موارد مصرف قرص دسیپرامین یا دزیپرامین (2 نکته مهم)
قرص دزیپرامین
دسیپرامین یا دزیپرامین یک داروی ضد افسردگی سه حلقه‌ای است که با جلوگیری از جذب مجدد نوراپی‌نفرین و سروتونین در غشاء پایانه سلول عصبی، غلظت این مواد را در سیستم عصبی مرکزی افزایش می‌دهد. با رضیم همراه باشید.
فارماکوکینتیک
این دارو به سرعت و به طور کامل بعد از مصرف خوراکی جذب می‌شود. در کبد متابولیزه شده و متابولیت فعالی ندارد. 96% آن به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود و از طریق کلیه‌ها دفع می‌گردد. نیمه عمر دارو بین 27 تا 12 ساعت است و اثر آن بعد از 3 تا 2 هفته ظاهر می‌شود.
هشدارها
- از قطع ناگهانی دارو باید خودداری شود. در صورت نیاز به کاهش مقدار مصرف، این کار باید به تدریج و طی حداقل 4 هفته انجام شود.
- در هفته‌های اول درمان، به دلیل افزایش خطر خودکشی، بیمار باید تحت نظر باشد.
- نباید بیش از یک نوع داروی ضد افسردگی به طور همزمان تجویز شود.
- برای دیدن اثرات درمانی این دارو حداقل 6 تا 1 هفته زمان نیاز است.
- به دلیل نیمه عمر طولانی دارو، می‌توان یک مقدار آن را قبل از خواب مصرف کرد.
- بیمار باید بداند که اگر علائم آنتی موسکارینی ظاهر شدند، باید به مصرف درمان ادامه دهد، چون ممکن است به این اثرات عادت کند.
- اگر بیمار از مهارکننده آنزیم MAO استفاده می‌کند، باید دو هفته بعد از قطع این دارو، دزیپرامین را شروع کند.
- در صورت نیاز به مصرف مهارکننده MAO، باید حداقل یک هفته فاصله بین قطع آن و شروع دزیپرامین وجود داشته باشد.
- دوره درمان با این دارو باید کامل شود و نباید بیش از مقدار توصیه شده استفاده گردد.
- در شرایط خاص مانند آسم، اختلالات دو قطبی، مشکلات خونی و گوارشی، گلوکوم و… باید با احتیاط مصرف شود.
- در صورتی که یک نوبت مصرف دارو فراموش شد، باید به محض یادآوری مصرف شود، مگر اینکه زمان نوبت بعدی نزدیک شود. در این صورت مقدار دو نوبت را نباید همزمان مصرف کرد. اگر درمان به صورت مصرف در هنگام خواب باشد، نباید در صبح دارو مصرف شود و بهتر است با پزشک مشورت گردد.
- به دلیل احتمال سرگیجه، هنگام برخاستن باید احتیاط شود.
- خشکی دهان ممکن است ایجاد شود و اگر طولانی‌مدت شد، باید به پزشک مراجعه شود.
- احتمال حساسیت به نور حین مصرف دارو وجود دارد و استفاده از ضد آفتاب توصیه می‌شود.
- بیمار باید 7 تا 3 روز بعد از قطع دارو تحت نظر باشد.
- در صورت نیاز به هر نوع عمل جراحی یا درمان اضطراری، پزشک باید از مصرف دارو آگاه باشد.
عوارض جانبی
- خشکی دهان
- تاری دید و مشکلات بینایی
- یبوست و تهوع
- مشکل در ادرار کردن
- عوارض قلبی-عروقی
- تداخل در فعالیت جنسی
- تغییر در قند خون
- افزایش اشتها و وزن
تداخل دارویی
مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد آریتمی…
این دارو می‌تواند تأثیراتی بر روی سیستم عصبی مرکزی (CNS) داشته باشد و در صورت مصرف همزمان با مهارکننده‌های آنزیم MAO، ممکن است منجر به تحریک سیستم عصبی و افزایش فشار خون شود. همچنین، این دارو می‌تواند با اثر داروهای ضد صرع تداخل داشته باشد، زیرا ممکن است آستانه تشنج را کاهش دهد. برخی داروهای ضد صرع ممکن است بر غلظت این دارو در خون تأثیر بگذارند و در نتیجه، تأثیرات ضد افسردگی آن را کاهش دهند. همچنین این دارو می‌تواند اثر پائین‌آورنده فشار خون داروهایی مانند کلونیدین و گوانتیدین را تضعیف کند و اگر این دو دارو به طور ناگهانی قطع شوند، خطر افزایش فشار خون بالا وجود دارد.
مصرف همزمان این دارو با فنوتیازین‌ها می‌تواند عوارض جانبی آنتی موسکارینی را افزایش دهد. همچنین، اگر این دارو با داروهای مقلد سمپاتیک مصرف شود، ممکن است عوارض قلبی – عروقی تشدید شود و احتمال بروز آریتمی تاکی‌کاردی یا افزایش فشار خون وجود داشته باشد. همچنین، مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد تیروئید می‌تواند خطر بروز اگرانولوسیتوز را افزایش دهد.
ترکیب این دارو با فراورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS ممکن است باعث ضعف شدید در سیستم عصبی مرکزی، ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود.
مقدار مصرف بزرگسالان
مقدار مصرف این دارو برای بزرگسالان معمولاً بین 200 تا 100 میلی‌گرم در روز است که می‌تواند به صورت منقسم یا یکجا قبل از خواب مصرف شود. در صورت نیاز، می‌توان مقدار مصرف را بر اساس نیاز و تحمل بیمار افزایش داد. برای کودکان بین 6 تا 12 سال، مقدار مصرف معمولاً بین 30 تا 10 میلی‌گرم در روز یا 5 تا 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز به صورت منقسم است و برای نوجوانان، معمولاً بین 50 تا 25 میلی‌گرم در روز مصرف می‌شود.
مجله اینترنتی رضیم
مرجان امینی
