معنی ریکاوری اتاق عمل چیست و چقدر طول می کشد ؟ (2 نکته مهم)
“`html
معنی ریکاوری در بیمارستان
ریکاوری بعد از عمل چقدر طول می‌کشد
بعد از اینکه یک عمل جراحی انجام می‌شود، بیمار به مدت کوتاهی در محلی به نام ریکاوری Recovery room کنار اتاق عمل می‌ماند. ریکاوری فضایی در اتاق عمل است که در آن مراقبت‌های ویژه انجام می‌گیرد و این مراقبت‌ها باعث می‌شود عوارض و خطرات پس از عمل جراحی به شدت کاهش یابد. اهمیت یک ساعت اول بعد از بیهوشی بسیار زیاد است و در این زمان بیمار باید به دقت تحت نظر باشد تا آثار داروهای بیهوشی به طور کامل از بین برود و سیستم‌های مختلف بدن، به‌ویژه سیستم قلبی عروقی، بتوانند دوباره کنترل بدن را به دست بگیرند. در این زمان، پرستاران مجرب نظارت می‌کنند و بعد از اینکه بیمار کاملاً هوشیاری‌اش را به دست آورد، او را به بخش منتقل می‌کنند. در قسمت ریکاوری اتاق عمل، کارکنان و تجهیزات باید با هم هماهنگی کامل داشته باشند. ریکاوری فرصتی عالی برای بررسی و انجام اقدامات درمانی بعد از بیهوشی فراهم می‌کند، زیرا دسترسی به پرسنل با تجربه و امکانات آزمایشگاهی وجود دارد.
تاخیر کوتاه مدت در بیدار شدن بیماران بعد از عمل‌های جراحی تحت بیهوشی عمومی، کاملاً طبیعی است و این اغلب به خاطر باقی ماندن اثر داروهای بیهوشی است. زمانی که بیمار به هوش می‌آید، این زمان اورژانسی نامیده می‌شود و به همین دلیل، بعد از بیهوشی عمومی و آرام‌بخشی نیاز به نظارت کامل است، زیرا خطرها هنوز وجود دارند. ممکن است شما و یک دوست هر دو یک نوع عمل جراحی داشته باشید و مثلاً دوستتان زودتر یا دیرتر بهبودیافته و همچنین ممکن است نتیجه عمل برای هردو در زمان‌های متفاوتی به دست آید. حتی اگر این بررسی را با دو برادر دوقلو انجام دهیم و هر دو در یک روز یک نوع عمل جراحی انجام دهند، هنوز هم ممکن است مدت زمان ریکاوری پس از عمل متفاوت باشد، زیرا حتی با وجود شباهت‌های بسیار، این دو فرد در بسیاری از موارد با هم تفاوت دارند.
تجهیزات اتاق ریکاوری
اتاق ریکاوری باید راحت، مطمئن و بزرگ باشد. باید امکان دسترسی به سر بیمار از هر طرف وجود داشته باشد. برای تأمین روشنایی، حتماً باید از نور سفید استفاده شود، زیرا در این شرایط هرگونه تغییر رنگ بیمار به سرعت توجه را جلب می‌کند. اتاق ریکاوری باید به زنگ اخبار اضطراری مجهز باشد و سیستم آلارم ریکاوری نیز باید به اتاق‌های عمل و اتاق پزشکان بیهوشی متصل شود.
تجهیزات مهم مورد نیاز در ریکاوری
- تخت مخصوص ریکاوری یا برانکاردی که امکان بالا آوردن سر بیمار را به راحتی داشته باشد.
- سوند و دستگاه ساکشن.
- کپسول اکسیژن و ماسک صورتی مناسب برای درصدهای مختلف اکسیژن.
- وسایل کنترل خودکار علائم حیاتی، بخصوص فشار خون (مونیتورینگ).
- وسایل احیا و CPR و ترالی اورژانس.
- آمبوبگ و وسایل تنفس دهنده مثل ماسک و …
- لارنگوسکوپ و لوله تراشه در اندازه‌های مختلف.
- دفیبریلاتور و وسایل اضطراری برای تراکئوستومی و لوله تراکئوستومی.
- وسایل تزریقات (عضلانی و وریدی).
- وسایل پانسمان و سونداژ.
- ملحفه و پتو به مقدار کافی.
- کیسه سرد و گرم.
- رسیور، لوله و لگن.
- پاراوان.
- برگه‌های چارت علائم حیاتی و ثبت گزارش بعد از عمل.
- دستشویی، تلفن، یخچال و ساعت.
