موارد مصرف لیدوکائین و عوارض مصرف Lidocaine (2 نکته مهم)
“`html
موارد و عوارض مصرف لیدوکائین (Lidocaine (Mucosal – Local )) چیست؟
لیدوکائین (lidocaine) و موارد مصرف آن برای بی‌حس کننده موضعی/اشکال دارویی: ویال، آمپول،
پماد،با رضیم همراه باشید تا با داروی لیدوکائین بیشتر آشنا شوید.
موارد و مقدار مصرف Lidocaine
پماد: بزرگسالان: برای ایجاد بیحسی در غشای مخاطی.
در دندانپزشكی: به طور سطحی از پماد پنج درصد به مخاط دهانی كه از قبل خشك شده باشد ، مالیده می‌شود.
در حلق دهانی: به طور سطحی از پماد پنج درصد به ناحیه مورد نظر ، و یا به دستگاه مورد استفاده قبل از كاربرد آن، مالیده می‌شود.
موارد مصرف لیدوکائین
لیدوکائین به عنوان بی حس کننده موضعی در جراحی‌های کوچک و دندانپزشکی استفاده می‌شود. این دارو به همراه کوکایین، از پرکاربردترین داروهایی است که در دندانپزشکی برای بی حس کردن استفاده می‌شود. پماد لیدوکائین همچنین برای درمان دردهای موضعی مانند سوختگی، نیش حشرات و هموروئید کاربرد دارد و گاهی با هیدروکورتیزون ترکیب می‌شود.
لیدوکائین همچنین برای بی حسی نخاعی در اطراف سخت شامه و یا زیر تخاع تزریق می‌شود.
کاربرد در آریتمی
لیدوکائین به صورت وریدی در درمان آریتمی‌های قلبی، به ویژه آریتمی‌های بطنی، استفاده می‌شود. این دارو در دسته داروهای ضد آریتمی کلاس 1 -b قرار دارد و بر روی فاز صفر پتانسیل عمل سلول‌های قلبی تأثیر می‌گذارد و سرعت هدایت الکتریکی در سیستم هدایتی قلب را کاهش می‌دهد.
مقدار مصرف لیدوکائین
کودکان: مقدار مصرف این شکل دارو در کودکان تعیین نشده است.
افشانه (Spray)
بزرگسالان و نوجوانان: به طور سطحی مقدار 20 میلی‌گرم از افشانه را روی ربع لثه و مخاط دهانی می‌زنند. حداکثر مقدار مصرف 30 میلی‌گرم در هر ربع لثه و مخاط دهانی طی نیم ساعت است.
کودکان: مقدار مصرف این شکل دارو در کودکان مشخص نشده است.
ژل:
بزرگسالان و نوجوانان: برای ایجاد بیحسی در غشای مخاطی.
مری، حنجره، نای: قبل از استفاده از دستگاه مورد نظر، از ژل دو درصد روی آن مالیده می‌شود.
مجاری ادراری: زنان، مقدار 5-3 میلی‌لیتر از ژل دو درصد، چند دقیقه قبل از معاینه، در داخل مجرای ادراری استفاده می‌شود. مردان: قبل از قرار دادن کاتتر، مقدار 200-100 میلی‌گرم (10-5 میلی‌لیتر) از ژل دو درصد در پیشابراه استعمال می‌شود.
قبل از سوند گذاری یا سیستوسکوپی: معمولاً 600 میلی‌گرم (30 میلی‌لیتر) در دو مقدار منقسم مصرف می‌شود. حداکثر مقدار مصرف 600 میلی‌گرم (30 میلی‌گرم) در طی 12 ساعت است.
کودکان: در زنان می‌توان از ژل با استفاده از سواب در پیشابراه استفاده کرد.
محلول ویسكوز: بزرگسالان و نوجوانان.
اختلالات حفره دهان: 300 میلی‌گرم (15 میلی‌لیتر) از محلول را باید در دهان بچرخانند و سپس بیرون بریزند. در صورت نیاز، این کار را هر سه ساعت تکرار کنید.
درد حلق: 300 میلی‌گرم (15 میلی‌لیتر) در دهان غرغره می‌شود. در صورت نیاز می‌توان آن را بلعید. حداکثر مقدار مصرف در هر بار 5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم بدن و یا 300 میلی‌گرم (15 میلی‌لیتر) می‌باشد.
حداکثر مقدار مصرف در موارد متعدد، تا هشت بار (4 و 2 گرم یا 12 میلی‌لیتر)
“““html
در 24 ساعت است.
کودکان: مقدار مصرف این دارو برای هر کودک به صورت جداگانه مشخص می‌شود.
توجه: برای نوزادان و کودکان زیر 3 سال، توصیه می‌شود که مقدار دقیق دارو با یک اپلیکاتور نخی اندازه‌گیری و در محل یا ضایعه هدف مصرف شود. اگر مقدار دارو به درستی کنترل نشود یا بیمار دارو را در مقادیر زیاد ببلعد، خطر مسمومیت سیستمیک، به ویژه تشنج، افزایش می‌یابد.
