معرفی و نحوه نگهداری طوطی (کوتوله) برزیلی (2 نکته مهم)
“`html
معرفی مرغ عشق ها (طوطی کوتوله ، یا طوطی برزیلی و یا مرغ عشق فیشر)
این پرندگان کوچک زیبا که به عنوان یکی از زیباترین طوطی‌های کوچک شناخته می‌شوند، از قاره آفریقا به سایر نقاط جهان آورده شده‌اند.
آنها پر از انرژی، کنجکاو و دلبر هستند. اگر به این پرندگان دقت کرده باشید، متوجه می‌شوید که رنگ آنها معمولاً شبیه به رنگ‌های رنگین کمان است.
طوطی برزیلی، که به مرغ عشق واقعی هم معروف است، یک طوطی کوچک اجتماعی و مهربان است. 9 نوع از این پرنده‌ها بومی قاره آفریقا هستند و نوعی با سر خاکستری تنها در ماداگاسکار زندگی می‌کند.
نام مرغ عشق به دلیل زندگی مشترک طولانی زوج‌ها به این پرندگان داده شده است.
این طوطی‌ها در گروه‌های کوچک زندگی می‌کنند و میوه‌ها، سبزیجات، علف‌ها و دانه‌ها را خیلی دوست دارند. همچنین نوع بال سیاه این پرنده‌ها حشرات و انجیر نیز می‌خورند.
مرغ عشق معمولاً 10 تا 15 سال عمر می‌کند و اگر در شرایط خوب زندگانی کند، می‌تواند تا 30 سال نیز زنده بماند. این پرنده‌ها حدود 17 سانتیمتر طول دارند و وزن آنها بین 40 تا 60 گرم است، که آنها را به کوچک‌ترین طوطی‌های نژاد خود تبدیل می‌کند.
نوع وحشی طوطی برزیلی معمولاً بدنی سبز رنگ دارد و سر آن رنگ‌های مختلفی دارد. در بسیاری از انواع این پرنده‌ها، به خاطر پرورش، تغییر رنگ‌های جذابی ایجاد شده است.
طوطی برزیلی ابتدا لانه می‌سازد و سپس جفت‌گیری می‌کند. بعد از 3 تا 5 روز، اولین تخم گذاشته می‌شود و بعد از آن روزانه یک تخم دیگر گذاشته می‌شود تا اینکه معمولاً 4 تا 6 تخم کامل شود. گاهی حتی این پرندگان بدون لانه هم تخم می‌گذارند.
طوطی برزیلی وحشی در فینیکس، آریزونا و ایالات متحده آمریکا نیز دیده می‌شود.
برخی از طوطی‌ها می‌توانند صحبت کنند، اما بیشتر آنها این توانایی را ندارند و صحبت کردنشان کاملاً شانسی است.
تشخیص جنسیت این طوطی‌ها کار دشواری است و معمولاً اشتباه می‌شود. تنها آزمایش DNA می‌تواند به طور قطعی جنسیت آنها را مشخص کند.
عدم وجود اسباب بازی، تنهایی و شرایط بد محیطی می‌تواند باعث افسردگی، عصبانیت و رفتار نامناسب در این پرندگان شود.
شرایط زندگی
مرغ عشق به سادگی در شرایط عادی زندگی ما از نظر دما و رطوبت می‌تواند زندگی کند. ابعاد حداقل قفس برای یک یا دو مرغ عشق باید 45 سانتیمتر (عرض) در 45 سانتیمتر (طول) و 60 سانتیمتر (ارتفاع) باشد. همچنین باید به یاد داشته باشید که هر موجود زنده‌ای از جمله انسان، خانه‌های بزرگ‌تر را بیشتر دوست دارد. مکانی که مرغ عشق را نگه می‌دارید باید آرام باشد و از صداهای ناگهانی مانند افتادن ظروف دور باشد.
صداهای ناگهانی می‌توانند به این پرندگان استرس وارد کنند و باعث بیماری و کاهش عمر آنها شوند.