در ریکاوری چه کارهایی انجام می‌شود ؟
مراقبت از بیمار بلافاصله بعد از اتمام عمل جراحی معمولاً در جایی در داخل اتاق عمل به نام اتاق ریکاوری انجام می شود تا بیمار به طور کامل به هوش بیاید و سپس به بخش جراحی منتقل شود. این مراقبت‌ها به وسیله پرستار، تکنسین اتاق عمل و بخصوص تکنسین بیهوشی انجام می‌گیرد. از آنجایی که این موضوع بسیار مهم است، دستورات و نکاتی در این زمینه جمع‌آوری شده است که موارد زیر را شامل می‌شود:
- پرستار مربوط به ریکاوری از سالم بودن تجهیزات نظیر پالس اکسی متری، دستگاه فشار خون، مانومتر اکسیژن و ساکشن اطمینان حاصل می‌کند.
- پس از ورود بیمار به ریکاوری، اطلاعات کامل وضعیت او را از پزشک بیهوشی یا پرستار انتقال دهنده دریافت می‌کند.
- بسته به نوع عمل، ممکن است سر تخت را ۳۰ درجه بالا ببرد و در صورتی که مشکلی در مهره‌های گردن نیست، در صورت امکان…
“““html
پوزیشن ریکاوری را اجرا می‌کند. (بیمار به سمت پهلو قرار داده می‌شود و با گذاشتن دست روی پیشانی، سر او به عقب کشیده شده و چانه به سمت بالا می‌آید).
کنترل وضعیت بیمار در ریکاوری تا زمانی که وضعیت و علائم حیاتی او ثابت شود، باید حداقل هر ۱۰ تا ۱۵ دقیقه انجام شده و ثبت شود و در صورت وخامت حال بیمار، این تکرار افزایش می‌یابد.
مدت زمان ماندن در اتاق ریکاوری
پزشک متخصص شما مسئول تعیین زمان ریکاوری پس از عمل جراحی است. این پزشک که شما را درمان کرده، بهترین شخص برای ارزیابی زمان مورد نیاز برای ریکاوری است. سن، وضعیت جسمانی، سوابق دارویی و دیگر عوامل همگی تحت نظر پزشک هستند و او با شناخت بهتر از وضعیت جسمی بیمار می‌تواند زمان بهبودی را تخمین بزند. برای مثال، سن به‌طور قابل‌توجهی می‌تواند بر مدت زمان ریکاوری تأثیر بگذارد. روش درمانی که برای شما استفاده می‌شود نیز مهم است. علاوه بر این، نوع برخورد با درمان پس از مشکل و رعایت دستورات پزشکی می‌تواند روند بهبودی را تحت تأثیر قرار دهد.
برای بهبودی سریع‌تر پس از ریکاوری، دستورات پزشک را جدی بگیرید. یک نکته مهم این است که بعد از مرخص شدن از بیمارستان، مدارک و دستورات پزشکان را به دقت مطالعه کنید. ممکن است این دستورات به نظر ساده بیایند، اما برخی بیماران در حین مرخص شدن، به دلیل عجله برای ترک محیط بیمارستان، به آنها توجه کافی نمی‌کنند. در زمان ریکاوری، بیماران با مشکلات زیادی مواجه‌اند و برخی عوارض مثل التهاب زخم‌ها و دردهای طولانی می‌تواند باعث نادیده گرفتن دستورات ضروری گردد. همچنین، ممکن است در آینده شرایطی پیش بیاید که زمان بهبودی را افزایش دهد. عوارض جانبی می‌تواند برای شما مشکل‌ساز شود و عدم پیروی از دستورات پزشک وضعیت را بدتر می‌کند. بنابراین، به یاد داشته باشید:
- پزشک متخصص بهترین مرجع برای پیش‌بینی زمان بهبودی و ریکاوری پس از عمل جراحی است.
- زمان بهبودی…
“““html - پس از عمل جراحی، شرایط هر فرد به عوامل مختلفی چون وضعیت جسمانی، نوع عمل و روش درمان بستگی دارد.
- رفتار افراد و اینکه آیا دستورات پزشک را دنبال می‌کنند یا نه، همچنین عوارض جانبی ناشی از عمل می‌توانند زمان بهبودی را تغییر دهند.
شرایط بیمار بعد از بیهوشی
میزان تهوع و استفراغ در زمان بهبود بعد از عمل جراحی حدود ۹٫۸٪ است، که به نوع جراحی و نوع بیهوشی بستگی دارد. همچنین، نیاز به حمایت در راستای تنفس بیمار ۶٫۸٪ و مشکلاتی مانند احتباس ادرار (بیشتر در افراد بالای ۵۰ سال) و افت فشار خون در زمان بهبودی به صورت مشترک ۲٫۷٪ می‌باشد. افت دما، لرز و گیجی بعد از بیهوشی نیز به علت عدم حرکت در طول عمل شایع است. در موارد نادر، بیمار ممکن است دچار اختلال شناختی بلندمدت شود که ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد. این حالت بیشتر در افرادی که عمل قلب را انجام می‌دهند و همچنین افراد مسن مشاهده می‌شود.