بزرگسالان و نوجوانان: برای بی‌حس کردن غشای مخاطی:
برای کاهش رفلاکس حلقی به منظور معاینات دندانی، جراحی دهان، آندوسکوپی یا لوله‌گذاری در نای، mg/Kg 3-6/0 یا 200-40 میلی‌گرم به صورت موضعی مصرف می‌شود.
توجه: این شکل دارو را می‌توان به صورت افشانه یا با استفاده از اپلیکاتورهای نخی نصب کرد و یا به طور مستقیم داخل حفره چکانده شود.
برای مجاری ادراری به منظور قراردادن دستگاه در پیشابراه یا معاینه آن، یا درمان التهاب دردناک پیشابراه:
زنان: میزان 20 میلی‌گرم با استفاده از یک سواب نخی به مدت 5-2 دقیقه در محل قرار می‌گیرد،
مردان: 300-100 میلی‌گرم به مدت 5-2 دقیقه در موضع قرار می‌گیرد.
مکانیسم اثر لیدوکائین
لیدوکائین با رقابت با کلسیم برای نشستن بر روی گیرنده‌های غشای عصبی موجب کنترل عبور سدیم از غشاء سلولی می‌شود و مرحله دپولاریزاسیون پتاسیل عمل را کاهش می‌دهد. این اثرات با تثبیت برگشت‌پذیر غشای سلول‌های عصبی به دلیل کاهش نفوذپذیری این غشاء به یون سدیم آغاز می‌شود و باعث توقف هدایت امواج عصبی می‌گردد. در صورتی که مقادیر زیادی لیدوکائین جذب شود، در ابتدا ممکن است اثر تحریکی و سپس اثر تضعیفی بر روی سیستم عصبی مرکزی داشته باشد.
تداخل دارویی لیدوکائین
واکنش‌های آلرژیک (با شیوع کمتر): آنژیوادم (تورم پوست، دهان و گلو) سوزش، گزش، تورم یا حساسیت در پوست که پیش از درمان با این دارو وجود نداشته است، درماتیت تماسی و آلرژیک (بثورات پوستی، قرمزی، خارش و کهیر).
عارضه‌های ادراری-تناسلی (نادر): التهاب پیشابراه (وجود خون در ادرار، افزایش دفعات ادرار، درد یا سوزش هنگام ادرار کردن) ممکن است با مصرف دارو در پیشابراه بروز کند.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: تضعیف دستگاه قلبی – عروقی (افزایش تعریق، کاهش فشار خون، رنگ پریدگی پوست، ضربان نامنظم یا آرام قلب) که ممکن است به ایست قلبی منجر شود، تضعیف CNS (خواب‌آلودگی)، تحریک CNS (تاری دید یا دوبینی، تشنج، سرگیجه، زنگ زدن یا همهمه در گوش، لرزش یا اضطراب غیرمعمول). توجه: معمولاً تحریک CNS ممکن است گذرا باشد یا بروز نکند و به این ترتیب خواب‌آلودگی ممکن است اولین علامت مسمومیت در برخی بیماران باشد. ضعف CNS ممکن است به بیهوشی و ایست تنفسی منجر شود.
درمان: برای درمان واکنش‌های سیستمیک، باید اطمینان حاصل شود که راه تنفسی باز است، اکسیژن 100 درصد تجویز شود و در صورت نیاز تنفس مصنوعی به بیمار داده شود. در برخی بیماران، قرار دادن لوله در نای ممکن است ضروری باشد. برای درمان تضعیف دستگاه گردش خون، باید یک داروی تنگ‌کننده عروق و مایعات از طریق ورید تجویز شود. اگر تشنجات به حمایت تنفسی جواب ندهند، تزریق وریدی بنزودیازپین‌ها، نظیر دیازپام (که هر بار 5/2 میلی‌گرم به مقدار آن افزوده می‌شود) و یا یک باربیتورات بسیار کوتاه اثر، مانند تیوبنتال (که هر بار 100-50 میلی‌گرم به مقدار اولیه افزوده می‌شود) هر 3-2 دقیقه توصیه می‌شود.
“`
این داروها، به خصوص باربیتورات‌ها، باید در نظر گرفته شوند. اگر لازم باشد، می‌توان از یک داروی مسدود کننده عصبی – عضلانی استفاده کرد تا نشانه‌های عضلانی تشنجات شدید را کاهش دهد. در صورتی که نیاز به چنین دارویی باشد، تنفس مصنوعی ضروری است.
شرایط نگهداری: این دارو در دمای معمولی باید نگهداری شود.
نکته: این دارو می‌تواند با اپی‌نفرین و پریلوکائین مخلوط شود.
این مطالب توسط مجله اینترنتی رضیم گردآوری شده است
مرجان امینی
