موارد مصرف قرص سیتالوپرام (سیتالکس) تداخل دارویی و عوارض این دارو (2 نکته مهم)

سیتالوپرام چیست؟ عوارض و موارد استفاده آن کدام اند؟

سیتالوپرام (Citalopram یا Celexa) یک داروی ضدافسردگی است که جزء داروهای مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) محسوب می‌شود. این دارو با افزایش سروتونین، یک ماده شیمیایی طبیعی که به تعادل مغز کمک می کند، در بهبود مشکلات روانی از جمله افسردگی موثر است. با ما همراه باشید.

این دارو می‌تواند به بهبود شرایط روحی و کیفیت زندگی فرد کمک کند. این دارو همچنین بر مشکلاتی مانند استرس، اضطراب، ترس از اجتماع و وسواس نیز اثرگذار است. اگر قصد استفاده از این دارو را دارید، مهم است که بدانید چطور باید آن را قطع کنید، زیرا این دارو بر ترشح‌های شیمیایی مغز تأثیر می‌گذارد و قطع غیر اصولی آن می‌تواند خطرات جدی داشته باشد. قبل از مصرف داروهای ضدافسردگی، بهتر است درباره بیماری و علایم آن اطلاعات کافی کسب کنید.

این دارو به دو شکل موجود است:

• قرص‌های خط‌دار صورتی در دوزهای 10 و 20 میلی‌گرم
• محلول خوراکی

سیتالوپرام برای چه مواردی استفاده می‌شود؟

همانطور که گفته شد، این دارو بیشتر برای درمان افسردگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین می‌توان از آن برای درمان مشکلات قبل از قاعدگی، گرگرفتگی پس از یائسگی، اختلالات اضطرابی، وسواس، استرس‌های پس از سانحه، و مشکلات پرخوری و بی‌اشتهایی عصبی استفاده کرد.

تداخل‌های دارویی سیتالوپرام

در طول مصرف داروهای مختلف احتمال دارد که اثر یکدیگر افزایش یا کاهش یابد. اگر اثر سیتالوپرام کاهش یابد، ممکن است اثر درمانی آن کمتر شود و اگر افزایش یابد، عوارض خطرناک‌تری ممکن است ایجاد کند. لذا در صورت هرگونه تغییر در روش مصرف داروها یا اضافه کردن داروهای شیمیایی و گیاهی، حتماً با پزشک مشورت کنید تا دوز مناسبی از سیتالوپرام برای شما تجویز شود.

ترکیب داروهای مهار کننده سروتونین مانند سیتالوپرام با داروهای اکسیداز تک آمین می‌تواند:

• سیلیجیلین
• فنلزین
• ترانیل سیپرومین
• ایزوکاربوکسازید
• تریپتوفان

مشکلاتی مانند سرگیجه، لرزش بدن، اختلالات بیش فعالی و افزایش فشار خون را به همراه داشته باشد. پس باید توجه داشته باشید که بین قطع یک دارو و شروع داروی جدید حداقل 14 روز فاصله باشد. مصرف این دارو به همراه آسپرین و داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی می‌تواند باعث خون‌ریزی در ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود.

هشدارها

1- اگر در گذشته بیماری‌های قلبی، سکته قلبی، نارسایی کبد، سابقه تشنج و نارسایی شدید کلیه دارید، در مصرف این دارو احتیاط کنید. 2- مصرف این دارو برای افراد زیر 18 سال توصیه نمی‌شود.

عوارض جانبی سیتالوپرام چیست؟

1- در صورت وجود

بیماری‌های قلبی، سکته قلبی، نارسایی کبد، سابقه تشنج و نارسایی شدید کلیه باید با احتیاط زیاد درمان شوند. همچنین، مصرف این دارو برای افرادی که کمتر از 18 سال سن دارند، توصیه نمی‌شود.

تداخل‌های دارویی

اگر مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز مانند فورازولیدون، پروکاربازین و سلژیلین همزمان با سیتالوپرام مصرف شوند، ممکن است عوارض خطرناکی به وجود آید. لذا لازم است حداقل 14 روز از قطع یکی از این داروها بگذرد تا داروی دیگر شروع شود. همچنین، مصرف سیتالوپرام با داروهای سروتونرژیک ممکن است عوارض شدیدتری به همراه داشته باشد. سایمتیدین می‌تواند باعث کاهش متابولیسم سیتالوپرام شود. در نهایت، مصرف سیتالوپرام همزمان با کلوزاپین ممکن است خطر حملات تشنجی را افزایش دهد، زیرا سطح کلوزاپین در خون بالا می‌رود.

نکات قابل توصیه

1- احتمال دارد تا ۴ هفته طول بکشد تا اثر ضدافسردگی دارو نمایان شود، بنابراین بیمار نباید داروی خود را قطع کند. حتی اگر علائم بهبود پیدا کردند، از قطع مصرف دارو باید جلوگیری شود.

2- باید از قطع ناگهانی دارو پرهیز کرد.

3- به دلیل احتمال بروز سرگیجه و اختلال در تصمیم‌گیری و مهارت‌های حرکتی، در زمان مصرف دارو باید هنگام رانندگی یا انجام کارهایی که به هوشیاری نیاز دارد، احتیاط کرد.

4- بیمارانی که احتمال خودکشی در آن‌ها وجود دارد، نباید مقادیر زیاد دارو را به‌صورت یک‌جا داشته باشند.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی

چون درمان مشکلاتی مانند افسردگی با داروهایی مثل سیتالوپرام نیاز به زمان دارد، در زمان بارداری یا طی اقدام برای بارداری، نمی‌توانید به‌طور خودسرانه دارو را قطع یا ادامه دهید. در این موارد، به دلیل انتقال دارو به جنین در سه‌ماهه سوم و از طریق شیر به نوزاد، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید و مشورت کنید.

روش مصرف سیتالوپرام

همیشه قبل از مصرف قرص، باید اطلاعات موجود روی بسته‌بندی دارو را با دقت بخوانید. این قرص معمولاً در صبح یا عصر تجویز می‌شود. دوز دارو بر اساس پاسخ درمانی بیمار، شدت بیماری، سن و وزن او متفاوت خواهد بود. حداکثر دوز توصیه‌شده این دارو 40 میلی‌گرم در روز است. پزشک ممکن است به منظور کاهش عوارض، تصمیم بگیرد که بیمار دارو را با دوز پایین شروع کرده و به تدریج افزایش دهد. بنابراین، هرگز دوز دارو را بدون مشورت پزشک افزایش ندهید یا به‌طور ناگهانی قطع نکنید.

یک نکته مهم این است که اگر در حین مصرف دارو احساس بهبودی در افسردگی کردید، هرگز داروی خود را قطع نکنید. باید طبق برنامه مصرف کنید و از قطع آن بدون مشورت پزشک جدا خودداری کنید. قطع ناگهانی این دارو ممکن است باعث بروز مشکلاتی مانند سردرد، سرگیجه، تغییرات خلقی و مشکلات خواب شود و حتی موجب بدتر شدن افسردگی و مشکلات روحی شود.

منبع: راستینه، جستجو دارو؛ ستاره

مجله اینترنتی رضیم

مرجان امینی