نکاتی در رابطه با آرتروز مختص افرادی که اطلاع ندارند!! (2 نکته مهم)
“`html
نکاتی درباره آرتروز برای کسانی که نمی‌دانند!!
آرتروز یکی از رایج‌ترین انواع التهاب مفاصل است و میلیون‌ها نفر در دنیا به آن مبتلا هستند. آرتروز زمانی بروز می‌کند که بافت غضروفی که بین استخوان‌ها قرار دارد، از بین برود. این بیماری می‌تواند هر مفصلی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر بر روی مفاصل دست‌ها، گردن، کمر، زانوها و لگن اثر می‌گذارد. با گذشت زمان، آرتروز می‌تواند وخیم‌تر شود و درمان قطعی برای آن وجود ندارد؛ اما روش‌های درمانی می‌توانند به کاهش درد و جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک کنند و حرکت مفاصل را بهبود بخشند.
دلایل ابتلا به آرتروز
چندین عامل وجود دارد که ممکن است خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد:
سن بالا. با افزایش سن، احتمال ابتلا به آرتروز بیشتر می‌شود. زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند. وراثت. برخی افراد به دلیل مشکلات ژنتیکی مستعد ابتلا به آرتروز هستند. آسیب مفصل. آسیب‌دیدگی مفاصل در حین ورزش یا تصادفات می‌تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. چاقی. وزن بالا فشار زیادی بر روی مفاصل ایجاد می‌کند. شغل‌های خاص. کارهایی که فشار مداوم به مفاصل وارد می‌کنند، خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می‌دهند. دیگر بیماری‌ها. ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت یا کم‌کاری تیروئید نیز می‌تواند خطر آرتروز را بالا ببرد.
عوارض آرتروز
آرتروز یک بیماری مزمن است که با گذشت زمان می‌تواند شدیدتر شود. درد و سفتی مفاصل می‌تواند به حدی برسد که انجام کارهای روزمره را دشوار یا غیرممکن کند. در موارد بسیار شدید، پزشکان ممکن است از جراحی برای تعویض مفصل استفاده کنند تا وضعیت بیمار بهتر شود.
درمان آرتروز
در حال حاضر درمانی کامل برای آرتروز وجود ندارد، اما برخی روش‌ها می‌توانند به کاهش درد و افزایش حرکت مفاصل کمک کنند. این درمان‌ها عبارتند از:
درمان دارویی:
برای کاهش درد آرتروز می‌توان از داروهای زیر استفاده کرد:
استامینوفن. این دارو می‌تواند به کاهش درد کمک کند، اما تأثیری بر روی التهاب ندارد و مصرف زیاد آن ممکن است به کبد آسیب بزند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs). این داروها می‌توانند درد و التهاب را کاهش دهند، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن. این داروها ممکن است عوارضی مانند ناراحتی معده یا مشکلات قلبی داشته باشند و در افراد مسن باید با احتیاط مصرف شوند. داروهای مخدر. در موارد بسیار شدید، ممکن است پزشک داروهای مخدر تجویز کند.
آرتروز چیست و علائم اصلی آن کدامند؟
آرتروز یک بیماری است که باعث آسیب به غضروف مفاصل می‌شود و…
“““html
سایش غضروف‌ها به مرور زمان باعث می‌شود که استخوان‌ها واکنش نشان دهند و در نتیجه در ناحیه مفاصل ستون فقرات، ران‌ها، زانوها و انگشتان درد شدیدی احساس شود. این بیماری با علائمی مانند درد، سفتی کوتاه‌مدت مفاصل و حتی تغییر شکل استخوان‌ها خود را نشان می‌دهد. آرتروز گاهی فقط در یک طرف بدن دیده می‌شود و غالباً فقط یک مفصل یا نوع خاصی از مفاصل را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
آیا ابتلا به آرتروز با افزایش سن یک موضوع طبیعی و حتمی است؟ یعنی آیا همه ما وقتی به سن پیری می‌رسیم باید دچار آرتروز شویم؟
خیر. ابتلا به آرتروز نباید به عنوان یک موضوع حتمی و طبیعی در نظر گرفته شود. تمام افراد باید با مشاهده اولین علائم آرتروز مانند درد در مفاصل و افزایش آن در هنگام حرکت، ورم، صدای مفصل، سفتی مفاصل پس از بیدار شدن از خواب که کمتر از ده دقیقه طول می‌کشد، تغییر شکل مفاصل و درد در مفاصل پیش از خواب، به پزشک متخصص مراجعه کنند. خوشبختانه با پیشرفت‌های علمی جدید می‌توان با آرتروز مقابله کرد و سرعت پیشرفت آن را کاهش داد. نکته مهم این است که آرتروز به‌موقع و زودهنگام تشخیص داده شود. علاوه بر این، آرتروز تنها به سن افراد مربوط نمی‌شود، بلکه بیشتر به عوامل ژنتیکی، سبک زندگی و نوع شغل افراد بستگی دارد.