قفس این پرندگان باید حداقل هفته‌ای یک بار تمیز شود و هر روز آب و دانه تازه در اختیار آنها قرار گیرد. اضافه کردن اسباب بازی‌های ساده مثل توپ کوچک و حلقه‌های آویزان می‌تواند باعث شادی آنها شود.
رفتار عادی
اگر پرندگان شما به غذاهای تازه علاقه نشان دهند، با آب تازه حمام کنند و به اندازه کافی تحرک داشته باشند، می‌توانید مطمئن باشید که سالم هستند.
این پرندگان معمولاً دوست دارند با انسان‌ها ارتباط برقرار کنند، بنابراین اگر تنها یک مرغ عشق دارید، هر روز مقداری وقت را برای بازی و ارتباط با او صرف کنید. بعد از مدتی متوجه خواهید شد که او شما را به خوبی می‌شناسد و به سادگی روی انگشت شما می‌نشیند.
به طور دائم به بدن، منقار، پاها و سایر قسمت‌های مرغ عشق خود توجه کنید؛ یک مرغ عشق سالم معمولاً بدن خود را تمیز می‌نگه‌‌دارد و این می‌تواند به عنوان نوعی کنترل سلامت این پرنده زیبا باشد.
بیشتر بخوانید::
قفس مناسب برای طوطی کوتوله :
قفس‌ها در اندازه‌های متفاوتی موجود هستند. هدف شما از نگهداری پرنده مشخص…
“““html
ولی به طور کلی می‌توان گفت هرچه قفس بزرگ‌تر تهیه کنید، بهتر است. حداقل اندازه قفس باید 90 سانتیمتر طول، 40 سانتیمتر عرض و 60 سانتیمتر ارتفاع باشد.
بهتر است از دو ظرف غذا و دو ظرف آب استفاده کنید و هر روز آنها را تعویض و تمیز کنید. ظرف‌هایی که برای میوه و سبزیجات استفاده می‌شود نیز باید روزانه شسته شوند.
گاهی اوقات ممکن است ظرف دانه‌ها پر به نظر برسد، اما بیشتر آن را پوسته‌های دانه اشغال کرده‌اند. باید توجه داشت که پرنده‌ها علاقه زیادی به جویدن دارند و ممکن است قسمت‌های چوبی را بجوند.
از ظرف آب تیوپی استفاده کنید زیرا دربسته است و آلودگی کمتر روی آن تأثیر می‌گذارد. اگر پرنده‌تان به ظرف تیوپی عادت ندارد، ابتدا از ظرف عادی آبخوری استفاده کنید و کم کم او را به ظرف‌های تیوپی عادت دهید. همیشه زبانه ظرف را چک کنید که آب در آن باشد؛ گاهی آب در دهانه آن گیر می‌کند.
آنها در فرار از قفس مهارت دارند و براحتی هر روزنه‌ای را پیدا کرده و فرار می‌کنند. آنها نباید با پرندگان دیگر در یک قفس نگهداری شوند زیرا به پرندگان کوچک آسیب می‌زنند.
هرگز آنها را با پرندگانی مانند قناری، فنچ، باجی و حتی عروس هلندی تنها نگذارید. علاوه بر قفس، باید برای ظرف غذا، آب و پرچ (چوبی که روی آن بنشیند) نیز فکر کنید.
از پرچ‌هایی (چوبی یا پلاستیکی) با اندازه‌های متفاوت استفاده کنید تا پای پرنده خسته نشود. پرنده شما برای حفظ سلامتی خود به فعالیت نیاز دارد.
زیرا طوطی‌های کوتوله برزیلی پرندگانی بسیار پرجنب و جوش هستند و به یک قفس بزرگ و اسباب بازی‌های زیاد و متنوع برای سرگرمی نیاز دارند.
برای تشویق پرنده به فعالیت، باید اسباب بازی‌های مناسبی داخل قفس قرار دهید. تاب، نردبان، نی‌های بامبو و پوست میوه نارگیل می‌توانند انتخاب‌های خوبی باشد.
