتار، منفی‌گرایی و در برخی موارد حالت گیجی است.

اسکیزوفرنی جنون جوانی

افراد مبتلا به این نوع ممکن است رفتارهای تند و متفاوتی داشته باشند.

آنها ممکن است یا ثابت بمانند یا جنب و جوش زیادی داشته باشند. همچنین ممکن است رفتارهای تکراری از خود نشان دهند.

این افراد نیاز به مراقبت بیشتری در انجام فعالیت‌های روزمره دارند.

اسکیزوفرنی نامشخص

افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، علائم ترکیبی از انواع مختلف اسکیزوفرنی را نشان می‌دهند.

اسکیزوفرنی پدیدار

این نوع به افرادی نسبت داده می‌شود که قبلاً دوره‌ای از اسکیزوفرنی را تجربه کرده‌اند، اما در حال حاضر هیچ نشانه‌ای از خود نشان نمی‌دهند.

ممکن است این افراد هیچ علائمی نداشته باشند یا برخی از علائم را به صورت خفیف تجربه کنند.

اسکیزوفرنی‌های کودکی

این اختلالات در کودکان قبل از سن بلوغ رخ می‌دهد و معمولاً در کودکانی که در شرایط خطرناکی هستند، مشاهده می‌شود.

عواملی مانند فقر، خانواده‌های از هم پاشیده، خانواده‌های طلاق، یا کودکانی که والدین یا خواهر و برادرهایشان مبتلا به اسکیزوفرنی هستند، می‌توانند خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهند.

اسکیزوافکتیو

این بیماری ترکیبی از اختلال اسکیزوفرنی و اختلالات عاطفی است و تشخیص قطعی آن زمان‌بر است. تحقیقات نشان می‌دهد که این بیماری به وضعیت ژنتیکی فرد مرتبط است.

اگر هر دو والد به اسکیزوفرنی مبتلا باشند، احتمال ابتلای فرزند آنها به این بیماری حدود ۴۰ درصد است. اگر تنها یکی از والدین مبتلا باشد، احتمال ابتلا ۱۲ درصد خواهد بود. حتی اگر خواهر یا برادر فرد مبتلا باشند، احتمال ابتلا به همین نسبت وجود دارد.

البته تنها عامل ژنتیک برای بروز اسکیزوفرنی کافی نیست و عوامل محیطی نیز در این زمینه تأثیرگذار هستند.