اندرو هادسون، استادیار رشته بیهوشی می‌گوید: «برگشت از بیهوشی به سادگی از بین رفتن ماده بیهوشی در مغز نیست، بلکه مغز به دنبال راهی می‌گردد که از طریق آن آگاهی و هوشیاری خود را بازگرداند؛ به عبارتی، خود را دوباره راه‌اندازی می‌کند.»
اختلال شناختی بعد از بیهوشی، که به اختصار POCD نامیده می‌شود، معمولاً بعد از جراحی رخ می‌دهد. این اختلال به نوعی است که ممکن است یک هفته، یک ماه یا حتی بیشتر ادامه داشته باشد. معمولاً خانواده‌ها می‌گویند که بیمار توجه کافی ندارد، حافظه او ضعیف شده و از فعالیت‌هایی که قبلاً برایش مهم بوده، بی‌علاقه شده است. همچنین در محل کار، فرد نمی‌تواند وظایف خود را با سرعت قبلی انجام دهد. شواهد خوبی وجود دارد که نشان می‌دهد POCD بعد از عمل قلب رخ می‌دهد. البته این پدیده ممکن است در سایر جراحی‌ها هم اتفاق بیفتد و یکی از دلایل بزرگ آن، وقوع میکروآمبولی در حین عمل است. در جراحی‌های غیرقلبی، دلایل بروز POCD به وضوح مشخص نیست، اما سن بالا یک عامل اصلی برای این اختلال است. باید به خاطر داشت که بهبود بعد از عمل یکی از مراحل مهم و حیاتی در هر اتاق عمل است و می‌تواند خاطرات خوش یا ناخوشی را برای بیماران به همراه داشته باشد. پرستاران در بخش بهبود وضعیت حیاتی بیمار را کنترل کرده و با توجه به نوع جراحی، وضعیت هوشیاری بیمار را به دقت بررسی می‌کنند و در صورت مشاهده هرگونه علامت غیرعادی، موضوع را با پزشک معالج در میان می‌گذارند. آنها تا زمانی که بیمار کاملاً بهبود یابد و سطح هوشیاری‌اش به حالت عادی برگردد، در این بخش او را نگهداری و سپس به بخش مربوطه منتقل می‌کنند.
اطمینان خاطر دادن به بیمار
زمانی که بیمار به هوش می‌آید، پرستار باید به او بگوید که عمل به پایان رسیده و هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. ممکن است بیمار احساس فراموشی کند و نتواند موقعیت خود را تشخیص دهد. پرستار به او یادآوری می‌کند که در اتاق بهبودی است. برخی از بیماران ممکن است بعد از عمل احساس ناراحتی کنند و گریه کنند، به ویژه افرادی که عمل سزارین به خاطر جنین مرده داشته‌اند یا بیمارانی که یکی از اعضای بدنشان قطع شده است و در این موارد نیاز به حمایت و اطمینان خاطر بیشتری دارند.
تزریق داروی ضد درد در صورت نیاز یا طبق دستور پزشک
اگر بیمار از درد شکایت دارد، باید وضعیت حیاتی او کنترل و ثبت شود و لازم است که از نوع دارویی که قبل و در حین بیهوشی استفاده شده مطلع شوند. همچنین، دانستن نوع داروی ضد دردی که تجویز شده نیز مهم است. بیمارانی که تحت تزریق داروی ضد درد قرار می‌گیرند باید از نظر بروز عوارضی مانند مشکلات تنفسی، تهوع و استفراغ به دقت تحت نظر قرار گیرند و پس از اطمینان از سلامتی آنها انتقالشان انجام شود.
انتقال بیمار به بخش
بیمار زمانی به بخش منتقل می‌شود که کاملاً به هوش بیاید، نسبت به محیط خود آگاه باشد و توانایی واکنش‌های حفاظتی را پیدا کند (به عنوان مثال، حفاظت از دست‌ها و پاها در حین انتقال). پرستار در زمان تحویل بیمار در مورد نوع جراحی، داروهای تجویز شده و سایر نکات اطلاعاتی به پرستار بخش ارائه می‌دهد. تمامی پرسنل باید در زمان جابجایی بیمار بسیار دقت کنند تا از هرگونه ناراحتی و آسیب به بیمار جلوگیری شود. زمان انتقال، همواره یک پرستار در قسمت سر برانکارد همراه بیمار است و دیگر پرستار در قسمت پای برانکارد کمک می‌کند.
سایت رضیم
“`
