مهم ترین مزیت انجبار چیست و چرا مصرف کنیم؟ (2 نکته مهم)

گیاه انجبار چیست؟

گیاه انجبار در چندین منطقه از جمله شبه جزیره ایبری، بریتانیا، پیرنه، آلپ، اروپا مرکزی، قفقاز، ترکیه، روسیه و بخش‌هایی از شرق دور، مانند شمال چین، ژاپن، سیبری، آلاسکا و یوکان پیدا می‌شود.
این گیاه معمولاً در چمنزارها، مزارع و کنار رودخانه و جاده‌ها به وفور دیده می‌شود. همچنین، در ارتفاعات بیشتر رشد بهتری دارد و در خاک‌های مرطوب و غنی از سیلیس به خوبی پرورش می‌یابد.
این گیاه چند ساله که جزو خانواده Polygonaceae است، می‌تواند تا ارتفاع یک متر (۳ فوت) رشد کند. ریشه‌های آن گوشتی و استوانه‌ای شکل هستند. برگ‌های اولیه آن به شکل بیضی یا نوک تیز بوده و رنگ سبز تیره در بالا و خاکستری مایل به سبز در زیر دارند. دانه‌های این گیاه قهوه‌ای تیره و مثلثی شکل هستند.

انجبار در ماه‌های ژوئن و ژوئیه رشد می‌کند. طعم برگ‌ها ترش و طعم ریشه‌ها یا ریزوم‌ها تلخ و بسیار گس است. ریشه آن دارای نشاسته زیادی است و این گیاه در مواقع قحطی می‌تواند یک منبع غذایی مفید باشد. تمام قسمت‌های این گیاه به عنوان دارو نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فواید درمانی ریشه انجبار

مواد اصلی فعال در انجبار شامل تانن‌ها (پروانتوسیانیدین‌های الیگومر، گالویل و تانن‌های کاتکول) هستند که به مقدار زیادی در پایه گیاه وجود دارند (۱۵ تا ۳۶ درصد).
این گیاه همچنین شامل فلاونوئیدها، فلوبافن (رنگدانه قهوه‌ای مایل به قرمز)، نشاسته (حدود ۳۰ درصد)، کلسیم (۱ درصد)، شکر و پروتئین نیز می‌باشد.
آنتراکینون‌های ملین که در بسیاری از گیاهان خانواده Polygonaceae یافت می‌شوند، به مقدار کم در انجبار وجود دارند.
این گیاه به عنوان یک درمان خوراکی برای اسهال، به ویژه در کودکان، استفاده می‌شود. درمان‌های خانگی طبیعی برای اسهال، معمولاً بهترین گزینه برای موارد خفیف هستند. اگر علائم پس از درمان هنوز باقی ماند، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
همچنین این گیاه برای درمان اسهال خونی، وبا، گاستریت، سیستیت و خونریزی‌های شدید قاعدگی هم کاربرد دارد.
استفاده موضعی از گیاه انجبار می‌تواند به درمان التهاب غشاهای مخاطی و اختلالات پوستی، سوختگی، درد نوک سینه، التهاب لثه، خونریزی لثه، التهاب حلق، ترشحات واژن، بواسیر و شقاق مقعدی کمک کند.

در گذشته، انجبار برای درمان بیماری‌های عفونی، جلوگیری از خونریزی و درمان نیش مار نیز استفاده می‌شد. امروزه این گیاه به عنوان یک داروی گیاهی شناخته شده، به ویژه برای اسهال و التهاب دهان و گلو استفاده می‌شود.
به دلیل محتوای بالای تانن در گیاه انجبار، این گیاه خاصیت قابض و ضد التهابی قوی دارد.
انجبار یکی از گیاهان با خاصیت قابض بسیار زیاد است. همچنین، این گیاه خاصیت ضد باکتریایی نیز دارد. بنابراین، استفاده از این گیاه می‌تواند در کاهش نیاز به آنتی بیوتیک‌ها موثر باشد.
از گیاه خشک‌شده انجبار، که به صورت عصاره، جوشانده یا پودر استفاده می‌شود، برای جلوگیری از خونریزی داخلی و خارجی بهره‌برداری می‌شود. همچنین ممکن است از این گیاه به عنوان یک داروی گیاهی برای زخم‌ها، ورم معده، التهاب روده و سندرم روده تحریک‌پذیر استفاده شود.
انجبار همچنین برای درمان اختلالات دستگاه ادراری مانند سیستیت و بی‌اختیاری نیز کاربرد دارد.
از برگ‌های جوان این گیاه می‌توان در سالاد استفاده کرده یا مانند اسفناج پخته و تهیه کرد. این برگ‌ها منبع خوبی از ویتامین‌های A و C هستند.

نحوه مصرف گیاه انجبار

برای درمان عفونت در دهان و گلو، می‌توان یک یا دو گرم ریزوم خشک شده را در یک فنجان آب گرم حل کرده و غرغره نمود. سپس باید آن را برای پنج ساعت بگذارید تا دم بکشد.
دوز معمول توصیه شده برای استفاده از تنتور تجاری انجبار، ۱ تا ۳ میلی‌لیتر سه بار در روز است یا می‌توانید طبق دستورالعمل سازنده عمل کنید.

عوارض جانبی و تداخلات احتمالی انجبار

در صورتی که انجبار به درستی و در دوزهای کم مصرف شود، هیچ منع مصرف یا عوارض جانبی خاصی گزارش نشده است.
اما دوزهای بالا ممکن است باعث تحریک دستگاه گوارش، یبوست، حالت تهوع و استفراغ شود.