مکان های دیدنی اصفهان -سری بیست و دوم (+ تصاویر)

مکان های دیدنی اصفهان

با توجه به علاقه و اشتیاق مردم ایران و همچنین مردم کشورهای دیگر، که از نقاط مختلف دنیا برای دیدن زیبایی‌ها و شکوه اصفهان به این شهر سفر می‌کنند، هر روز یکی از این مکان‌ها را به شما معرفی می‌کنیم تا شما بتوانید از این جاذبه‌ها لذت ببرید.

آتشگاه اصفهان

آتشگاه اصفهان که به کوه آتشگاه نیز معروف است، یکی از بناهای تاریخی و با ارزش شهر اصفهان به شمار می‌رود و از میراث فرهنگی ایران باستان است. تاریخ این مکان بسیار قدیمی بوده و در زمان‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است.

آتشگاه در غرب اصفهان و ۸ کیلومتری مرکز شهر، در خیابان آتشگاه واقع شده است. این مکان نزدیک رودخانه زاینده‌رود بر روی یک تپه قرار دارد. از بالای این تپه می‌توان تا کیلومترها منظره‌های اطراف را تماشا کرد.

این تپه از سنگ‌های رسوبی تشکیل شده و ارتفاع پایینی آن ۱۶۱۰ متر از سطح دریا (حدود ۵۰ متر بالاتر از مرکز شهر اصفهان) و بلندترین نقطه آن ۱۷۱۵ متر از سطح دریا است. از نظر زمین‌شناسی، این تپه مربوط به دوره کرتاسه است.

آتشگاه برای اولین بار در اوایل قرن بیستم میلادی توسط «ویلیامز جکسن»، یک استاد آسته‌شناسی، مورد توجه قرار گرفت و بررسی‌های علمی درباره آن انجام شد.

در سال ۱۹۳۸ «آندره گُدار» در یکی از مجله‌های «آثار ایران» مطلبی درباره آتشگاه اصفهان نوشت. سپس «ماکسیم سیرو» در اوایل دهه ۱۹۶۰ به طور دقیق‌تری به بررسی آتشگاه پرداخت و نقشه‌های دقیقی از آن تهیه کرد.

در سال ۱۳۸۱ خورشیدی، «علیرضا جعفری زند» گزارشی جامع درباره «اصفهان پیش از اسلام» منتشر کرد. در این کتاب، به جنبه‌های مذهبی آتشگاه اشاره شده و با توجه به آزمایش‌های کربن ۱۴، آتشگاه به عنوان یک معبد ایلامی شناخته می‌شود که بعدها به یک معبد مهری تبدیل شده است.

در متون باستانی، آتشگاه با نام «دژ ماربین/مهرین» اشاره شده و درباره شهر باستانی «مهرین» نیز ذکرهایی وجود دارد. وجود سفال‌های قدیمی و نام‌های کهن در این منطقه نشان‌دهنده داشتن فرهنگی باستانی در اینجا است، که متأسفانه امروزه نادیده گرفته شده است.

ساختار این مجموعه از لایه‌های خشتی تشکیل شده است. برای افزایش استحکام ساختمان، میان دو ردیف خشت، لایه‌ای از نی که از رودخانه آورده می‌شود، قرار می‌دهند. پایه‌های بزرگ و خشتی بنا تقریباً از وسط تپه شروع می‌شوند و در بالای تپه به ستون‌های محکمی تبدیل می‌شوند که در گذشته اتاق‌هایی نیز بر روی آن‌ها قرار داشته است.

در بعضی مکان‌ها نیز آثار پله‌هایی که در دل سنگ‌ها کنده شده‌اند، هنوز دیده می‌شود. این پله‌ها به سمت بالا رفته و امروزه از بین رفته‌اند. در بالای تپه نیز بنای گردی ساخته شده است که می‌توان آن را به عنوان نقطه آخر معماری این بنا معرفی کرد. بر روی تپه، هیچ بنای دیگری وجود ندارد.

این اتاق هیچ‌گاه بلندتر از این ساخته نشده است. اتاق، هشت گوشه دارد و در هر گوشه یک پنجره به سمت بیرون موجود است. گفته می‌شود که موبدان زرتشتی، آتش مقدس را درون این اتاق قرار می‌دادند.

این مجموعه دارای اتاق‌ها و ساختمان‌هایی در چهار طرف تپه است که تا زیر اتاقک آتشگاه ادامه دارد. اکنون فقط سازه‌های قسمت شمالی و بخشی از قسمت شرقی سالم مانده‌اند و به‌نظر می‌رسد به دوره‌ی بازسازی این بنا در زمان پهلوی مربوط باشند. روی برخی از خشت‌های استفاده‌شده در سازه‌های بخش شمالی، عدد 1352 دیده می‌شود که به‌صورت خشت در آنجا کار شده است.

آتشگاه اصفهان

امروز به نگهداری از این مجموعه توجه کمی می‌شود. در ساختار ساختمان‌های این بنا، سوراخ‌های زیادی وجود دارد که به‌دست گنج‌یابان حفر شده است. بازدیدکنندگان نیز خود باید راهی برای بالا رفتن پیدا کنند و به‌خاطر ساختار تپه و خشتی بودن این سازه، سرعت تخریب آن به‌ویژه در روزهای بارانی بیشتر می‌شود.

آدرس: هشت کیلومتری غرب اصفهان؛ بلوار آتشگاه

تنظیم: مژگان جعفری

مجله رضیم