البته این اسباب بازی‌ها بعد از مدتی برای پرنده تکراری می‌شوند و باید آنها را عوض کنید. معمولاً این اسباب بازی‌ها در فروشگاه‌های پرنده‌فروشی موجود است.
انواع غذاهای طوطی برزیلی:
رژیم غذایی
رژیم غذایی مناسب برای این پرندگان باید شامل دانه، میوه و سبزیجات تازه مانند موز، هویج، انواع برگ سبزی و … باشد. همچنین آب سالم و بدون کلر برای خوردن یا حمام کردن بسیار مهم است.
دقت کنید که هرگز نباید به این پرندگان کوچک هسته میوه‌هایی مانند هلو، گلابی و … بدهید. در مواردی نیز مشاهده شده که برخی از مردم به آنها شکلات، چای و حتی الکل می‌دهند که واقعاً برای آنها مضر است.
غذا دادن
اگر پرنده شما عادت به خوردن دانه‌های خشک دارد، باید به تدریج رژیم غذایی او را تغییر داده و غذاهای تازه را وارد رژیم غذایی‌اش کنید.
هر روز مقدار کمی از میوه یا سبزیجات تازه به او بدهید و به کدام یک بیشتر علاقه نشان می‌دهد توجه کنید. همچنین هرگز نگذارید این مواد غذایی تازه در قفس بماند و فاسد شود. این نکته را هرگز فراموش نکنید: “مرغ عشق به تنوع غذایی و غذای تازه عشق می‌ورزد.”
گروه غلات و حبوبات شامل: تاج خروس، جو، کتان، پاستا، غلات جو، گندم سبوس‌دار و برنج وحشی هستند.
خوراکی‌های خطرناک: شکوفه‌های خوراکی و گل پیاز، قاصدک، نیلوفرهای روز، اکالیپتوس، شکوفه‌های درخت میوه، شکوفه‌های گیاهان ترش، پیچ امین الدوله، امپاتیانس، یاس بنفش، گل شور، گل رز، آفتابگردان، لاله، بنفشه. توجه داشته باشید که برگ‌های بعضی از این گیاهان سمی هستند.
میوه‌ها (به جز آووکادو که سمی هستند): گوجه فرنگی، تمام انواع سیب (حذف تمامی دانه‌ها)، موز تازه، همه انواع توت، همه انواع مرکبات، انگور، کیوی، انبه، خربزه، هلوی شیرین و آبدار، پاپایا، هلو، تمام انواع گلابی و آلو. دانه‌های موجود در مرکبات و شفت همیشه باید دور انداخته شوند؛ زیرا آنها مضر هستند.
با این حال، دانه‌های کوچک از توت‌های کاذب و واقعی (موز، زغال‌اخته، بادمجان، خرمالو، انار، تمشک، توت‌فرنگی، گوجه‌فرنگی) همگی مناسب هستند.
حبوبات شامل: بادام، لوبیا، عدس، نخود، آجیل و سویا می‌شوند.
سبزیجات (به جز سیب‌زمینی خام، پیاز خام و همه قارچ‌ها): چغندر، کلم بروکلی، گل‌کلم، هویج، خیار، انواع کلم، لوبیا تازه، کاهو تازه، نخودفرنگی تازه، هویج وحشی، شمالی انواع فلفل، همه انواع کدو، سیب‌زمینی شیرین، شلغم، زمینی هندی و کدو.
علائم بیماری
- تغییر رنگ یا باد کردن نوک (منقار) پرنده
- خس‌خس کردن هنگام تنفس یا سرفه کردن
- تغییر حالت چشم
- از بین رفتن طراوت پرهای بدن
- بی‌رنگ شدن مدفوع
- نشستن بر روی کف قفس
- نشستن با یک پا روی میله
- بی‌اشتهایی
با مشاهده این رفتارها حتماً با یک متخصص مشورت کنید و هرگز به تنهایی اقدام به درمان پرندگان نکنید.
سایت رضیم
“`