پس آیا این بیماری فقط مختص افراد سالمند است؟
بدون تردید، ابتلا به آرتروز با افزایش سن، یعنی بعد از 40 یا 50 سالگی شایع‌تر است. ولی این مشکل به ندرت در جوانان نیز اتفاق می‌افتد. ممکن است یک جوان 18 ساله به آرتروز گردن دچار شود. مشکل این است که آرتروز در بیماران سالمند به سرعت بیشتری پیشرفت می‌کند. در سنین جوانی شانس بهبود و ترمیم غضروف‌های آسیب‌دیده بیشتر است. در حالی که بدن افراد سالمند دیگر قدرت لازم برای ترمیم و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده را ندارد.
علاوه بر سالمندان، چه افرادی دیگر در معرض ابتلا به این بیماری هستند؟
زنان بیشتر از مردان به آرتروز دچار می‌شوند. به نظر می‌رسد افرادی که اضافه وزن و چاقی دارند نیز بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند. زیرا هر کیلوگرم وزن اضافی فشار بیشتری به زانوها وارد می‌کند. همچنین آرتروز افرادی که سابقه خانوادگی این بیماری دارند و ورزشکاران حرفه‌ای نیز بیشتر تهدید می‌کند.
این باور وجود دارد که ورزش برای کسانی که آرتروز دارند مضر است. آیا آرتروز مانع از ورزش کردن می‌شود؟
خیر. استراحت مفصل در زمان التهاب، یعنی وقتی که درد شدید و تجمع مایع در مفصل وجود دارد، الزامی است. اما به محض کاهش التهاب، بیماران باید بدون فشار بیش از حد به خود، فعالیت بدنی را از سر بگیرند. حرکت مفاصل کمک می‌کند تا مواد مغذی لازم به غضروف‌ها برسد و روند ترمیم بافت‌ها تسریع شود.
بنابراین داشتن فعالیت بدنی منظم حتی با وجود کمی درد برای بیماران مفید خواهد بود. این کار کمک می‌کند تا قدرت عضلات و لیگامنت‌های نزدیک مفصل تقویت شود. البته منظورمان ورزش‌های سنگین مانند فوتبال نیست. بهتر است با متخصص ورزش مشورت شود تا بر اساس شرایط فرد ورزش مناسب معرفی شود. به طور کلی، بسته به مفصل درگیر، ورزش‌هایی مثل پیاده‌روی، شنا، تائی‌چی و یوگا برای افراد مبتلا به آرتروز مفید است.
چگونه می‌توان از ابتلا به آرتروز پیشگیری کرد؟
بهترین روش، پیشگیری است. در حال حاضر، علل دقیق ابتلا به آرتروز به‌خوبی شناخته نشده‌اند.
“`
ما می‌دانیم که برخی عوامل مانند سن، ژنتیک، اضافه وزن، بی‌تحرکی، آسیب‌های قدیمی به مفاصل، فشارهای مکرر به مفاصل و ورزش‌های سنگین در بروز بیماری آرتروز تأثیر دارند.
بنابراین، با رعایت برخی نکات می‌توانیم احتمال ابتلا به این بیماری را کاهش دهیم یا حتی با آن مقابله کنیم. هرچند ممکن است نتوانیم به‌طور کامل از ابتلا به آرتروز جلوگیری کنیم، اما می‌توانیم با کاهش وزن، انجام فعالیت‌های بدنی منظم و مناسب و پرهیز از ورزش‌های سنگین غیرحرفه‌ای که فشار زیادی به مفاصل وارد می‌کنند، به سلامت مفاصل خود کمک کنیم.
چگونه می‌توانیم آرتروز را درمان یا تسکین دهیم؟
برای کاهش درد ناشی از آرتروز روش‌های مؤثری وجود دارد. داروهای مسکن و ضدالتهاب‌های غیرحرفه‌ای از جمله این روش‌ها هستند. برای تسکین درد می‌توان از داروهایی مانند پاراستامول استفاده کرد. همچنین، پمادها و ژل‌های موضعی وجود دارند که می‌توانند درد را در نواحی اطراف مفاصل کاهش دهند. در برخی موارد، پزشک ممکن است تزریق موادی مانند کورتون را پیشنهاد کند که می‌تواند به کاهش درد کمک کند. همچنین، استفاده از کمپرس گرم در نواحی دردناک می‌تواند مفید باشد. اگر درد آرتروز شدید باشد و آسیب به غضروف‌ها به حدی باشد که نتوان آن را ترمیم کرد، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد. لازم به ذکر است که هیچ‌گونه تحقیق علمی مؤثری تاکنون درباره تأثیر داروهای مکمل وجود ندارد، اما برخی افراد پس از استفاده از این مکمل‌ها احساس بهبود داشته‌اند.
نوشته شده توسط: مجله اینترنتی رضیم
